Κυλιόμενο κείμενο

Προτού τα μάτια μπορέσουν να δουν, => Πρέπει να έχουν μάθει να μη δακρύζουν!... Προτού τo αφτί μπορέσει ν ‘ακούσει,=> Πρέπει να έχει χάσει την ευαισθησία του!... Προτού η φωνή μπορέσει να μιλήσει,=> Πρέπει να έχει γίνει ανίκανη να πληγώσει!... Προτού η καρδιά μπορέσει ν’ αγαπήσει,=> Πρέπει να έχει μάθει να μην πονάει!... Μόνο τότε τα μάτια θα μπορούν να δούνε την αλήθεια, το αυτί να την ακούσει, η καρδιά να αγαπήσει κάθε κρίκο της αλυσίδας του μικρόκοσμου, και η γλώσσα θα μπορεί να μιλήσει χωρίς να πληγώσει ούτε έναν απ' αυτούς τους κρίκους του μικρόκοσμου. "Μοναχικός Λύκος" - Μιχάλης I. Γκουντέβενος

Αποποίηση ευθύνης...

ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ… , => Δεν ήμαστε δημοσιογραφική σελίδα, και ως εκ τούτου δεν επαληθεύουμε τα θέματα, απλά κάνουμε αναμετάδοση θεμάτων, ειδήσεων, videos, κλπ. και όχι ρεπορτάζ. Για παράπονα, ενστάσεις ή αντιρρήσεις απευθυνθείτε στην ΕΝΕΡΓΗ πηγή της είδησης που υπάρχει στο τέλος κάθε Ανάρτησης και κάθε θέματος (Ο διαχειριστής: Μιχάλης I. Γκουντέβενος)

''Πάμε στοίχημα''

Αγαπητοί αναγνώστες

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ… , => Στείλτε τις απόψεις σας, την ιστορία σας, το θυμό σας, τα παράπονά σας, τα δικάσας θέματα στο email μας: mc-goud@hotmail.com, και εμείς θα τα δημοσιεύσουμε... ( δεν χρειάζεται να εγγραφείτε!...) (Μιχάλης I. Γκουντέβενος - Διαχειριστής)...

Σχόλια από "Μοναχικός Λύκος"


Η σελίδα "Μοναχικός Λύκος" θεωρεί αυτονόητο ότι όλοι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα σχολιασμού, κριτικής και ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θα θέλαμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν θα δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, ή υβριστικού, ή προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου.

Επίσης, σύμφωνα με τις αρχές μας, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Οπότε, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.

Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.

Η σελίδα "Μοναχικός Λύκος" δεν θα δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον εκάστοτε συντάκτη τους και το περιεχόμενό τους δε συμπίπτει κατ' ανάγκην με την άποψη της σελίδας μας.


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ: Tο 'Σωματίδιο του Θεού' και η νέα ’’ Άνευ Θανάτου’’ πραγματικότητα!

Συνέντευξη αποκάλυψη με τον Καθ. Αστροφυσικής - Δρ. Μάνο ΔανέζηΠρωτοδημοσιεύτηκε στο Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ, Φεβρουάριος 2012, Τεύχος 114, σελ.40-43 Σ

 


"Οταν λέμε ότι κάποιος γεννιέται ή πεθαίνει, εννοούμε επιστημονικά ότι χάνεται ή εμφανίζεται η δυνατότητα να τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας". Πριν λίγες μέρες μια είδηση έκανε το γύρο του κόσμου, κάνοντας λόγο για τη μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη των τελευταίων ετών. 

Οι ερευνητές στο Cern εντόπισαν επιτέλους το πολυδιαφημιζόμενο Σωματίδιο του Θεού ή Μποζόνιο του Χιγκς, όπως είναι η επίσημη ονομασία του. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρόκειται για το πρωταρχικό στοιχείο ύλης που θα μας αποκαλύψει ό,τι δεν γνωρίζουμε για τη φύση της πραγματικότητας και το σύμπαν, από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του εως τώρα. Μια ανακάλυψη που αναμένεται να φέρει τα πάνω- κάτω στην εικόνα που έχουμε για τον κόσμο...

 

Γιατί όμως είναι τόσο σημαντική η ανακάλυψή του;

Γιατί θα μπορέσουμε να γυρίσουμε πίσω στις ρίζες αυτού που λέμε «ύλη». Παραμένει ένα άλυτο μυστήριο ακόμα τι ακριβώς είναι. Είτε όμως η ύλη προέρχεται από το Μποζόνιο του Χίγκς είτε από οτιδήποτε άλλο, δεν έχει καμία σχέση με αυτά που ξέραμε- δηλαδή αυτή η ουσία που επεξεργαζόμαστε με τα χέρια και τα όργανά μας και γίνεται αισθητή μέσω των αισθήσεών μας. Και όλα αυτά τα σώματα και τα αντικείμενα που μας περιβάλλουν; Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Εκεί υπάρχει μόνο ένας ωκεανός από κοχλάζουσα ενέργεια. Η ενέργεια αυτή προσπίπτει στα όργανά μας, αυτά παίρνουν ένα τμήμα της, το μεταφέρουν μέσω των νευρώνων στον εγκέφαλο και εκεί η ενέργεια μεταμορφώνεται σε αυτό που ονομάζουμε αισθητό κόσμο. 

Άρα ο κόσμος που βλέπω και αισθάνομαι, στην ουσία κατασκευάζεται μέσα στο κεφάλι μου;

Ακριβώς!...

Κι εμείς οι άνθρωποι, όμως, ανήκουμε σε αυτόν τον «κόσμο». Τι συμβαίνει με τη δική μας υπόσταση;

Ο Δημόκριτος με σαφήνεια μας λέει πως, «οτιδήποτε αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας είναι ψευδές. Το μόνο πραγματικό είναι ότι αντιλαμβάνεται η νόησή μας». Τα ίδια λέει και ο Πλάτωνας. Με τον όρο νόηση εννοούμε τη συνείδηση, που ταυτίζεται με την έννοια του πνεύματος και της ελευθερίας. Σκέφτομαι άρα υπάρχω. Από τη στιγμή που διαθέτουμε νόηση, έχουμε ύπαρξη. Το υλικό μας υπόστρωμα ( τα σώματά μας) παρόλα αυτά είναι κομμάτι του φυσικού κόσμου.

Εφόσον δε η νέα επιστήμη έχει αλλάξει το παλιό μοντέλο για το φυσικό νόμο (ύλη, χώρος, χρόνος) καταλήγουμε στο ότι αυτό που ονομάζουμε «άνθρωπος» είναι επίσης ένα κατασκεύασμα των αισθήσεών μας.

Σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας αυτό που ονομάζουμε ύλη δεν είναι τίποτε άλλο από μια καμπύλωση του τρισδιάστατου χώρου προς την τέταρτη διάσταση (χρόνος).

Όταν προκύψει αυτή η καμπύλωση των τριών διαστάσεων προς την τέταρτη, και αν περάσει ένα ελάχιστο όριο, τότε η φυσιολογία του ανθρώπου αντιλαμβάνεται αυτή την καμπύλωση ως πυκνότητα υλοενέργειας.

Αν συνεχίσει να αυξάνεται αυτή η πυκνότητα του υλικού (το «πηγάδι» της καμπύλωσης να βαθαίνει κατά κάποιο τρόπο) και φτάσει πάλι ένα ανώτατο όριο, τότε θα χάσουμε από τα μάτια μας, δηλαδή από τις αισθήσεις μας,αυτή την πυκνότητα υλοενέργειας. Αυτό ονομάζεται Φαινόμενο των Μελανών Οπών.

Άρα αν πάρω το χώρο των τριών διαστάσεων και αρχίσω να τον καμπυλώνω προς την τέταρτη, αρχίζουμε να βλέπουμε το υλικό υπόστρωμα του ανθρώπου. Αυτό το ονομάζουμε ανάπτυξη. Αν αρχίζει να μικραίνει το «πηγάδι» της καμπύλωσης, αυτό το ονομάζουμε φθορά.

Την ανάπτυξη και τη φθορά μαζί την ονομάζουμε κύκλο της ζωής του ανθρώπου. Καταλαβαίνεται λοιπόν πως το μόνο γεγονός που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι αισθήσεις μας είναι η αυξομείωση της τέταρτης διάστασης, που μας δίνει την αίσθηση της ύπαρξης της ζωής.

 


Ακούγεται σαν υπάρχει η δυνατότητα μέσα από τη συνάρτηση αυτή να ξεφύγουμε από τον κύκλο της φθοράς. Θα μπορούσαμε ίσως να αποφύγουμε το θάνατο.

Θεωρητικά, ναι. Αφού η υλική μας υπόσταση δεν είναι τίποτα άλλο από μια καμπύλωση του χώρου, το πρωτογενές στοιχείο που γεννά αυτή την ύλη και εκείνη αρχίζει να διέπεται από όρους ανάπτυξης/ φθοράς, είναι ο χώρος.

Ο χώρος, για να σας δώσω να καταλάβετε, είναι αυτό το τίποτα, το μη αντιληπτό γύρω μας- ένα κατασκεύασμα έξω από τη δυνατότητα των ανθρώπινων αισθήσεων. Ένα μαθηματικό γεγονός. Ε, αυτό δε χάνεται, υπάρχει πάντα πιθανότατα έτοιμο να ξανακαμπυλωθεί.

Τελικά, όταν λέμε ότι κάποιος γεννιέται ή πεθαίνει, εννοούμε επιστημονικά ότι χάνεται ή εμφανίζεται η δυνατότητα να τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας.

Όλα αυτά τα λέμε στην αστροφυσική για τα αστέρια. Δηλαδή για να πούμε ότι κάπου υπάρχει η ιδέα της δημιουργίας ενός αστεριού, πρέπει η πυκνότητα της υλοενέργειας να είναι από μια τιμή και πάνω. «Όπως πάνω έτσι και κάτω» σύμφωνα με το γνωστό ερμητικό ρητό... 

Έχουμε μια αίσθηση ατομικότητας και διαίρεσης. Εσύ είσαι εσύ και εγώ είμαι εγώ. Η διαίρεση, η τομή σε πολλά κομμάτια είναι προϊόν της δυνατότητας του εγκεφάλου μας και της φυσιολογίας μας. Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχουν τομές, όλα είναι Ένα. Υπάρχει ένα συστατικό, θες να το πεις ενέργεια, θες να το πεις αόρατο κενό, θες να το πεις Θεό; Αυτή την ενιαία δημιουργία, αυτή τη κοχλάζουσα ενέργεια εκεί έξω, όταν την προσλάβει η φυσιολογία του ανθρώπου της δημιουργεί τομές, της δημιουργεί ατομικότητες.

 

Εξαιτίας της νέας αυτής οπτικής, η σύγχρονη επιστήμη καθαίρει την ύλη από το μέχρι πρότινος θρόνο της;

Ένας ολόκληρος πολιτισμός, ο δυτικός, στηριζόταν στο εννοιολογικό περιεχόμενο αυτού που λέμε ύλη. Ότι δηλαδή είναι το πρωταρχικό γεγονός του σύμπαντος. Έτσι είχε προκύψει από τις ανακαλύψεις του 16ου και 17ου αιώνα. Εφόσον λοιπόν η ύλη είναι το πρωταρχικό συμπαντικό γεγονός, αρχίσαμε στη ζωή μας να αναζητάμε την ύλη και τα παράγωγά της, θυσιάζοντας προς όφελός της το σύνολο των αξιών, των ιδεών και των «πιστεύω» μας.

Φτάσαμε σε σημείο να εξευτελιστούμε για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την ύλη και τα επακόλουθά της. Σύντομα όμως η ύλη θα χάσει αυτόν τον αξιακό της χαρακτήρα. Διότι δεν είμαστε ύλη πια!

Μια τέτοια δήλωση θα μπορούσε να επιφέρει τρομαχτικές αλλαγές...

Ακριβώς. Για φαντάσου όμως έναν άνθρωπο που έχει αντιληφθεί τον ανώτερο χαρακτήρα του και το ανώτερο εγώ του, μέσα σε μια ενότητα συμπαντική- τι θα ζητάει από την κοινωνία; Θα ζητάει άλλα αγαθά, τα οποία δεν είναι έτοιμα και δε μπορεί η παρούσα κοινωνική δομή να τα δώσει.

Όταν λες ότι όλα είναι ένα, χάνεται η αίσθηση της ατομικότητας, του «εγώ». Συνειδητοποιώντας κανείς ότι δεν είναι αυτό το φθαρτό σαρκίο, δεν είναι πράγμα, θα αντιληφθεί ότι αυτό που βλέπουν οι αισθήσεις είναι μια εικόνα, ένα matrix (καλούπι).

Και για να υπάρχει η εικόνα, θα πρέπει αναγκαστικά να υπάρχει κάπου το πρότυπό της. Αν αρχίσει να αναζητάει αυτό το πρότυπο, τότε τίποτα δε θα τον συγκρατεί πια. Μια κοινωνία που θα βάλει το σαρκίο σε δεύτερη μοίρα, χωρίς να το παραγνωρίζει βέβαια, είναι επικίνδυνη για τον παλιό πολιτισμό.

Οπότε χρειάζεται μια μεταστροφή, μια μετά-νοια;

Ακριβώς, όμως αυτή η μεταστροφή είναι επώδυνη. Θα πρέπει να αλλάξουμε συνειδησιακό καθεστώς. 

 

Πρακτικά ποιο θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα για μια τέτοια μεταστροφή;

Το πρόβλημα μιας κοινωνίας είναι ο φόβος. Ό,τι κακό προκύπτει στον άνθρωπο είναι μέσω του φόβου. Ο φόβος δημιουργείται από την έννοια της ανάγκης. Φοβάμαι γιατί θα στερηθώ κάτι που έχω ανάγκη.

Όταν δημιουργώ πλαστές ανάγκες, δημιουργώ παραπανίσιους φόβους. Άρα το φούσκωμα των αναγκών δημιουργεί γιγάντεμα των φόβων. Και ένας φοβισμένος άνθρωπος, ποτέ δε μπορεί να είναι ελεύθερος άνθρωπος.

Να λοιπόν το πρώτο βήμα: να περιορίσουμε τις ανάγκες μας στις φυσικές μας ανάγκες, για να περιορίσουμε τους φόβους μας στους φυσικούς φόβους. Έτσι κάθε μέρα θα γινόμαστε όλο και πιο ελεύθεροι.

 


Πηγή: http://www.blackstate.gr/metafisiki-agnosta/334-somatidio-theou-higgs.html

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Τα πιο διάσημα πειράματα σκέψης


 Τα πειράματα δε γίνονται μόνο μέσα στα εργαστήρια, ούτε καν στον φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει, προκαλώντας μας συνεχώς να λύσουμε τα μυστήριά του. Τα πειράματα γίνονται μέσα στο νου των ανθρώπων πρώτα από όλα κι από κει ξεκινούν το ταξίδι τους για να δοκιμαστούν και να εφαρμοστούν οπουδήποτε αλλού. Κάποια δε από αυτά, παραμένουν εκεί που γεννήθηκαν: στη χώρα του νου. Εκεί λοιπόν θα περιηγηθούμε διαβάζοντας τα πιο διάσημα τέτοια πειράματα σκέψης, που άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μας.

 

Οι μπάλες του Γαλιλαίου

Σε αντίθεση με τα όσα έχουμε διδαχτεί στο σχολείο, το πιθανότερο είναι ότι ο Γαλιλαίος δεν πετούσε μπάλες από τον πύργο της Πίζας. Εφάρμοσε το πείραμα της βαρύτητας στο εργαστήριο του νου του. Οι σύγχρονοί του στον 16ο αιώνα πίστευαν ότι τα πιο βαριά αντικείμενα πέφτουν γρηγορότερα απ' ότι τα πιο ελαφριά. Έτσι ο Γαλιλαίος φαντάστηκε μία βαριά μπάλα που ήταν δεμένη μέσω ενός σκοινιού με μία ελαφριά μπάλα. Θα μπορούσε η ελαφριά μπάλα να δημιουργήσει μία έλξη στη βαριά και να καθυστερήσει την πτώση της; Όχι, συμπέρανε. Θα χτυπούσαν το έδαφος ταυτόχρονα.

 

Η γάτα του Schrοedinger

Μία γάτα είναι κλεισμένη σε ένα καλά σφραγισμένο και μονωμένο κουτί που περιέχει ραδιενεργό υλικό, έναν μετρητή Geiger και έναν μηχανισμό που είναι ρυθμισμένος να απελευθερώνει δηλητήριο εάν χτυπήσει ένα φωτόνιο στο σύστημα. Σύμφωνα με τον Schrφdinger, η γάτα μέσα στο κουτί δεν είναι ούτε ζωντανή αλλά ούτε και νεκρή, αλλά υπάρχει συγχρόνως και στις δύο αυτές πιθανές καταστάσεις. Οι δύο αυτές πιθανές καταστάσεις καταρρέουν σε μία (η γάτα είναι είτε νεκρή είτε ζωντανή) μόλις παρατηρηθεί το φαινόμενο από κάποιον παρατηρητή. Μέχρι να γίνει όμως αυτό, η κατάσταση του συστήματος εμπεριέχει συγχρόνως και τις δύο πιθανότητες. Το νοητικό αυτό πείραμα προτάθηκε το 1935 από τον Erwin Schrφdinger με στόχο να εξετάσει την κβαντική απροσδιοριστία σε ένα μακροσκοπικό φαινόμενο.

 

Το κινέζικο δωμάτιο του Searle

Ένας άνθρωπος βρίσκεται μόνος του μέσα σε ένα δωμάτιο. Κάποιος που βρίσκεται έξω από το δωμάτιο, του σπρώχνει κάτω από την πόρτα χαρτιά στα οποία είναι γραμμένο κείμενο στα κινέζικα. Ο άνθρωπος του δωματίου δε γνωρίζει κινέζικα, αλλά έχει ένα βιβλίο το οποίο αντιστοιχίζει τις κατάλληλες αποκρίσεις στα κινέζικα, που ταιριάζουν με τα κείμενα που εισέρχονται στο δωμάτιο. Έτσι, για κάθε κείμενο που λαμβάνει στέλνει έξω την κατάλληλη απάντηση. Για έναν εξωτερικό παρατηρητή, φαίνεται ότι ο άνθρωπος του πειράματος γνωρίζει κινέζικα. Το νοητικό αυτό πείραμα προτάθηκε το 1980 από τον φιλόσοφο John Searle, με σκοπό να καταρρίψει τις θεωρίες που υποστήριζαν την τεχνητή νοημοσύνη. Ο επεξεργαστής ενός υπολογιστή όπως και ο άνθρωπος του πειράματος στερείται κατανόησης του τι κάνει και γι' αυτόν το λόγο δεν έχει πραγματική νοημοσύνη.

 

Οι χελώνες του Hawking

Το διάσημο βιβλίο του Stephen Hawking 'Το χρονικό του Χρόνου' ξεκινάει με την ιστορία ενός επιστήμονα που δίνει μια διάλεξη για την αστρονομία. Τελειώνοντας την ομιλία του, μία ηλικιωμένη γυναίκα σηκώνεται και επιμένει ότι η θεωρία που πρότεινε ο επιστήμονας είναι λανθασμένη: η γη δεν είναι στρογγυλή και ούτε γυρίζει γύρω από τον ήλιο. Αντίθετα, είναι μία επίπεδη επιφάνεια που στηρίζεται στην πλάτη μιας γιγάντιας χελώνας. Ο επιστήμονας τη ρώτησε, που στηρίζεται η χελώνα αυτή και η γυναίκα δήλωσε ότι στηρίζεται σε μία άλλη χελώνα κι εκείνη σε μία ακόμα και ούτω καθ' εξής. Ο Stephen Hawking χρησιμοποίησε την ιστορία αυτή για να συστήσει στους κοσμολόγους να προσέχουν, ώστε να μην χρησιμοποιούν ατεκμηρίωτες θεωρίες ως αποδείξεις για άλλες θεωρίες που δε μπορούν να αποδειχθούν.

 

Ο Einstein και η ακτίνα του φωτός

Όταν ο Einstein ήταν 16 χρονών, φανταζόταν ότι κυνηγάει μία ακτίνα φωτός μέχρι να την πιάσει. Μόλις θα γινόταν αυτό, το κύμα του φωτός θα 'πάγωνε'. Αυτό όμως ήταν απίθανο σύμφωνα με τη φυσική της εποχής του. Η επιμονή του αυτή να λύσει το συγκεκριμένο πρόβλημα με το κυνήγι της ακτίνας του φωτός, ήταν η αιτία που τον οδήγησε στην Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας. Ίσως αυτή η ιστορία να φαίνεται αρκετά περίεργη, για να μπορεί να δικαιολογήσει πως έγινε η σύλληψη της Θεωρίας από αυτό το νοητικό πείραμα. Οι φυσικοί εξακολουθούν να διαφωνούν σχετικά με αυτό το ζήτημα.

 

Οι μαϊμούδες του Borel

Παραλλαγές του νοητικού αυτού πειράματος είναι πολύ παλιές, φτάνοντας μέχρι την αρχαία Ελλάδα. Η σύγχρονη εκδοχή του θεωρήματος που αφορά το άπειρο προτάθηκε το 1913 από τον Γάλλο μαθηματικό Emile Borel. Η υπόθεση έχει ως εξής: ένας άπειρος αριθμός από μαϊμούδες που θα χτυπούν συνεχώς τα δάχτυλά τους σε γραφομηχανές για άπειρο χρόνο, είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποτε θα καταφέρουν να γράψουν όλα τα έργα του Shakespeare. Φαίνεται απίθανο, γιατί ο νους μας πολύ δύσκολα μπορεί να συλλάβει την έννοια του απείρου. Αλλά από μαθηματικής απόψεως ισχύει.

 

Ο δαίμων του Maxwell

Το 1867 ο James Clerk Maxwell φαντάστηκε δύο θαλάμους, τον Α και τον Β, κάθε ένας από τους οποίους θα ήταν γεμάτος με αέριο στην ίδια θερμοκρασία και μεταξύ τους θα υπήρχε μία πόρτα. Ως θυρωρό στην πόρτα αυτή φαντάστηκε ένα δαίμονα, που χωρίς να παράγει ούτε καν το απειροελάχιστο έργο, θα επέτρεπε στα γρηγορότερα κινούμενα σωματίδια να περάσουν από τον Α στον Β θάλαμο και στα πιο αργά να περάσουν από τον Β στον Α. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, η ταχύτητα των σωματιδίων (και επομένως η θερμοκρασία) θα έχει αυξηθεί στο θάλαμο Β. Το απίθανο αυτό πείραμα σκέψης χρησιμοποιήθηκε για να στηρίξει τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο.

Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: Esoterica.gr

Πηγή: http://www.blackstate.gr/egefalos/40-peiramata-skepsis.html

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Η συνείδηση είναι "Τα πάντα"


 Του Ανδρέα Τσάκαλη

Οι Φιλόσοφοι όλων των εποχών διακήρυσσαν ότι η συνείδηση είναι πάνω από όλα τα πράγματα, ότι μπορεί να δημιουργήσει ή να μεταβάλλει την ύλη και ότι αυτή είναι η πηγή τόσο του εξωτερικού κόσμου, όσο και του υποκειμενικού, προσωπικού εγώ.

Όπως όμως γνωρίζουμε όλοι, η ιδέα ότι η συνείδηση επηρεάζει την ύλη ήταν  έως τώρα απαράδεκτη για τους επιστήμονες και ιδιαίτερα για τους φυσικούς.

Με τη μηχανιστική και εμπειρική προσέγγισή της, η επιστήμη αγωνίζεται να εξορκίσει το φάντασμα της συνείδησης από κάθε εξίσωση των νόμων της φυσικής. Ωστόσο στα πλαίσια της κβαντικής φυσικής όλα αλλάζουν. O Eυγένιος Bίγκνερ, που έχει πάρει βραβείο Νομπέλ στη φυσική, προτείνει μια επανεξέταση της σχέσης ανάμεσα στη συνείδηση και στην αντικειμενική πραγματικότητα. Μιλάει για μια νέα σχέση ανάμεσα στον παρατηρητή και στο παρατηρούμενο και δέχεται ότι υπάρχουν δυο πραγματικότητες: η υποκειμενική και η αντικειμενική.

Ένας άλλος φυσικός, ο Tζον Xουήλερ του Πανεπιστημίου Πρίνστον, προχωράει ένα βήμα πιο πέρα και λέει ότι είναι καλύτερα αντί της λέξης “παρατηρητής” να χρησιμοποιούμε τον όρο “συμμέτοχος”. Και αναρωτιέται: «Μήπως το σύμπαν, κατά μια έννοια, ήλθε σε ύπαρξη με τη συμμετοχή εκείνων που συμμετείχαν;»

Ποιοι όμως μπορεί να είναι “εκείνοι”; Φυσικά κάποια όντα που θα κατείχαν συνείδηση. Ήταν όμως πολλά, ή μήπως ένα; Γιατί όπως λέει ο αστρονόμος T ζέημς Tζην: «Το σύμπαν μοιάζει σαν μια τεράστια σκέψη μάλλον, παρά σαν μια μεγάλη μηχανή. Αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε ότι ο Νους είναι ο δημιουργός και κυβερνήτης όλου του υλικού κόσμου».

Οι θεωρητικοί φυσικοί αντιλαμβάνονται σήμερα ότι για δεκαετίες οι επιστήμονες επηρέαζαν με τη συνείδησή τους τα πειράματα που εκτελούσαν, τουλάχιστον αυτά που γίνονταν με τα έσχατα σωματίδια ύλης. «Ακόμη και τα ηλεκτρόνια έρχονται σε ύπαρξη μέσω της παρατήρησης», βεβαιώνει ο Φρεντ Άλαν Γουλφ, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο.

O Γουλφ θεωρείται σήμερα σαν το “μαύρο πρόβατο” της επιστημονικής κοινότητας. Και αυτό είναι φυσικό, αφού δηλώνει απερίφραστα: «Το καθετί στο σύμπαν είναι συνειδητό· το μέλλον μπορεί να επηρεάσει τις παρελθοντικές σας αναμνήσεις· δημιουργείτε ό,τι παρατηρείτε από την κβαντική ομίχλη πιθανοτήτων· κάθε απόφαση που παίρνετε δημιουργεί πολλαπλά σύμπαντα κατοικούμενα από τους πολλαπλούς άλλους εαυτούς σας, που ο καθένας τους ζητάει –από τη δική σας σκοπιά– μια απορριφθείσα ευκαιρία!»

Όταν δεν βράζει η “σούπα”

Οι επιστήμονες τείνουν να επανακαθορίσουν τη στάση τους στην έρευνα για μια αληθινή πραγματικότητα. Βάση κάθε έρευνας είναι η παρατήρηση. Αλλά αν η παρατήρηση επηρεάζει το παρατηρούμενο, πώς θα κριθεί το αποτέλεσμα ενός πειράματος; Αυτό που από καιρό υποψιάζονταν μερικοί θεωρητικοί, επιβεβαιώθηκε ήδη πειραματικά.

Το 1989 έγινε ένα πείραμα στο National Institute of Standards and Technology του Κολοράντο, όπου πέντε χιλιάδες άτομα βηρυλλίου, περιορισμένα μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο (δηλ. σ’ έναν επιταχυντή), εκτέθηκαν σε ραδιοκύματα. Με άλλα λόγια, οι φυσικοί είχαν μια “σούπα” που περίμεναν να βράσει. Και τι έγινε; Τα αποτελέσματα ήταν ευθέως ανάλογα με τη συχνότητα των παρατηρήσεων. Με μια μόνο παρατήρηση (μέσω μιας ακτίνας λέιζερ) σε 1/4 του δευτερολέπτου, τα περισσότερα άτομα είχαν διεγερθεί. Με δυο παρατηρήσεις στο ίδιο διάστημα, διεγέρθηκαν μόνο τα μισά και με τέσσερις παρατηρήσεις στο ίδιο χρονικό διάστημα (στο 1/4 του δευτερολέπτου) δεν διεγέρθηκε κανένα· η “σούπα” δεν έβρασε. Οι επιστήμονες, με τις συχνές παρατηρήσεις τους, επηρέασαν το αποτέλεσμα· είναι σαν να τα υπνώτισαν και τα πάγωσαν.

Φυσικά, η επίδραση του παρατηρητή δεν ισχύει στο επίπεδο της καθημερινής πραγματικότητας. Για παράδειγμα, βλέπετε από μακριά ένα αυτοκίνητο που τρέχει και ένα παιδί που πετάγεται ξαφνικά μπροστά του. Όσο ισχυρή κι αν είναι η πρόθεσή σας, δεν μπορείτε να βοηθήσετε για να αποφευχθεί το μοιραίο κτύπημα· δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε για να αλλάξετε την πορεία των συμβάντων.

Στην καθημερινή πραγματικότητα, όπου όλα υπολογίζονται με μέτρα και σταθμά, ο νόμος αιτίας-αποτελέσματος της κλασικής, νευτώνειας φυσικής, είναι αυτός που καθορίζει τα συμβάντα. Θα μπορούσατε ίσως να επέμβετε, αλλά όχι τόσο αιφνίδια. Χρειάζεστε χρόνο.

Ανάμεσα στην πρόθεση και στην πράξη μεσολαβούν η σκέψη, ο σχεδιασμός, η έντονη επιθυμία, η ενεργοποίηση της απόφασης και, τέλος, η εμμονή σε ό,τι έχει αποφασιστεί. Υπάρχουν επίσης τα εμπόδια που θέτει ο υποκειμενικός κόσμος του ανθρώπου, όπως απωθημένα, προτιμήσεις, αναμνήσεις, τραυματικές εμπειρίες κτλ. Αν ανάμεσα στον παρατηρητή και στην πράξη του δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι παράγοντες, τότε θα μπορούσατε θεωρητικά να αλλάξετε άμεσα ένα συμβάν την ίδια στιγμή που γίνεται. 

Στον πηγαιμό για την Ιθάκη 

Αν πρακτικά δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, σε τι μας βοηθάει η κβαντική φυσική;  Σε πολλά!...

Πρώτον, είναι μια πηγή έμπνευσης για να κάνουμε εύστοχες συγκρίσεις και παρομοιώσεις. Ακριβώς όπως η κβαντική “σούπα” δεν βράζει όταν παρατηρείται στενά, εξαιτίας της προσοχής που εστιάζεται στη διαδικασία μάλλον παρά στο αποτέλεσμα, έτσι και τα έργα της καθημερινής ζωής είναι πιο επιτυχημένα όταν εστιαζόμαστε στη διαδικασία και όχι στο προσδοκώμενο τέλος· στο ταξίδι και όχι στην Ιθάκη, όπως θα έλεγε ο Καβάφης. Δρώντας με αυτό τον τρόπο, μιμούμεθα τη λειτουργία βαθύτερων δυνάμεων της δημιουργίας και έχουμε έτσι μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας. 

Δεύτερον, αφού η ασθένεια και η υγεία προσδιορίζονται από το σχηματισμό ατόμων, μορίων και κυττάρων που συγκροτούν τα όργανά μας, η ικανότητα της συνείδησης να μεταβάλλει τα άτομα, σημαίνει ότι οι σκέψεις μας μπορούν να θεραπεύσουν το σώμα. «Χωρίς τη φαντασία, είναι αδύνατον να θεραπευτεί το σώμα», υπογραμμίζει πάλι ο Φρεντ Γουλφ στο βιβλίο του ‘’Σε αναζήτηση του Αετού’’. Και αυτό γιατί έχουμε όλοι μας μια έμφυτη εικόνα του σώματος που «θυμάται ακριβώς πού πρέπει να πάνε τα μόρια, για να θεραπεύσουν την πληγή ή για να διορθώσουν ένα σπασμένο κόκαλο».

Πράγματι, όπως είναι γνωστό, το αιθερικό σώμα του ανθρώπου είναι διπλό. Το ένα μέρος είναι εύπλαστο και επηρεάζεται άμεσα από το νου και τη συνείδηση, ενώ το άλλο είναι απλό αντίγραφο του πρώτου, “κολλημένο” στο φυσικό σώμα. Αν το πρώτο αιθερικό υποστεί αλλαγές, μετά από ένα διάστημα αλλάζει και το δεύτερο, επηρεάζοντας έτσι το φυσικό σώμα.

O Φρεντ Άλαν Γουλφ πιστεύει ότι η κβαντική φυσική μπορεί να μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από την απλοϊκή ιδέα ότι είμαστε απλώς κομμάτια ζωντανού κρέατος, αισθανόμενα τεμάχια που πλανιούνται σαν έρμαια σε ένα τεράστιο νεκρό σύμπαν. O διάσημος χημικός Oυίλιαμ Kρουκς υποστήριζε ότι «τα μόρια διαθέτουν μια διαρκή ψυχή» και ότι «κάθε άτομο έχει αισθαντικότητα και κινητικότητα», ενώ ο Ιρλανδός φυσικός Τζον Tύνταλ εξηγούσε: «Τα άτομα φαίνεται να διαπνέονται από επιθυμία για ζωή». «Αλλά και τα ηλεκτρόνια», προσθέτει ο Φρεντ Γουλφ, «υφίστανται σε δυο κόσμους: αποτελούν μέρος του φυσικού πεδίου και ταυτόχρονα είναι στοιχεία του νοητικού κόσμου».

εκπληκτικό συμπέρασμα που βγαίνει από όλα αυτά είναι ότι τα ηλεκτρόνια είναι συνειδητά και τη στιγμή του πειράματος ο νους των επιστημόνων συνδέεται με τον στοιχειώδη νου των ηλεκτρονίων. Από την άποψη αυτή η “επίδραση του παρατηρητή” μπορεί να θεωρηθεί ως σύνδεση του παρατηρητή με το παρατηρούμενο: έχουμε απλώς έναν και μοναδικό Νου σε λειτουργία!

Α η ιδέα δεν είναι και τόσο καινούρια. Ήδη από τον 19ο αιώνα, ο Τόμας Έντισον (1847-1931) διακήρυσσε: «Κατά τη γνώμη μου κάθε άτομο κυριαρχείται από ένα ορισμένο ποσό πρωτόγονης νοημοσύνης. Παρατηρήστε τους χιλιάδες τρόπους με τους οποίους τα άτομα του υδρογόνου συνδυάζονται με τα άτομα άλλων στοιχείων για να σχηματίσουν τις πιο διαφορετικές ουσίες. Μήπως θέλετε να πείτε, ότι αυτό γίνεται χωρίς καμιά νοημοσύνη;»

να με τον Φρεντ Γουλφ, οι έσχατες αλήθειες παραμένουν ασύλληπτες, όχι επειδή δεν μπορούμε να εμβαθύνουμε αρκετά, αλλά επειδή η αβεβαιότητα υφίσταται στην καρδιά της πραγματικότητας. «Δεν ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει στο σύμπαν», λέει ο Γουλφ. «Δηλαδή πόσο από αυτό είναι πραγματικό και πόσο είναι πλάνη». 

Το βέβαιο είναι ότι οι παρατηρήσεις μας επηρεάζουν αυτό που βλέπουμε – και αυτό συμβαίνει τόσο στην καθημερινή ζωή μας, όσο και στους μακρινούς κόσμους. Έτσι, ο κόσμος είναι πραγματικός και απατηλός ταυτόχρονα.

ΠΗΓΗ: http://www.youmagazine.gr

ΠΗΓΗ: 


Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Εγκεφαλικά Κύματα Θήτα


Τα εγκεφαλικά κύματα ΘΗΤΑ είναι η ασυνείδητη δημιουργικότητα μας, η έμπνευση μας και ο σύνδεσμός μας με το πνεύμα. 

Τα κύματα θήτα (4 έως 7 cps) συνδέονται με τις βαθύτερες εμπειρίες του διαλογισμού και της δημιουργικότητας. 

Τα κύματα θήτα είναι ακόμα πιο αργά από τα βήτα ή τα άλφα και είναι χαρακτηριστικά ακόμα μεγαλύτερου εύρους.  

Όταν περιορίζουμε το πεδίο της εστίασής μας πρώτιστα στο εσωτερικό μας, μπορούμε να μεταβούμε στα κύματα θήτα. Σε αυτή την κατάσταση είναι δύσκολο να διατηρηθεί η συνειδητή επαφή μεταξύ του φυσικού σώματός μας και του εξωτερικού κόσμου. Για να διατηρήσουμε αυτήν την κατάσταση της συνείδησης πρέπει να κρατήσουμε τα φυσικά μας σώματα ακίνητα, επειδή είμαστε τόσο εστιασμένοι στον εσωτερικό μας κόσμο έτσι ώστε δεν θα ήταν ασφαλές να κινηθούμε μέσα στον φυσικό κόσμο.

Στην πραγματικότητα, η πράξη και μόνο του ανοίγματος των ματιών μας ή του ακούσματος του εξωτερικού κόσμου θα μπορούσε να φέρει πάρα πολλά ερεθίσματα και να μετατοπίσει τη συνείδησή μας πίσω στα γρηγορότερα εγκεφαλικά κύματα. 

Χρειάζεται να υπάρχει εμπειρία στον διαλογισμό για να επιτευχθεί αυτό το επίπεδο της συνείδησης, και έπειτα, ακόμη περισσότερη εξάσκηση για να μεταφερθούν οι πληροφορίες που "κερδίζονται" σε εκείνο το επίπεδο πίσω στο συνειδητό μυαλό μας.  

Για να το επιτύχουμε αυτό, πρέπει να είμαστε σε θέση να διαβιβάσουμε αυτήν την εμπειρία στα γλωσσικά μας κέντρα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να την "σώσουμε" ως πληροφορία στον εγκεφαλικό φλοιό μας.

Συνήθως αυτή η κατάσταση της συνείδησης των εγκεφαλικών κυμάτων θήτα επιτυγχάνεται μόνο κατά την διάρκεια του ύπνου και, όπως γνωρίζουμε όλοι, είναι συχνά δύσκολο να θυμόμαστε τα όνειρά μας όταν είμαστε ξύπνιοι. 

Όταν το κάνουμε αυτό, το κάνουμε στην δεξιά πλευρά του εγκέφαλού μας, με μία συμβολική, εικονική γλώσσα και όχι στη λογική, γραμμικά διαδοχική γλώσσα της αριστερής πλευράς του εγκεφάλου μας. 

Είναι η γεφυροποιός επίδραση των εγκεφαλικών κυμάτων άλφα, που μπορούν να φέρουν τις αντιλήψεις των εγκεφαλικών κυμάτων θήτα μας στο συνειδητό μυαλό μας. 

Το να παίρνουμε τον χρόνο μας και να χαλαρώνουμε όταν ξυπνάμε ή το γράψιμο και ο σχεδιασμός μετά από έναν βαθύ διαλογισμό, μπορούν να φέρνουν την μνήμη μίας εμπειρίας των εγκεφαλικών κυμάτων θήτα στις σκέψεις μας των εγκεφαλικών κυμάτων βήτα .

Τα εγκεφαλικά κύματα ΘΗΤΑ συμβάλλουν στη βαθιά εσωτερική ειρήνη, τις μυστικιστικές αλήθειες, τον μετασχηματισμό των ασυνείδητων περιοριστικών πεποιθήσεων, την δημιουργία μιας καλύτερης ποιότητας ζωής, την φυσική και συναισθηματική θεραπεία, και την εύρεση του σκοπού και της ποιότητας της ζωής μας. 

Χαρακτηρίζονται από ένα είδος γνώσης που το νιώθουμε όπως την εσωτερική σοφία, την πίστη, τον διαλογισμό, τις ψυχικές ικανότητες και την ανάκτηση του ασυνείδητου υλικού. 

Τα εγκεφαλικά κύματα θήτα αποτελούν την "κορύφωση" της κορυφαίας εμπειρίας.  



ΠΗΓΗ: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/07/e_16.html

Υποσυνείδητα μηνύματα



Πριν λίγα χρόνια, στην Ελλάδα αποσύρθηκε από την τηλεόραση η διαφήμιση μιας πολύ γνωστής ασφαλιστικής εταιρείας για τον εξής λόγο: παρουσίαζε ένα μικρό κοριτσάκι να τρέχει προς τη μητέρα που ήταν έτοιμη να το αγκαλιάσει σφιχτά.

Μετά από την εξέταση του φιλμ ανακαλύφθηκε η ύπαρξη...  εμβόλιμων καρέ όπου είχαν σκηνές πολέμου με νεκρούς και τραυματίες με πρόσωπα παραμορφωμένα κτλ. Η «Επιτροπή Ελέγχου Διαφημίσεων» αποφάνθηκε πως τα παρεμβαλλόμενα καρέ, δημιουργούσαν ένα αίσθημα ανασφάλειας και φόβου στο θεατή, προκειμένου να νιώσει την ανάγκη ασφάλισής του από τη συγκεκριμένη ασφαλιστική εταιρεία. 

Σήμερα που πλήθυναν τα μέσα επικοινωνίας, πύκνωσαν οι ιδέες και αυξήθηκαν τα κάθε λογής συμφέροντα, έχουμε κυριολεκτικά κατακλυσθεί από ένα συρφετό μηνυμάτων για οτιδήποτε. Άλλα στοχεύουν την τσέπη μας, άλλα το πνεύμα μας. Απευθύνονται στην κάθε ηλικία, μα περισσότερο στη νεολαία. Για τη μετάδοσή τους χρησιμοποιούνται όλες οι μέθοδοι, κάθε επίτευγμα της τεχνικής. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητά τους είναι σχετική. Και αυτό γιατί απευθύνονται στο ενσυνείδητό μας οπότε ο καθένας μπορεί να τα σκεφθεί, να τα κριτικάρει, να τα ερευνήσει σε βάθος και στη συνέχεια να τα δεχθεί ή να τα απορρίψει, ανάλογα με το πόσο σωστά, ενημερωμένος και πληροφορημένος, είναι αυτός. Βέβαια οι απληροφόρητοι και οι μη σωστά σκεπτόμενοι μπορούν να παρασυρθούν. Αλλά και αυτοί μετά το πάθημά τους, μπορούν να αλλάξουν στάση. Τις περισσότερες φορές τουλάχιστον...

Όμως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι ή εταιρίες που θέλουν οπωσδήποτε να πετύχουν το σκοπό τους. Θέλουν το μήνυμα τους να έχει το αποτέλεσμα που επιθυμούν πάση θυσία. Ακόμα και αν αυτό είναι σκοτεινό και φοβερό. Και επειδή είναι αδύνατο να επιτευχθεί όταν απευθύνονται στο ενσυνείδητό μας, σκέφτηκαν να απευθυνθούν στο υποσυνείδητό μας. Εκεί πια το αποτέλεσμα του μηνύματός τους θα είναι σίγουρο, βέβαιο και άμεσο. Πως όμως με ποιο τρόπο;



Τι είναι τα υποσυνείδητα μηνύματα;

Τα μηνύματα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μηνύματα που εκπέμπονται την ώρα που «παίζεται» και ακούγεται ο δίσκος ή η κασέτα ή η κινηματογραφική – τηλεοπτική ταινία, χωρίς να ακούγονται ή να βλέπονται συνειδητά, συλλαμβάνονται όμως και γίνονται αντιληπτά από το υποσυνείδητο. Γιατί το μήνυμα που στέλνεται στον ακροατή ή θεατή χωρίς καν να το αντιληφθεί με τις αισθήσεις του άμεσα. Οπότε η ενσυνείδητη γνώση και θέλησή του μη διακρίνοντάς το δεν μπορεί να το αναλύσει, να το κρίνει έτσι ώστε να το δεχθεί ή να το απορρίψει. Ωστόσο αυτό έχει καταγραφεί μυστικά στο υποσυνείδητο, σαν σε κάποιο αρχείο στον υπολογιστή μας. Έτσι με αυτόν τον τρόπο, έχουμε σαφώς παραβίαση της ελευθερίας, της λογικής, της συνείδησης και τέλος της όλης προσωπικότητας του ατόμου. Είναι μια αθέμιτη μέθοδος με την οποία επιχειρείται και στο τέλος εύκολα κατορθώνεται η λεγόμενη πλύση εγκεφάλου, όπως θα διαπιστώσουμε παρακάτω. Τα υποσυνείδητα μηνύματα μεταδίδονται με κάθε μέσο, ακουστικό, οπτικό ή και έντυπο ακόμη.

Η ιστορία τους φαίνεται ότι άρχισε το 1956 από κάποιον James Vicory στις ΗΠΑ και την εταιρεία του «Subliminal Projection Company», προκειμένου να πουλήσει την ανακάλυψή του. Είχε βρει το εξής τέχνασμα. Στην οθόνη του κινηματογράφου, κάθε 150 sec και μόνο για κάθε 1/8 του sec θα προβαλλόταν το μήνυμα που επιθυμούσε ο πελάτης, με σκοπό την αύξηση των πωλήσεων. Η διαφήμιση, όπως γίνεται φανερό, θα γινόταν, χωρίς καν το κοινό να καταλάβει το παραμικρό. Πραγματικά, κατά τη διάρκεια προβολής κινηματογραφικών ταινιών, κατόρθωσαν να παρεμβάλουν οπτικά υποσυνείδητα μηνύματα του τύπου «ΦΑΕ ΠΟΠ-ΚΟΡΝ», «ΠΙΕΣ COCA-COLA». Σε στατιστικές που αργότερα έγιναν στα κυλικεία των κινηματογράφων και σε μεγάλους αριθμού θεατών (περί 25.000) διαπιστώθηκε αύξηση της κατανάλωσης ποπ-κόρν κατά 57,5% και της COCA-COLA κατά 18%.

Ένα χρόνο αργότερα το 1957 δημιουργήθηκε και άλλη εταιρεία στις ΗΠΑ η «Precoy Process and Equipment Corporation» με βασικό της σκοπό την τοποθέτηση υποσυνείδητων μηνυμάτων σε ταινίες καθώς και σε μουσικές εκπομπές. Αυτοί κάνανε αίτηση και για ευρεσιτεχνία. Το ίδιο έτος στο Σικάγο, ραδιοφωνικός σταθμός πωλούσε το χρόνο για διαφημίσεις με υποσυνείδητα μηνύματα για 1.000 δολάρια. 

Επίσης την ίδια εποχή στη Λουϊζιάνα των ΗΠΑ, κάποιος καθηγητής Δρ. Χολ. Μπέκερ ο οποίος κατείχε εξέχουσα θέση στο Πανεπιστήμιο Τολέϊν για 24 χρόνια δούλεψε πάνω σε μια εφεύρεση, ενώ είχε λάβει ένα τεράστιο ποσό για την εποχή ως ερευνητικό κεφάλαιο. Το σχέδιο ήταν να χρησιμοποιήσει την επινόησή του, για την προβολή υποσυνείδητων μηνυμάτων για το δημόσιο συμφέρον. Κατά τη διάρκεια τηλεοπτικών εκπομπών προβαλλόταν μηνύματα του τύπου «Να οδηγείτε προσεκτικά».

Η προσπάθεια αυτή όμως αυτή δεν απέδωσε λόγω αντίδρασης του κοινού όταν αυτό έγινε ευρύτερα γνωστό. Αργότερα το 1968 και για πρώτη φορά στην ιστορία της δισκογραφίας οι Μπητλς χρησιμοποιούσαν σε δίσκους τους υποσυνείδητα μηνύματα, αρχής γενομένης με το «Λευκό Άλμπουμ» τους. Οι «ψίθυροι» του θανάτου του Πωλ, μέλος ως γνωστόν του συγκροτήματος, τους έδωσε μεγαλύτερη δημοσιότητα και είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση της φήμης και των πωλήσεων των δίσκων τους. Από τότε τους μιμήθηκαν όλοι σχεδόν οι ροκ αστέρες. Βέβαια υπήρξαν και οι πρώτες αντιδράσεις από διάφορους ανθρώπους καθώς και έντυπα μέσα.

Περιοδικά, όπως το «New Yorker» που έγραψε χαρακτηριστικά ότι «τα υποσυνείδητα μηνύματα εισέβαλαν στο μυαλό και το διέλυσαν» και το «New Day» του οποίου τα δημοσιεύματα προκάλεσαν μεγάλο θόρυβο, όταν αποκαλούσε τα υποσυνείδητα μηνύματα «ως την πιο επικίνδυνη εφεύρεση ύστερα από την ατομική βόμβα». Ωστόσο εκείνη την εποχή, και προς μεγάλη έκπληξη όλων, αν και προτάθηκαν σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις για το ζήτημα, δεν έγινε τίποτε τελικά. Τα παράπονα εξασθένησαν και η όλη υπόθεση φάνηκε να χάνεται ήσυχα το έτος 1970. Όμως οι ερευνητές, συνέχισαν πυρετωδώς τις έρευνές τους στο συγκεκριμένο τομέα.

Αργότερα το 1973 το περιοδικό «Advertisement» στις ΗΠΑ έγραφε πως η εκεί αντιπροσωπεία αυτοκινήτων της «TOYOTA» χρησιμοποιούσε τέτοιου είδους εικόνες για να αυξήσει τις πωλήσεις της. Την ίδια χρονιά τουλάχιστον 13 μεγάλες διαφημιστικές ερευνητικές εταιρίες στη Ν. Υόρκη, Σικάγο και Τορόντο του Καναδά προσέφεραν στους διαφημιστές τρόπους για μετάδοση υποσυνειδήτων μηνυμάτων έναντι αμοιβής. Νέες διαμαρτυρίες ακολούθησαν, και η επιτροπή ομοσπονδιακών επικοινωνιών των ΗΠΑ διαπίστωσε πως η όλη κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου και προειδοποιούσε τους σταθμούς ότι η χρήση τέτοιων τεχνικών είναι «αντίθετη προς το δημόσιο συμφέρον» και ακόμη πως «είτε αποτελεσματικές είτε όχι, τέτοιες αναμεταδόσεις έχουν ως πραγματικό στόχο να εξαπατήσουν».

Το 1974 ένας Καναδός παραγωγός εκπομπών, αποκάλυψε τη χρήση τέτοιων μηνυμάτων, αυτή τη φορά στη «Φωνή της Αμερικής» και στο «Ράδιο της Μόσχας». Τα υποσυνείδητα μηνύματα είχαν μπει και στην υπηρεσία του Ψυχρού Πολέμου. 

Το 1978 ο προαναφερθείς ερευνητής Μπέκερ κατασκεύασε ειδικό κασετόφωνο το οποίο είναι ικανό να λαμβάνει, να μιξάρει, και να αναμεταδίδει υλικό από δύο διαφορετικές πηγές, προσαρμόζοντας ταυτόχρονα το μήνυμα, έτσι ώστε να γίνεται αντιληπτό μόνο υποσυνείδητα. Η τεχνική χρησιμοποιήθηκε στα πολυκαταστήματα για περιορισμό των κλοπών. Μάλιστα καταγράφηκαν επιτυχίες της τάξεως του 80% στον τομέα ελέγχου των κλοπών, χάρις σ’ αυτή τη μέθοδο, όπου ταυτόχρονα την ώρα που ακουγόταν ευχάριστη μουσική υπήρχε μήνυμα όπως «Να είσαι τίμιος, μην κλέψεις» και αυτό μεταδιδόταν 9.000 φορές στην ώρα. 

Το περιοδικό «TIME» που εκτίμησε πολύ το τέχνασμα αυτό και σε ένα άρθρο του περιέγραψε λεπτομερώς πως λειτουργεί. Υποσυνείδητα μηνύματα έφτασαν να χρησιμοποιούνται, και στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και χόκεϊ των ΗΠΑ και του Καναδά για να αυξηθούν οι επιτυχίες των ομάδων. Επίσης υποσυνείδητα μηνύματα χρησιμοποιούσαν ακόμη και οι υποψήφιοι γερουσιαστές των ΗΠΑ, στα δίλεπτα των τηλεοπτικών τους σπότ. Το 1983 στο Μίτσιγκαν μια μικρή εταιρεία με το όνομα «Stimutech» τελειοποίησε την παραγωγή υποσυνείδητων μηνυμάτων από Computer. Αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιούνται και να μεταδίδονται από την τηλεόραση, σε οποιοδήποτε διαφημιστικό σπότ. Το 1982-83 ήταν και η πρώτη χρονιά που ψηφίστηκαν οι πρώτοι νόμοι προστασίας του κοινού από τα υποσυνείδητα μηνύματα μετά από άσκηση σημαντικών πιέσεων και προσπάθειες ετών. 

Η ιστορία και η αποτελεσματικότητά τους.Προχωρώντας θα δείξω την τεχνική παραγωγής όσο και της μετάδοσης υποσυνείδητων μηνυμάτων. Ανάλογα με το αν έχουμε ακουστικό, οπτικό ή έντυπο μέσο είναι διαφορετική και η τεχνική τους. Επίσης τη δράση τους πάνω μας.

 α) Θα αρχίσω με τα ακουστικά μέσα δηλαδή δίσκους, κασέτες κτλ. Στη περίπτωση αυτή για να μεταδοθούν τα υποσυνείδητα μηνύματα, οι φράσεις καταγράφονται αντίστροφα στο δίσκο, οπότε μπορούν να γίνουν αντιληπτές και από τις αισθήσεις μας, όταν ο δίσκος κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση. Είναι σαν να χρησιμοποιούμε καθρέπτη για να διαβάσουμε λέξεις που είναι γραμμένες ανάποδα.

Αυτή η μέθοδος είναι γνωστή ως «ανάστροφη κάλυψη». Έτσι όταν ο δίσκος παίζεται κανονικά, αυτό που αντιλαμβάνεται ο ακροατής με την ακοή του, είναι μόνον το τραγούδι που υπάρχει στο δίσκο και το πολύ πολύ να ακούσει στο σημείο που υπάρχει το υποσυνείδητο μήνυμα κάποιους ακαταλαβίστικους ήχους, σαν γεμίσματα στον ήχο.   Για την καταγραφή των υποσυνείδητων μηνυμάτων στο δίσκο χρησιμοποιούνται οι εξής μέθοδοι:  

Η πρώτη αφορά την εγγραφή με πολύ χαμηλές συχνότητες. Έτσι εάν κάποιος δυναμώσει την ένταση του στερεοφωνικού του, τότε το μήνυμα μπορεί να ακουστεί στο βάθος κάπως καθαρά. 

Η δεύτερη είναι να εγγραφούν τα μηνύματα σ’ ένα κανάλι ήχου. Έτσι σε κάποιο κανάλι προστίθεται το υποσυνείδητο μήνυμα, και καλύπτεται, από τη μουσική του άλλου καναλιού. Χρησιμοποιώντας το balance είναι δυνατό να απομονωθεί το μήνυμα.

Η τρίτη είναι αυτή με την οποία ηχογραφείται το μήνυμα πάνω στη μουσική, αλλά με τέτοιο τρόπο, που να χρειάζεται να παιχτεί σε διαφορετική ταχύτητα από αυτή που παίζεται ο δίσκος, για να ακουστεί κανονικά. Θα μπορούσε να γίνει έτσι αντιληπτό αν επιβραδύναμε με το δάχτυλό μας ή επιταχύναμε την κίνηση του πλατό του πικάπ.   

Η τέταρτη μέθοδος είναι η ανάποδη ηχογράφηση που είναι και η πλέον χρησιμοποιούμενη. Το μήνυμα γράφεται σε μαγνητική ταινία. Παίζουμε αυτή την ταινία ανάποδα και την μεταγράφουμε σε μια άλλη, θα έχουμε έτοιμο το ανάποδο μήνυμα που θα μπορούμε να το προσθέσουμε σε οποιοδήποτε σημείο του τραγουδιού.

Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται -περισσότερο για εφφέ- σε πλήθος τραγουδιών. Αναφέρω ως παράδειγμα το τραγούδι των Μπήτλς «Rain». Προς το τέλος του τραγουδιού, ακούγονται ακατάληπτοι στίχοι να τραγουδιούνται από κάποια φωνή. 

Σ’ αυτό το σημείο αν ο δίσκος παιχτεί ανάστροφα, ακούγεται ο Τζών Λένον να λέει κανονικά του στίχους του τραγουδιού. Το ίδιο συμβαίνει και στο τραγούδι «Ανατολίτισσα» της Πωλίνας. 


Οι Μπήτλς είχαν δηλώσει τότε, ότι η αντιστροφή αυτή έγινε εντελώς τυχαία.
 

Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι και ο ρυθμός μετάδοσης της μουσικής μπορεί να ασκήσει επίδραση υποσυνείδητη στην ύπαρξή μας. Ο ρυθμός, για παράδειγμα, της ροκ μουσικής επιδρά στον οργανισμό μας έτσι, που μπορεί να προκαλέσει, αύξηση των καρδιακών παλμών και παράλληλα αύξηση του ποσοστού αδρεναλίνης στο αίμα.   

β) Συνεχίζοντας με τα οπτικά μέσα δηλαδή κινηματογραφικές ή τηλεοπτικές ταινίες. 

Εδώ κάθε sec κινηματογραφικού φιλμ αναλύεται σε 24 καρέ, πράγμα που εξασφαλίζει φυσιολογική κίνηση στην οθόνη. Αν τα καρέ είναι λιγότερα στο sec, τότε οι κινήσεις των ηθοποιών θα φαίνονται αργές, ή το αντίστροφο. Αν σ’ όλα αυτά τα 24 καρέ αφαιρεθούν π.χ. 3 και αντικατασταθούν με άλλα, το μάτι μας θα αντιληφθεί την παρεμβολή των ξένων καρέ σαν μια στιγμιαία λάμψη διάρκειας μόλις 1/8 του sec (δηλαδή όσος χρόνος απαιτείται για το ανοιγόκλειμα των βλεφάρων μας), ο εγκέφαλος όμως θα σχηματίσει μια γενική ιδέα του περιεχομένου των καρέ αυτών κι επειδή δεν μπορεί να το κατανοήσει θα το περάσει και θα το αποθηκεύσει στο υποσυνείδητο. 

Να σημειώσουμε, πως για όλα αυτά ο θεατής δεν αντιλαμβάνεται τίποτε. Αυτή είναι και η πιο συνηθισμένη μέθοδος.Βέβαια η μέθοδος τελειοποιείται π.χ. στο βιντεοκλίπ, εάν χρησιμοποιήσουμε φωτεινά εφφέ. Όσο πιο γρήγορη διαδοχή φωτός –σκότους έχουμε, τόσο αποδυναμώνεται η αίσθηση προσανατολισμού, κρίσης και αντανακλαστικών του θεατή.   γ) Τελειώνοντας θα αναφερθώ στα έντυπα μέσα π.χ. εφημερίδες, περιοδικά, εξώφυλλα δίσκων κτλ. Πολλές δισκογραφικές εταιρείες κολακεύονται να λένε πως πολλά εξώφυλλα δίσκων, είναι πραγματικά έργα τέχνης. Το ίδιο παρατηρείται και με τις διαφημίσεις διαφόρων προϊόντων.

Πραγματικά χρειάζεται πολύ τέχνη για να πεις ένα σωρό πράγματα, να μεταδώσεις σε κάθε κατεύθυνση πλήθος μηνυμάτων μέσα από τον περιορισμένο χώρο ενός εξωφύλλου δίσκου ή μιας σελίδας με τη διαφήμιση ενός προϊόντος.   Εδώ με στατική εικόνα το υποσυνείδητο δέχεται εικόνες και παραστάσεις που το μάτι αδυνατεί να συλλάβει. Για παράδειγμα τα εξώφυλλα των δίσκων πάντοτε έχουν κάτι να πουν, ανεξάρτητα απ’ το αν είναι μια συγκεκριμένη φωτογραφία ή ένα αφηρημένο σχήμα. Αν προσέξετε καλά θα δείτε πως μέσα από διάφορες συνθέσεις, σχηματισμούς και χρωματισμούς, δεν λείπουν αναποδογυρισμένα τρίγωνα, πυραμίδες, μαγικοί κύκλοι, κι ένα σωρό άλλα σύμβολα σατανισμού και μαγείας. Μια βόλτα σε κάποιο κοντινό σας δισκοπωλείο θα σας πείσει για όλα τα παραπάνω.  

Επίσης είναι απερίγραπτο πράγματι, το τι γίνεται προκειμένου να αγοράσει ο καταναλωτής ένα προϊόν. Στην κυριολεξία «θέλει δεν θέλει». Πως γίνεται αυτό; Πως η διαφήμιση επιδρά μέσω του υποσυνείδητου; Η ψυχολογία έχει αποδείξει πως αυτό γίνεται με 2 τρόπους. Μέσω του ενστίκτου της αναπαραγωγής και μέσω του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης. Αν το μήνυμα που δεχόμαστε από μια διαφήμιση, συνοδεύεται από εικόνες ή φράσεις που σχετίζονται με το sex ή το θάνατο, τότε περνάει στο υποσυνείδητο και καταγράφεται εκεί, χωρίς καν να το αντιληφθούμε. Εξυπακούεται ότι οι φράσεις και οι εικόνες αυτές είναι με πολύ τέχνη κρυμμένες. Γιατί αν ήταν φανερές, η αντίδρασή μας θα ήταν δεδομένη. 

Ας δούμε στις διαφάνειες τώρα μερικά παραδείγματα τέτοιων διαφημίσεων. 

Για να κατανοηθεί καλύτερα η δράση των υποσυνείδητων μηνυμάτων πάνω μας πρέπει να αναφέρουμε εδώ τι λέει η Ψυχολογία για το υποσυνείδητο του ανθρώπου. Έτσι λοιπόν οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι το υποσυνείδητο έχει την ικανότητα να επιλέγει, να ανακατατάσσει και αναδιοργανώνει το υλικό του κι ύστερα να το προσφέρει τροποποιημένο στη συνείδηση, ώστε αυτή να κατορθώνει, χρησιμοποιώντας αυτό το τροποποιημένο υλικό, να αντιμετωπίζει τα διάφορα προβλήματα της ζωής. 

Η τεχνική παραγωγής και μετάδοσής τους και η δράση τους πάνω μας.

Άραγε πως είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν κατά τρόπο άμεσο και αποτελεσματικό; Κατά πρώτον φαίνεται ότι δεν υπάρχει εύκολος τέτοιος τρόπος. Γιατί δεν είναι εύκολο να ελεγχθεί τι ακούμε ή τι βλέπουμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τελικά δεν υπάρχει λύση; Ας μην πούμε όμως κάτι τέτοιο. Γιατί η δράση – αντίδρασή μας, μπορεί να χωριστεί σε 2 κατηγορίες: την ατομική και τη συλλογική – ομαδική.

 Ας πάρουμε την πρώτη: Να απορρίψουμε κάθε μουσικό είδος που περιέχει τέτοια υποσυνείδητα μηνύματα, αφού στραφούμε σε εκείνα τα είδη που τα διακρίνουν αποδεδειγμένα οι ανώτεροι προσανατολισμοί και επιδιώξεις, οι πνευματικές αξίες και στόχοι. Αυτή μας η επιλογή αμέσως θα βάζει στην άκρη, την υποκουλτούρα, τα σκουπίδια, και τις απαξίες που λανσάρονται από παντού.   Όσον αφορά τη συλλογική / ομαδική θα πούμε τα εξής:

Πρώτον την άσκηση πίεσης για λήψη νομοθετικών μέτρων από την πολιτεία, όπως έγινε στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Αυτό θα περιγραφεί και αναλυτικότερα, στις επόμενες γραμμές. 

Δεύτερον το μποϋκοτάρισμα των δίσκων, που συνειδητά ή ασυνείδητα χρησιμοποιούν τέτοια μέσα. Πίσω από όλα είναι το χρήμα, το κέρδος, η δόξα, οι πωλήσεις. Όταν αυτά θιγούν να δείτε πως όλοι οι γνωστοί και άγνωστοι παράγοντες της μουσικής βιομηχανίας θα ελέγχουν πια την κάθε τους φράση, κανονικά και αντίστροφα, πριν ο δίσκος τους κυκλοφορήσει στην αγορά.  

Πως αντιμετωπίζονται; οι ως τώρα ψηφισθέντες νόμοι.

Ας δούμε λοιπόν τι έχουν καταφέρει κάποιοι συνάνθρωποί μας σε άλλες χώρες του κόσμου σ’ αυτό το ζήτημα.

Σχετική έκθεση των Ηνωμένων Εθνών γράφει μεταξύ άλλων:   «Η πρόσληψη μηνυμάτων που απευθύνονται στο υποσυνείδητο είναι καταδικαστέα. Αποτελεί κατάφορη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και ακόμη «η τροποποίηση ή ακόμη και η διαγραφή μιας κουλτούρας είναι δυνατή μέσω των υποσυνείδητων μηνυμάτων».   Η Βουλή των αντιπροσώπων των ΗΠΑ ψήφισε το 1982 νομοσχέδιο το οποίο υποχρεώνει τις δισκογραφικές εταιρείες να αναφέρουν στα εξώφυλλα των δίσκων τους, την ύπαρξη τέτοιων μηνυμάτων.  

Το 1983 η γερουσία του Άρκανσο των ΗΠΑ ψήφισε παρόμοιο νομοσχέδιο, το οποίο επιπλέον υποχρεώνει τις εταιρείες να γράφουν στο εξώφυλλο των δίσκων του, το περιεχόμενο των υποσυνείδητων μηνυμάτων που περιέχουν.   Το Βέλγιο απαγόρευσε εντελώς όλη αυτή την τεχνολογία ως την πιο ύπουλη και επικίνδυνη εισβολή στην ιδιωτική ζωή, με τιμωρία πάνω από 1 έτος φυλάκιση και πρόστιμα πάνω από 10.000 φράγκα. 

Το ίδιο ισχύει και στη Μ. Βρετανία.   Αυτά συμβαίνουν σε μερικές χώρες, γι’ αυτό ας προβληματιστούμε για το τι θα γίνει με εμάς.Ας σκεφτούμε πως βρισκόμαστε πια στο κατώφλι της εισβολής στο τελευταίο προπύργιο της ιδιωτικής ζωής του ατόμου, που είναι το ίδιο πνεύμα και αυτές οι σκέψεις του.   Κυρίες και κύριοι, μετά από όλα αυτά που ακούσατε είμαι σίγουρος ότι έχετε κατανοήσει πλήρως ποιος είναι ο κίνδυνος, και που βρίσκεται η λύση του. Βρίσκεται στα χέρια όλων των εαισθητοποιημένων ανθρώπων του πλανήτη μας. Στα δικά σας χέρια.   

Πρέπει να σας πω ότι νοιώθω πολύ ευτυχής που μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω γι’ αυτό το θέμα έστω και σε ένα σύνολο τόσο λίγων ανθρώπων και πιστεύω, ότι με όλα αυτά που είπα, άγγιξα την ευαίσθητη περιοχή της ψυχής σας, και αν όχι όλοι, οι περισσότεροι θα σκεφθείτε σοβαρά όλα όσα ακούσατε σήμερα.   Θα κλείσω την ομιλία μου λέγοντας ότι επιβάλλεται να ενημερώσουμε ο καθένας ξεχωριστά όσους περισσότερους μπορεί, σύμφωνα με τη δύναμη που διαθέτει, για τον κίνδυνο που καραδοκεί. Αυτό είναι ύψιστο χρέος προς την κοινωνία που ζούμε .

Γιατί, δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία υγιής, αν δεν υπάρξει κάποιος έλεγχος όλων αυτών των πραγμάτων που αναφέραμε. Η εξουσία των υποσυνείδητων μηνυμάτων πρέπει να τεθεί ολοκληρωτικά στο φως της ημέρας. Γιατί στην πραγματικότητα οι εχθροί της κοινωνίας μας δεν έχουν ακόμη παρά μικρή επίγνωση αυτής της εξουσίας των υποσυνείδητων μηνυμάτων.

Μελλοντικά μπορεί να γίνει ακόμη περισσότερο επικίνδυνο. Τώρα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τον κίνδυνο και να υποβάλλουμε κάποιον έλεγχο με τα μέσα, τρόπους που προανέφερα. Αυτά τα μέσα, οι τρόποι, φαίνονται ως τα καλύτερα, ίσως, τα μόνα δυνατά. Όμως, ίσως κάποιοι άλλοι, μπορούν να κάνουν καλύτερες προτάσεις παρέμβασης από αυτές που ήδη αναφέρθηκαν. 

Πηγή: http://www.apocalypsejohn.com/2010/04/blog-post_12.html 

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Είναι ο εγκέφαλος πραγματικά απαραίτητος;


O Αριστοτέλης δίδασκε πως ο εγκέφαλος υπάρχει απλά και μόνο για να ρίχνει τη θερμοκρασία του αίματος, χωρίς να έχει την παραμικρή ανάμειξη στη διαδικασία της σκέψης... Η θεωρία αυτή αληθεύει για κάποια πολύ συγκεκριμένα άτομα.

Αυτή την ερώτηση απεύθυνε στους παρευρισκόμενους ενός Συνεδρίου παιδιατρικής το 1980, ο Βρετανός νευρολόγος John Lorber.

Αυτό το φαινομενικά αστόχαστο ερώτημα ξεπήδησε από τις περιπτωσιολογικές μελέτες, με τις οποίες ασχολούνταν ο J. Lorber, ήδη από τα μέσα του 1960. 

Οι μελέτες αυτές αφορούσαν τα θύματα μιας ασθένειας με την ονομασία Υδροκεφαλισμός, ή πιο συχνά αναφερόμενη σαν υγρό στον εγκέφαλο.

Η ασθένεια αυτή είναι αποτέλεσμα της ανώμαλης ανάπτυξης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού και μπορεί να προκαλέσει από σοβαρή διανοητική καθυστέρηση μέχρι θάνατο εάν δεν διαγνωστεί και θεραπευτεί.

Δύο μικρά παιδιά που είχαν εκδηλώσει την εν λόγω ασθένεια, σύμφωνα με τον Lomberg παρουσίαζαν φυσιολογική για την ηλικία τους διανοητική ανάπτυξη. 

Σε κανένα από τα δύο παιδιά δεν υπήρχε ίχνος εγκεφαλικού φλοιού. Το ένα από τα δύο παιδιά πέθανε σε ηλικία 3 μηνών, ενώ το άλλο σε ηλικία 12 μηνών. Το δεύτερο εξακολουθούσε να παρουσιάζει ένα φυσιολογικό μοντέλο ανάπτυξης, με εξαίρεση την προφανή έλλειψη εγκεφαλικού ιστού, που είχε επιβεβαιωθεί από επανειλημμένα ιατρικά τεστ.

 


Μια αναλυτική μελέτη της περίπτωσης των παιδιών αυτών, είχε δημοσιευτεί στο Developmental Medicine and Child Neurology.

 

Αργότερα έπεσε στην αντίληψη ενός συναδέλφου του Lorber στο Πανεπιστήμιο του Sheffield, η περίπτωση ενός νεαρού μευδροκεφαλισμό. Ο νεαρός αποτάθηκε στον Lomberg παρόλο που η συγκεκριμένη ιδιομορφία δεν του προκαλούσε κανένα πρόβλημα.

Παρά το γεγονός ότι το αγόρι είχε δείκτη νοημοσύνης  126, και είχε πάρει αρκετά τιμητικά διπλώματα για τις επιδόσεις του στα μαθηματικά, “κυριολεκτικά δεν είχε εγκέφαλο”! Μια μέτρηση της ραδιοπυκνότητας γνωστή ως σπινθηρογράφημα CAT, έδειξε ότι το κρανίο του αγοριού ήταν επενδυμένο με ένα λεπτό στρώμα εγκεφαλικών κυττάρων, το οποίο δεν ξεπερνούσε σε πάχος το ένα χιλιοστό.!!!

Το υπόλοιπο κρανίο του ήταν γεμάτο με εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Ο νεαρός άνδρας εξακολουθεί να έχει μια απόλυτα φυσιολογική ζωή, με μόνη εξαίρεση την γνώση ότι “δεν έχει καθόλου μυαλό!”

Παρά το γεγονός ότι ανέκδοτες καταγραφές ανάλογων περιπτώσεων, μπορούν να βρεθούν διάσπαρτες στην Παγκόσμια Ιατρική Λογοτεχνία, ο Lomberg ήταν ο πρώτος που παρουσίασε μια συστηματική μελέτη τέτοιων περιπτώσεων.

 

 

Είχε καταγράψει παραπάνω από 600 σπινθηρογραφήματα ανθρώπων που υπέφεραν από Υδροκεφαλισμό και τα είχε κατατάξει σε τέσσερις ομάδες:

 

1.     Αυτούς που είχαν σχεδόν φυσιολογικούς εγκεφάλους

2.     Αυτούς που το 50-70% του κρανίου τους ήταν γεμάτο με εγκεφαλονωτιαίο υγρό.

3.     Αυτούς που το 70-90% του κρανίου τους ήταν γεμάτο από εγκεφαλονωτιαίο υγρό

4.     Και η ομάδα με την πιο σοβαρή μορφή της ασθένειας, με το 95% της κρανιακής τους κοιλότητας να είναι γεμάτο με εγκεφαλονωτιαίο υγρό.

Από την τελευταία ομάδα η οποία αποτελούσε λιγότερο από το 10% της συνολικής μελέτης, τα μισά άτομα παρουσίαζαν σοβαρή διανοητική καθυστέρηση. Το υπόλοιπο 50% της ομάδας αυτής αποτελούνταν από άτομα με δείκτη ευφυΐας υψηλότερο του 100!

Οι ...σκεπτικιστές... ισχυρίστηκαν ότι είχε γίνει λάθος στην ερμηνεία των ίδιων των σπινθηρογραφημάτων.

Ο ίδιος ο Lomberg παραδέχεται ότι η ερμηνεία ενός CAT σπινθηρογραφήματος μπορεί να είναι περίπλοκη υπόθεση. Παράλληλα πρόσθεσε ότι δεν θα κατέληγε ποτέ σε έναν τέτοιο ισχυρισμό χωρίς να έχει τις ανάλογες αποδείξεις.

 

Σαν απάντηση στις κατηγορίες ότι δεν καθόριζε με ακρίβεια την ποσότητα του εγκεφαλικού ιστού που έλειπε, ο Lomberg πρόσθεσε ότι “δεν μπορούσε να προσδιορίσει με απόλυτη ακρίβεια αν ο εγκεφαλικός ιστός του σπουδαστή μαθηματικών ζύγιζε 50 ή 150 γραμμάρια, σίγουρα όμως ήταν ξεκάθαρο ότι δεν πλησίαζε ούτε κατά διάνοια στο 1,5 κιλό εγκεφαλικού ιστού που αποτελεί τη φυσιολογική τιμή”.

Πολλοί νευρολόγοι πιστεύουν ότι το γεγονός αυτό αποτελεί φόρο τιμής στον πλεονασμό του εγκεφάλου, και στη ικανότητα του να αναθέτει εκ νέου λειτουργίες.

Κάποιοι άλλοι παρ' όλα αυτά δεν είναι και τόσο σίγουροι. Ο Patrick Wall, Καθηγητής της Ανατομίας στο University College του Λονδίνου δηλώνει ότι το να μιλάμε για πλεονασμό αποτελεί το άλλοθι για να υπερφαλαγγίσουμε κάτι που δεν κατανοούμε.

O Norman Geschwind ένας Νευρολόγος στο νοσοκομείο Beth Israel της Βοστώνης, συμφωνεί: ο εγκέφαλος σίγουρα διαθέτει μια αξιοθαύμαστη ικανότητα να αναθέτει εκ νέου λειτουργίες μετά από μια τραυματική κατάσταση, αλλά συνήθως μπορούμε να εντοπίσουμε κάποιου είδους διανοητική έλλειψη με τις κατάλληλες εξετάσεις, ακόμα και μετά από μια φαινομενικά πλήρη ανάρρωση.

 

ΠΗΓΗ 1: http://news.pathfinder.gr/periscopio/brain-necessary.html

ΠΗΓΗ 2: http://www.blackstate.gr/egefalos/38-egefalos-litourgeia.html

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Επικοινωνήστε μαζί μας και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης