Ο Όμηρος μας εξηγεί πως δεν θα αρρωσταίνουμε ΠΟΤΕ

Basil Lykiardopoulos

Από το βιβλίο του Β. Ι. Λυκιαρδόπουλου
Ο κώδικας των Ελλήνων αθανάτων [2]
Θέμα από τον επίλογο

Ο Όμηρος μας εξηγεί πως δεν θα αρρωσταίνουμε ΠΟΤΕ…

40[4]= Αλγεα* .-[ αλγεα = τα βάσανα -οι στενοχώριες]

40[4]= α γέλα *.-[ α = επιφώνημα θαυμασμού-λύπης / Ω τα βάσανα τις στενοχώριες να περιγελάς ]

Τι καλύτερο αγχολυτικό από το γέλιο;;; Ειδικά όταν είσαι αγχωμένος;;;

Ο Όμηρος μας εξηγεί πως δεν υπάρχει τίποτα τόσο σοβαρό στην απλή ζωή μας, ώστε να στενοχωριόμαστε .Αυτή είναι η αλήθεια.

Δες την μεγάλη εικόνα της ύπαρξης σου και θα καταλάβεις .

Η άλλη εικόνα των καθημερινών αναγκών σου, που δημιουργούνται από τις αισθήσεις σου και τις απαιτήσεις του ΕΓΩ, μέσα σε μια άκρως καταναλωτική , βάρβαρη και υποκριτική κοινωνία, είναι λανθασμένη.

Ζήσε απλά, τίμια και σοφά και θα έχεις μια ζωή ευτυχισμένη χωρίς αρρώστιες και βάσανα κάθε είδους και μην ξεχνάς να περιγελάς τα Γήινα.

Υπάρχει μηχανισμός αυτό-θεραπείας για τον άνθρωπο;;;

Η απάντηση είναι ναι υπάρχει!!!

Πως λέγεται ;

Τον έχουμε ονομάσει ανοσοποιητικό σύστημα !!!

Ο αριστερός καθημερινός εγκέφαλος σου, αποδεδειγμένα με πειράματα, αγνοεί την ύπαρξη του άλλου του εαυτού [δεξιός εγκεφαλικός λοβός] και των ικανοτήτων του .Οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν την ύπαρξη του υπέρτερου τους εαυτού.

Παρα τις σαφείς ενδείξεις-αποδείξεις πως κάτι συμβαίνει μέσα στο σώμα τους και το κρανίο τους, που οι ίδιοι δεν έχουν κανένα λόγο, καμία συμμετοχή.

Έτσι ,ενώ καταλαβαίνουν πως πολύπλοκες διεργασίες λαμβάνουν χώρα στο σώμα τους , εγκέφαλο τους, 24 ώρες το 24ωρο, αρνούνται να κάνουν την παραμικρή νοητική προσπάθεια να ψάξουν σε βάθος ποιος είναι υπεύθυνος για όλα αυτά.

Απλά το διογκωμένο ΕΓΩ μας απαγορεύει να δούμε με καθαρό μυαλό την αδιαπραγμάτευτη και θλιβερή αλήθεια πως σε αυτή την κατάσταση δεν είμαστε τίποτα άλλο παρα αναλώσιμο βιολογικό υλικό.

Διαχρονικά έχει αποδειχτεί, στον καθένα από εμάς, η ύπαρξη ενός παράγοντα στον ανθρώπινο οργανισμό ικανού για το χειρότερο και το καλλίτερο .Του δώσαμε διάφορα ονόματα όπως ασυνείδητο-υποσυνείδητο-πίστη-θέληση-θεό κ.α.π.

Οι γιατροί μας το ονόμασαν ανοσοποιητικό σύστημα και αρνούνται πεισματικά να ανοίξουν την επόμενη πόρτα που οδηγεί στην αλήθεια και την σωτηρία μας.

Ο παράγοντας αυτος, ασχέτου ονόματος, είναι υπεύθυνος και για το φαινόμενο της αυτό-θεραπείας, αυτό-ίασης, αυθυποβολής, όπως και για το φαινόμενο με το όνομα placebo effect.

Ο Όμηρος μας αποκαλύπτει μέσα από την Οδύσσεια πως ο παράγοντας αυτος δεν είναι άλλος από την Ελληνική διπλή βίο-νάνο-έλικα [ ασυνείδητο] που κάτοικο-εδρεύει στα εγκεφαλικά μας κύτταρα του δεξιού λοβού.

Το ασυνείδητο μας δίνει την όποια εντολή για καλό, η για κακό . Το ανοσοποιητικό σύστημα απλά εκτελεί.

Οι άνθρωποι και πολύ περισσότερο οι γιατροί των ανθρώπων σήμερα αρνούνται να προχωρήσουν την σκέψη τους ένα βήμα μπροστά και να δεχτούν πως το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο ανίχνευσαν μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό, δέχεται εντολές από τον μηχανισμό που έχει την συνολική ευθύνη της ομαλής, η όχι λειτουργίας του κλειστού συστήματος που λέγεται ανθρώπινος οργανισμός.

Όταν αυτό γίνει κατανοητό από τους επιστήμονες μας θα έχουμε κάνει το επόμενο βήμα στην εξελικτική μας πορεία για την αθανασία.

Όταν δηλαδή δώσουμε «σάρκα και οστά» σε αυτό που είναι μέσα μας και καθορίζει την ζωή και τον θάνατο μας. Και από την ονομασία [ασυνείδητο] του δώσουμε αυτή που πραγματικά του αρμόζει π.χ. [Απολλώνιο φως].

Ρώτησα κάποτε ένα γιατρό .

Ποιος δίνει γιατρέ την μικρό – εντολή σε μοριακό επίπεδο στο [χ] ιό να μου επιτεθεί ;;;

Ποιος δίνει την εντολή στο ανοσοποιητικό μου σύστημα να αντιδράσει εναντίον του εισβολέα, η όχι ;;;

Και ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι για αυτήν την αντίδραση, η την άλλη;;;

Δεν πήρα ποτέ απάντηση και μάλλον κατάλαβε πως είχε να κάνει με κάποιο διαταραγμένο άτομο.

Ο παράγοντας που κάνει την διαφορά είναι ο τρόπος ζωής του καθενός από εμάς και του «ελεγκτή» μέσα μας . Ζεις απλά, σοφά, τίμια ,δεν αρρωσταίνεις ποτέ .Ζεις εγωκεντρικά, ανέντιμα και αλαζονικά , υβρίζοντας σε κάθε βήμα σου , εσύ και οι άμεσοι συγγενείς σου θα υποφέρεται.

Ο αναγραμματισμός του [θεράποντες] μας βοηθά να κατανοήσουμε που βρίσκεται και πως λέγεται.

820[10]=Θ ε ρ α π ο ν τ ε ς*.-[ακόλουθοι-υπηρέτες/αλληγορικα το ανθρώπινο γονιδιωμα ].-α109

820[10]=ερθ ‘[ω] α π ο ν τ ε ς*.-[οι «υπηρέτες» που κινούνται και ταυτοχρονα είναι αόρατοι].-α109

820[10]=’ρ’ επτά θεον σ’*.-[θεον =του θεω = τρέχω/επτά «υπηρέτες» τρέχουν για σένα].-α109

820[10]=προ θεά όντες *.-[μπροστά από την θεά υπάρχουν].-α109

820[10]=Θ’ερον σ’επτα*.-[έρωτα-αγάπη με τους επτά «υπηρέτες»/ επιθυμία για τους επτά «υπηρέτες»].-α109

820[10]=ρεον σ’επτα θ’*.-[ και οι επτά [7] «υπηρέτες» ρέουν σε εσένα].-α109

820[10]=νερό σ’ επτά θ’*.-[και οι επτά [7] «υπηρέτες» ρέουν εσένα με ιερή γνώση].-α109

Ο αριθμος [7] επτα διαχρονικά θεωρείται τυχερός αριθμός από πλήθος λαών-κοινωνιών του πλανήτη αρχαίων και νέων.

Είναι τόσο σημαντικός που οι δημιουργοί μας φρόντισαν να τον βάλλουν μέσα στην καθημερινότητα μας ως τον τυχερό αριθμό.

Έχουμε .

7 οι χημικές ενώσεις του γονιδιωματος αγγελιοφόρος.[ 6 αμινοξέα και ένα στοπ].

7 ημέρες της εβδομάδος [έξι ημέρες να εργάζεσαι και μια να ξεκουράζεσαι].

Ο θεός έφτιαξε τον κόσμο σε έξι [6] ημέρες και ξεκουράστηκε την εβδόμη.

7 οι χορδές της κιθάρας του Απόλλωνα θεού του φωτός.

7 οι Εσπερίδες

7 οι πύλες της Θήβας

7 τα χρώματα του Ουράνιου τόξου

Αποκάλυψη του Ιωάννη

7 εκκλησίες - 7 άστρα - 7 πνεύματα του θεού - 7 σφραγίδες - 7 σάλπιγγες - 7 κεραυνοί - 7 κεφάλια - 7 καταστροφές - 7 κύπελλα - 7 βασιλιάδες.

Ο Όμηρος μας εξηγεί πως όλες οι εντολές για την καλή ,η κακή λειτουργία του οργανισμού μας πηγάζουν από τον πυρήνα των εγκεφαλικών μας κύτταρων του δεξιού λοβού. Εκεί παίρνονται όλες οι αποφάσεις που αφορούν κάθε ανθρώπινο οργανισμό .είτε για καλό , είτε για κακό ,με την έννοια πάντα που δίνουμε εμείς στις λέξεις.

Ο άυλος εαυτός μας ελέγχει το νου με τον οποίο επικοινωνεί όπως ο οδηγός το αυτοκίνητο, η όπως ο προγραμματιστής τον υπολογιστή.

Η πνευματική παρουσία του ανθρώπο, το φάντασμα μέσα στη μηχανή ,ασκεί μια υποψία υλικής επιρροής στον εγκέφαλο, τόση, ώστε να ενθαρρύνει ορισμένα νευρωνια να ενεργοποιηθούν και αλλα να παραμείνουν σιωπηλά.

Τα [20.000] γονίδια είναι υπεύθυνα για ότι μας συμβαίνει στην καθημερινότητα μας καλό, η κακό .Αυτος είναι ο λόγος για τον οποίο τοποθετηθήκαν στην βίο-νάνο-έλικα μας. Η πληροφορία δεν είναι γνώστη ακόμη στους επιστήμονες μας πολύ σύντομα όμως θέλω να πιστεύω πως θα γίνει.

Η Ιατρική επιστήμη μόλις έχει αρχίσει να κατανοεί τους τρόπους με τους οποίους ο νους επηρεάζει το σώμα.

Τι είναι αυτό, λοιπόν, που επηρεάζει αντίστοιχα τον θεό μέσα στο πυρήνα των κυττάρων μας να πάρει την [α], η [β] απόφαση για την υγεία μας ;;;

Ο Όμηρος αποδεικνύει πως είναι ο τρόπος που διαχειριζόμαστε το δωρο της ζωής, που μας χάρισε ο δημιουργος μας .

Η συμπεριφορά μας, δηλαδή ,απέναντι στον ίδιο τον εαυτό μας και στους άλλους γύρω μας με τους όποιους αποτελούμε ενιαίο σύνολο .Και οι κάτοικοι του πλανήτη Ιθάκη 33 είμαστε ενιαίο σύνολο για τον γαλαξία .

Πολύ δε περισσότερο οι κάτοικοι του γεωγραφικού χώρου που ονομάζεται Ελλάδα, η ακόμη περισσότερο τα μέλη μιας οικογένειας.

Το δίλλημα, λοιπόν, για τον σημερινό άνθρωπο είναι αλαζονική , εγωιστική ζωή, με ανέσεις , χρήματα και κέρδη, με προδιαγεγραμμένο καταστροφικό παρόν και μέλλον, η ταπείνωση και παγκοσμία συνεχής έρευνα για την ανακάλυψη του γονιδίου της αθανασίας και την λύτρωση του πλανήτη;;;

Εσείς αποφασίζεται.

Μιλώντας για υγεία συχνά ακούμε για ασθένειες κληρονομικές . Ναι υπάρχουν και τέτοιες ασθένειες. Η λεπτομέρεια που μας ενδιαφέρει εδώ είναι ο λόγος που δεν εκδηλώνονται πάντα.

Τι έχει να πει ο Όμηρος για αυτό ;;;

Το σκεπτικό παραμένει το ίδιο. Οποίες ασθένειες και αν κληρονόμησες από τους προγόνους σου υπάρχουν μέσα στο γενετικό σου μόριο. Η ενεργοποίηση τους ,η όχι αποφασίζεται σε μοριακό επίπεδο από τον υπέρτατο εαυτό σου και έχει να κάνει με τον τρόπο ζωής που βιώνεις .

Ζώντας απλά, τίμια και σοφά, χωρίς ύβρεις,δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα απολύτως .Ότι και αν ήταν αυτό που οι πρόγονοι σου σε κληροδότησαν .

Αυτή είναι η αλήθεια των πραγμάτων .

Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε λοιπόν είναι προσοχή στην συμπεριφορά μας, ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ.

Ο Όμηρος μας εξηγεί επίσης πως οι πληροφορίες για την ανακάλυψη του γονιδίου της αθανασίας βρίσκονται ηδη στον Γενετικό μας Κωδικα, ο δε τρόπος πρόσληψης αυτών των πληροφοριών είναι και αυτος γνωστός, Ο.Δ. Πεδίο λαμπρό για όλους τους νέους [20 έως 40] ετών.

Βρίσκονται επίσης και στο Ομηρικό κείμενο .Αφού τα δυο, έχει ηδη αποδειχτεί, περιέχουν τις ίδιες πληροφορίες.

Η λύση είναι μια για απόλυτη υγεία ζήσε τη ζωή σου ΑΠΛΑ –ΤΙΜΙΑ-ΣΟΦΑ

Αντιληψη=1107[9]

Είναι η διαδικασία μέσω της οποίας επιλέγουμε, προσλαμβάνουμε ,οργανώνουμε και αναγνωρίζουμε τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος, ώστε να τα συνδέσουμε με νόημα και σημασία.

Όταν βλέπουμε ένα ανθισμένο δένδρο δεχόμαστε ηλεκτρομαγνητικά κύματα διαφόρων συχνοτήτων.

Είναι αυτά τα κύματα ορατά;;;  όχι στο αριστερό καθημερινό μυαλό μας Αλλα ναι στο θεό μέσα μας .

Ότι αντιλαμβανόμαστε είναι συνέπεια της δομής και των διεργασιών του εγκεφάλου μας.

Της διττής μας υπόστασης.

Συναισθησια=1089[9]

Η αντίληψη μιας αίσθησης σε δυο [χρώμα –ζεστό, η ψυχρό]-[μυρωδιά-γλυκιά –πικρή –μεθυστική ]-[ήχος-οξύς-γλυκός]

Basil Lykiardopoulos

®1Greek Σκέψου....δεν είναι παράνομο ακόμη 

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΠΗΓΗ: http://www.awakengr.com/o-omiros-mas-exigi-pos-den-tha-arrostenoume-pote/

Ρωτώ να μάθω την αλήθεια

Της Ελένης Ζάχαρη

"Κόβει η Αλήθεια, κόβει και θερίζει κι όποιος τη βρει τον βασανίζει....

Στην Πλατωνική "Αλληγορία του Σπηλαίου" το θέμα που τίθεται είναι η θέαση του Αγαθού, της Αλήθειας και το χρέος των Φιλοσόφων που έχουν αντικρίσει την Αλήθεια, απέναντι στους δεσμώτες. Στην Αλληγορία, το Αγαθό ταυτίζεται με το πραγματικό Φως. Η Αλήθεια για τον πλατωνικό Σωκράτη είναι Φως που στην αρχή πονάει τα ευαίσθητα απ' το σκοτάδι μάτια. 

Τι είναι όμως η Αλήθεια για καθέναν από εμάς; Υπάρχει απόλυτη Αλήθεια που να μπορεί να γίνει σημείο αναφοράς των "πνευματικών ανθρώπων" που ασχολούνται με τα Κοινά και την οποία να μπορούν να μεταλαμπαδεύσουν στον "απλό λαό"; 

Με κατατρύχει αυτές τις ημέρες το εξής ερώτημα: είμαστε σε θέση, εάν υπάρχει αυτή η Αλήθεια, να βγούμε, μηδενός εξαιρουμένου, από το "εγώ" μας και να την αποδεχτούμε; Εάν δούμε τα πράγματα επαγωγικά, δηλαδή με βάση τις συμπεριφορές απέναντι στην αλήθεια ή στις αλήθειες καθενός, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως δεν είμαστε! Δεν υπάρχει καμιά διάθεση συνδιαλλαγής και συγκατάβασης έστω απέναντι στην εκπροσώπηση του διαφορετικού. Δεν αναφέρομαι διόλου σε ζητήματα μειονοτήτων κλπ τέτοιων θεμάτων. Το πρόβλημα έγκειται στην όποια αποδοχή της ετερότητας! Είναι αδύνατον, είναι ολοκληρωτική άποψη, να πιστεύει κάποιος πως για x, z λόγους είναι η προσωπική του γνώμη και η μια και μόνη αλήθεια! 

Αυτό συμβαίνει τις ημέρες τούτες! Κάθε πολιτική αποχρώσα και κάθε οπαδός, κυρίως, μεταφράζουν σε απόλυτη αλήθεια τις θέσεις τους, γεγονός που παραπέμπει σε άλλες εποχές και σχεδόν συνιστά κίνδυνο. Παράλληλα φανερώνει μια μάλλον "εγγενή" αδυναμία εξόδου απ' την υποκειμενική ασφάλεια του μικρόκοσμού μας. Βλέπεις ανθρώπους να διαλέγονται κι αυτό που κάνουν μόνο διάλογος να μην είναι καθώς βασικοί τρόποι πειθούς αλλά και μέσα, με προεξάρχουσα τη λογική και τα επιχειρήματα, να απουσιάζουν. Εμμονικά σχεδόν παραμένουν στις όποιες θέσεις τους, αδυνατούν να δουν πιθανά λάθη και ασχολούνται μόνο με το πως θα μειώσουν τον "αντίπαλο" ηθικά κυρίως στα μάτια αυτών που παρακολουθούν κι ενίοτε παρεισφρύουν προς επίρρωσιν αυτού που υποστηρίζουν κάνοντας την κουβέντα ένα αλαλούμ απόψεων ή μάλλον εντυπώσεων. Τα πάντα κατά μίμηση των πάνελ στα ΜΜΕ... 

Ούτε μια σιωπή να εξεταστεί αυτό που λέει ο Άλλος, ο όποιος Άλλος! Ούτε μια παύση να κάνει ο καθένας την αυτοκριτική του. Ταυτόχρονα, καθένας που διαφωνεί κι αδυνατεί να συλλάβει τη σκέψη του άλλου σπεύδει να υπονομεύσει, να λασπολογήσει, να κολλήσει ταμπέλλες! 

Στο διάλογο πάμε να σώσουμε την Αλήθεια....... Όλοι εμεις από 45 και κάτω έχουμε διδαχτεί κι όσοι έλαχε, διδάσκουμε αυτή τη ρήση ενός ανθρώπου προοδευτικού για την εποχή του, δυστυχώς και στη δική μας, αφού ο λογικοκριτικός στοχασμός οπισθοχωρεί ραγδαία. 

Τι να σώσουμε τελικά αφού δεν υπάρχει έστω κοινό σημείο αναφοράς ούτε ως προς τις αξίες!

Λες "άνθρωπος" και μέσα στην κοινωνία υπάρχει διχογνωμία όχι για το τι αλλά, για το ποιος!!! Λες "δημοκρατία" και υπάρχει άγνοια του τι είναι ενώ επιθυμούν διακαώς μια Χούντα να λύσει τα προβλήματά τους! Πώς;;; Με την επιβολή θανατικής ποινής! Να μιλήσεις μετά για ανθρώπινο δικαίωμα! 

Θέλει τόλμη, ανδρεία, γενναιότητα να μπορείς να βγεις από τα τόσο στενά όρια του "εγώ" για να δεις το μεγαλείο του "εμείς" και της Αλήθειας ως φαινόμενο καθολικό! Και ξέρω ήδη τι θα πουν κάποιοι διαβάζοντας αυτό το σημείο: "Εννοείς βέβαια την αλήθεια που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ! Δε σφάξανε!" Και πάλι η ίδια απογοήτευση....Όχι, εννοώ την καθολική Αλήθεια που θέλει τον Άνθρωπο Άνθρωπο, με δικαιώματα και υποχρεώσεις, που σκοπεύει στην προσωπική αλλά και κοινωνική ολοκλήρωση...που είναι Φως κι ανήκει σε Όλους!!! 

Εννοώ επίσης πως για να γίνει αυτό ξεκινάμε από τις μικρές καθημερινές αλήθειες των άλλων. Το πρώτο βήμα για τον φασισμό είναι στην άρνηση ν' αντέξω την ετερότητά σου και στην καχυποψία πως μου την επιβάλεις! Αυτό είναι φοβική στάση, χωρίς επιχειρήματα, νεοναζιστική, που θέλει τους πάντες κλώνους. Μορφές ευγονισμού σκέψης και συμπεριφοράς πάντα υπήρχαν.... 

Προσδοκώντας σε μια άλλη ζωή, απαλλαγμένη από δεσμά και προκαταλήψεις....

Πηγή: http://sioualtec.blogspot.gr/

ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ: Tο 'Σωματίδιο του Θεού' και η νέα ’’ Άνευ Θανάτου’’ πραγματικότητα!

Συνέντευξη αποκάλυψη με τον Καθ. Αστροφυσικής - Δρ. Μάνο ΔανέζηΠρωτοδημοσιεύτηκε στο Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ, Φεβρουάριος 2012, Τεύχος 114, σελ.40-43 Σ

 

"Οταν λέμε ότι κάποιος γεννιέται ή πεθαίνει, εννοούμε επιστημονικά ότι χάνεται ή εμφανίζεται η δυνατότητα να τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας". Πριν λίγες μέρες μια είδηση έκανε το γύρο του κόσμου, κάνοντας λόγο για τη μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη των τελευταίων ετών. 

Οι ερευνητές στο Cern εντόπισαν επιτέλους το πολυδιαφημιζόμενο Σωματίδιο του Θεού ή Μποζόνιο του Χιγκς, όπως είναι η επίσημη ονομασία του. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρόκειται για το πρωταρχικό στοιχείο ύλης που θα μας αποκαλύψει ό,τι δεν γνωρίζουμε για τη φύση της πραγματικότητας και το σύμπαν, από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του εως τώρα. Μια ανακάλυψη που αναμένεται να φέρει τα πάνω- κάτω στην εικόνα που έχουμε για τον κόσμο...

 

Γιατί όμως είναι τόσο σημαντική η ανακάλυψή του;

Γιατί θα μπορέσουμε να γυρίσουμε πίσω στις ρίζες αυτού που λέμε «ύλη». Παραμένει ένα άλυτο μυστήριο ακόμα τι ακριβώς είναι. Είτε όμως η ύλη προέρχεται από το Μποζόνιο του Χίγκς είτε από οτιδήποτε άλλο, δεν έχει καμία σχέση με αυτά που ξέραμε- δηλαδή αυτή η ουσία που επεξεργαζόμαστε με τα χέρια και τα όργανά μας και γίνεται αισθητή μέσω των αισθήσεών μας. Και όλα αυτά τα σώματα και τα αντικείμενα που μας περιβάλλουν; Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Εκεί υπάρχει μόνο ένας ωκεανός από κοχλάζουσα ενέργεια. Η ενέργεια αυτή προσπίπτει στα όργανά μας, αυτά παίρνουν ένα τμήμα της, το μεταφέρουν μέσω των νευρώνων στον εγκέφαλο και εκεί η ενέργεια μεταμορφώνεται σε αυτό που ονομάζουμε αισθητό κόσμο. 

Άρα ο κόσμος που βλέπω και αισθάνομαι, στην ουσία κατασκευάζεται μέσα στο κεφάλι μου;

Ακριβώς!...

Κι εμείς οι άνθρωποι, όμως, ανήκουμε σε αυτόν τον «κόσμο». Τι συμβαίνει με τη δική μας υπόσταση;

Ο Δημόκριτος με σαφήνεια μας λέει πως, «οτιδήποτε αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας είναι ψευδές. Το μόνο πραγματικό είναι ότι αντιλαμβάνεται η νόησή μας». Τα ίδια λέει και ο Πλάτωνας. Με τον όρο νόηση εννοούμε τη συνείδηση, που ταυτίζεται με την έννοια του πνεύματος και της ελευθερίας. Σκέφτομαι άρα υπάρχω. Από τη στιγμή που διαθέτουμε νόηση, έχουμε ύπαρξη. Το υλικό μας υπόστρωμα ( τα σώματά μας) παρόλα αυτά είναι κομμάτι του φυσικού κόσμου.

Εφόσον δε η νέα επιστήμη έχει αλλάξει το παλιό μοντέλο για το φυσικό νόμο (ύλη, χώρος, χρόνος) καταλήγουμε στο ότι αυτό που ονομάζουμε «άνθρωπος» είναι επίσης ένα κατασκεύασμα των αισθήσεών μας.

Σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας αυτό που ονομάζουμε ύλη δεν είναι τίποτε άλλο από μια καμπύλωση του τρισδιάστατου χώρου προς την τέταρτη διάσταση (χρόνος).

Όταν προκύψει αυτή η καμπύλωση των τριών διαστάσεων προς την τέταρτη, και αν περάσει ένα ελάχιστο όριο, τότε η φυσιολογία του ανθρώπου αντιλαμβάνεται αυτή την καμπύλωση ως πυκνότητα υλοενέργειας.

Αν συνεχίσει να αυξάνεται αυτή η πυκνότητα του υλικού (το «πηγάδι» της καμπύλωσης να βαθαίνει κατά κάποιο τρόπο) και φτάσει πάλι ένα ανώτατο όριο, τότε θα χάσουμε από τα μάτια μας, δηλαδή από τις αισθήσεις μας,αυτή την πυκνότητα υλοενέργειας. Αυτό ονομάζεται Φαινόμενο των Μελανών Οπών.

Άρα αν πάρω το χώρο των τριών διαστάσεων και αρχίσω να τον καμπυλώνω προς την τέταρτη, αρχίζουμε να βλέπουμε το υλικό υπόστρωμα του ανθρώπου. Αυτό το ονομάζουμε ανάπτυξη. Αν αρχίζει να μικραίνει το «πηγάδι» της καμπύλωσης, αυτό το ονομάζουμε φθορά.

Την ανάπτυξη και τη φθορά μαζί την ονομάζουμε κύκλο της ζωής του ανθρώπου. Καταλαβαίνεται λοιπόν πως το μόνο γεγονός που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι αισθήσεις μας είναι η αυξομείωση της τέταρτης διάστασης, που μας δίνει την αίσθηση της ύπαρξης της ζωής.

 

Ακούγεται σαν υπάρχει η δυνατότητα μέσα από τη συνάρτηση αυτή να ξεφύγουμε από τον κύκλο της φθοράς. Θα μπορούσαμε ίσως να αποφύγουμε το θάνατο.

Θεωρητικά, ναι. Αφού η υλική μας υπόσταση δεν είναι τίποτα άλλο από μια καμπύλωση του χώρου, το πρωτογενές στοιχείο που γεννά αυτή την ύλη και εκείνη αρχίζει να διέπεται από όρους ανάπτυξης/ φθοράς, είναι ο χώρος.

Ο χώρος, για να σας δώσω να καταλάβετε, είναι αυτό το τίποτα, το μη αντιληπτό γύρω μας- ένα κατασκεύασμα έξω από τη δυνατότητα των ανθρώπινων αισθήσεων. Ένα μαθηματικό γεγονός. Ε, αυτό δε χάνεται, υπάρχει πάντα πιθανότατα έτοιμο να ξανακαμπυλωθεί.

Τελικά, όταν λέμε ότι κάποιος γεννιέται ή πεθαίνει, εννοούμε επιστημονικά ότι χάνεται ή εμφανίζεται η δυνατότητα να τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας.

Όλα αυτά τα λέμε στην αστροφυσική για τα αστέρια. Δηλαδή για να πούμε ότι κάπου υπάρχει η ιδέα της δημιουργίας ενός αστεριού, πρέπει η πυκνότητα της υλοενέργειας να είναι από μια τιμή και πάνω. «Όπως πάνω έτσι και κάτω» σύμφωνα με το γνωστό ερμητικό ρητό... 

Έχουμε μια αίσθηση ατομικότητας και διαίρεσης. Εσύ είσαι εσύ και εγώ είμαι εγώ. Η διαίρεση, η τομή σε πολλά κομμάτια είναι προϊόν της δυνατότητας του εγκεφάλου μας και της φυσιολογίας μας. Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχουν τομές, όλα είναι Ένα. Υπάρχει ένα συστατικό, θες να το πεις ενέργεια, θες να το πεις αόρατο κενό, θες να το πεις Θεό; Αυτή την ενιαία δημιουργία, αυτή τη κοχλάζουσα ενέργεια εκεί έξω, όταν την προσλάβει η φυσιολογία του ανθρώπου της δημιουργεί τομές, της δημιουργεί ατομικότητες.

 

Εξαιτίας της νέας αυτής οπτικής, η σύγχρονη επιστήμη καθαίρει την ύλη από το μέχρι πρότινος θρόνο της;

Ένας ολόκληρος πολιτισμός, ο δυτικός, στηριζόταν στο εννοιολογικό περιεχόμενο αυτού που λέμε ύλη. Ότι δηλαδή είναι το πρωταρχικό γεγονός του σύμπαντος. Έτσι είχε προκύψει από τις ανακαλύψεις του 16ου και 17ου αιώνα. Εφόσον λοιπόν η ύλη είναι το πρωταρχικό συμπαντικό γεγονός, αρχίσαμε στη ζωή μας να αναζητάμε την ύλη και τα παράγωγά της, θυσιάζοντας προς όφελός της το σύνολο των αξιών, των ιδεών και των «πιστεύω» μας.

Φτάσαμε σε σημείο να εξευτελιστούμε για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την ύλη και τα επακόλουθά της. Σύντομα όμως η ύλη θα χάσει αυτόν τον αξιακό της χαρακτήρα. Διότι δεν είμαστε ύλη πια!

Μια τέτοια δήλωση θα μπορούσε να επιφέρει τρομαχτικές αλλαγές...

Ακριβώς. Για φαντάσου όμως έναν άνθρωπο που έχει αντιληφθεί τον ανώτερο χαρακτήρα του και το ανώτερο εγώ του, μέσα σε μια ενότητα συμπαντική- τι θα ζητάει από την κοινωνία; Θα ζητάει άλλα αγαθά, τα οποία δεν είναι έτοιμα και δε μπορεί η παρούσα κοινωνική δομή να τα δώσει.

Όταν λες ότι όλα είναι ένα, χάνεται η αίσθηση της ατομικότητας, του «εγώ». Συνειδητοποιώντας κανείς ότι δεν είναι αυτό το φθαρτό σαρκίο, δεν είναι πράγμα, θα αντιληφθεί ότι αυτό που βλέπουν οι αισθήσεις είναι μια εικόνα, ένα matrix (καλούπι).

Και για να υπάρχει η εικόνα, θα πρέπει αναγκαστικά να υπάρχει κάπου το πρότυπό της. Αν αρχίσει να αναζητάει αυτό το πρότυπο, τότε τίποτα δε θα τον συγκρατεί πια. Μια κοινωνία που θα βάλει το σαρκίο σε δεύτερη μοίρα, χωρίς να το παραγνωρίζει βέβαια, είναι επικίνδυνη για τον παλιό πολιτισμό.

Οπότε χρειάζεται μια μεταστροφή, μια μετά-νοια;

Ακριβώς, όμως αυτή η μεταστροφή είναι επώδυνη. Θα πρέπει να αλλάξουμε συνειδησιακό καθεστώς. 

 

Πρακτικά ποιο θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα για μια τέτοια μεταστροφή;

Το πρόβλημα μιας κοινωνίας είναι ο φόβος. Ό,τι κακό προκύπτει στον άνθρωπο είναι μέσω του φόβου. Ο φόβος δημιουργείται από την έννοια της ανάγκης. Φοβάμαι γιατί θα στερηθώ κάτι που έχω ανάγκη.

Όταν δημιουργώ πλαστές ανάγκες, δημιουργώ παραπανίσιους φόβους. Άρα το φούσκωμα των αναγκών δημιουργεί γιγάντεμα των φόβων. Και ένας φοβισμένος άνθρωπος, ποτέ δε μπορεί να είναι ελεύθερος άνθρωπος.

Να λοιπόν το πρώτο βήμα: να περιορίσουμε τις ανάγκες μας στις φυσικές μας ανάγκες, για να περιορίσουμε τους φόβους μας στους φυσικούς φόβους. Έτσι κάθε μέρα θα γινόμαστε όλο και πιο ελεύθεροι.

 

Πηγή: http://www.blackstate.gr/metafisiki-agnosta/334-somatidio-theou-higgs.html

Τα πιο διάσημα πειράματα σκέψης

 Τα πειράματα δε γίνονται μόνο μέσα στα εργαστήρια, ούτε καν στον φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει, προκαλώντας μας συνεχώς να λύσουμε τα μυστήριά του. Τα πειράματα γίνονται μέσα στο νου των ανθρώπων πρώτα από όλα κι από κει ξεκινούν το ταξίδι τους για να δοκιμαστούν και να εφαρμοστούν οπουδήποτε αλλού. Κάποια δε από αυτά, παραμένουν εκεί που γεννήθηκαν: στη χώρα του νου. Εκεί λοιπόν θα περιηγηθούμε διαβάζοντας τα πιο διάσημα τέτοια πειράματα σκέψης, που άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μας.

 

Οι μπάλες του Γαλιλαίου

Σε αντίθεση με τα όσα έχουμε διδαχτεί στο σχολείο, το πιθανότερο είναι ότι ο Γαλιλαίος δεν πετούσε μπάλες από τον πύργο της Πίζας. Εφάρμοσε το πείραμα της βαρύτητας στο εργαστήριο του νου του. Οι σύγχρονοί του στον 16ο αιώνα πίστευαν ότι τα πιο βαριά αντικείμενα πέφτουν γρηγορότερα απ' ότι τα πιο ελαφριά. Έτσι ο Γαλιλαίος φαντάστηκε μία βαριά μπάλα που ήταν δεμένη μέσω ενός σκοινιού με μία ελαφριά μπάλα. Θα μπορούσε η ελαφριά μπάλα να δημιουργήσει μία έλξη στη βαριά και να καθυστερήσει την πτώση της; Όχι, συμπέρανε. Θα χτυπούσαν το έδαφος ταυτόχρονα.

 

Η γάτα του Schrοedinger

Μία γάτα είναι κλεισμένη σε ένα καλά σφραγισμένο και μονωμένο κουτί που περιέχει ραδιενεργό υλικό, έναν μετρητή Geiger και έναν μηχανισμό που είναι ρυθμισμένος να απελευθερώνει δηλητήριο εάν χτυπήσει ένα φωτόνιο στο σύστημα. Σύμφωνα με τον Schrφdinger, η γάτα μέσα στο κουτί δεν είναι ούτε ζωντανή αλλά ούτε και νεκρή, αλλά υπάρχει συγχρόνως και στις δύο αυτές πιθανές καταστάσεις. Οι δύο αυτές πιθανές καταστάσεις καταρρέουν σε μία (η γάτα είναι είτε νεκρή είτε ζωντανή) μόλις παρατηρηθεί το φαινόμενο από κάποιον παρατηρητή. Μέχρι να γίνει όμως αυτό, η κατάσταση του συστήματος εμπεριέχει συγχρόνως και τις δύο πιθανότητες. Το νοητικό αυτό πείραμα προτάθηκε το 1935 από τον Erwin Schrφdinger με στόχο να εξετάσει την κβαντική απροσδιοριστία σε ένα μακροσκοπικό φαινόμενο.

 

Το κινέζικο δωμάτιο του Searle

Ένας άνθρωπος βρίσκεται μόνος του μέσα σε ένα δωμάτιο. Κάποιος που βρίσκεται έξω από το δωμάτιο, του σπρώχνει κάτω από την πόρτα χαρτιά στα οποία είναι γραμμένο κείμενο στα κινέζικα. Ο άνθρωπος του δωματίου δε γνωρίζει κινέζικα, αλλά έχει ένα βιβλίο το οποίο αντιστοιχίζει τις κατάλληλες αποκρίσεις στα κινέζικα, που ταιριάζουν με τα κείμενα που εισέρχονται στο δωμάτιο. Έτσι, για κάθε κείμενο που λαμβάνει στέλνει έξω την κατάλληλη απάντηση. Για έναν εξωτερικό παρατηρητή, φαίνεται ότι ο άνθρωπος του πειράματος γνωρίζει κινέζικα. Το νοητικό αυτό πείραμα προτάθηκε το 1980 από τον φιλόσοφο John Searle, με σκοπό να καταρρίψει τις θεωρίες που υποστήριζαν την τεχνητή νοημοσύνη. Ο επεξεργαστής ενός υπολογιστή όπως και ο άνθρωπος του πειράματος στερείται κατανόησης του τι κάνει και γι' αυτόν το λόγο δεν έχει πραγματική νοημοσύνη.

 

Οι χελώνες του Hawking

Το διάσημο βιβλίο του Stephen Hawking 'Το χρονικό του Χρόνου' ξεκινάει με την ιστορία ενός επιστήμονα που δίνει μια διάλεξη για την αστρονομία. Τελειώνοντας την ομιλία του, μία ηλικιωμένη γυναίκα σηκώνεται και επιμένει ότι η θεωρία που πρότεινε ο επιστήμονας είναι λανθασμένη: η γη δεν είναι στρογγυλή και ούτε γυρίζει γύρω από τον ήλιο. Αντίθετα, είναι μία επίπεδη επιφάνεια που στηρίζεται στην πλάτη μιας γιγάντιας χελώνας. Ο επιστήμονας τη ρώτησε, που στηρίζεται η χελώνα αυτή και η γυναίκα δήλωσε ότι στηρίζεται σε μία άλλη χελώνα κι εκείνη σε μία ακόμα και ούτω καθ' εξής. Ο Stephen Hawking χρησιμοποίησε την ιστορία αυτή για να συστήσει στους κοσμολόγους να προσέχουν, ώστε να μην χρησιμοποιούν ατεκμηρίωτες θεωρίες ως αποδείξεις για άλλες θεωρίες που δε μπορούν να αποδειχθούν.

 

Ο Einstein και η ακτίνα του φωτός

Όταν ο Einstein ήταν 16 χρονών, φανταζόταν ότι κυνηγάει μία ακτίνα φωτός μέχρι να την πιάσει. Μόλις θα γινόταν αυτό, το κύμα του φωτός θα 'πάγωνε'. Αυτό όμως ήταν απίθανο σύμφωνα με τη φυσική της εποχής του. Η επιμονή του αυτή να λύσει το συγκεκριμένο πρόβλημα με το κυνήγι της ακτίνας του φωτός, ήταν η αιτία που τον οδήγησε στην Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας. Ίσως αυτή η ιστορία να φαίνεται αρκετά περίεργη, για να μπορεί να δικαιολογήσει πως έγινε η σύλληψη της Θεωρίας από αυτό το νοητικό πείραμα. Οι φυσικοί εξακολουθούν να διαφωνούν σχετικά με αυτό το ζήτημα.

 

Οι μαϊμούδες του Borel

Παραλλαγές του νοητικού αυτού πειράματος είναι πολύ παλιές, φτάνοντας μέχρι την αρχαία Ελλάδα. Η σύγχρονη εκδοχή του θεωρήματος που αφορά το άπειρο προτάθηκε το 1913 από τον Γάλλο μαθηματικό Emile Borel. Η υπόθεση έχει ως εξής: ένας άπειρος αριθμός από μαϊμούδες που θα χτυπούν συνεχώς τα δάχτυλά τους σε γραφομηχανές για άπειρο χρόνο, είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποτε θα καταφέρουν να γράψουν όλα τα έργα του Shakespeare. Φαίνεται απίθανο, γιατί ο νους μας πολύ δύσκολα μπορεί να συλλάβει την έννοια του απείρου. Αλλά από μαθηματικής απόψεως ισχύει.

 

Ο δαίμων του Maxwell

Το 1867 ο James Clerk Maxwell φαντάστηκε δύο θαλάμους, τον Α και τον Β, κάθε ένας από τους οποίους θα ήταν γεμάτος με αέριο στην ίδια θερμοκρασία και μεταξύ τους θα υπήρχε μία πόρτα. Ως θυρωρό στην πόρτα αυτή φαντάστηκε ένα δαίμονα, που χωρίς να παράγει ούτε καν το απειροελάχιστο έργο, θα επέτρεπε στα γρηγορότερα κινούμενα σωματίδια να περάσουν από τον Α στον Β θάλαμο και στα πιο αργά να περάσουν από τον Β στον Α. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, η ταχύτητα των σωματιδίων (και επομένως η θερμοκρασία) θα έχει αυξηθεί στο θάλαμο Β. Το απίθανο αυτό πείραμα σκέψης χρησιμοποιήθηκε για να στηρίξει τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο.

Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: Esoterica.gr

Πηγή: http://www.blackstate.gr/egefalos/40-peiramata-skepsis.html

Η συνείδηση είναι "Τα πάντα"

 Του Ανδρέα Τσάκαλη

Οι Φιλόσοφοι όλων των εποχών διακήρυσσαν ότι η συνείδηση είναι πάνω από όλα τα πράγματα, ότι μπορεί να δημιουργήσει ή να μεταβάλλει την ύλη και ότι αυτή είναι η πηγή τόσο του εξωτερικού κόσμου, όσο και του υποκειμενικού, προσωπικού εγώ.

Όπως όμως γνωρίζουμε όλοι, η ιδέα ότι η συνείδηση επηρεάζει την ύλη ήταν  έως τώρα απαράδεκτη για τους επιστήμονες και ιδιαίτερα για τους φυσικούς.

Με τη μηχανιστική και εμπειρική προσέγγισή της, η επιστήμη αγωνίζεται να εξορκίσει το φάντασμα της συνείδησης από κάθε εξίσωση των νόμων της φυσικής. Ωστόσο στα πλαίσια της κβαντικής φυσικής όλα αλλάζουν. O Eυγένιος Bίγκνερ, που έχει πάρει βραβείο Νομπέλ στη φυσική, προτείνει μια επανεξέταση της σχέσης ανάμεσα στη συνείδηση και στην αντικειμενική πραγματικότητα. Μιλάει για μια νέα σχέση ανάμεσα στον παρατηρητή και στο παρατηρούμενο και δέχεται ότι υπάρχουν δυο πραγματικότητες: η υποκειμενική και η αντικειμενική.

Ένας άλλος φυσικός, ο Tζον Xουήλερ του Πανεπιστημίου Πρίνστον, προχωράει ένα βήμα πιο πέρα και λέει ότι είναι καλύτερα αντί της λέξης “παρατηρητής” να χρησιμοποιούμε τον όρο “συμμέτοχος”. Και αναρωτιέται: «Μήπως το σύμπαν, κατά μια έννοια, ήλθε σε ύπαρξη με τη συμμετοχή εκείνων που συμμετείχαν;»

Ποιοι όμως μπορεί να είναι “εκείνοι”; Φυσικά κάποια όντα που θα κατείχαν συνείδηση. Ήταν όμως πολλά, ή μήπως ένα; Γιατί όπως λέει ο αστρονόμος T ζέημς Tζην: «Το σύμπαν μοιάζει σαν μια τεράστια σκέψη μάλλον, παρά σαν μια μεγάλη μηχανή. Αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε ότι ο Νους είναι ο δημιουργός και κυβερνήτης όλου του υλικού κόσμου».

Οι θεωρητικοί φυσικοί αντιλαμβάνονται σήμερα ότι για δεκαετίες οι επιστήμονες επηρέαζαν με τη συνείδησή τους τα πειράματα που εκτελούσαν, τουλάχιστον αυτά που γίνονταν με τα έσχατα σωματίδια ύλης. «Ακόμη και τα ηλεκτρόνια έρχονται σε ύπαρξη μέσω της παρατήρησης», βεβαιώνει ο Φρεντ Άλαν Γουλφ, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο.

O Γουλφ θεωρείται σήμερα σαν το “μαύρο πρόβατο” της επιστημονικής κοινότητας. Και αυτό είναι φυσικό, αφού δηλώνει απερίφραστα: «Το καθετί στο σύμπαν είναι συνειδητό· το μέλλον μπορεί να επηρεάσει τις παρελθοντικές σας αναμνήσεις· δημιουργείτε ό,τι παρατηρείτε από την κβαντική ομίχλη πιθανοτήτων· κάθε απόφαση που παίρνετε δημιουργεί πολλαπλά σύμπαντα κατοικούμενα από τους πολλαπλούς άλλους εαυτούς σας, που ο καθένας τους ζητάει –από τη δική σας σκοπιά– μια απορριφθείσα ευκαιρία!»

Όταν δεν βράζει η “σούπα”

Οι επιστήμονες τείνουν να επανακαθορίσουν τη στάση τους στην έρευνα για μια αληθινή πραγματικότητα. Βάση κάθε έρευνας είναι η παρατήρηση. Αλλά αν η παρατήρηση επηρεάζει το παρατηρούμενο, πώς θα κριθεί το αποτέλεσμα ενός πειράματος; Αυτό που από καιρό υποψιάζονταν μερικοί θεωρητικοί, επιβεβαιώθηκε ήδη πειραματικά.

Το 1989 έγινε ένα πείραμα στο National Institute of Standards and Technology του Κολοράντο, όπου πέντε χιλιάδες άτομα βηρυλλίου, περιορισμένα μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο (δηλ. σ’ έναν επιταχυντή), εκτέθηκαν σε ραδιοκύματα. Με άλλα λόγια, οι φυσικοί είχαν μια “σούπα” που περίμεναν να βράσει. Και τι έγινε; Τα αποτελέσματα ήταν ευθέως ανάλογα με τη συχνότητα των παρατηρήσεων. Με μια μόνο παρατήρηση (μέσω μιας ακτίνας λέιζερ) σε 1/4 του δευτερολέπτου, τα περισσότερα άτομα είχαν διεγερθεί. Με δυο παρατηρήσεις στο ίδιο διάστημα, διεγέρθηκαν μόνο τα μισά και με τέσσερις παρατηρήσεις στο ίδιο χρονικό διάστημα (στο 1/4 του δευτερολέπτου) δεν διεγέρθηκε κανένα· η “σούπα” δεν έβρασε. Οι επιστήμονες, με τις συχνές παρατηρήσεις τους, επηρέασαν το αποτέλεσμα· είναι σαν να τα υπνώτισαν και τα πάγωσαν.

Φυσικά, η επίδραση του παρατηρητή δεν ισχύει στο επίπεδο της καθημερινής πραγματικότητας. Για παράδειγμα, βλέπετε από μακριά ένα αυτοκίνητο που τρέχει και ένα παιδί που πετάγεται ξαφνικά μπροστά του. Όσο ισχυρή κι αν είναι η πρόθεσή σας, δεν μπορείτε να βοηθήσετε για να αποφευχθεί το μοιραίο κτύπημα· δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε για να αλλάξετε την πορεία των συμβάντων.

Στην καθημερινή πραγματικότητα, όπου όλα υπολογίζονται με μέτρα και σταθμά, ο νόμος αιτίας-αποτελέσματος της κλασικής, νευτώνειας φυσικής, είναι αυτός που καθορίζει τα συμβάντα. Θα μπορούσατε ίσως να επέμβετε, αλλά όχι τόσο αιφνίδια. Χρειάζεστε χρόνο.

Ανάμεσα στην πρόθεση και στην πράξη μεσολαβούν η σκέψη, ο σχεδιασμός, η έντονη επιθυμία, η ενεργοποίηση της απόφασης και, τέλος, η εμμονή σε ό,τι έχει αποφασιστεί. Υπάρχουν επίσης τα εμπόδια που θέτει ο υποκειμενικός κόσμος του ανθρώπου, όπως απωθημένα, προτιμήσεις, αναμνήσεις, τραυματικές εμπειρίες κτλ. Αν ανάμεσα στον παρατηρητή και στην πράξη του δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι παράγοντες, τότε θα μπορούσατε θεωρητικά να αλλάξετε άμεσα ένα συμβάν την ίδια στιγμή που γίνεται. 

Στον πηγαιμό για την Ιθάκη 

Αν πρακτικά δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, σε τι μας βοηθάει η κβαντική φυσική;  Σε πολλά!...

Πρώτον, είναι μια πηγή έμπνευσης για να κάνουμε εύστοχες συγκρίσεις και παρομοιώσεις. Ακριβώς όπως η κβαντική “σούπα” δεν βράζει όταν παρατηρείται στενά, εξαιτίας της προσοχής που εστιάζεται στη διαδικασία μάλλον παρά στο αποτέλεσμα, έτσι και τα έργα της καθημερινής ζωής είναι πιο επιτυχημένα όταν εστιαζόμαστε στη διαδικασία και όχι στο προσδοκώμενο τέλος· στο ταξίδι και όχι στην Ιθάκη, όπως θα έλεγε ο Καβάφης. Δρώντας με αυτό τον τρόπο, μιμούμεθα τη λειτουργία βαθύτερων δυνάμεων της δημιουργίας και έχουμε έτσι μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας. 

Δεύτερον, αφού η ασθένεια και η υγεία προσδιορίζονται από το σχηματισμό ατόμων, μορίων και κυττάρων που συγκροτούν τα όργανά μας, η ικανότητα της συνείδησης να μεταβάλλει τα άτομα, σημαίνει ότι οι σκέψεις μας μπορούν να θεραπεύσουν το σώμα. «Χωρίς τη φαντασία, είναι αδύνατον να θεραπευτεί το σώμα», υπογραμμίζει πάλι ο Φρεντ Γουλφ στο βιβλίο του ‘’Σε αναζήτηση του Αετού’’. Και αυτό γιατί έχουμε όλοι μας μια έμφυτη εικόνα του σώματος που «θυμάται ακριβώς πού πρέπει να πάνε τα μόρια, για να θεραπεύσουν την πληγή ή για να διορθώσουν ένα σπασμένο κόκαλο».

Πράγματι, όπως είναι γνωστό, το αιθερικό σώμα του ανθρώπου είναι διπλό. Το ένα μέρος είναι εύπλαστο και επηρεάζεται άμεσα από το νου και τη συνείδηση, ενώ το άλλο είναι απλό αντίγραφο του πρώτου, “κολλημένο” στο φυσικό σώμα. Αν το πρώτο αιθερικό υποστεί αλλαγές, μετά από ένα διάστημα αλλάζει και το δεύτερο, επηρεάζοντας έτσι το φυσικό σώμα.

O Φρεντ Άλαν Γουλφ πιστεύει ότι η κβαντική φυσική μπορεί να μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από την απλοϊκή ιδέα ότι είμαστε απλώς κομμάτια ζωντανού κρέατος, αισθανόμενα τεμάχια που πλανιούνται σαν έρμαια σε ένα τεράστιο νεκρό σύμπαν. O διάσημος χημικός Oυίλιαμ Kρουκς υποστήριζε ότι «τα μόρια διαθέτουν μια διαρκή ψυχή» και ότι «κάθε άτομο έχει αισθαντικότητα και κινητικότητα», ενώ ο Ιρλανδός φυσικός Τζον Tύνταλ εξηγούσε: «Τα άτομα φαίνεται να διαπνέονται από επιθυμία για ζωή». «Αλλά και τα ηλεκτρόνια», προσθέτει ο Φρεντ Γουλφ, «υφίστανται σε δυο κόσμους: αποτελούν μέρος του φυσικού πεδίου και ταυτόχρονα είναι στοιχεία του νοητικού κόσμου».

εκπληκτικό συμπέρασμα που βγαίνει από όλα αυτά είναι ότι τα ηλεκτρόνια είναι συνειδητά και τη στιγμή του πειράματος ο νους των επιστημόνων συνδέεται με τον στοιχειώδη νου των ηλεκτρονίων. Από την άποψη αυτή η “επίδραση του παρατηρητή” μπορεί να θεωρηθεί ως σύνδεση του παρατηρητή με το παρατηρούμενο: έχουμε απλώς έναν και μοναδικό Νου σε λειτουργία!

Α η ιδέα δεν είναι και τόσο καινούρια. Ήδη από τον 19ο αιώνα, ο Τόμας Έντισον (1847-1931) διακήρυσσε: «Κατά τη γνώμη μου κάθε άτομο κυριαρχείται από ένα ορισμένο ποσό πρωτόγονης νοημοσύνης. Παρατηρήστε τους χιλιάδες τρόπους με τους οποίους τα άτομα του υδρογόνου συνδυάζονται με τα άτομα άλλων στοιχείων για να σχηματίσουν τις πιο διαφορετικές ουσίες. Μήπως θέλετε να πείτε, ότι αυτό γίνεται χωρίς καμιά νοημοσύνη;»

να με τον Φρεντ Γουλφ, οι έσχατες αλήθειες παραμένουν ασύλληπτες, όχι επειδή δεν μπορούμε να εμβαθύνουμε αρκετά, αλλά επειδή η αβεβαιότητα υφίσταται στην καρδιά της πραγματικότητας. «Δεν ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει στο σύμπαν», λέει ο Γουλφ. «Δηλαδή πόσο από αυτό είναι πραγματικό και πόσο είναι πλάνη». 

Το βέβαιο είναι ότι οι παρατηρήσεις μας επηρεάζουν αυτό που βλέπουμε – και αυτό συμβαίνει τόσο στην καθημερινή ζωή μας, όσο και στους μακρινούς κόσμους. Έτσι, ο κόσμος είναι πραγματικός και απατηλός ταυτόχρονα.

ΠΗΓΗ: http://www.youmagazine.gr

ΠΗΓΗ: http://www.blackstate.gr/egefalos/326-suneidisi-nous-pragmatikotita.html

Μπαλώστε τη διαρροή της ενέργειας

Όταν υπάρχει διαρροή, πρέπει να την επιδιορθώσετε. Πολλοί άνθρωποι εξαντλούνται ενεργειακά επειδή δεν είναι σε θέση να κρατάνε αρκετή ζωική ενέργεια ή «chi». Σ ' αυτή την άσχημη ενεργειακή τους κατάσταση, διώχνουν μακριά την ενέργεια και μοιάζουν με το καζανάκι της τουαλέτας που ρίχνει με δύναμη το νερό προς τα κάτω. Προκειμένου να διατηρηθεί η καλή κατάσταση της υγείας τους, χρειάζονται ενέργεια που θα στροβιλίζεται σπειροειδώς στο τσάκρα της βάσης τους.

Εδώ είναι ένας τρόπος που μπορείτε να το κάνετε αυτό σε 4 απλά βήματα:
. • Κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε ότι μπορείτε να δείτε την ενέργεια που διαρρέει έξω από κόκκυγα σας
. • Φανταστείτε Ενα μπάλωμα ΑΡΚΕΤΑ Μεγάλο ΓΙΑ ΝΑ καλύψει ΤΗ διαρροή
• Τοποθετήστε ΤΟ μπάλωμα Πάνω σ ΤΗ διαρροή.
• Φανταστείτε ότι μπορείτε να πάτε κάτω από την ενέργεια και να αντιστρέψετε τη ροή της, ώστε να κινείται σπειροειδώς προς τα επάνω στο σώμα σας, μέσω του κόκκυγά σας.
  

Ανοίξτε το τσάκρα της κορυφής.
Γιατί είναι αυτό σημαντικό? Η ζωική ενεργειακή δύναμη τροφοδοτείται προς εμάς μέσω του τσάκρα της κορυφής. Το τσάκρα αυτό βρίσκεται στην κορυφή του κεφαλιού σας. Διατηρούμε μια υψηλότερη ενεργειακή δύναμη ζωής, όταν το τσάκρα της κορυφής είναι ανοικτό και ενεργό.  

Όταν το τσάκρα της κορυφής είναι κλειστό ή αδύναμο, αισθανόμαστε έλλειψη ζωτικότητας και κατεύθυνσης στη ζωή μας. Ως αποτέλεσμα, ψάχνουμε να βρούμε στους άλλους την πνευματική πυξίδα για καθοδήγηση.
Εδώ είναι ένα απλός, αλλά πολύ αποτελεσματικός τρόπος για να ανοίξετε το τσάκρα της κορυφής για να λαμβάνετε ενέργεια σε αφθονία:
• Τοποθετήστε τις άκρες των δακτύλων του καθενός από τα χέρια σας στην κορυφή του μετώπου σας, εκεί όπου ξεκινά η γραμμή των μαλλιών σας. Τα δάχτυλά σας θα πρέπει να αγγίζονται.
• Τραβήξτε τώρα τα δάχτυλά σας μακριά τα μεν από τα δε, σαν να ανοίγατε το κεφάλι σας.
• Μετακινήστε τα δάχτυλά σας 3 εκατοστά πάνω από το σημείο που ξεκινήσατε και επαναλάβετε την ίδια κίνηση.
• Κάντε το αυτό σε όλη την κορυφή του κεφαλιού σας μέχρι να φτάσετε στον αυχένα του λαιμού σας. Πάρτε 3 βαθιές αναπνοές για να εδραιώσετε αυτό το άνοιγμα.

Ενεργοποιήστε το τρίτο τσάκρα σας.
Η διακοπή της ροής της ζωικής ενεργειακής δύναμης συμβαίνει όταν ένα τσάκρα έχει ακινητοποιηθεί ή είναι αδύναμο. Είναι πολύ κοινό για τα άτομα να έχουν ακινητοποιημένο ή αδύναμο το τρίτο τσάκρα. Το τρίτο τσάκρα αντιπροσωπεύει την θέλησή σας, τη δύναμη, την εμπιστοσύνη και την αίσθηση του εαυτού. Αυτό οδηγεί σε έλλειψη εμπιστοσύνης και θέλησης να προχωρήσετε προς τα εμπρός με ενθουσιασμό προς τους στόχους σας. Ο τρίτος τροχός της ενέργειας ή τσάκρα, βρίσκεται 3 εκατοστά πάνω από τον ομφαλό, στην περιοχή του ηλιακού πλέγματος.Αυτά τα απλά βήματα θα σας βοηθήσουν να ενεργοποιήσετε το τρίτο τσάκρα σας αποτελεσματικά:
• Τρίψτε τις παλάμες σας γρήγορα δημιουργώντας στατικό ηλεκτρισμό.
• Τοποθετήστε την παλάμη του δεξιού χεριού στο ηλιακό πλέγμα, στριφογυρίζοντάς την δεξιόστροφα, ενώ επαναλαμβάνετε: «Είμαι ισχυρός, έχω τη θέληση να δημιουργίσω αυτό που θέλω ».
• Επαναλάβετε αυτά τα βήματα 3 φορές.
• Η ενέργεια των τσάκρας σας είναι από τα πιο ισχυρά και σημαντικά συστήματα της ενέργειάς σας.

Συστήνουμε ιδιαίτερα να μελετήσετε αυτή την άσκηση με μεγαλύτερη λεπτομέρεια για να αλλάξετε τα αποτελέσματα της ζωής σας. Είτε είστε βετεράνος φοιτητής της θεραπείας της ενέργειας ή καινούργιος σε αυτές τις πληροφορίες, το ενεργειακό σύστημα των τσάκρας είναι από τα πιο σημαντικά που πρέπει να κατανοήσετε και να εργαστείτε μαζί.

Πηγή ANGEL'S

Εγκεφαλικά Κύματα Θήτα

Τα εγκεφαλικά κύματα ΘΗΤΑ είναι η ασυνείδητη δημιουργικότητα μας, η έμπνευση μας και ο σύνδεσμός μας με το πνεύμα. 

Τα κύματα θήτα (4 έως 7 cps) συνδέονται με τις βαθύτερες εμπειρίες του διαλογισμού και της δημιουργικότητας. 

Τα κύματα θήτα είναι ακόμα πιο αργά από τα βήτα ή τα άλφα και είναι χαρακτηριστικά ακόμα μεγαλύτερου εύρους.  

Όταν περιορίζουμε το πεδίο της εστίασής μας πρώτιστα στο εσωτερικό μας, μπορούμε να μεταβούμε στα κύματα θήτα. Σε αυτή την κατάσταση είναι δύσκολο να διατηρηθεί η συνειδητή επαφή μεταξύ του φυσικού σώματός μας και του εξωτερικού κόσμου. Για να διατηρήσουμε αυτήν την κατάσταση της συνείδησης πρέπει να κρατήσουμε τα φυσικά μας σώματα ακίνητα, επειδή είμαστε τόσο εστιασμένοι στον εσωτερικό μας κόσμο έτσι ώστε δεν θα ήταν ασφαλές να κινηθούμε μέσα στον φυσικό κόσμο.

Στην πραγματικότητα, η πράξη και μόνο του ανοίγματος των ματιών μας ή του ακούσματος του εξωτερικού κόσμου θα μπορούσε να φέρει πάρα πολλά ερεθίσματα και να μετατοπίσει τη συνείδησή μας πίσω στα γρηγορότερα εγκεφαλικά κύματα. 

Χρειάζεται να υπάρχει εμπειρία στον διαλογισμό για να επιτευχθεί αυτό το επίπεδο της συνείδησης, και έπειτα, ακόμη περισσότερη εξάσκηση για να μεταφερθούν οι πληροφορίες που "κερδίζονται" σε εκείνο το επίπεδο πίσω στο συνειδητό μυαλό μας.  

Για να το επιτύχουμε αυτό, πρέπει να είμαστε σε θέση να διαβιβάσουμε αυτήν την εμπειρία στα γλωσσικά μας κέντρα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να την "σώσουμε" ως πληροφορία στον εγκεφαλικό φλοιό μας.

Συνήθως αυτή η κατάσταση της συνείδησης των εγκεφαλικών κυμάτων θήτα επιτυγχάνεται μόνο κατά την διάρκεια του ύπνου και, όπως γνωρίζουμε όλοι, είναι συχνά δύσκολο να θυμόμαστε τα όνειρά μας όταν είμαστε ξύπνιοι. 

Όταν το κάνουμε αυτό, το κάνουμε στην δεξιά πλευρά του εγκέφαλού μας, με μία συμβολική, εικονική γλώσσα και όχι στη λογική, γραμμικά διαδοχική γλώσσα της αριστερής πλευράς του εγκεφάλου μας. 

Είναι η γεφυροποιός επίδραση των εγκεφαλικών κυμάτων άλφα, που μπορούν να φέρουν τις αντιλήψεις των εγκεφαλικών κυμάτων θήτα μας στο συνειδητό μυαλό μας. 

Το να παίρνουμε τον χρόνο μας και να χαλαρώνουμε όταν ξυπνάμε ή το γράψιμο και ο σχεδιασμός μετά από έναν βαθύ διαλογισμό, μπορούν να φέρνουν την μνήμη μίας εμπειρίας των εγκεφαλικών κυμάτων θήτα στις σκέψεις μας των εγκεφαλικών κυμάτων βήτα .

Τα εγκεφαλικά κύματα ΘΗΤΑ συμβάλλουν στη βαθιά εσωτερική ειρήνη, τις μυστικιστικές αλήθειες, τον μετασχηματισμό των ασυνείδητων περιοριστικών πεποιθήσεων, την δημιουργία μιας καλύτερης ποιότητας ζωής, την φυσική και συναισθηματική θεραπεία, και την εύρεση του σκοπού και της ποιότητας της ζωής μας. 

Χαρακτηρίζονται από ένα είδος γνώσης που το νιώθουμε όπως την εσωτερική σοφία, την πίστη, τον διαλογισμό, τις ψυχικές ικανότητες και την ανάκτηση του ασυνείδητου υλικού. 

Τα εγκεφαλικά κύματα θήτα αποτελούν την "κορύφωση" της κορυφαίας εμπειρίας.  

ΔΕΙΤΕ το ΒΙΝΤΕΟ

▶

https://youtu.be/3mPOON7bg1s

ΠΗΓΗ: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/07/e_16.html