Αυτοκρατορία υπό προθεσμία; … Ο Δρόμος Για το 2025. Ετοιμαστείτε Για Ένα Πολυκεντρικό Κόσμο

Από τον Mike Krieger,Zero Hedge via Liberty Blitzkrieg blog, 18-4-18 

*Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού. 22 Απρ 2018

[Ο Βραζιλιανής καταγωγής Αμερικανός Mike Krieger , σπούδασε Μηχανικός Λογισμικών Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, δημιούργησε  με συμφοιτητή του το Instagram, έγινε πολυεκατομμυριούχος σε πολύ νεαρή ηλικία, ίδρυσε και προικοδότησε φιλανθρωπική οργάνωση που χρηματοδοτεί εγχειρήσεις και υποτροφίες, εγκατέλειψε τις κερδοφόρες επιχειρήσεις  και σε ηλικία 32 ετών μάχεται με την ηλεκτρονική εφημερίδα του Liberty Blitz (Κεραυνός Ελευθερίας), για την διάσωση  πολιτισμικών αξιών που φαλκιδεύονται και συντρίβονται στην χώρα του και σε πολλές άλλες.

Τα άρθρα του απολαμβάνουν διεθνούς ζήτησης και αναδημοσιεύονται ευρύτατα στα ομόδοξα κοινωνικά δίκτυα. Στο παρόν άρθρο προβλέπει την προσεχή κατάρρευση της αμερικανικής αυτοκρατορίας, επειδή έχει πάψει να είναι επωφελής για τον μέσο Αμερικανό, όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο].

Aν με πίεζαν να περιγράψω όσο το δυνατό λακωνικότερα πως νομίζω πως θα μοιάζουν τα προσεχή χρόνια, απλά θα ανέφερα την ακόλουθη ρήση, που αποδίδεται λανθασμένα στον Λένιν:

«Είναι δεκαετίες όπου τίποτα δεν συμβαίνει και είναι βδομάδες όπου συμβαίνουν δεκαετίες».

Θα υπάρξουν πολλές τέτοιες εβδομάδες από τώρα ως το 2025, με τελικό αποτέλεσμα την ανάδυση ενός πολυκεντρικού κόσμου που θα ανατρέψει μόνιμα το αποκρουστικό αμερικανικό αυτοκρατορικό πρότυπο.

Από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ πέτυχαν να διατηρήσουν μια παγκόσμια κυριαρχία χωρίς προηγούμενο. Σε σχεδόν κάθε γωνιά του πλανήτη είχε εδραιωθεί η αναπόδραστη και καταπιεστική αμερικανική επιρροή, τόσο πολιτιστική όσο και οικονομική. Η  ισχύς αυτής της επιρροής δεν πηγάζει από το ύψος  του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος, αλλά από το Χόλυγουντ, την λαϊκή μουσική  και τα τηλεοπτικά θεάματα. Η επίδραση της αμερικανικής αυτοκρατορίας στον πλανήτη, αυτά τα 70 τελευταία χρόνια υπήρξε εξαιρετική, αλλά όπως όλα και αυτή θα περάσει. Πιστεύω πως αυτό το τέλος θα έρθει γύρω στο 2025.

Όταν λέω κάτι τέτοια μερικοί άνθρωποι νομίζουν πως εύχομαι για το τέλος του κόσμου. Υποθέτω πως κάπως έτσι θα μοιάζει σε πολλούς, επειδή μια τέτοιου μεγέθους αλλαγή προτύπου θα έχει πράγματι μνημειώδεις παγκόσμιες συνέπειες. Ωστόσο ο κόσμος θα συνεχίσει την πορεία του, μόνο πως θα είναι ένας πολύ διαφορετικός τόπος.

Τούτου λεχθέντος, οι Αμερικανοί δεν πρέπει να βλέπουν τα πάρα πάνω σαν αγγελία της Αποκάλυψης. Δεν είναι υγιές και ανθεκτικό στον χρόνο ένα έθνος να κυριαρχεί έτσι στον πλανήτη για τόσον πολύ καιρό. Σε πολλούς από εμάς αρέσει να πιστεύουμε ότι μια καλοπροαίρετη παγκόσμια αυτοκρατορία υπό φιλόσοφους βασιλείς θα ήταν μια χαρά, αλλά το πρόβλημα είναι πως κάτι τέτοιο ανήκει στον χώρο της φαντασίας. Αυτό που συμβαίνει στην γήινη πραγματικότητα είναι -κατά τον Λόρδο Άκτον- ότι «η εξουσία διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα». Αυτό ακριβώς συνέβη στις ΗΠΑ.

Η χώρα λεηλατήθηκε και λαφυραγωγήθηκε με αρπαχτική ζέση τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ μια ασύδοτη τάξη ανθρώπων, τους οποίους αποκαλώ κορυφαία αρπακτικά, δρουν κατά βούληση με πλήρη δικαστική ασυλία. Ο απλός άνθρωπος ρίχνεται στην φυλακή με το παραμικρό πλημμέλημα, ενώ οι κάτοχοι πολύ μεγάλων κεφαλαίων, που κατέστρεψαν με απάτες την παγκόσμια οικονομία, αποσύρονται άνετα στα ανάκτορά τους. Η αμερικανική αυτοκρατορία δεν εξασφαλίζει πλέον οφέλη στον μέσο Αμερικανό, αντίθετα διοχετεύει συστηματικά όλα τα λάφυρα σε ένα συνεχώς μικρότερο μόριο του πληθυσμού. Ο περισσότερος κόσμος το βλέπει ήδη και ο μέσος Αμερικανός πολίτης αρχίζει επίσης να το βλέπει. Και αυτό δεν είναι καλό για το Κατεστημένο.

Αυτός είναι επίσης ο λόγος γιατί η αμερικανική άρχουσα τάξη συνεχώς ψεύδεται στο κοινό, με το κούφιο αφήγημά της ότι η υπερπόντια αμερικανική στρατιωτική δράση ορμάται από ανθρωπιστικές φροντίδες και από την επιθυμία της να διαδώσει την Δημοκρατία. Τίποτα δεν είναι ανακριβέστερο. Στην πραγματικότητα, κίνητρο για κάθε σημαντική αμερικανική στρατιωτική ενέργεια στο εξωτερικό είναι το χρήμα και η εξουσία. Οι ανθρωπιστικές ανησυχίες παίζουν μηδενικό ρόλο. Όχι περιορισμένο, ή μικρό ρόλο, σκέτα μηδενικό.

H Caitlin Johnstone πρόσφατα συνόψισε τι συμβαίνει στην γεωπολιτική με την ακόλουθη παράγραφο:

Η βιομηχανία αφηγημάτων των ΜΜΕ προσπαθεί να φαίνεται απορροφημένη με τα χημικά όπλα, την παρέμβαση σε εκλογές, την δηλητηρίαση τέως κατασκόπων, τα ανθρωπιστικά προβλήματα, ενώ στην πραγματικότητα το πρόβλημά της ήταν πάντα πως θα αυξήσει την εξουσία και την επιρροή των ολιγαρχών και των συνδεόμενων με αυτούς μυστικών και στρατιωτικών υπηρεσιών που κυβερνούν την Δυτική Αυτοκρατορία. Όλες οι πολεμικές συγκρούσεις που βλέπουμε δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα εξαιρετικό άθροισμα δυνάμεων που κεντρίζουν και πιέζουν απρόθυμες κυβερνήσεις για να τις εξαναγκάσουν σε υποταγή, πριν από την αναδόμηση της διεθνούς εξουσίας σε ένα πολυκεντρικό κόσμο.

Το μεγαλύτερο τώρα πρόβλημα του αμερικανικό κατεστημένου είναι πως ο κόσμος δεν χάφτει πλέον αυτό το αφήγημα. Σίγουρα δεν το πιστεύουν στο εξωτερικό, αλλά ακόμη και εδώ στην Αμερική αρχίζουν να μη το πιστεύουν. Οι Αμερικανοί πολίτες αρχίζουν τελικά να βλέπουν την απάτη σ’ αυτούς τους ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς.

Θα ήταν ίσως διαφορετικά εάν ο μέσος Αμερικανός έβλεπε οφέλη από την αμερικανική αυτοκρατορία, αλλά δε βλέπει. Αυτό που βλέπει είναι πως η λεία πηγαίνει όλη σε μια μικρή δράκα ανθρώπων της τάξης των κορυφαίων αρπακτικών, ενώ η ζωή δεκάδων εκατομμυρίων Αμερικανών συνθλίβεται από καταρρέουσες υποδομές, ένα τελείως αποσαθρωμένο σύστημα υγείας, συνεχή ασύδοτη χρηματοπιστωτική λεηλασία, κατακρεούργηση των πολιτικών ελευθεριών και μια καθολικά επισφαλή επιβίωση στην κόψη του οικονομικού ξυραφιού.

Οι μόνοι που δεν βλέπουν πόσο δυσλειτουργική είναι η αμερικανική αυτοκρατορία είναι αυτοί που την διοικούν. Το αμερικανικό Κατεστημένο, που σύγκειται από ένα ετερόκλητο άθροισμα προυχόντων του κύκλου του χρήματος, των μυστικών υπηρεσιών, των ΜΜΕ, του Κογκρέσου, του Στρατιωτικό-Βιομηχανικού Συμπλέγματος κλπ., διαφωνούν μεταξύ τους για πολλά πράγματα, αλλά επί ενός συμφωνούν απόλυτα: Ότι η αμερικανική αυτοκρατορία πρέπει όχι μόνο να διατηρηθεί αλλά και να επεκταθεί. Το μεγάλο πρόβλημα γι’ αυτούς είναι πως δεν είμαστε πια στο 1995 -αλλά η είδηση δεν τους ήρθε ακόμη.

Το αμερικανικό Κατεστημένο είναι πολύ απασχολημένο, είτε με το να κάνει καραβιές λεφτά, είτε με το να κινεί στο πληκτρολόγιο πολέμους με τις ζωές άλλων λαών, για να αντιληφθεί τι γίνεται τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό. Μια αποσυνδεμένη και ασύδοτη άρχουσα τάξη, γεμάτη υπεροψία και ακόρεστη δίψα εξουσίας, είναι το στοιχείο-πυρήνας κάθε αυτοκρατορικής κατάρρευσης. Και τέτοιοι υπάρχουν κοπάδια στην Αμερική αυτή την στιγμή. Η μέρα των λογαριασμών έρχεται.

Πηγή: triklopodia.gr

Πώς η «Μεγάλη Αλβανία» θα συντρίψει την Ευρώπη

Ενώ οι Ευρωπαίοι επιλέγουν το Κοινοβούλιο τους, προσπαθώντας να χωρίσουν από τη Μεγάλη Βρετανία, συζητώντας για το «Nord Stream» και γενικά κάνουν σχέδια για το μέλλον, τα Βαλκάνια βρίσκονται στη μέση δεκαετιών διένεξης που θα καταπιεί ολόκληρη την Ευρώπη

Οι ήδη εχθρικές σχέσεις μεταξύ της Σερβίας και της αυτοανακηρυχθείσας Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου, μιας επαρχίας που το Βελιγράδι θεωρεί δική της, επιδεινώθηκαν δραματικά. Αυτή τη φορά, το σημείο εκκίνησης για το ξέσπασμα της κρίσης ήταν η ανακοίνωση του ηγέτη του Κοσσυφοπεδίου Hashim Thaçi για την πρόθεσή του να δημιουργήσει ένα ενοποιημένο κράτος με την Αλβανία και να εντάξει του δήμους του Νοτίου Σερβικού χώρου, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι Αλβανοί. Αυτή η δήλωση δείχνει σαφώς την πορεία της Πρίστινα και των Τιράνων προς την υλοποίηση της ιδέας της «Μεγάλης Αλβανίας».

Αυτό δεν είναι πλέον αστείο ή φαντασία Αλβανών εθνικιστών. Μετά τη δήλωση του Thaçi σχετικά με την ένταξη με την Αλβανία, οι ειδικές δυνάμεις των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου εισέβαλαν στις κοινότητες του βόρειου Σερβικού πληθυσμού στις 28 Μαΐου, παρά τις υφιστάμενες συμφωνίες και με το υπερβολικό πρόσχημα της «καταπολέμησης της διαφθοράς». Σε απάντηση, το Βελιγράδι τραβά στρατεύματα στα σύνορα με το Κοσσυφοπέδιο. Ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς λέει ότι ο στρατός είναι έτοιμος να προστατεύσει τον λαό του.

Το ερώτημα είναι, ποιος πρέπει να διογκώνει τη διαμάχη. Όχι οι Σέρβοι. Έχουν αποτύχει εδώ και πολλά χρόνια, ακόμη και πριν από την αυτοανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου το 2008, προσπαθώντας με κάποιο τρόπο, να βρουν μια σεβαστή συνύπαρξη με τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου μέσω του δικού τους πόνου για το χαμένο λίκνο του Σερβικού λαού, το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια.

Οι Κοσοβάροι επιδεινώνουν σκοπίμως την κατάσταση δημιουργώντας προκείμενα για «ενίσχυση της προστασίας από τον Σέρβο επιτιθέμενο». Με τη συνενοχή των Ηνωμένων Πολιτειών και της ΕΕ, προκαλούν τη Σερβία σε κάποιο είδος στρατιωτικής δράσης, η οποία θα αποτελούσε «προφανή και επομένως νόμιμη» δικαιολογία για να βρει η Πρίστινα προστασία από τη «μεγαλύτερή της αδελφή», την Αλβανία.

Ωστόσο, η δήλωση του Thaçi σχετικά με την πορεία της συγχώνευσης με την Αλβανία, ακούστηκε συγκλονιστική, αλλά δεν ήταν η απόλυτη είδηση στο πλαίσιο προηγούμενων γεγονότων. Ήδη από τον Μάιο του 2018, το Κοινοβούλιο του Κοσσυφοπεδίου κατήργησε τον έλεγχο των πολιτών του στα σύνορα με την Αλβανία. Ένα χρόνο νωρίτερα, ο Θάτσι ζήτησε από τον Πρόεδρο της χώρας να χορηγήσει υπηκοότητα σε όλους τους κατοίκους του Κοσσυφοπεδίου. Επιπλέον, ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα είχε δηλώσει προηγουμένως ότι «δεν αποκλείει» τη δυνατότητα ενοποίησης με το Κοσσυφοπέδιο.

Όλοι αυτοί είναι οι δεσμοί μιας αλυσίδας, στο τέλος της-η δημιουργία της «μεγάλης Αλβανίας», στην οποία οι υλοποιούντες αυτής της ιδέας βλέπουν την ίδια την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο, το Αλβανικό μέρος των εδαφών της Βόρειας Μακεδονίας και τις νότιες περιοχές του Μαυροβουνίου, καθώς επίσης τους νότιους δήμους της Σερβίας, ακόμη και Αλβανικά θυλάκια στη Βόρεια Ελλάδα.

Η ΕΕ δεν μπορεί παρά να αγνοεί την πρόθεση της Αλβανίας και του Κοσσυφοπεδίου να ενωθούν. Αλλά η εντύπωση είναι ότι δεν θέλουν να προσέξουν τα προφανή πράγματα. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε τη δήλωση του Ευρωπαίου Επιτρόπου για τη Διεύρυνση Johannes Khan, ο οποίος πρόσφατα δήλωσε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνέστησε στο Συμβούλιο της ΕΕ να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία για την προσχώρηση αυτών των δύο κρατών για να γίνουν μέλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μήπως το πρόβλημα της αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία μέσω της ΕΕ λυθεί με τον ακόλουθο τρόπο: να επιτρέψει στο Κοσσυφοπέδιο να ενταχθεί στην Αλβανία, και στη συνέχεια η Αλβανία θα συρθεί στην ΕΕ με νέα σύνορα;

Τι γίνεται με τη Βόρεια Μακεδονία; Παραμένει γεγονός ότι η Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο παρεμβαίνουν κατάφωρα στις πολιτικές διαδικασίες της χώρας αυτής, με στόχο να παράσχουν στην Αλβανική μειονότητα (περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού) σημαντικά προνόμια που είναι επιζήμια για τα συμφέροντα της Σλαβικής πλειοψηφίας. Μετά τις κοινοβουλευτικές εκλογές στα τέλη του 2016, η υποστηριζόμενη από τη Δύση Σοσιαλδημοκρατική Ένωση Μακεδονίας (UDSM) εξασφάλισε την υποστήριξη του κόμματος της Αλβανικής μειονότητας JUI και ζήτησε την άδεια του τότε προέδρου Gheorghe Ivanov να ιδρύσει κυβέρνηση. Η συμμαχία μεταξύ MSUM και JUI ολοκληρώθηκε υπό τις συνθήκες που ονομάζονται «Αλβανική πλατφόρμα».

Ο κύριος λόγος αυτών των συνθηκών είναι η ομοσπονδιοποίηση της χώρας σύμφωνα με την εθνική αρχή, η διαίρεση της Μακεδονίας σε Σλαβικά και Αλβανικά μέρη. Ο Πρόεδρος Ιβανόφ αντιστάθηκε. Η ΕΕ και οι ΗΠΑ έλαβαν μέρος στην κρίση με την MSUF και τους Αλβανούς. Ο Χασίμ Θάτσι είπε ότι «οι Αλβανοί στη Μακεδονία πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Τελικά, σχηματίστηκε η κυβέρνηση του UFDR Zoran Zaev και υποσχέθηκε να δράσει στην «Αλβανική πλατφόρμα». Ο πρόεδρος της χώρας με νέο όνομα – τη Βόρεια Μακεδονία – έχει γίνει ο υποψήφιος της UFDR, ο Stevo Pendarovski, από τις 19 Μαΐου του τρέχοντος έτους.

Σήμερα η κατάσταση είναι πιο βολική για τους Κοσοβάρους και τους Αλβανούς γενικά. Στην πραγματικότητα, εκβιάζουν συλλογικά την Δύση, γνωρίζοντας ότι σε περίπτωση πραγματικής σύγκρουσης με τη Σερβία, θα στέκονται στο πλευρό τους, όπως έκαναν το 2008, όταν αναγνώρισαν την ανεξαρτησία της Πρίστινα από το Βελιγράδι. Μεταφέροντας τη σύγκρουση με τη Σερβία σε επικίνδυνο επίπεδο, οι Αλβανοί μπορούν να δώσουν στην Ευρώπη και τη Δύση ένα τελεσίγραφο: να αναγνωρίσουν τη νομιμότητα της ενοποίησης της Αλβανίας και του Κοσσυφοπεδίου.

Το επόμενο βήμα θα είναι ο διαχωρισμός της Μακεδονίας και του Μαυροβουνίου σε σλαβικά και αλβανικά μέρη και η ένταξη της τελευταίας στην Αλβανία. Η Δύση θα την δεχτεί ξανά. Στη συνέχεια θα υπάρξει ζήτημα να «σώσουν» τους Αλβανούς στη νότια Σερβία, οι οποίοι κινδυνεύουν από μια «ανθρωπιστική καταστροφή» ή κάτι τέτοιο.

Ιγκόρ Σιότμαν, Ιζβέστια

Πρωτότυπο: news-front.info

Πηγή: to koutsavaki

ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019: ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Όπως κάθε μέρα έτσι και σήμερα το πρωί έβγαλα τα σκυλιά μου βόλτα (ευκαιρία για να περπατάω και εγώ μερικά χιλιόμετρα), και  στο δρόμο σταμάτησε κάποιος με  ένα αγροτικό φορτηγάκι και με ρώτησε:

·      Απ ’τη Κουσουβίτσα είσαι ρε καλόπαιδο;

-      Όχι του απάντησα, είμαι Βλάχος απ’ το Βοτονόσι, εσύ;

·      Α…,  απο δω παρακάτω  –μου λέει-  Γότιστα

·      Απ ’του Βουτουνόσι είσαι;  Πως λέγεσαι;

-      Του είπα χαμογελώντας…  ανάκριση μου κάνεις;…  Δε σου λέω.  

-      Μετά με ρώτησε:  Ποιον ψήφισε  το χωριό σου για δήμαρχο;

-      Του είπα, όλους  από  λίγο.

·      Εσύ -μου λέει-  τι ψήφισες;

-      Αν και είμαι αριστερός  -του είπα-  στις Δημοτικές εκλογές ψήφισα δεξιό υποψήφιο δήμαρχο διότι δεν υπήρχε αριστερός υποψήφιος...

·      Α, κι ‘μείς στο χωριό ψηφίσαμε  τον Παύλο και τώρα το ίδιο θα ψηφίσουμε γιατί μετά από κανά δυο μήνες που θα γίνει η δίκη του Τζαφέα, έχουν κανονίσει να βάλει  τον Παύλο Δήμαρχο στο Μέτσοβο.

-      Μπράβο!!! -του είπα- πολύ καλά,  αλλά είναι τόσο  σίγουρος ότι ο κόσμος στο Μέτσοβο και στα άλλα χωριά θα ψηφίσει και αυτήν την Κυριακή όπως και την προηγούμενη;

Είπαμε και άλλα εκεί στο δρόμο, αλλά φίλοι μου αγαπημένοι, συνδημότες και συνδημότισσες, αν αυτό αληθεύει, εγώ αναρωτιέμαι: Οι ψηφοφόροι που ψήφισαν την περασμένη Κυριακή  Τζαφέα, Βασιλείου, Σούλτη, και Μπιτούνη, θα υποκύψουν σε τυχόν πιέσεις και θα υπακούσουν σε τυχόν εντολές του κάθε αρχηγού τους να ψηφίσουν και στον δεύτερο γύρο με την ίδια λογική που ψήφισαν  την προηγούμενη Κυριακή για να έχουν για δυο-τρεις μήνες  Δήμαρχο τον Χ!,  και λίγους μήνες αργότερα  Δήμαρχο τον Ψ! ;… 

Δεν έχω τίποτα ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλον, ίσα-ίσα ο Παύλος είναι καλό και άξιο παιδί αλλά είναι δυνατόν να γίνονται αυτά;…  Εάν είχε βάλει ο ίδιος υποψηφιότητα για δήμαρχος θα τον ψήφιζα ευχαρίστως και εγώ γιατί τον γνωρίζω καλά, αλλά εμένα δεν μου αρέσει να γίνονται τέτοιες μυστικές συμφωνίες και άλλον να ψηφίζω και αργότερα να μου πλασάρουν άλλον για δήμαρχο... 

Κάποτε την δεκαετία του 90, έκανε και ο Φλωράκης κάτι μυστικές συμφωνίες με το Κώστα Μητσοτάκη για να ρίξουν το ΠΑΣΟΚ αλλά το πλήρωσε και αυτός και το κόμμα του το πληρώνει ακόμα…

Εγώ πάντως (αν και δυσκολεύομαι να το χωνέψω), σκεπτόμενος όμως ότι μια τέτοια συμφωνία μεταξύ των συνδυασμών  μπορεί και να είναι αληθινή,  θλίβομαι, και αν  και δεν είμαι ορθόδοξος κάνω το σταυρό μου απορώντας για την βρωμιά που μπορεί να υπάρχει στην πολιτική και δεν είμαι σίγουρος για τίποτα!!!...

ΑΝ  ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ότι θα γίνει κάπως έτσι όπως λένε,  – που εγώ δυσκολεύομαι να το πιστέψω-  λυπάμαι τους ψηφοφόρους –μέσα σε αυτούς και τους υποψήφιους συμβούλους αυτών των συνδυασμών- που δεν γνωρίζουν τι  μπορεί να τους επιφυλάσσει η Κυριακή 2 Ιουνίου  και οι επόμενοι μήνες…

Καλή βολή λοιπόν μεθαύριο την Κυριακή και μην ξεχάσετε τον φάκελο με το ψηφοδέλτιο μέσα να τον ρίξετε μέσα στην τρύπα της κάλπης και όχι απ ‘έξω ...  δεν χρειάζονται σταυροί στο ψηφοδέλτιο…  

Αλέξανδρος Καχριμάνης - Περιφερειάρχης Ηπείρου

Από τη Βικιπαίδεια 

Ο Αλέξανδρος Καχριμάνης (Ιωάννινα, 12 Σεπτεμβρίου 1956^[1]) είναι Έλληνας Πολιτικός και Περιφερειάρχης Ηπείρου από την 1η Ιανουαρίου του 2011. Έχει ασχοληθεί με τους Έλληνες Βλάχους στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια.

Διετέλεσε Νομάρχης Ιωαννίνων από το 2002 έως το 2010 και Δήμαρχος Μετσόβου από το 1991 έως το 2002.

Ο Αλέξανδρος Καχριμάνης γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1956, όπου φοίτησε στο Καπλάνειο Δημοτικό Σχολείο και στην Ζωσιμαία Σχολή. Σπούδασε Μηχανολόγος - Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και από το 1982 άρχισε να δραστηριοποιείται επαγγελματικά στα Ιωάννινα, όπου και διατηρούσε τεχνικό γραφείο.

Είναι παντρεμένος με την Ελένη Τριαντάφυλλου Κασσάρου και έχουν τρία παιδιά, τον Γιώργο, την Μαρία - Πανωραία και τον Φιλίκο^[1]

Έχει ενεργή συνδικαλιστική δράση, ως μέλος της Διοίκησης του Συλλόγου Μηχανικών Ιωαννίνων, ως μέλος της αντιπροσωπείας του Τ.Ε.Ε. τμήματος Ηπείρου και της Πανελλήνιας Ένωσης Διπλωματούχων Μηχανικών Εργολάβων Δημοσίων Έργων τμήματος Ηπείρου.

Επί σειρά ετών ασχολήθηκε με τον βλαχόφωνο ελληνισμό στην Ελλάδα και σε όλο το Βαλκανικό χώρο.

Σταδιοδρομία στην Αυτοδιοίκηση

Ασχολήθηκε με την Αυτοδιοίκηση από το 1982 και η δράση του είναι ιδιαίτερα πλούσια, καθώς :

·         Εξελέγη για πρώτη φορά Δημοτικός Σύμβουλος Μετσόβου το 1983.

·         Από το 1986 και για τέσσερα χρόνια διετέλεσε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Μετσόβου.

·         Από το 1990 μέχρι το 2002 διατέλεσε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Ιωαννίνων και Γραμματέας της από το 1999 έως το 2002.

·         Από το 1991 έως και τις 5 Απριλίου 2002 διετέλεσε τρεις τετραετίες Δήμαρχος Μετσόβου.

·         Από το 2002 έως και τις 31 Δεκεμβρίου 2010 διετέλεσε δύο τετραετίες Νομάρχης Ιωαννίνων. Ο θεσμός καταργήθηκε πανελλαδικά στις 31 Δεκεμβρίου 2010, οπότε ήταν ο τελευταίος Νομάρχης Ιωαννίνων.

·         Από την 1η Ιανουαρίου 2011 ανέλαβε καθήκοντα ως ο πρώτος αιρετός Περιφερειάρχης Ηπείρου, μετά την εκλογή του στις Περιφερειακές εκλογές του 2010, στο δεύτερο γύρο, με ποσοστό 55,04% επικρατώντας του Ευάγγελου Αργύρη που έλαβε 44,96%.^[2]

·         Στις Περιφερειακές Εκλογές του 2014 επανεξελέγη από τον πρώτο γύρο με ποσοστό 50,83 %, επικρατώντας της Όλγας Γεροβασίλη που έλαβε 24,58 % ^[3]

Το Σεπτέμβριο του 2013 βρέθηκε σε δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Το Βήμα" ότι ο Αλέξανδρος Καχριμάνης ήταν 3ος δημοφιλέστερος Περιφερειάρχης στον ελληνικό χώρο.^[4]

Είναι εκλεγμένος Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας^[5] καθώς και Επικεφαλής της στην Επιτροπή Αγροτικής Ανάπτυξης.^[6]

Σε όλη του τη διαδρομή, εργάστηκε σκληρά και προώθησε αποτελεσματικά μια σειρά σημαντικών έργων και υποδομών για την ανάπτυξη του τόπου του, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών, για την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.

ΠΗΓΗ:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82