Πώς η «Μεγάλη Αλβανία» θα συντρίψει την Ευρώπη

Ενώ οι Ευρωπαίοι επιλέγουν το Κοινοβούλιο τους, προσπαθώντας να χωρίσουν από τη Μεγάλη Βρετανία, συζητώντας για το «Nord Stream» και γενικά κάνουν σχέδια για το μέλλον, τα Βαλκάνια βρίσκονται στη μέση δεκαετιών διένεξης που θα καταπιεί ολόκληρη την Ευρώπη

Οι ήδη εχθρικές σχέσεις μεταξύ της Σερβίας και της αυτοανακηρυχθείσας Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου, μιας επαρχίας που το Βελιγράδι θεωρεί δική της, επιδεινώθηκαν δραματικά. Αυτή τη φορά, το σημείο εκκίνησης για το ξέσπασμα της κρίσης ήταν η ανακοίνωση του ηγέτη του Κοσσυφοπεδίου Hashim Thaçi για την πρόθεσή του να δημιουργήσει ένα ενοποιημένο κράτος με την Αλβανία και να εντάξει του δήμους του Νοτίου Σερβικού χώρου, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι Αλβανοί. Αυτή η δήλωση δείχνει σαφώς την πορεία της Πρίστινα και των Τιράνων προς την υλοποίηση της ιδέας της «Μεγάλης Αλβανίας».

Αυτό δεν είναι πλέον αστείο ή φαντασία Αλβανών εθνικιστών. Μετά τη δήλωση του Thaçi σχετικά με την ένταξη με την Αλβανία, οι ειδικές δυνάμεις των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου εισέβαλαν στις κοινότητες του βόρειου Σερβικού πληθυσμού στις 28 Μαΐου, παρά τις υφιστάμενες συμφωνίες και με το υπερβολικό πρόσχημα της «καταπολέμησης της διαφθοράς». Σε απάντηση, το Βελιγράδι τραβά στρατεύματα στα σύνορα με το Κοσσυφοπέδιο. Ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς λέει ότι ο στρατός είναι έτοιμος να προστατεύσει τον λαό του.

Το ερώτημα είναι, ποιος πρέπει να διογκώνει τη διαμάχη. Όχι οι Σέρβοι. Έχουν αποτύχει εδώ και πολλά χρόνια, ακόμη και πριν από την αυτοανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου το 2008, προσπαθώντας με κάποιο τρόπο, να βρουν μια σεβαστή συνύπαρξη με τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου μέσω του δικού τους πόνου για το χαμένο λίκνο του Σερβικού λαού, το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια.

Οι Κοσοβάροι επιδεινώνουν σκοπίμως την κατάσταση δημιουργώντας προκείμενα για «ενίσχυση της προστασίας από τον Σέρβο επιτιθέμενο». Με τη συνενοχή των Ηνωμένων Πολιτειών και της ΕΕ, προκαλούν τη Σερβία σε κάποιο είδος στρατιωτικής δράσης, η οποία θα αποτελούσε «προφανή και επομένως νόμιμη» δικαιολογία για να βρει η Πρίστινα προστασία από τη «μεγαλύτερή της αδελφή», την Αλβανία.

Ωστόσο, η δήλωση του Thaçi σχετικά με την πορεία της συγχώνευσης με την Αλβανία, ακούστηκε συγκλονιστική, αλλά δεν ήταν η απόλυτη είδηση στο πλαίσιο προηγούμενων γεγονότων. Ήδη από τον Μάιο του 2018, το Κοινοβούλιο του Κοσσυφοπεδίου κατήργησε τον έλεγχο των πολιτών του στα σύνορα με την Αλβανία. Ένα χρόνο νωρίτερα, ο Θάτσι ζήτησε από τον Πρόεδρο της χώρας να χορηγήσει υπηκοότητα σε όλους τους κατοίκους του Κοσσυφοπεδίου. Επιπλέον, ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα είχε δηλώσει προηγουμένως ότι «δεν αποκλείει» τη δυνατότητα ενοποίησης με το Κοσσυφοπέδιο.

Όλοι αυτοί είναι οι δεσμοί μιας αλυσίδας, στο τέλος της-η δημιουργία της «μεγάλης Αλβανίας», στην οποία οι υλοποιούντες αυτής της ιδέας βλέπουν την ίδια την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο, το Αλβανικό μέρος των εδαφών της Βόρειας Μακεδονίας και τις νότιες περιοχές του Μαυροβουνίου, καθώς επίσης τους νότιους δήμους της Σερβίας, ακόμη και Αλβανικά θυλάκια στη Βόρεια Ελλάδα.

Η ΕΕ δεν μπορεί παρά να αγνοεί την πρόθεση της Αλβανίας και του Κοσσυφοπεδίου να ενωθούν. Αλλά η εντύπωση είναι ότι δεν θέλουν να προσέξουν τα προφανή πράγματα. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε τη δήλωση του Ευρωπαίου Επιτρόπου για τη Διεύρυνση Johannes Khan, ο οποίος πρόσφατα δήλωσε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνέστησε στο Συμβούλιο της ΕΕ να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία για την προσχώρηση αυτών των δύο κρατών για να γίνουν μέλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μήπως το πρόβλημα της αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία μέσω της ΕΕ λυθεί με τον ακόλουθο τρόπο: να επιτρέψει στο Κοσσυφοπέδιο να ενταχθεί στην Αλβανία, και στη συνέχεια η Αλβανία θα συρθεί στην ΕΕ με νέα σύνορα;

Τι γίνεται με τη Βόρεια Μακεδονία; Παραμένει γεγονός ότι η Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο παρεμβαίνουν κατάφωρα στις πολιτικές διαδικασίες της χώρας αυτής, με στόχο να παράσχουν στην Αλβανική μειονότητα (περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού) σημαντικά προνόμια που είναι επιζήμια για τα συμφέροντα της Σλαβικής πλειοψηφίας. Μετά τις κοινοβουλευτικές εκλογές στα τέλη του 2016, η υποστηριζόμενη από τη Δύση Σοσιαλδημοκρατική Ένωση Μακεδονίας (UDSM) εξασφάλισε την υποστήριξη του κόμματος της Αλβανικής μειονότητας JUI και ζήτησε την άδεια του τότε προέδρου Gheorghe Ivanov να ιδρύσει κυβέρνηση. Η συμμαχία μεταξύ MSUM και JUI ολοκληρώθηκε υπό τις συνθήκες που ονομάζονται «Αλβανική πλατφόρμα».

Ο κύριος λόγος αυτών των συνθηκών είναι η ομοσπονδιοποίηση της χώρας σύμφωνα με την εθνική αρχή, η διαίρεση της Μακεδονίας σε Σλαβικά και Αλβανικά μέρη. Ο Πρόεδρος Ιβανόφ αντιστάθηκε. Η ΕΕ και οι ΗΠΑ έλαβαν μέρος στην κρίση με την MSUF και τους Αλβανούς. Ο Χασίμ Θάτσι είπε ότι «οι Αλβανοί στη Μακεδονία πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Τελικά, σχηματίστηκε η κυβέρνηση του UFDR Zoran Zaev και υποσχέθηκε να δράσει στην «Αλβανική πλατφόρμα». Ο πρόεδρος της χώρας με νέο όνομα – τη Βόρεια Μακεδονία – έχει γίνει ο υποψήφιος της UFDR, ο Stevo Pendarovski, από τις 19 Μαΐου του τρέχοντος έτους.

Σήμερα η κατάσταση είναι πιο βολική για τους Κοσοβάρους και τους Αλβανούς γενικά. Στην πραγματικότητα, εκβιάζουν συλλογικά την Δύση, γνωρίζοντας ότι σε περίπτωση πραγματικής σύγκρουσης με τη Σερβία, θα στέκονται στο πλευρό τους, όπως έκαναν το 2008, όταν αναγνώρισαν την ανεξαρτησία της Πρίστινα από το Βελιγράδι. Μεταφέροντας τη σύγκρουση με τη Σερβία σε επικίνδυνο επίπεδο, οι Αλβανοί μπορούν να δώσουν στην Ευρώπη και τη Δύση ένα τελεσίγραφο: να αναγνωρίσουν τη νομιμότητα της ενοποίησης της Αλβανίας και του Κοσσυφοπεδίου.

Το επόμενο βήμα θα είναι ο διαχωρισμός της Μακεδονίας και του Μαυροβουνίου σε σλαβικά και αλβανικά μέρη και η ένταξη της τελευταίας στην Αλβανία. Η Δύση θα την δεχτεί ξανά. Στη συνέχεια θα υπάρξει ζήτημα να «σώσουν» τους Αλβανούς στη νότια Σερβία, οι οποίοι κινδυνεύουν από μια «ανθρωπιστική καταστροφή» ή κάτι τέτοιο.

Ιγκόρ Σιότμαν, Ιζβέστια

Πρωτότυπο: news-front.info

Πηγή: to koutsavaki