Eλλάδα 2020 - 2030: Πολιτικοί από την Αλβανία, στη Βουλή, youtubers, και TikTokers

Βουλευτής, υπουργός ή αρχηγός κόμματος στην ελληνική πολιτική σκηνή θα έχει καταγωγή από την Αλβανία ...

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι η έρευνα της Kapa Research που δημοσίευσε αποκλειστικά το ethnos.gr και η οποία καταγράφει όχι μόνο τις 10 τάσεις που ξεχώρισαν τη δεκαετία 2010-2019 αλλά και το πώς θα είναι η Ελλάδα το 2030.

Σε αυτήν παρουσιάζεται ένας διαφορετικός  Έλληνας από αυτόν που ξέρουμε μέχρι σήμερα: Μιλά μία νέα γλώσσα, διαμορφωμένη μέσα από το περιβάλλον της τεχνολογίας, των Βαλκανίων και της παγκοσμιοποίησης, έχει διαφορετικά ήθη και αξίες, ενώ το star system της χώρας κυριαρχείται από το YouTube και το TikTok.

Βουλευτής, υπουργός ή αρχηγός κόμματος στην ελληνική πολιτική σκηνή θα έχει καταγωγή από την Αλβανία, ενώ οι κορυφαίοι YouTubers ή TikTokers θα είναι πιο δημοφιλείς από τους παραδοσιακούς celebrities  της τηλεόρασης.

Δείτε τις 10 τάσεις της δεκαετίας 2010 – 2019 στην Ελλάδα και τις 10 προβλέψεις για τη δεκαετία 2020 – 2030.  

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ

Οι 10 τάσεις της δεκαετίας 2010 – 2019 στην Ελλάδα και οι 10 προβλέψεις για τη δεκαετία 2020 – 2030. Έρευνα της Kapa Research για το ethnos.gr: Οι 10 τάσεις της δεκαετίας στην Ελλάδα.

Το αποτύπωμα της κρίσης και ο ρόλος του Airbnb καταγράφονται στην έρευνα της Kapa Research που δημοσιεύει αποκλειστικά το ethnos.gr

Με τίτλο οι 10 τάσεις που ξεχώρισαν τη δεκαετία 2010-2019 η έρευνα που διεξήγαγε η Kapa Research και έχει στα χέρια του το ethnos.gr, καταγράφει τις 10 τάσεις που ξεχώρισαν τη δεκαετία 2010-2019 στην Ελλάδα και οι οποίες προκλήθηκαν εν μέρει ή εξ ολοκλήρου από την ιστορική συγκυρία τεσσάρων μέγα-τάσεων: Οικονομική κρίση, ψηφιακή επανάσταση, προσφυγική κρίση και μεταβολές στις διεθνείς ισορροπίες δυνάμεων.

Αναλυτικά οι δέκα τάσεις είναι:  

1.        Το «25» της ελληνικής κρίσης 

2.        Το Σαββατοκύριακο που οι Έλληνες φλέρταραν με το Grexit 

3.        Η Αριστερά και η Δεξιά στους δρόμους 

4.        Οι μεταμορφώσεις του κομματικού συστήματος 

5.        H έκρηξη του brain drain στιγματίζει τη δεκαετία

6.        Η νέα ελληνική Διασπορά

7.        Το ευρωπαϊκό όραμα δύει στα Βαλκάνια 

8.        Από το «δελτίο των 8:00 μ.μ.» στο smartphone 

9.        Οι Έλληνες ελπίζουν μόνο… στον Τουρισμό 

10.  Η Ελλάδα σβήνει το τσιγάρο

Δείτε όμως αναλυτικά τα ευρήματα που αποκαλύπτει η έρευνα και τα συμπεράσματα που εξάγονται από τις απαντήσεις των Ελλήνων:

10 προβλέψεις για τη δεκαετία 2020-2030 

1.        Η έννοια της λέξης «Έλληνας» θα οριστεί εκ νέου: Ο τόπος διαμονής του Έλληνα θα ξεπερνά τα σύνορα της χώρας, η γενιά του brain drain θα έρχεται στα πράγματα με νέα ήθη και αξίες, τα παιδιά και τα εγγόνια των Βαλκάνιων μεταναστών του 1990 θα ενηλικιώνονται και θα επιβάλλουν νέες τάσεις, η γλώσσα θα αντέξει (κυρίως λόγω γραφής και ανάγνωσης στο διαδίκτυο) αλλά το ομόγλωσσο και το ομόθρησκο θα αλλοιωθούν, η πολιτισμική παγκοσμιοποίηση μέσω του διαδικτύου και των φθηνών μεταφορών θα επεκταθεί

2.        Νέες ανεξέλεγκτες κοινότητες-δίκτυα θα διαμορφωθούν με βασικό εργαλείο το διαδίκτυο

3.        Το γυναικείο φύλο θα ενισχυθεί: Το εκτόπισμα της γυναίκας στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας θα διευρυνθεί

4.        Εξέχουσα πολιτική προσωπικότητα (βουλευτής, υπουργός ή αρχηγός κόμματος) στην ελληνική πολιτική σκηνή θα έχει καταγωγή από την Αλβανία

5.        Εξέχουσα πολιτική προσωπικότητα (βουλευτής, υπουργός ή αρχηγός κόμματος) στην ελληνική πολιτική σκηνή θα έχει «κάνει όνομα» στο YouTube ή το TikTok

6.        Οι κορυφαίοι YouTubers ή TikTokers θα είναι πιο δημοφιλείς από τους παραδοσιακούς celebrities της τηλεόρασης

7.        Τα πρώτα ονόματα λαϊκής μουσικής σήμερα θα «ανοίγουν» τις live εμφανίσεις των καλλιτεχνών της rap μουσικής αύριο

8.        Το πολιτικό σύστημα θα γνωρίσει νέα κρίση αντιπροσώπευσης

9.        Η περαιτέρω διείσδυση του Τουρισμού στην Ελλάδα θα αλλοιώσει τις τοπικές κοινωνίες όπως έχει συμβεί σε δημοφιλή νησιά των Κυκλάδων

10.  Η 4η βιομηχανική επανάσταση θα γίνει περιορισμένα αισθητή στην Ελλάδα· τα συνέδρια, οι ημερίδες και τα αφιερώματα θα είναι δυσανάλογα πολλά.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ

Οι Αγανακτισμένοι της πλατείας Συντάγματος - ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ της ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 2010-2019

Σπύρος Ξενίδης

28/12/2019, 09:38

Αν μη τι άλλο, ήταν μια ενδιαφέρουσα δεκαετία αυτή που τελειώνει σε λίγες μέρες. Ήταν προνόμιό μας που τη ζήσαμε. Με τα πάνω της και τα κάτω της, τουλάχιστον δε μας επέτρεψε ποτέ να βαρεθούμε. Κάθε μέρα και μια έκπληξη. Συνήθως αρνητική.

Αν έπρεπε να διαλέξω το γεγονός που καθόρισε όχι μόνο αυτήν τη δεκαετία, αλλά (δυστυχώς) μάλλον και τις επόμενες, αυτό θα ήταν η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Όμως αν μιλάμε για προσωπικά βιώματα, τότε το γεγονός της δεκαετίας για μένα ήταν το κίνημα των Αγανακτισμένων.

Ποτέ δε μου άρεσε αυτό το «αγανακτισμένοι», ως μετάφραση του ισπανικού indignados. Άσχημη λέξη. Ίσως «εξοργισμένοι»; Το νόημα πάντως είναι το ίδιο: άνθρωποι που απλώς είχαν απηυδήσει, είχαν κουραστεί, είχαν σιχαθεί, είχαν βαρεθεί, και εν τέλει είχαν θυμώσει. Είχαν θυμώσει με τους πολιτικούς, με τη Βουλή, με την Ευρώπη, με τα κανάλια, με το κατεστημένο, με τον ίδιο τους τον εαυτό εν τέλει, γιατί οι περισσότεροι από αυτούς είχαν ψηφίσει τα κόμματα-αρχιτέκτονες της κρίσης.

Τότε ήμασταν ακόμα στην αρχή της κρίσης. Είχαμε ήδη αρχίσει να υποφέρουμε από τα συμπτώματα: άνθρωποι που είχαν δουλειά έμειναν ξαφνικά άνεργοι, χωρίς προοπτικές να βρουν άλλη δουλειά. Άλλοι κράτησαν με νύχια και με δόντια τη δουλειά τους, αλλά αναγκάστηκαν να δουλεύουν πια με μειωμένες αποδοχές. Οικογένειες που μέχρι πρότινος τα έβγαζαν πέρα σχετικά άνετα, άρχισαν να περιορίζονται στις πιο βασικές ανάγκες, και οικογένειες που ήδη δυσκολεύονταν να τα βγάλουν πέρα, βυθίστηκαν στην απόγνωση.

Ένας λαός που ολοένα πιεζόταν, κάποια στιγμή θα ξεσπούσε. Και το έναυσμα δόθηκε μέσω Facebook. Ένα πολύ απλό κάλεσμα: πάμε όλοι στην πλατεία Συντάγματος να διαμαρτυρηθούμε, χωρίς κομματικές ταμπέλες και χωρίς λάβαρα. Αίτημα συγκεκριμένο δεν υπήρχε. Ο καθένας είχε τη δική του θεωρία για το τι θα έπρεπε να γίνει για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Όμως όλοι συμφωνούσαν ότι η κατάσταση έπρεπε να αλλάξει. Όχι τώρα. Χθες.

Το κάλεσμα αυτό με βρήκε σε παρόμοια κατάσταση με τους περισσότερους Έλληνες. Μετά από χρόνια ανεργίας, είχα βρει μια δουλειά έξω από τον κλάδο των σπουδών μου, απλά για να βγάζω ένα χαρτζιλίκι. Φυσικά και ήμουν εξοργισμένος. Είχα στο σπίτι ένα πτυχίο που άξιζε λιγότερο κι από την κορνίζα του, και είχα μπροστά μου μια ζωή που έμοιαζε καταδικασμένη να βυθιστεί για πάντα στη μιζέρια, αν δεν την έπαιρνα στα χέρια μου. Κι έτσι έγινα κι εγώ Αγανακτισμένος.

Δε θα πω ότι όλα ήταν καλά στην πλατεία Συντάγματος, γιατί δεν ήταν. Φυσικά και υπήρχε η «πάνω πλατεία» που αναλωνόταν σε μούντζες και γηπεδικά συνθήματα, και που μεγάλο μέρος της μετεξελίχθηκε σε καυσόξυλο για την πυρά της Χρυσής Αυγής. Όμως και η απαξίωση των Αγανακτισμένων από τους διάφορους νεοφιλελέδες ή λοιπούς αναξιοπαθούντες είναι εξοργιστική. Γιατί προφανώς και σε ένα τέτοιο μαζικό κίνημα θα φρόντιζαν να τρυπώσουν και ακραία στοιχεία. Όμως την ιστορία των Αγανακτισμένων δεν την έγραψαν οι μούντζες και τα «να καεί-να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Την έγραψαν οι ανοιχτές συνελεύσεις της κάτω πλατείας, τα αντίσκηνα και οι άνθρωποι που δεν ήθελαν απλά να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά να βρουν τον τρόπο με τον οποίο θα αλλάξουν.

Εν τέλει, δεν ξέρω αν οι Αγανακτισμένοι κατάφεραν όντως κάτι επί της ουσίας. Τα μνημόνια πέρασαν, οι καρχαρίες εξασφάλισαν άφθονα ψαράκια για τροφή, και το μόνο που μας έμεινε τελικά ήταν αυτό το αίσθημα πνιγμού από τα ληγμένα δακρυγόνα. Εντάξει, ίσως σε μερικούς από μας να έμειναν και κάποιοι φίλοι, κάποιες καλές αναμνήσεις και μερικά όμορφα συναισθήματα. Ίσως και μία ικανοποίηση, ότι τους τρομάξαμε. Έστω και για λίγο.

Και να’μαστε σήμερα εδώ. Από την οργή και την αντίδραση, να έχουμε περάσει στην απάθεια και την αδιαφορία. Με τα πολλά, το συνηθίσαμε εκείνο το όρνιο που έρχεται κάθε βράδυ να μας κατασπαράξει τα σωθικά. Όλα μια συνήθεια είναι. Πού να τρέχεις τώρα, ε;

ΠΗΓΗ: Το κουτί της Πανδώρας

Η δεκαετία του σκότους - ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ: 2010-2019

Θάνος Σαρρής

28/12/2019, 09:38

Είδαμε ανθρώπους να καίγονται ζωντανοί και άλλους να πνίγονται, ηλικιωμένους στον δρόμο, να τρώνε από τα σκουπίδια, απελπισμένους να αυτοκτονούν και να πεθαίνουν από τα μαγκάλια

Είναι δύσκολο, σε μια δεκαετία όπως αυτή που φτάνει στο τέλος της, να προσπαθείς να ξεχωρίσεις ένα στοιχείο. Αφενός γιατί ουσιαστικά καλείσαι να διαχωρίσεις την προσωπική σου γραμμή μέσα στα χρόνια αυτά, με την πορεία της ευρύτερης κοινωνίας. Αυτό σημαίνει πως είναι πιθανόν οι όμορφες προσωπικές στιγμές να έρχονται σε κόντρα με τις άσχημες που αφορούν το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, την περιοχή σου, την πόλη σου, την χώρα. Ένα παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η επιστροφή από το ταξίδι του μέλιτος. Έπειτα από πολλές ώρες στο αεροπλάνο, άνοιξα το κινητό. Πρώτη είδηση ήταν το μαχαίρωμα του Παύλου από Χρυσαυγίτη.

Σε μια δεκαετία λοιπόν που η χώρα βίωσε μια πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση, νομίζω πως είναι άδικο να σταθούμε σε κάτι προσωπικό, ή σε κάτι που αφορά κάτι από τα «δεύτερα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μας», όπως είναι το ποδόσφαιρο ή η μουσική.

Χάσαμε πολλά, τις μέρες των δικών μας 20s, την περίοδο που μπήκαμε στα τριάντα και μάθαμε να βλέπουμε κάποια πράγματα αλλιώς. Έχει ειπωθεί αρκετές φορές ότι η βαθύτερη συνέπεια της κρίσης ήταν στην παιδεία ενός λαού που ούτως ή άλλως απέναντι σε συγκεκριμένα ζητήματα είχε προκατάληψη και παρωπίδες. Η μετάλλαξη των χρόνων αυτών έφερε κι άλλες απώλειες. Χάσαμε την λογική, τουλάχιστον αυτό που θεωρούσαμε πριν ως λογική. Χάσαμε την ενσυναίσθηση, την μαχητικότητα, την δίψα για να αλλάξουμε. Είδαμε συμπολίτες μας να ψηφίζουν το ναζιστικό μόρφωμα και να το βάζουν στην Βουλή, να σαγηνεύονται από fake news και φαινόμενα τύπου Σώρρα, να αναζητούν... ελληνικές λύσεις και να δίνουν ψήφους σε γελωτοποιούς της alt right.

Είδαμε ανθρώπους να καίγονται ζωντανοί και άλλους να πνίγονται, ηλικιωμένους στον δρόμο, να τρώνε από τα σκουπίδια, απελπισμένους να αυτοκτονούν και να πεθαίνουν από τα μαγκάλια. Γνωρίσαμε την ανάδυση των troll και το απρόσωπο μίσος των Social Μedia, καθώς και την εργαλειοποίησή του.

Διαβάσαμε εμετικά πρωτοσέλιδα, με εξόφθαλμα ψέματα και ιστορίες φαντασίας σε παρακμιακά site και εφημερίδες, τα οποία όμως αποδείχθηκε πως έχουν ένα μεγάλο κοινό που τα στηρίζει. Βλέπουμε την αστυνομία να εισβάλει στα σπίτια, να γδύνει κόσμο στον δρόμο και να μην τρέχει τίποτα.

Μέσα σε όλη αυτή τη μετάλλαξη, το βαθύτερο σκοτάδι ήρθε με το προσφυγικό. Η μεγαλύτερη ήττα μας. Ως χώρα, ως κοινωνία. Είδαμε παιδιά να ξεβράζονται στις ακτές νεκρά και ανθρώπους να ζουν στη λάσπη και τα σκουπίδια, επειδή επέλεξαν να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή μακριά από βόμβες και πολεμοχαρείς ηγέτες. Οι εικόνες από τη Μόρια έρχονται ξανά και ξανά στο μυαλό μου τούτες τις ώρες που η δεκαετία φτάνει στο τέλος της. Μήνες, χρόνια ολόκληρα πέρασαν και δεν καταφέραμε να τις αλλάξουμε. Ανατρέχω ξανά στα στοιχεία γύρω από τα παιδιά που έγιναν μια ακόμα στατιστική στη Μεσόγειο. Θα μπορούσαν να είναι παιδιά μου. Θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου.

Το χειρότερο είναι πως το σκοτάδι έφερε αναισθησία, αδράνεια. Οι εικόνες κάποια στιγμή ξεκίνησαν να μην σοκάρουν. Το τέρας άρχισε τελικά να μοιάζει οικείο. Τα πούλμαν που μετέφεραν παιδιά γνώρισαν «μπλόκα» από εξαγριωμένους κάτοικους, που δεν τα ήθελαν στην περιοχή τους. Έγιναν καταλήψεις σε σχολεία προκειμένου να αποκλειστούν παιδιά από την εκπαίδευση. Παιδιά από την εκπαίδευση. Σε περιοχές με προσφυγικό υπόβαθρο. Πώς διάολο να τα χωνέψεις όλα αυτά;

Κι όμως, το σκοτάδι έσπασε κάποιες φορές από αχτίδες αλληλεγγύης. Είναι αρκετές για να σκεφτόμαστε πιο αισιόδοξα για την επόμενη δεκαετία; Θα πω ναι. Καλή χρονιά.

ΠΗΓΗ: Το κουτί της Πανδώρας