Μύθοι και αλήθειες για τον άνθρωπο που σφράγισε την εικόνα του Ιησού

«Όταν ετοιμάστηκε ο Ρόμπερτ Πάουελ είδα τον Χριστό μπροστά μου»

Αυτό εξομολογήθηκε ο ηθοποιός Γιώργος Βογιατζής, που υποδύθηκε τον Ιωσήφ στην εμβληματική τηλεοπτική σειρά «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» (1977), όταν πρωτοαντίκρισε τον Ρόμπερτ Πάουελ ντυμένο Χριστό.

Και δεν ήταν ο μόνος που το ένιωσε, καθώς κάθε φορά που εμφανιζόταν στο πλατό για τα γυρίσματα όλοι σταυροκοπιόνταν! Και σταματούσαν κάθε βωμολοχία μπροστά του, εννοείται.

Αυτός ο σχεδόν καχεκτικός Βρετανός με τα κατσαρά μαλλιά και τα χοντροκομμένα γυαλιά έμελλε να γίνει το οικουμενικό πρόσωπο του Θεανθρώπου, η εικόνα που έχει σφραγίσει τις σύγχρονες συνειδήσεις μας για τη μορφή του Ιησού από τη Ναζαρέτ.

Η σειρά-ορόσημο που έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές τηλεθεατών συνεχίζει να προβάλλεται εξάλλου κάθε Πάσχα ανελλιπώς, ως η κορυφαία θρησκευτική παραγωγή που έγινε ποτέ για το γυαλί, συμβάλλοντας στη διαιώνιση της μορφής του.

Επιβλητική κινηματογραφικά και μεγαλειώδης δραματουργικά, η μίνι σειρά καθηλώνει με τις συγκλονιστικές ερμηνείες και την αναπαράσταση του Θείου Δράματος ακόμα και τους μη πιστούς, συνθέτοντας μια κατανυκτική ατμόσφαιρα που σε ακολουθεί για πάντα.

Λες και δεν πέρασε μέρα δηλαδή από κείνη την 27η Μαρτίου 1977, όταν η ιταλική τηλεόραση χάρισε στην ανθρωπότητα σκηνές χριστιανικής ανθολογίας.

Μέχρι να γίνει το δημοφιλέστερο τηλεοπτικό πρόγραμμα της Μεγάλης Εβδομάδας και τίποτα να μην μπορεί να σταθεί απέναντί του, ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ» είχε ήδη προλάβει να σημειώσει αρκετά ρεκόρ τηλεθέασης στις τέσσερις γωνιές της οικουμένης και να φέρει πίσω τα 16-18 εκατ. δολάρια της παραγωγής του, ως η ακριβότερη τηλεοπτική σειρά της εποχής της αλλά και αρκετά χρόνια μετά.

Μόλις 371 λεπτά χρειάστηκαν για να ενθρονιστεί ο Ρόμπερτ Πάουελ στη θέση του πιο αναγνωρίσιμου Χριστού, αλλά και για να δώσει τροφή σε αστικούς μύθους με τον σωρό για το τι απέγινε μετά τη θρυλική σειρά του Φράνκο Τζεφιρέλι. Τον χτύπησε άραγε η «κατάρα του Χριστού» που θέλει τους ηθοποιούς που τον ενσαρκώνουν να εξαφανίζονται υποκριτικά;

Πώς ξεκίνησαν όλα

Ήταν λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 1973 όταν ανέλαβε ο Τζεφιρέλι το πλέον μεγαλόπνοο έργο της καριέρας του, τη μεταφορά της ζωής του Ιησού του Ναζωραίου για λογαριασμό της κρατικής ιταλικής τηλεόρασης. Ακόμα και ο Πάπας Παύλος ΣΤ’ είχε ευλογήσει την τηλεοπτική μεταφορά των Θείων Παθών, ίσως και να ήταν δική του ιδέα, κι έτσι όλοι είχαν πέσει πάνω από την παραγωγή.

Ο Τζεφιρέλι αποκάλυψε αργότερα ότι η προσωπική εμπλοκή του Ποντίφικα ήταν ιδιαίτερα κρίσιμη για να υπερπηδούνται εμπόδια και να εξομαλύνεται η γνώριμη έλλειψη κονδυλίων! Ο ιταλός παραγωγός Lew Grade ήθελε τον περίφημο σουηδό σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν να γυρίσει τη σειρά, επέλεξε τελικά τον πιο συμβατικό κινηματογραφικά Τζεφιρέλι, ο οποίος είχε ήδη αναγνωριστεί καλλιτεχνικά με τις διασκευές στα σεξπιρικά «Το ημέρωμα της στρίγγλας» (1966) και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» (1968).

Όλα εξελισσόταν «σαν να είχαν ούριο άνεμο στα πανιά», όπως δήλωσε σε συνέντευξή του το 2007 ο Τζεφιρέλι, που δεσμεύτηκε να γυρίσει τη συνολικής διάρκειας 371 λεπτών βιογραφία του Ιησού με έμφαση στην ιστορική ακρίβεια. Το κόστος ήταν όμως υπέρογκο, αστρονομικό για τηλεοπτικό προϊόν.

Ποτέ άλλοτε δεν είχαν επενδυθεί τέτοια ποσά στην αναβίωση της Μέσης Ανατολής του 1ου αιώνα, ούτε βέβαια και είχε ξαναγίνει τέτοιας έκτασης ιστορική έρευνα για τηλεοπτική τηλεταινία: βιβλικοί μελετητές, ιστορικοί και ακαδημαϊκοί επιστρατεύτηκαν από τις τέσσερις γωνιές της Γης, καθώς ο Τζεφιρέλι ονειρευόταν να φτιάξει μια αναπαράσταση που θα ήταν «αποδεκτή από όλα τα χριστιανικά δόγματα, τις θρησκείες, ακόμα και τους μη πιστούς». Στη σειρά συνεργάστηκαν από το Βατικανό μέχρι και τη Ραβινική Σχολή του Λονδίνου αλλά και το Σχολείο Κορανίου του Μαρόκου.

Και τα κατάφερε και με το παραπάνω, παραδίδοντας μια σειρά αριστουργηματικών προδιαγραφών! Όσο για το σενάριο, στο οποίο συνεργάστηκε στενά ο σκηνοθέτης, δεν δίστασε να επιστρατεύσει τον ίδιο τον Άντονι Μπέρτζες, τον αντισυμβατικό σεναριογράφο της δυστοπικής σάτιρας «Κουρδιστό Πορτοκάλι».

Για το soundtrack προσέλαβε τον γίγαντα της μουσικής του 20ού αιώνα Μορίς Ζαρ, που είχε ήδη στο ενεργητικό του τα οσκαρικά scores τόσο του «Λόρενς της Αραβίας» όσο και του «Δρος Ζιβάγκο».

Η σύγχρονη Ναζαρέτ στήθηκε στα βουνά του Μαρόκου, μέσα σε βερβέρικο οικισμό, ενώ γυρίσματα έγιναν και στην Τυνησία, όπου διάφορες τοποθεσίες επιστρατεύτηκαν για την Ιερουσαλήμ του 1ου αιώνα μ.Χ. Το πλέον φιλόδοξο και δαπανηρό τηλεοπτικό προϊόν όλων των εποχών μαγνήτισε μάλιστα το παγκόσμιο υποκριτικό ενδιαφέρον και αρκετοί μεγάλοι ηθοποιοί χτύπησαν την πόρτα του Τζεφιρέλι για κάποιο ρόλο.

Ακόμα και ο σερ Λόρενς Ολίβιε του ζήτησε συμμετοχή: «Παραείμαι μεγάλος για ιππασία, άρα δεν μπορώ να είμαι ο Πιλάτος. Δεν είμαι αρκετά εβραίος για Καϊάφας. Δώσε μου απλά αυτές τις δύο μικρές σκηνές του Νικόδημου», είπε στον Τζεφιρέλι.

Το διεθνές all-star cast περιλάμβανε από τον Πίτερ Ουστίνοφ και τον Κρίστοφερ Πλάμερ μέχρι και τον Άντονι Κουίν, τον Έρνεστ Μπόργκναϊν, την Κλαούντια Καρντινάλε και τον Λόρενς Ολίβιε. Ο Τζεφιρέλι έδωσε τον ρόλο της Μαρίας της Μαγδαληνής στην Ελίζαμπεθ Τέιλορ, η άρνησή της όμως να δεσμευτεί για τα χρονοβόρα γυρίσματα τον έκανε να τον προσφέρει τελικά στην Αν Μπάνκροφτ.

Απέμενε τώρα ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Ιησού και ο εκτελεστής παραγωγός Lew Grade σκέφτοταν τον Ντάστιν Χόφμαν ή τον Αλ Πατσίνο. Και ήταν η σύζυγός του αυτή που του πρότεινε έναν βρετανό ηθοποιό που είχε δει μόλις σε μια σειρά του BBC, κάποιον Ρόμπερτ Πάουελ.

Ο Τζεφιρέλι συμφώνησε να τον περάσει από οντισιόν για τον ρόλο του Ιούδα, τελευταία στιγμή σκέφτηκε όμως να τον δοκιμάσει ως Ιησού, καθώς κάτι είχαν τα μάτια του…

Τα «μικρά παραλειπόμενα» της σειράς

Η μυσταγωγική, σχεδόν υπεράνθρωπη μορφή που ήθελε να δώσει ο Τζεφιρέλι στον Ιησού του εξασφαλίστηκε με ένα οπτικό τέχνασμα. Σχεδόν ποτέ στη σειρά οι ηθοποιοί που ενσαρκώνουν τον Ιησού δεν ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους!

Το παιδί Ιησούς ανοιγοκλείνει μόλις δύο φορές τα μάτια του στον Ναό και ο ενήλικος Χριστός μόλις μία σε όλη τη σειρά. Έτσι επέλεξε να διαφοροποιήσει ο Τζεφιρέλι τον Ιησού του από τους άλλους χαρακτήρες, δίνοντάς του υπερβατική οντότητα.

Στον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» παίρνουν μέρος εφτά οσκαρικοί ηθοποιοί: οι Κρίστοφερ Πλάμερ (το πήρε μεταγενέστερα), Λόρενς Ολίβιε, Πίτερ Ουστίνοφ, Αν Μπάνκροφτ, Άντονι Κουίν, Ροντ Στάιγκερ και Έρνεστ Μποργκνάιν. Αλλά και έξι οσκαρικοί φιναλίστ, οι Τζέιμς Μέισον, Ίαν Χολμ, Ίαν Μπάνεν, Τζέιμς Ερλ Τζόουνς, Βαλεντίνα Κορτέζε και Ραλφ Ρίτσαρντσον.

Ο Πίτερ Ο’Τουλ είχε εξασφαλίσει τον ρόλο του Ιούδα, αναγκάστηκε ωστόσο να εγκαταλείψει την παραγωγή λόγω ασθένειας. Όσο για τον δικό μας Γιώργο Βογιατζή που υποδύεται τον Ιωσήφ, μπορείς να τον δεις να μιλά αγγλικά, η φωνή του ντουμπλαρίστηκε ωστόσο από έναν άσημο βρετανό ηθοποιό.

Ο Τζεφιρέλι ήθελε διακαώς τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι για τον ρόλο του Πιλάτου, οι δυο πλευρές δεν τα έβρισκαν όμως στο οικονομικό. Στο τέλος δικαιώθηκε με την επιλογή του Ροντ Στάιγκερ, λέγοντας πως ήταν ένας «υπέροχος Πιλάτος».

Ο σεναριογράφος βασίστηκε κυρίως στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη και κράτησε όσο το δυνατόν περισσότερους διαλόγους πιστούς στην πρωτότυπη γραφή της Καινής Διαθήκης, αφήνοντας ακόμα και ατάκες στα αραμαϊκά. Ακόμα και εβραϊκά ήθελε να βάλει ο Τζεφιρέλι τον μικρό Ιησού να διαβάζει από την Πεντάτευχο στη γιορτή της θρησκευτικής του ενηλικίωσης, ο μικρός Lorenzo Monet δεν τα πήγε ωστόσο καλά στην εκμάθηση και διαβάζει τελικά στα αγγλικά.

Παρά την παγκόσμια απήχησή της και τα εγκωμιαστικά σχόλια από εκκλησίες και χριστιανικούς φορείς, η σειρά απαγορεύτηκε στην Αίγυπτο, καθώς οι θρησκευτικοί ηγέτες δεν εκτίμησαν το περιεχόμενό της!

Ο Ρόμπερτ Πάουελ ως Ιησούς από τη Ναζαρέτ

Ο Τζεφιρέλι ήθελε όπως είπαμε για τον ρόλο του Ιησού ή τον Ντάστιν Χόφμανή τον Αλ Πατσίνο. Τον Ρόμπερτ Πάουελ τον προόριζε για Ιούδα. Και ήταν ένα σαρκαστικό αστείο του παραγωγού αυτό που κόλλησε στον σκηνοθέτη και αποφάσισε να τον δοκιμάσει για τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο βρετανός ηθοποιός ντύθηκε λοιπόν στα γρήγορα με τον μανδύα και του φόρεσαν και μια ψεύτικη γενειάδα για να παρουσιαστεί μπροστά στην κάμερα του μεγάλου Αρμάντο Νανούτσι.

Ο Τζεφιρέλι τον αντίκρισε μέσα από το βιζέρ της κινηματογραφικής μηχανής και όλοι έμειναν άναυδοι. Η βοηθός ενδυματολόγου έκανε αμέσως τον σταυρό της λέγοντας «Ω, Θεέ μου!», αναγκάζοντας τον Τζεφιρέλι να παρατηρήσει: «Ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω;». Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο και πασιφανές: ο Πάουελ ήταν ο Ιησούς των αγιογραφιών.

Τα καταγάλανα μάτια και το διεισδυτικό του βλέμμα έκαναν όλους να δώσουν συγχαρητήρια στη γυναίκα του Grade, Kathie Moody, που είχε δει τον Πάουελ να πρωταγωνιστεί σε μίνι σειρά της βρετανικής τηλεόρασης το 1971 («Jude the Obscure») και της είχε μείνει ακόμα η εντύπωση των «υπέροχων μπλε ματιών του».

Ειδική μέριμνα δόθηκε και στο μακιγιάζ του Πάουελ, άλλο ένα κινηματογραφικό τρικ: του έβαλαν σκούρο μπλε eyeliner στο πάνω βλέφαρο και λευκό eyeliner στο κάτω, κάνοντας ακόμα διαπεραστικότερο το βλέμμα του.

Μύθος είναι ωστόσο πως έκλεψε τον ρόλο από τον Χόφμαν ή τον Πατσίνο, ηθοποιοί που δεν δοκιμάστηκαν ποτέ, καθώς σκηνοθέτης και παραγωγός ανησυχούσαν πως οι ήδη γνωστές μορφές τους δεν θα «κάθονταν» καλά στον ρόλο. Φοβήθηκαν να πάρουν τόσο γνωστό ηθοποιό να υποδυθεί τον Ιησού, αναζητώντας κάποιον με λιγότερη κινηματογραφική έκθεση.

Αλήθεια είναι πως ο Πάουελ έμοιαζε τόσο πολύ με την αναπαράσταση του Ιησού που κάθε φορά που έβγαινε από το δοκιμαστήριο όλοι σταυροκοπιόνταν. Το συνεργείο έκοβε μάλιστα βρισιές και βλαστήμιες σε ένδειξη σεβασμού στο πρόσωπό του. Ο ίδιος ο ηθοποιός έχει ομολογήσει ότι πριν παίξει στη σειρά δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με τη θρησκεία. Μετά βέβαια όλο αυτό άλλαξε, αφού ο Πάουελ «στοιχειώθηκε» κατά κάποιον τρόπο από τον ρόλο:

«Το φιλμ αντιπροσωπεύει ένα πολύ σημαντικό σημείο καμπής στη ζωή μου, γιατί μου έδωσε τη δυνατότητα να έρθω κοντύτερα στα μυστήρια του Ιησού. Αναγκάστηκα να μελετήσω ενδελεχώς τις Γραφές και ο καθολικισμός μου … γνώρισε ένα νέο ξεκίνημα που πήγε πολύ βαθύτερα από την παιδική μου εμπειρία … Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του ‘‘Ιησού από τη Ναζαρέτ’’, ένιωσα ότι ο Κύριος οδηγούσε τα βήματά μας και πως ο αέρας ήταν πάντα πίσω μας. Όλοι όσοι συμμετείχαν στο φιλμ είχαν την ίδια αίσθηση, κι αυτή ήταν μια ιδιαιτέρως χαρούμενη και εύκολη στιγμή στις ζωές μας. Υπήρχε μια συγκεκριμένη ενέργεια γύρω μας».

Αλήθεια είναι επίσης ότι υποβλήθηκε σε εξοντωτική δίαιτα 12 ημερών για τις ανάγκες των σκηνών της Σταύρωσης, ώστε να φαίνεται σκελετωμένος. Τις μέρες που γυριζόταν μάλιστα η Σταύρωση έκανε τσουχτερό κρύο και στα διαλείμματα των πλάνων αντί να τον ανεβοκατεβάζουν από τον σταυρό, τον είχαν τυλίξει με μια κουβέρτα και τον προμήθευαν τσιγάρα και κονιάκ.

Από όπου προέρχεται άλλωστε και η χαρακτηριστική φωτογραφία με το τσιγάρο στο χέρι και το κονιάκ που του κρατάει ο Τζεφιρέλι!

Ο τηλεοπτικός Χριστός έζησε βέβαια την κατακραυγή από χριστιανικές ομάδες επειδή ζούσε «βουτηγμένος στην αμαρτία» με τη σύντροφό του, τη χορεύτρια Barbara Lord. Για να γλιτώσει από την κριτική του έκλυτου βίου, ο Ρόμπερτ παντρεύτηκε στα γρήγορα την Babs του πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της σειράς το 1975! Παραμένουν μαζί στη ζωή, 44 χρόνια αργότερα.

Παρά την εξαιρετική ερμηνεία του, ο Πάουελ δεν έγινε ποτέ μεγάλος αστέρας. Η «εξαφάνισή» του από τη showbiz έκανε πολλούς να διαδώσουν διάφορες φήμες περί ασθενειών, κατάθλιψης, ακόμη και αυτοκτονίας του ηθοποιού! Τον είχε χτυπήσει η «κατάρα του Χριστού» έγραφαν διάφορες φυλλάδες που τον ήθελαν ακόμα και άστεγο.

Στην πραγματικότητα ο Πάουελ δεν έπαθε τίποτα από όλα αυτά. Ο βρετανός ηθοποιός εξακολούθησε να παίζει σε τηλεοπτικές σειρές, στο θέατρο και σε αρκετές ευρωπαϊκές ταινίες, κάνοντας μια καλή καριέρα με προσεκτικά διαλεγμένα βήματα. Αστέρας του Χόλιγουντ δεν έγινε ποτέ, κάτι που δεν γνωρίζουμε αν τον ενδιέφερε καν. Ή αν δίσταζαν να τον χρησιμοποιήσουν οι αμερικανοί σκηνοθέτες σε πιο «γήινους» ρόλους. Οι Ευρωπαίοι πάντως δεν είχαν ποτέ τέτοιο πρόβλημα.

Έπαιξε πολύ στη βρετανική τηλεόραση, έκανε αρκετό σινεμά, τιμήθηκε για τους ρόλους του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Παρισιού και το Φεστιβάλ Βενετίας το 1982, δάνεισε τη φωνή του σε αμέτρητα ντοκιμαντέρ και διαφημίσεις, έπαιξε ακόμα και στο ραδιόφωνο, μη σταματώντας ποτέ να κάνει θέατρο όλα αυτά τα χρόνια.

Το 1984 έκανε και το ντεμπούτο του στο Χόλιγουντ, σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Η τελευταία του δουλειά προβλήθηκε την Κυριακή του Πάσχα του 2018 και τον έφερε ξανά στα χνάρια του «Ιησού από τη Ναζαρέτ», παίρνοντας μέρος στο ντοκιμαντέρ «The Real Jesus of Nazareth» του Smithsonian Channel για τη σειρά-φαινόμενο που τόσο σφράγισε με την ερμηνεία του.

Ο 72χρονος Πάουελ συνεχίζει να ζει στην Αγγλία με τη σύζυγο και τα δυο του παιδιά, έχοντας βρει την πίστη του στη θρησκεία από τη μνημειώδη ενσάρκωση του Θεανθρώπου, αυτό είναι αλήθεια. Το έχει πει εξάλλου και ο ίδιος:

«Όταν κλήθηκα να υποδυθώ τον Ιησού, ήμουν 31 ετών και ομολογώ ότι μέχρι τότε δεν είχα κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη θρησκεία και καμία απολύτως γνώμη για τον Χριστό. Τώρα … μπορώ να πω ότι πραγματικά πιστεύω στον Ιησού, ακόμη κι αν δεν πηγαίνω τακτικά στην εκκλησία».

Κι έτσι θέλει μάλιστα να τον θυμάται ο κόσμος: «Πραγματικά ελπίζω στο μνημόσυνό μου να με θυμούνται και να με αποκαλούν όλοι ως ‘‘τον άνθρωπο που υποδύθηκε τον Ιησού’’». Κι αυτό θα συμβεί αναγκαστικά, θέλει δεν θέλει…

«O ΙΗΣΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ» ΡΟΜΠΕΡΤ ΠΑΟΥΕΛ ΒΙντεο

          

Πηγή: https://www.newsbeast.gr/

Χωριό Βοτονόσι – Μετσόβου. Χωριό που κατοικείται πολύ πριν γεννηθεί ο Χριστός και πριν δημιουργηθεί το Μέτσοβο το 100 μ.Χ.

Είναι το χωριό όπου έγινε η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς το 1941

Το Βοτονόσι βρίσκεται στο 46ο χλμ. της εθνικής οδού Ιωαννίνων – Τρικάλων (Ε92) σε υψόμετρο 820 μ.

 

Είναι κτισμένο κάτω από το βουνό Πλάκα και την κορυφή  Kiatrâ Skriptâ (Κιάτρα σκρίπτ) δηλαδή Πέτρα Γραμμένη σε 1147 μ. ύψος βόρια του Μετσοβίτικου ποταμού (Άραχθος  λεγόταν πριν τη μελέτη  του υδροηλεκτρικού έργου πηγών Αώου) και πάνω στην αρχαία Εγνατία οδό “Δίοδος Mintcio” (Δίοδος Αρκουδότοπος)

Όταν το 47 π.Χ. ο Γάιο Ιούλιος Καίσαρ με 20.000 στρατό και με 1.000 ιππείς κατέβηκε στην Ήπειρο δια της τότε Εγνατίας οδού  (Δίοδος 'Mintcio') κατευθυνόμενος προς τα Φάρσαλα και προς τη Μακεδονία, καθοδόν αρρώστησε βαριά από κακοήθη πυρετό και έμεινε τρείς μέρες στο χωριό «Votanoso»... Τον κράτησαν εκεί οι κάτοικοι του χωριού και του έδωσαν να πίνει αφέψημα βοτάνου χαμαινδριάς (Hamaidrium Polium Plante Medisinale) και μέσα σε δύο ημέρες είχε θεραπευθεί. Από τα βότανα που θεράπευαν την νόσο έχει πάρει και το όνομα «Votanoso (Βοτανόσο)», και με τα χρόνια έγινε Βοτονόσι... 

Ως ανταμοιβή για την θεραπεία και την περιποίηση που του πρόσφεραν οι κάτοικοι του χωριού και μετά από παράκληση των κατοίκων, ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ τους άφησε εκεί μια στρατιωτική μονάδα η οποία μονάδα, έκτισε απέναντι από το χωριό ένα μικρό φρούριο και έμειναν εκεί για να τους προστατεύουν από τις λεηλασίες των πειρατών και για να προστατεύουν με περιπολίες και την δίοδο Mintcio.

(Από το βιβλίο: Ιστορική περιγραφή ιδρύσεως & εξελίξεως των Κομών: ΚΟΝΤΣΙΚΑΣ, ΔΡΑΜΙΣΙΩΝ,ΠΑΣΣΑΡΩΝΟΣ, ΚΟΒΎΛΙΑΝΗΣ ή (ΠΟΛΥΛΟΦΟΥ εδώ αναφέρει και για το Βοτονόσι), ΒΟΥΤΣΑΡΑ, ΒΟΥΝΕΙΜΑ, και ΔΩΔΩΝΗΣ. «Υπό Αναστ. Δ. Βλαχόπουλου, Ιωάννινα 1973»

 - *** -

Βοτονόσι 1941 – συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς

  

Στις 20 Απριλίου 1941 ημέρα του Πάσχα, ο υποστράτηγος Τσολάκογλου διοικητής του ΤΣΔΜ του τομέα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας σε συνεννόηση με τον διοικητή του Α΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο Παναγιώτη Δεμέστιχα, τον διοικητή του Β΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο Γεώργιο Μπάκο, και τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα, πραξικοπηματικά κατάργησε τον διοικητή Στρατιάς Ηπείρου Ιωάννη Πιτσίκα και ανέλαβε ο ίδιος διοικητής της Στρατιάς και υπέγραψε πρωτόκολλο ανακωχής με τον διοικητή της 1ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Ες-Ες, υποστράτηγο Γιόζεφ Σεπ Ντήτριχ (Josef "Sepp" Dietrich) στο χωριό Βοτονόσι μέσα στο σπίτι του τότε πρόεδρο του χωριού Νικόλαου Μίχου ή Σπανίκος.

Ο αρχηγός του Ελληνικού Στρατού, αρχιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος μη γνωρίζοντας τι έχει γίνει στα Ιωάννινα, σε τηλεγράφημά του προς το Τμήμα Στρατιάς Ηπείρου, κατήγγειλε την πρωτοβουλία του Τσολάκογλου ως αντίθετη προς τα συμφέροντα της πατρίδας, διέταξε την αντικατάσταση του Τσολάκογλου και αγώνα «μέχρι εσχάτου ορίου δυνατοτήτων». Ήταν όμως ήδη αργά. (Date: 1941-04-20)

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

 

Ως αρχικό προσωρινό διερμηνέα (μέχρι να έρθουν οι δικοί τους διερμηνείς), χρησιμοποιήθηκε ο Βοτονοσιότης Αθανάσιος  Γ. Μαυρογιώργος  ο οποίος –όπως λένε– εκτός από τα Ελληνικά, μιλούσε  άλλες 7 γλώσσες :

 

Ø   Τοπικά Βλάχικα (τα οποία μοιάζουν περίπου 40% με τα Ιταλικά,30% περίπου με τα

           Ρουμανικά, και 80 – 85% περίπου με τα Μολδαβικά)

Ø   Ιταλικά

Ø   Ρουμάνικα

Ø   Γερμανικά

Ø   Αιγυπτιακά

Ø   Αραβικά

Ø   Σλαβικά

 

Βιβλιογραφία:

[Χάρτης Κοντογόνη 1912].

[Αυστριακός Χάρτης 1914].

[Leake 1835 I, 294].

[Αραβαντινός 1856 Β, 341].

[Ζώτος 1878, 162]. 

[Αραβαντινός 1905, 49]. 

[Papahagi 1905, 147]. 

[Πατριαρχείο 1906, μζ΄]. 

[Απαρίθμησις 1913].

[Λεξικόν Συνοικισμών 1923, 22]. 

[Λεξικόν Οικισμών 1974, 203]. 

[Κουκούδης, 81, 109]

[Λεξικό Σταματελάτου 2001, 141]

[Weigand 1895, 316].

[Date: 1941-04-20]

Ε9: Καταληκτική ημερομηνία πλέον η 31 Μαΐου του επόμενου έτους για την υποβολή των δηλώσεων

Taxheaven Newsroom

https://www.taxheaven.gr

[15.04.2019]

Με τις διατάξεις της τροπολογίας που κατατέθηκε στο σχέδιο νόμου «I. Κύρωση της Συμφωνίας για την Ασιατική Τράπεζα Υποδομών και Επενδύσεων, II. Εναρμόνιση του Κώδικα Φ.Π.Α. με την Οδηγία (ΕΕ) 2016/1065, III. Ενσωμάτωση των σημείων 1, 2, 4 και 5 του άρθρου 2 και των άρθρων 4,6,7 και 8 της Οδηγίας 1164/2016, IV. Τροποποίηση του ν. 2971/2001 και άλλες διατάξεις.» ρυθμίζονται διάφορα θέματα αρμοδιότητας του Υπουργείου Οικονομικών.

Ειδικότερα για την υποβολή του Ε9:

Ι.α. Ορίζεται ως καταληκτική ημερομηνία, από την 1η Ιανουαρίου 2019 και εφεξής, για την υποβολή δήλωσης στοιχείων ακινήτων (Ε9) σχετικά με τη σύσταση, απόκτηση και . κάθε άλλη μεταβολή στα δικαιώματα της παρ.1 του άρθρου 23 του ν.3427/2005 (πλήρης κυριότητα, ψιλή κυριότητα, επικαρπία, κ.λπ.), η 31 Μαΐου του επόμενου έτους από την ημέρα της σύστασης, απόκτησης και κάθε άλλης μεταβολής των εν λόγω δικαιωμάτων [σήμερα ο φορολογούμενος υποχρεούται σε υποβολή δήλωσης στοιχείων ακινήτων εντός τριάντα (30) ημερών από την ημέρα σύστασης, απόκτησης και κάθε άλλης μεταβολής των ανωτέρω δικαιωμάτων],

β. Καθορίζεται ο τρόπος επιβολής του προβλεπόμενου προστίμου, σε περίπτωση μη υποβολής, εκπρόθεσμης υποβολής ή υποβολής ανακριβούς δήλωσης στοιχείων ακινήτων (Ε9), (επιβάλλεται με την πράξη προσδιορισμού του φόρου, η οποία εκδίδεται βάσει της ως άνω δήλωσης). Δεν επιβάλλεται πρόστιμο στις δηλώσεις ΕΝ.Φ.Ι,Α.- πράξεις προσδιορισμού φόρου, οι οποίες συντίθενται μηχανογραφικά από τη Φορολογική Διοίκηση.

γ. Για εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις στοιχείων ακινήτων (Ε9) ετών 2010 και επόμενων, που υποβλήθηκαν ή θα υποβληθούν από την 31.12.2014 μέχρι και τη δημοσίευση του υπό ψήφιση σχεδίου νόμου, δεν επιβάλλονται, κατά περίπτωση, τα οριζόμενα πρόστιμα. Πρόστιμα που έχουν βεβαιωθεί δεν διαγράφονται και τυχόν πρόστιμα που έχουν καταβληθεί δεν επιστρέφονται,

δ. Δεν προβλέπεται επίσης, επιβολή χρηματικού προστίμου, για τις εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις στοιχείων ακινήτων (Ε9) που υποβάλλονται μέχρι την ανάρτηση των κτηματολογικών στοιχείων στο σύνολο της Ελληνικής επικράτειας.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Άρθρο ...
Ρυθμίσεις Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) και δηλώσεων στοιχείων ακινήτων (Ε9)

Με τις προτεινόμενες τροποποιήσεις της παραγράφου 1 του άρθρου αυτού, ορίζεται συγκεκριμένη καταληκτική ημερομηνία για όλες τις δηλώσεις στοιχείων ακινήτων που υποβάλλονται από την 1.1.2019. Με τον τρόπο αυτό παρέχεται ικανό χρονικό διάστημα στους Φορολογουμένους για να υποβάλλουν τις δηλώσεις Ε9 και αποφεύγονται οι παρερμηνείες ως προς την καταληκτική ημερομηνία υποβολής των δηλώσεων.
Με τις προτεινόμενες τροποποιήσεις της παραγράφου 4 του άρθρου αυτού παρέχεται η δυνατότητα στους φορολογούμενους να διορθώσουν την περιουσιακή τους κατάσταση, υποβάλλοντας δήλωση στοιχείων ακινήτων χωρίς πρόστιμα. Η ρύθμιση θα συμβάλει θετικά αφενός στην πλήρη και ορθή απεικόνιση των ακινήτων στο ΟΠΙ Περιουσιολόγιο Ακινήτων που τηρείται στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων αλλά κυρίως την ορθή απεικόνιση των ακινήτων στο Εθνικό Κτηματολόγιο. Επιπλέον η ρύθμιση θα συμβάλει στην ανάπτυξη κλίματος εμπιστοσύνης σχέσεων κράτους - πολίτη, δεδομένου ότι η υποβολή τροποποιητικών δηλώσεων στοιχείων ακινήτων σε πολλές περιπτώσεις, είναι χωρίς φορολογικό ενδιαφέρον, αφού υποβάλλονται μόνο για να δηλωθεί π.χ. ο αριθμός παροχής ηλεκτρικού ρεύματος (για ελεγκτικούς σκοπούς της Διοίκησης) ή για να πραγματοποιηθεί ορθός εντοπισμός του ακινήτου (λόγω έλλειψης πλήρους ή ορθής απεικόνισης των χαρτών της ηλεκτρονικής εφαρμογής).


ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΑΤΑΞΗ

Άρθρο...
Ρυθμίσεις Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) και δηλώσεων στοιχείων ακινήτων Ε9)

1. Η περίπτ. α' της παρ. 3 του άρθρου 23 του ν. 3427/2005 (Α' 312) αντικαθίσταται ως ακολούθως:

«3.α. Από την 1η Ιανουαρίου 2019 και εφεξής, για τη σύσταση, απόκτηση και κάθε άλλη μεταβολή στα δικαιώματα της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, ο υπόχρεος σε υποβολή δήλωσης στοιχείων ακινήτων υποβάλλει αυτήν μέχρι την 31η Μαΐου του επόμενου έτους από την ημέρα της σύστασης, απόκτησης και κάθε άλλης μεταβολής στα παραπάνω δικαιώματα».

2. Στο τέλος της παρ. 2 του άρθρου 54 του ν. 4174/2013 (Α' 170) προστίθεται περίπτ. ι) ως ακολούθως:

«ι) Σε περίπτωση μη υποβολής, εκπρόθεσμης υποβολής ή υποβολής ανακριβούς δήλωσης στοιχείων ακινήτων (Ε9) επιβάλλεται πρόστιμο γι' αυτήν με την πράξη προσδιορισμού του φόρου, η οποία εκδίδεται βάσει της ως άνω δήλωσης. Σε περίπτωση υποβολής δηλώσεων στοιχείων ακινήτων για περισσότερα του ενός έτη, επιβάλλεται ένα μόνο πρόστιμο, εφόσον στις δηλώσεις αυτές επαναλαμβάνονται οι ίδιες μεταβολές. Με απόφαση του Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε. καθορίζεται η διαδικασία επιβολής του ανωτέρω προστίμου, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή των δύο πρώτων εδαφίων της παρούσας περίπτωσης.
Δεν επιβάλλεται πρόστιμο στις δηλώσεις ΕΝ.Φ.Ι.Α. - πράξεις προσδιορισμού φόρου, οι οποίες συντίθενται μηχανογραφικά από τη Φορολογική Διοίκηση.».

3. Για εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις στοιχείων ακινήτων (Ε9) ετών 2010 και επόμενων, που υποβλήθηκαν ή θα υποβληθούν από την 31.12.2014 μέχρι και τη δημοσίευση του παρόντος, δεν επιβάλλονται, κατά περίπτωση, το πρόστιμο του άρθρου 54 του ν. 4174/2013 ή το αυτοτελές πρόστιμο του άρθρου 4 του ν. 2523/1997 (Α' 179). Πρόστιμα που έχουν βεβαιωθεί δεν διαγράφονται. Τυχόν πρόστιμα που έχουν καταβληθεί δεν επιστρέφονται.

4. Οι διατάξεις του άρθρου 54 του ν. 4174/2013 δεν εφαρμόζονται στις εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις στοιχείων ακινήτων (Ε9) που υποβάλλονται μέχρι την ανάρτηση των κτηματολογικών στοιχείων στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας, όπως αυτή προκύπτει από σχετική, Διαπιστωτική Πράξη του Δ.Σ. του Ν.Π.Δ.Δ. «Ελληνικό Κτηματολόγιο», η οποία κοινοποιείται προς τον Υπουργό Οικονομικών.

Πηγή: Taxheaven © Δείτε περισσότερα https://www.taxheaven.gr/news/st/44335.html

Η μυστηριώδης μόλυνση που εξαπλώνεται μυστικά στον κόσμο

Ο περίεργος C. auris, η υπερκατανάλωση φαρμάκων και η περίεργη σιωπή

Το θέμα της αλόγιστης χρήσης φαρμάκων ανά τον κόσμο αναδεικνύει με τον πιο γλαφυρό τρόπο το θέμα του μύκητα Candida auris, ο οποίος δείχνει να εξαπλώνεται σε διάφορες χώρες, και μάλιστα σε συνθήκες «περίεργης σιωπής», όπως γράφουν οι New York Times.

Ο Candida auris πλήττει ανθρώπους με αδύναμο ανοσοποιητικό. Την τελευταία 5ετία έχει εντοπιστεί σε μονάδα νεογνών στη Βενεζουέλα, σε νοσοκομείο στην Ισπανία, ανάγκασε κλινική στη Βρετανία να κλείσει τη ΜΕΘ της ενώ καταγράφηκε επίσης στην Ινδία, το Πακιστάν και τη Νότια Αφρική. Πρόσφατα εντοπίστηκε και στη Νέα Υόρκη, το Νιου Τζέρσι και το Ιλινόις, αναγκάζοντας τα ομοσπονδιακά κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων να το εντάξουν σε λίστα μικροοργανισμών που χαρακτηρίζονται «επείγουσες απειλές».

Όπως έγινε γνωστό από το νοσοκομείο Mount Sinai, όπου νοσηλευόταν επί 90 ημέρες ένας άνδρας που είχε διαγνωστεί με μυκητίαση από τον εν λόγω μύκητα, ο άνδρας έφυγε από τη ζωή, ο μύκητας όμως όχι. Οι εξετάσεις έδειξαν πως εντοπιζόταν παντού στο δωμάτιο του ασθενούς και το νοσοκομείο χρειάστηκε να ξηλώσει και μέρος της οροφής και του πατώματος για να το εξαφανίσει.

Ο C. auris είναι τόσο ισχυρός επειδή είναι και άτρωτος απέναντι στα βασικά αντιμυκητιασικά φάρμακα, αναδεικνύοντας και πάλι μία από τις σημαντικότερες απειλές για την παγκόσμια υγεία: την αύξηση των ανθεκτικών στα φάρμακα μολύνσεων.

Εδώ και δεκαετίες, οι ειδικοί της δημόσιας υγείας προειδοποιούν πως η κατάχρηση αντιβιοτικών μειώνει την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων που έχουν επιμηκύνει το προσδόκιμο ζωής θεραπεύοντας βακτηριακές μολύνσεις που κάποτε κατέληγαν  μοιραίες. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια καταγράφεται έκρηξη και των ανθεκτικών μυκήτων, προσθέτοντας μία νέα τρομακτική διάσταση σε ένα φαινόμενο που απειλεί έναν πυλώνα της σύγχρονης ιατρικής.

«Το πρόγραμμα είναι τεράστιο» λέει ο καθηγητής μυκητιασικής επιδημιολογίας Μάθιου Φίσερ, εκ των συντακτών της πρόσφατης έρευνας για την αύξηση των ανθεκτικών μυκήτων. «Είμαστε εξαρτημένοι από το να μπορούμε να θεραπεύσουμε αυτούς τους ασθενείς με αντιμυκητιαστικά».

Με απλά λόγια, οι μύκητες, όπως τα βακτήρια, αναπτύσσουν άμυνες και ανθεκτικότητα στα σύγχρονα φάρμακα.

Την ώρα που οι ειδικοί ζητούν εδώ και χρόνια περιορισμό στη συνταγογράφηση αντιμικροβιακών φαρμάκων για να αντιμετωπίσουν βακτήρια και μύκητες, η υπερκατανάλωσή τους σε νοσοκομεία, κλινικές και αγροκτήματα συνεχίζεται.

Οι ανθεκτικοί μικροοργανισμοί συχνά αποκαλούνται «σουπερ-μικρόβια», αλλά δεν είναι θανατηφόροι για όλους. Αποδεικνύονται πιο επικίνδυνοι για ανθρώπους με αδύναμο ανοσοποιητικό, όπως νεογέννητα και ηλικιωμένοι, καπνιστές, διαβητικούς και ανθρώπους με αυτοάνοσα, που παίρνουν στεροειδή.

Οι επιστήμονες λένε πως εάν δεν αναπτυχθούν νέα πιο αποτελεσματικά φάρμακα και εάν δεν περιοριστεί σημαντική η χρήση αντιμικροβιακών φαρμάκων, ο κίνδυνος θα επεκταθεί και σε πιο υγιείς πληθυσμούς. Σύμφωνα με βρετανική μελέτη, εάν δεν ληφθεί δράση για να επιβραδύνει την αυξανόμενη ανθεκτικότητά τους στα φάρμακα, τέτοιες μολύνσεις είναι πιθανό να σκοτώσεις δέκα εκατομμύρια ανθρώπους το 2050. Χαρακτηριστικό είναι πως την ίδια χρονιά αναμένεται να πεθάνουν οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι από καρκίνο.

Στις ΗΠΑ, δύο εκατομμύρια άνθρωποι νοσούν από ανθεκτικές μολύνσεις κάθε χρόνο και 23.000 πεθαίνουν από αυτές, σύμφωνα με στοιχεία του 2010. Νεότερες έρευνες κάνουν λόγο για 162.000 νεκρούς ενώ οι απώλειες παγκοσμίως από λοιμώξεις ανθεκτικές στα φάρμακα εκτιμώνται στις 700.000.

Τα αντιβιοτικά και τα αντιμυκητιασικά είναι και τα δύο ουσιώδη για την αντιμετώπιση μολύνσεων στους ανθρώπους, αλλά τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται ευρέως και για την πρόληψη ασθενειών στα ζώα, ενώ αντιμυκητιασικά χρησιμοποιούνται και για να αποτρέπεται το σάπισμα στις καλλιέργειες. Ορισμένοι επιστήμονες, σύμφωνα με το δημοσίευμα, λένε πως η εκτεταμένη χρήση αντιμυκητιασικών στις καλλιέργειες συμβάλλει στην αύξηση των ανθεκτικών στα φάρμακα μυκητιάσεων στους ανθρώπους.

Ωστόσο, καθώς το πρόβλημα μεγαλώνει, ο κόσμος ξέρει λίγα και κατανοεί λίγα, εν μέρει επειδή η ίδια η ύπαρξη των ανθεκτικών λοιμώξεων είναι «κρυμμένη» σε καθεστώς σιωπής.

Σε ό,τι αφορά τα βακτήρια όσο και τους μύκητες, νοσοκομεία και τοπικές αρχές στις ΗΠΑ είναι απρόθυμοι να ανακοινώσουν ξεσπάσματα νόσων, για να μην θεωρηθούν μολυσματικοί πυρήνες. Ακόμα και το αμερικανικό ΚΕΕΛΠΝΟ, το CDC, υπό τη συμφωνία του με τις πολιτείες της Αμερικής, δεν επιτρέπεται να γνωστοποιήσει την τοποθεσία ή το όνομα των νοσοκομείων που εμπλέκονται σε τέτοια ξεσπάσματα. Οι πολιτειακές αρχές έχουν πολλές φορές αρνηθεί να μοιραστούν δημόσια τέτοιες πληροφορίες πέρα από το πολύ βασικό, της ύπαρξης κρουσμάτων.

Την ίδια ώρα, όπως σημειώνουν οι New York Times, οι μικροοργανισμοί εξαπλώνονται εύκολα, πάνω στα χέρια των ανθρώπων και στον εξοπλισμό που μεταφέρεται εντός νοσοκομείων, πάνω στο κρέας και τα λαχανικά που έχουν δεχθεί κοπριά ως λίπασμα. Οι ταξιδιώτες τους μεταφέρουν από τη μία χώρα στην άλλη και οι ασθενείς από το νοσοκομείο στο σπίτι και το αντίστροφο.

Το C. auris είναι μεταξύ των δεκάδων επικίνδυνων βακτηρίων και μυκήτων που έχουν αναπτύξει ανθεκτικότητα στα φάρμακα. Κατά την εφημερίδα, πάνω από 90% των μολύνσεων με τον συγκεκριμένο μύκητα είναι ανθεκτικές σε τουλάχιστον ένα φάρμακο ενώ σε ποσοστό 30% είναι ανθεκτικές σε δύο ή και περισσότερα.

Σύμφωνα με τη Δρ Lynn Sosa, επιδημιολόγο στις πολιτειακές υπηρεσίες του Κονέκτικατ, ο C. Auris βρίσκεται στην κορυφή των ανθεκτικών μολύνσεων. «Είναι ανίκητος και δύσκολο να ταυτοποιηθεί» σχολιάζει.

Σχεδόν οι μισοί από τους ασθενείς που μολύνθηκαν με C. auris πέθαναν εντός 90 ημερών, σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων. Ωστόσο οι ειδικοί δεν έχουν ακόμα εντοπίσει την αρχική προέλευσή του. «Πολλαπλασιάστηκε και τώρα είναι παντού» δηλώνει ο Δρ Tom Chiller από το αμερικανικό ΚΕΕΛΠΝΟ.

Το κοινό δεν χρειάζεται να ξέρει

Στα τέλη του 2015, η Δρ Johanna Rhodes, επιδημιολόγος από το Imperial του Λονδίνου, έλαβε ένα πανικόβλητο τηλεφώνημα από το νοσοκομείο Royal Brompton. Ο μύκητας C. auris είχε εντοπιστεί εκεί τρεις μήνες πριν και το νοσοκομείο δεν κατάφερνε να τον εξαλείψει.

«Δεν έχουμε ιδέα από πού προέρχεται. Δεν το είχαμε ακούσει ποτέ, απλώς εξαπλώθηκε σαν τη φωτιά» είπαν στη Δρ Rhodes κι εκείνη συμφώνησε να βοηθήσει το νοσοκομείο να αναγνωρίσει το γενετικό προφίλ του μύκητα και να τον καθαρίσει από τα δωμάτια.

Υπό τις οδηγίες της, το προσωπικό του νοσοκομείου χρησιμοποίησε μια ειδική συσκευή για να ψεκάζει αερόλυμα υπεροξειδίου του υδρογόνου στο δωμάτιο ενός από τους ασθενείς με C. auris. Αυτό συνεχίστηκε επί μία εβδομάδα. Στη συνέχεια έβαλαν στη μέση του δωματίου έναν ειδικό δίσκο με τζελ, εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη τυχόν μικροβίων που είχαν επιβιώσει. Μόνο ένας οργανισμός άρχισε και πάλι να αναπτύσσεται: ο C. auris.

Εξαπλωνόταν αλλά δεν ειπώθηκε τίποτα γι’ αυτό. Το νοσοκομείο, εξειδικευμένο κέντρο καρδιακών παθήσεων και παθήσεων των πνευμόνων, το οποίο επιλέγουν εύποροι ασθενείς από τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη, ειδοποίησε τη βρετανική κυβέρνηση και ενημέρωσε τους ασθενείς που είχαν μολυνθεί, αλλά δεν έκανε κάποια δημόσια ανακοίνωση.

«Δεν υπήρξε ανάγκη να εκδώσουμε ανακοίνωση Τύπου στη διάρκεια του ξεσπάσματος» σχολίασε εκ μέρους της κλινικής ο Oliver Wilkinson.

Αυτός ο «σιωπηλός πανικός», τονίζουν οι New York Times, εντοπίζεται σε νοσοκομεία ανά τον κόσμο. Μεμονωμένα ιδρύματα, αρχές και κυβερνήσεις δείχνουν απροθυμία στην ανακοίνωση ξεσπάσματος ανθεκτικών μολύνσεων, με το επιχείρημα πως δεν υπάρχει λόγος να τρομάξουν οι ασθενείς- ή οι μελλοντικοί ασθενείς.

Ο Δρ Silke Schelenz, ειδικός από το Royal Brompton, χαρακτήρισε πολύ ενοχλητική αυτή την αργοπορία από την κυβέρνηση και το νοσοκομείο, στα πρώτα στάδια του ξεσπάσματος. «Προφανώς δεν θέλουν να βλάψουν τη φήμη τους».

Έως τα τέλη του Ιουνίου 2016, επιστημονική δημοσίευση έκανε λόγιο για ξέσπασμα C.auris σε εξέλιξη με 50 κρούσματα στο Royal Brompton. Τότε, το νοσοκομείο έκανε κάτι εντελώς απροσδόκητο: έκλεισε τη ΜΕΘ του για 11 ημέρες, μεταφέροντας τους ασθενείς υπό εντατική θεραπεία σε άλλο όροφο του νοσοκομείου, και πάλι χωρίς να κάνει καμία ανακοίνωση.

Λίγες ημέρες αργότερα το νοσοκομείο αναγνώρισε τελικά πως υπήρχε πρόβλημα. Το πρωτοσέλιδο της Daily Telegraph προειδοποιούσε: «ΜΕΘ κλείνει μετά την εμφάνιση θανάσιμου νέου σούπερ- μικροβίου στο Ηνωμένο Βασίλειο». Αργότερα έγινε γνωστό πως υπήρξαν 72 περιπτώσεις, αν και ορισμένοι ασθενείς ήταν φορείς αλλά δεν νόσησαν από τον μύκητα.

Για το θέμα όμως παγκοσμίως πολύ λίγα έγιναν γνωστά, ενώ ένα ακόμα μεγαλύτερο ξέσπασμα είχε ήδη αρχίσει να εξελίσσεται στη Βαλένθια της Ισπανίας, στο νοσοκομείο των 992 κλινών «Universitari i Politècnic La Fe». Εκεί, σε πλήρη άγνοια του κοινού και των μη προσβεβλημένων ασθενών, 372 έγιναν φορείς του μύκητα- χωρίς να νοσήσουν- και 85 ανέπτυξαν μολύνσεις του αίματος. Σύμφωνα με επιστημονική δημοσίευση, το 41% των ασθενών που μολύνθηκαν πέθαναν μέσα σε 30 ημέρες.

Η ανακοίνωση του νοσοκομείου ανέφερε πως δεν ήταν απαραίτητο πως τους σκότωσε ο C. auris. «Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιοι ασθενείς πέθαναν από τον παθογόνο οργανισμό ή από υποκείμενα νοσήματα» σημείωνε.

Όπως έκανε και το Royal Brompton, το νοσοκομείο στην Ισπανία δεν έκανε καμία δημόσια ανακοίνωση. Γιατρός του νοσοκομείου και εκ των συντακτών της δημοσίευσης για τα κρούσματα ανέφερε πως το νοσοκομείο δεν ήθελε εκείνος να μιλήσει με δημοσιογράφους επειδή «ανησυχούσε για τη δημόσια εικόνα του νοσοκομείου».

Η μυστικότητα αυτή εξοργίζει, με το επιχείρημα πως οι πολίτες έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν εάν υπάρχει κάποιο ξέσπασμα ώστε να αποφασίσουν εάν θα πάνε σε ένα νοσοκομείο, ειδικά εάν δεν υπάρχει κάτι επείγον.

«Γιατί στο καλό μαθαίνουμε για ένα ξέσπασμα ενάμιση χρόνο μετά και δεν είχαμε πρωτοσέλιδα όταν έγινε;» λέει ο Δρ Κέβιν Κάβανο, γιατρός και επικεφαλής ΜΚΟ που προστατεύει τα δικαιώματα των ασθενών. «Δεν θα το ανεχόμασταν αυτό σε ένα εστιατόριο όπου έχουν καταγραφεί τροφικές δηλητηριάσεις».

Οι αρχές στο Λονδίνο ενημέρωσαν τα ΚΕΕΛΠΝΟ για όσα συνέβαιναν στο Royal Brompton την ώρα που το ξέσπασμα ήταν σε εξέλιξη. Και το Κέντρο ήξερε πως έπρεπε να ενημερωθούν τα αμερικανικά νοσοκομεία. Στις 24 Ιουνίου του 2016, το Κέντρο εξέδωσε προειδοποίηση πανεθνικά σε νοσοκομεία και γιατρούς, δημιουργώντας και ειδικό λογαριασμό email για να ενημερώνεται για τα κρούσματα. Οι αρχές περίμεναν ίσως ένα μήνυμα τον μήνα, αντ’ αυτού μέσα σε μερικές εβδομάδες το inbox γέμισε.

Φτάνοντας στην Αμερική

Στις ΗΠΑ έχουν αναφερθεί 587 κρούσματα με C. auris, τα 309 στη Νέα Υόρκη, 104 στο Νιου Τζέρσι και 144 στο Ιλινόις.

Η πρώτη περίπτωση ήταν μία γυναίκα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που πήγε σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης στις 6 Μαΐου του 2013, με αναπνευστικά προβλήματα. Ήταν 61 ετών και μία εβδομάδα μετά πέθανε, ενώ οι εξετάσεις είχαν βγει θετικές για τον μύκητα. Τότε το νοσοκομείο δεν ήξερε πολλά, αλλά τρία χρόνια αργότερα, μετά την οδηγία του 2016, ενημέρωσε για την υπόθεση το Κέντρο ελέγχου Νοσημάτων.

Πιθανότατα αυτή η γυναίκα δεν ήταν το πρώτο κρούσμα αλλά το πρώτο γνωστό.

Εντωμεταξύ ο μικροοργανισμός εξαπλώθηκε σε μονάδες μακροχρόνιας φροντίδας. Στο Σικάγο, το 50% φιλοξενούμενων σε κλινικές ευγηρίας βρέθηκαν θετικοί.

Οι υγειονομικοί που εργάζονται με ασθενείς θετικούς στον C. auris ανησυχούν και οι ίδιοι για την ασφάλειά τους. «Διαπίστωσα πως δεν ήθελα να αγγίξω έναν ασθενή» περιέγραψε ένας από τους γιατρούς που είχε εξετάσει ασθενείς με C. auris στη Νέα Υόρκη. «Δεν ήθελα να το κολλήσω και να το μεταδώσω σε άλλον». Έκανε τη δουλειά του όπως έπρεπε αλλά, όπως είπε, «υπήρχε ένα συναίσθημα τρόμου».

Ο ρόλος των φυτοφαρμάκων

Την ώρα που οι ειδικοί προσπαθούν να περιορίσουν την εξάπλωση του ανθεκτικού στα φάρμακα C. auris, αναζητούν ταυτόχρονα και το από πού προήλθε.

Η πρώτη φορά που εντοπίστηκε ήταν στο αυτί μιας Γιαπωνέζας, το 2009. Έμοιαζε τότε μόλυνση συναφής με άλλες, εύκολα θεραπεύσιμες. Τρία χρόνια αργότερα, καταγράφηκε σε ένα ασυνήθιστο αποτέλεσμα εξέτασης σε μικροβιολογικό εργαστήριο στην Ολλανδία, όπου εξεταζόταν μόλυνση σε 18 ασθενείς από τέσσερα νοσοκομεία της Ινδίας. Σύντομα, νέοι πυρήνες C. auris καταγράφονταν σε διάφορα μέρη στον κόσμο.

Το Κέντρο Ελέγχου Νοσημάτων εκτίμησε πως ο C. auris ξεκίνησε από την Ασία κι εξαπλώθηκε στον κόσμο. Αλλά όταν συνέκρινε το συνολικό γονιδίωμα των δειγμάτων από την Ινδία, το Πακιστάν, τη Βενεζουέλα, τη Νότια Αφρική και την Ιαπωνία, διαπίστωσε πως δεν προερχόταν από ένα μέρος, δεν υπήρχε μία αλυσίδα εξάπλωσης.

Αντιθέτως αναδείχθηκαν τέσσερις διαφορετικές «εκδοχές» του μύκητα με τόσο σημαντικές διαφορές που οι ειδικοί έκριναν πως αυτές οι αλυσίδες εξάπλωσης είχαν διαφοροποιηθεί χιλιάδες χρόνια πριν και αναδείχθηκαν ως ανθεκτικοί παθογενείς οργανισμοί σε τέσσερα μέρη του κόσμου ταυτόχρονα.

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για το θέμα. Ο Δρ Meis από το μικροβιολογικό εργαστήριο της Ολλανδίας πιστεύει πως ο ανθεκτικός στα φάρμακα μύκητας αναπτύσσεται λόγω της εκτεταμένης χρήσης αντιμυκητιασικών στις καλλιέργειες. Η σκέψη του ξεκίνησε από έναν 63χρονο ασθενή που πέθανε το 2005 στην  Ολλανδία από έναν μύκητα ονόματι Aspergillus, ο οποίος αποδείχθηκε ανθεκτικός στην κυρίαρχη θεραπεία με ιτρακοναζόλη. Το φάρμακο αυτό είναι ουσιαστικά «αντίγραφο» των φυτοφαρμάκων με αζόλη, που χρησιμοποιούνται στις καλλιέργειες σε όλο τον κόσμο και αντιπροσωπεύουν το ένα τρίτο των πωλήσεων αντιμυκητιασικών.

Σύμφωνα με δημοσίευση του 2013, δεν είναι σύμπτωση που ο ανθεκτικός Aspergillus εντοπίζεται σε περιβάλλον όπου χρησιμοποιούνται αντιμυκητιασικά με αζόλη. Ο μύκητας εμφανίζεται στο 12% των δειγμάτων εδάφους από την Ολλανδία, αλλά και σε πολλά άλλα σημεία.

Σύμφωνα με τον Δρ Meis, το ίδιο συμβαίνει με τον C. auris, που επίσης εντοπίζεται στο έδαφος: Οι αζόλες έχουν δημιουργήσει περιβάλλον τόσο εχθρικό, που οι μύκητες εξελίσσονται και επιβιώνουν.

Αυτό δηλαδή που συμβαίνει, παράλληλα, με τα ανθεκτικά βακτήρια και την εκτεταμένη χρήση αντιβιοτικών στην κτηνοτροφία. Όπως τα αντιβιοτικά, έτσι και οι αζόλες χρησιμοποιούνται ευρέως στις καλλιέργειες.

Ο Δρ Chiller εκτιμά πως ο C. auris επωφελείται από τη μεγάλη χρήση αντιμυκητιασικών. Η ιδέα του είναι πως υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια, ως όχι ιδιαίτερα επιθετικό μικρόβιο. Αλλά καθώς οι αζόλες άρχισαν να εξολοθρεύουν πιο ισχυρούς μύκητες, ο C. auris βρήκε την ευκαιρία να «ανθίσει», ένας μικροοργανισμός που είχε την ικανότητα να ανθίσταται στα αντιμυκητιασικά.

Το μυστήριο της έκρηξης του C. auris παραμένει άλυτο, όπως και η προέλευσή του. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον.

Πηγή: https://www.newsbeast.gr/