Εκρηξη Περιστέρη: Το μνημείο δεν είναι ρωμαϊκό, ανήκει στον τέταρτο αιώνα π.Χ

Αναλυτικά η δήλωση της κυρίας Περιστέρη στους δημοσιογράφους:

«Είναι χαρά μου που βρίσκεστε σήμερα εδώ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά πρώτα πρώτα τους συνεργάτες μου που δουλεύουμε σε καθημερινή βάση με όλες τις δύσκολες συνθήκες.

Το υπουργείο Πολιτισμού και την πολιτική ηγεσία που είναι στο πλευρό μου αυτή τη στιγμή και τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αυτό πραγματικά μας δίνει δύναμη και όχι μόνο χρηματική δύναμη. Μας δίνει και την ψυχική δύναμη για να κάνουμε αυτές τις δουλειές.

Αισθάνομαι απόλυτα δικαιωμένη επειδή έλεγα ότι ήταν ταφικός περίβολος. Η δική μου νοοτροπία είναι διαφορετική από των υπολοίπων, η έρευνα δεν μπορεί να είναι κρυφή, πρέπει να μεταδίδεται.

Θα ήθελα να πω ότι νιώθω αγανάκτηση για συναδέλφους οι οποίοι χωρίς να ξέρουν ούτε την ανασκαφή, ούτε τον αρχαιολογικό χώρο της Αμφίπολης, βγαίνουν και μιλάνε στις τηλεοράσεις, προσπαθώντας να έχουν 5 λεπτά τηλεθέασης, πέντε λεπτά για να φανούν και να δείξουν κάποια πράγματα. Αυτό για μένα δεν είναι καλό, προσβάλει όχι μόνο την ανασκαφή, όχι μόνο την έρευνά μας αλλά και τον τόπο. Γιατί αυτή η ανασκαφή γίνεται όχι μόνο για το καλό της αρχαιολογίας, αλλά και για το καλό του τόπου σε μια κρίσιμη χρονική περίοδο και την παρακολουθεί όλος ο κόσμος. Και χαίρομαι που συνάδελφοι, από όλη την Ελλάδα και τον κόσμο, από Αμερική, Ευρώπη κτλ με παίρνουν για να μου πουν τα καλά τους λόγια. Αυτό μου δίνει δύναμη και μας κάνει να πιστεύουμε ότι αξίζει η δουλειά που κάνουμε και μας δικαιώνει ακόμα πιο πολύ.

Από εκεί και πέρα εγώ πιστεύω ότι η επιμονή και το κουράγιο είναι απαραίτητα για να προχωρήσουμε και πιστεύω ότι αυτό το μνημείο είναι ακράδαντα του τελευταίου τετάρτου του 4ου αιώνα π. Χ. και έχουμε όλες τις αποδείξεις για αυτό. Για αυτό είναι μάταιο να βγαίνουν συνάδελφοι και να λένε για ρωμαϊκά χρόνια ή οτιδήποτε άλλο. Μιλάνε χωρίς να έχουν δει την ανασκαφή ποτέ ούτε την Αμφίπολη, ούτε χωρίς να έχω κάποια επαφή μαζί τους. Και κάτι ακόμα. Προσπαθούμε να ενημερώσουμε όχι μόνο τους αρχαιολόγους αλλά να ενημερώσουμε όλο τον κόσμο και τον πιο απλό άνθρωπο και τον αγρότη και τον μαθητή και όλους με τα δελτία τύπου, τα οποία βγάζουμε σε συνεργασία με το ΥΠΠΟ, τη κ. Λίνα Μενδώνη, την κ. Άννα Παναγιωταρέα και από εκεί και πέρα τον υπουργό και όλους τους άλλους σχετικούς. Αυτό βοηθάει για να ξέρει τι γίνεται ο κόσμος κάθε στιγμή.

Μέχρι τώρα ξέραμε ότι οι ανασκαφές ήταν στα κρυφά, οι αποθήκες είναι γεμάτες ευρήματα και μετά από κάποιες δεκαετίες θα αναδειχθούν, χάνοντας έτσι την αξία τους. Για μας είναι καλό η επιστήμη και πολιτισμός να κυκλοφορεί γιατί είναι για το καλό όχι μόνο της ανασκαφής αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας.

Η έρευνα πρέπει να προχωράει, αυτά που ξέρουμε να τα δίνουμε στους άλλους όχι μόνο στους δημοσιογράφους , αλλά και σε όλο τον κόσμο».

Provided by έθνος.gr

Πηγή: http://preview.msn.com/

Αντιδρά το ΠΑΣΟΚ στις εφόδους εφοριακών στα σπίτια

 Να γίνει σεβαστό το άσυλο της κατοικίας, όπως και σε περιπτώσεις ειδεχθών εγκλημάτων και τρομοκρατίας, επισημαίνεται στην ανακοίνωση 

Το Σύνταγμα ορίζει πως το άσυλο της κατοικίας είναι απαραβίαστο, τονίζει το ΠΑΣΟΚ σε σχόλιό του αναφορικά με την γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του κράτους για τις κατασχέσεις σε σπίτια και καταστήματα από την εφορία.

Επισημαίνει ακόμα πως όπως αυτό γίνεται σεβαστό ακόμα και για τα πιο ειδεχθή εγκλήματα ή για περιπτώσεις τρομοκρατίας, το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για φορολογικά αδικήματα.

Ολόκληρη η ανακοίνωση: 

«Επιφυλασσόμαστε να μελετήσουμε και να αξιολογήσουμε το πλήρες κείμενο της συγκεκριμένης γνωμοδότησης.

Είναι όμως προφανές ότι ο αγώνας κατά της φοροδιαφυγής δεν κάμπτει τις αυστηρές συνταγματικές εγγυήσεις του άρθρου 9 του Συντάγματος για το άσυλο της κατοικίας που κατοχυρώνεται και από το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Το πώς ορίζεται η καλυπτόμενη από το άσυλο κατοικία είναι διεθνώς γνωστό επιστημονικά και νομολογιακά εδώ και δεκαετίες, για την ακρίβεια από τον 18ο αιώνα.

Όταν για τη διερεύνηση ειδεχθών εγκλημάτων, της τρομοκρατίας και όλων των μορφών οργανωμένου εγκλήματος πρέπει να γίνονται σεβαστές οι συνταγματικές και δικαστικές εγγυήσεις του ασύλου της κατοικίας, αυτό προφανώς ισχύει και για τις φορολογικές παραβάσεις διοικητικές και ποινικές.

Η Ελλάδα είναι και θα μείνει κράτος δικαίου».

Πηγή:http://www.protothema.gr/

Άρης Βελουχιώτης: “Τιμή και δόξα και στο λαό που τόνε γέννησε”

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko 

   «Πριν κάμποσο καιρό, πάνου στη Λιάκουρα, στο αετοχώρι το Δαδί, ρώτησα ένα παιδί ως οχτώ χρονώ:
- Τον ξέρεις τον Άρη;
- Ναι, μου λέει. Τον ξέρω.
- Τον είδες ποτέ σου;
- Όχι. Μα τόνε ξέρω.
- Πώς είναι;
- Τρεις βολές πιο αψηλός απ' τον πατέρα μου. Κι έχει ένα μεγάλο-μεγάλο κόκκινο άλογο. Και πίσω τον ακολουθάει πάντοτες ένας τρανός αητός με μια σημαία. 
Μιαν άλλη φορά, στα Τρίκαλα, ρώτησα ένα “αετόπουλο” που πέρναγε τις γραμμές του οχτρού μεταφέροντας μαντάτα στους αντάρτες μέσα στο κούφωμα ενός καλαμιού.
- Γιωργή, τον ξέρεις τον Άρη;
- Τόνε ξέρω.
- Τον είδες ποτέ σου;
- Τον είδα με τα μάτια μου.
- Πώς είναι;
- Έχει μακριά γένεια κι ένα αληθινό άστρο στο μαύρο σκούφο του. Κι άμα μιλάει -κι ας χιονίζει ακόμα- γίνεται μονομιάς πολλή ζέστα. Κι όταν ακούνε το όνομά του οι Γερμανοί κρύβουνται σα λαγοί μέσα στα δάσα.
Ένα μεγάλο κόκκινο άλογο, ένας αητός με μια σημαία, ένα άστρο αληθινό, πολλή ζέστα -αυτός είναι ο Άρης των παιδιών και των μεγάλων.
Και γω που δυο φορές όλο-όλο τον αντάμωσα, έτσι σαν τα παιδιά και γω, έτσι τον βλέπω και τον τραγουδάω τον ΑΡΗ»  

                                                                    (Γιάννης Ρίτσος,  Το υστερόγραφο της δόξας - Άρης Βελουχιώτης)

   16 Ιούνη 1945. Σαν σήμερα, πριν από 69 χρόνια, ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο Άρης Βελουχιώτης, θα φύγει από τη ζωή.

   Ο Άρης, κυκλωμένος από τους διώκτες του, έξω από τη Μεσούντα, θα ανοίξει ο ίδιος την πόρτα της αιωνιότητας. Θα περάσει στην αθανασία της συλλογικής μνήμης και συνείδησης, δίνοντας το τέλος με το ατομικό του περίστροφο. Μαζί του στο θάνατο τον συντρόφεψε ο πιστός του αντάρτης, ο Τζαβέλας.

   Ακολούθησε ο κανιβαλισμός. Η θηριωδία του μεταβαρκιζιανού καθεστώτος. Οι δύο νεκροί σύντροφοι θα αποκεφαλιστούν και τα κεφάλια τους θα κρεμαστούν από τις 18 έως τις 20 Ιούνη, σ' ένα φανοστάτη στα Τρίκαλα.

   Τι ήταν ο Άρης; Εκείνο το «αμείλικτο τέρας» που περιγράφουν οι θιασώτες του πιο πρωτόγονου και συνάμα βλακώδους αντικομμουνισμού; Ήταν από στρατιωτική άποψη ένας «κατσαπλιάς», όπως διατείνονταν οι «ήρωες» του δοσιλογισμού; Κάποιος με «θολή» πολιτική σκέψη, όπως λένε εκείνοι που όσα δεν φτάνουν τα κάνουν κρεμαστάρια; Ας δώσουμε το λόγο στους – σοβαρούς – πολιτικούς αντιπάλους του Άρη:

    Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος αναφέρει: «Ο Άρης ήταν ένας αγνός ιδεολόγος» (Φίλιππος Φιλλίπου, «Βήμα», 3/2/2002), «ήταν ένας ευφυής άνθρωπος» (εφημερίδα «Πρώτη», 24/9/1986)

   «… ο Άρης απέδειξε ότι είχε ψυχοσύνθεση ηγέτου, χάρη σ' αυτόν, το γόητρο του ΕΛΑΣ ανήλθε κατακορύφως», γράφει ο Ευάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσαςστο βιβλίο του «Φωτιά και τσεκούρι». Ο ίδιος μιλώντας για την «θεαματικήεξέλιξη» του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ τονίζει ότι «ο Άρης ήταν ο κύριος παράγων της». Ο Αβέρωφ - και όχι κάποιος πολιτικός φίλος του Άρη - τον περιγράφει ως «ηγέτη», «γενναίο», «καλό οργανωτή», ως άνθρωπο που «δεν του έλειπε ούτε η ευφυΐα ούτε κάποια παιδεία». Και προσθέτει ο Αβέρωφ: «Ένας Ιταλός στρατηγός, που δεν είχε κανένα λόγο να τον συμπαθή, ο Ινφάντε, είπε το 1945 στον γράφοντα τις σελίδες αυτές: "Από όλους τους αρχηγούς του ΕΑΜ / ΕΛΑΣ που γνώρισα, και γνώρισα πολλούς, μόνον ο Άρης μου έκαμε εντύπωση. Ήταν δυνατός, στοχαστικός, είχε λεπτότητα"».

 

   Πολύ πριν από την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα τα 4/5 της χώρας είχαν ήδη απελευθερωθεί από τον ΕΛΑΣ. Ήδη από την Άνοιξη του ’44,  το Γερμανικό επιτελείο του οποίου ηγείτο ο Χέλμουτ Φέλμυ αναγκάστηκε να κηρύξει την Πελοπόννησο ως εμπόλεμη ζώνη και τούτο λόγω της καθόδου του Άρη στην Πελοπόννησο. Ο ίδιος ο Φέλμυ σημείωνε ότι χρειαζόταν τουλάχιστον 3 μεραρχίες επιπλέον, μόνο για την Πελοπόννησο, λόγω της ανάπτυξης στις τάξεις του ΕΛΑΣ  που είχε εμφυσήσει το οργανωτικό πνεύμα του Άρη και η  προσωπική του παρουσία στην περιοχή («Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα. Τα αιματηρά ίχνη της 117ης Μεραρχίας Καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδα», Βιβλιοπωλείον της Εστίας). Τέτοια αποτελέσματα μάλλον δεν θα μπορούσαν να επιτυγχάνονται από «κατσαπλιάδες»…

   Καταγεγραμμένες είναι οι απόψεις του  Κρις Μοντάγκιου Γούντχαουζ, του Άγγλου Συνταγματάρχη, επικεφαλής της βρετανικής αποστολής στην Ελλάδα, για τον Άρη ως στρατιωτική μεγαλοφυΐα. «Χωρίς Ζέρβα δεν γινόταν, χωρίς Αρη δεν πετύχαινε», έλεγε ο Γούντχαουζ για την επιχείρηση της ανατίναξης του Γοργοποτάμου. Ο Κρις Γουντχάουζ, σε επιστολή του προς την ηγεσία του ΕΑΜ, αμέσως μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου,  ανάμεσα στα άλλα γράφει: «…θέλω να ευχαριστήσω εκ μέρους της Αγγλίας και την οργάνωσίν σαςκαι τον ικανώτατον στρατιωτικόν αρχηγόν σας» (Στρατηγού Ν. Ζέρβα: «Απομνημονεύματα», εκδόσεις «Μέτρον»).

   Όσο για την πολιτική διορατικότητα και οξυδέρκεια του Άρη, πέρα από τις διαπιστώσεις του για τις συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και φυσικά της Βάρκιζας ότι «παρέδιδαν το απελευθερωτικό κίνημα δεμένο χειροπόδαρα στους Άγγλους» («Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων», Δ.Χαριτόπουλου, εκδόσεις «Τόπος» - RealNews) αρκεί η υπόμνηση των λόγων του στη σύσκεψη των καπετάνιων του ΕΛΑΣ τον Νοέμβρη του ’44: «Αν ζήσει κανένας σας – τους έλεγε - να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει». Επομένως, όπως έχει γράψει και ο συνάδελφος Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος: «Μπορεί να προσάψει κανείς ό,τι θέλει στον Βελουχιώτη, όχι όμως απουσία στρατηγικού, “γεωπολιτικού” ενστίκτου και βαθιάς ιστορικής γνώσης».

   Ο Άρης Βελουχιώτης δεν γεννήθηκε μέσα σε μια στιγμή, όπως η Αθηνά μέσα από το κεφάλι του Δία. Δεν προέκυψε αστραπιαία. Για να φτάσει να διαμορφωθεί από τον Θανάση Κλάρα (αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα) στον χιλιοτραγουδισμένο πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ, διένυσε μια πολυκύμαντη πορεία βασανιστικής ωρίμανσης . Ο Άρης ήταν δημιούργημα και «γέννημα» της ανάτασης του ίδιου του ελληνικού λαού. Ο μεγάλος ποιητής Κώστας Βάρναλης στο βιβλίο του Πάνου Λαγδά «Άρης Βελουχιώτης ο πρώτος του αγώνα», έγραψε: «Θρυλικός ο Άρης Βελουχιώτης. Ο πρώτος που άρχισε την Αντίσταση του λαού στα βουνά κι ο τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο. Η πρώτη ψυχή του Αγώνα, κι η τελευταία πνοή. Λίγοι το καταλάβανε όπως ο Άρης, πως οι εχθροί της Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των εχθρών του. Τιμή και δόξα στο ασύγκριτο παλληκάρι. Τιμή και δόξα και στο λαό που τόνε γέννησε».

   Ο Άρης δεν υπήρξε, δεν διαμορφώθηκε «τυχαία». Η διαδρομή από τον Θανάση Κλάρα μέχρι τον κομμουνιστή Άρη Βελουχιώτη, είναι μια διαδρομή ταυτισμένη με το μήνυμα που εκπέμπεται από τα ίδια τα νάματα της ποίησης του κομμουνισμού. Πολλοί παριστάνουν τους «αρμόδιους» να μιλήσουν γι' αυτή τη διαδρομή. Όμως, αρμοδιότερος ήταν ο ίδιος ο Άρης. Και μίλησε: «...Αν στη ζωή μου υπάρχει ένα σημείο που με συγκίνηση και με υπερηφάνεια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω, είναι ακριβώς η εποχή που μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα», γράφει σε επιστολή στον «Ριζοσπάστη», στις  9/9/1931. «Έκτοτε – συνεχίζει - δεν έχω στο ενεργητικό μου παρά φυλακίσεις για πάλη επαναστατική. Μιλάν τα γεγονότα, μιλάει αυτή η αλήθεια. Ούτε ΜΙΑ ΚΗΛΙΔΑ. Είναι αυτό σε βάρος μου; Είναι αυτό στοιχείο ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα;». Περίπου προφητικά στην ίδια επιστολή καταλήγει: «Στο κόμμα αυτό έδωσα όλη μου τη ζωή και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάμεις μου απομείναν στον αγώνα του, για το ψωμί των εργαζομένων, κατά των φόρων και των πολέμων, για την επανάσταση».

   Με αυτά τα εφόδια έφερε σε πέρας ο Άρης την αποστολή που του ανατέθηκε, όταν ανέλαβε να υλοποιήσει την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για την συγκρότηση αντάρτικου απελευθερωτικού στρατού. Με αυτό το πνεύμα γράφτηκε από το χέρι του Άρη ο όρκος του ΕΛΑΣ, ο όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας στη Ρούμελη που δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά.

«Εγώ παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη.

Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του Λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του».

   Αθάνατο πολιτικό κειμήλιο, διαχρονικής αξίας - και δραματικής επικαιρότητας στη σημερινή Ελλάδα των ξένων δανειστών και των εγχώριων «σωτήρων» - αποτελεί η ιστορική ομιλία του Άρη που την εκφωνεί στις 29 Οκτώβρη του 1944 στην απελευθερωμένη Λαμία εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Ο Άρης παρουσιάζει την πολιτική του ΕΑΜ και, ανάμεσα στα άλλα, λέει:

   «Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.

   Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.

   Ενώ εμείς το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

   Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;

   Όταν έξαφνα στα 1929-'31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας, να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν.

   Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα.

   Αυτοί, λοιπόν, οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και τη διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία(...). Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του».

 

   Ο Άρης λατρεύτηκε από τους συναγωνιστές του. Να τι περιγράφει ένας από τους αντάρτες του, ο Καραδημήτρης, στον Σπύρο Μελετζή: «Τί να σου πω, Σπύρο, τόσο σκληραγωγημένο άνθρωπο δε θα ξανακάνει ο κόσμος. Στις πορείες εμείς παιδιά τώρα και κουραζόμαστε και κείνος άντεχε πιο πολύ απ' όλους μας, στην πείνα τα ίδια, στη δίψα και στην κακοπέραση. Πολλές φορές έμεινε εκείνος νηστικός για να δώσει σε μας. Κι ένα τσιγάρο ακόμα νά 'χε θα τό 'δινε σε μας. Ήταν τόσο σκληρός με τον εαυτό του που πολλές φορές μας τρόμαζε. Ούτε ασκητής, ούτε φακίρης δε θα μπορούσε ν' αντέξει στη γεμάτη στερήσεις ζωή που έκανε ο Άρης και μάλιστα τότε στις αρχές που ξεκινήσαμε. Μαρτυρήσαμε όλοι μας, κι αν δεν ήταν ο Άρης να μας εμψυχώνει κάθε μέρα, θα τά 'χαμε παρατήσει. Τόσο δύσκολες μέρες περάσαμε τότε στις αρχές».

   Από την σημερινή Ελλάδα δεν λείπουν οι απόγονοι του δοσιλογισμού. Οι πολιτικοί και ιδεολογικοί συνεχιστές των ταγματασφαλιτών. Οι φασίστες γκεμπελίσκοι που ματαιοπονούν στην προσπάθεια τους να σπιλώσουν τον Άρη και να παραχαράξουν την Ιστορία. Όπως συνηθίζεται στην περίπτωση των φασιστών, ο «Καιάδας» της γελοιότητάς τους είναι τόσο βαθύς όσο η προστυχιά τους. Και όσο πιο πρόστυχοι γίνονται τόσο περισσότερο θυμίζουν τον «ήρωα» ενός επίσης«προφητικού» κειμένου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αναγέννηση» στις 21 Ιούνη 1945. Ο Θεσσαλός δημοσιογράφος Φαίδων Μακρής, έγραφε:

«Σύμφωνα με τους μαθηματικούς νόμους του εκκρεμούς, το καθημαγμένο κεφάλι του Αρη Βελουχιώτη, ταλαντευόταν προχθές κρεμασμένο σ' ένα φανοστάτη της πλατείας των Τρικάλων. Αιωρείτο αργά. Δεξιά - αριστερά, δεξιά - αριστερά και κάθε ταλάντευση σημείωνε και μια τραγική στιγμή των καιρών που διανύουμε. Σιωπηλά τα πλήθη βλέπαν με κατάπληξη το μακάβριο θέαμα.

Ενα "γιατί;" μεγάλο σαν το έργο του Αρη, γεννιόταν μες στις ψυχές όλων χωρίς να φτάνει και στα χείλια. Η ανταρσία του ενάντια στο κράτος τιμωρήθηκε με το θάνατο, η ανταρσία ενάντια στο κόμμα του τιμωρήθηκε ακόμα πιο σκληρά για έναν κομμουνιστή, με τη διαγραφή του.

Ομως, η αισχρή, βάρβαρη και ανίερη διαπόμπευση της κεφαλής του ήρωα είναι μια ιστορική αδικία και μια εθνική ντροπή...

"Χαράς ευαγγέλια" γαύγισε για το θάνατο του ήρωα η εμπαθής ασημότης της Νομαρχίας Τρικάλων, χωρίς να σκεφτεί ότι όταν αυτός θα εγκαταλείψει με "τας κεκανονισμένας τιμάς" τη ζωή, ύστερα από λίγο δε θα τον θυμούνται ούτε οι στενότεροι συγγενείς του, ενώ τον Άρη Βελουχιώτη δε θα τον ξεχάσουν ούτε οι φίλοι του ούτε οι εχθροί του. Γιατί αυτός και το έργο του έχουν πια καταγραφεί στην ιστορία του έθνους».

   Αυτός ήταν ο Άρης. Ανέγγιχτος από κάθε επιχείρηση γκεμπελικού τύπου λασπολόγησης του ονόματός του. Και έτσι θα παραμείνει: Ολικά και αμετάκλητα αποκαταστημένος στη συνείδηση του λαού. Γιατί, πολύ απλά, είναι βαθιά εγκαταστημένος στο νου και στην καρδιά του λαού, ως σύμβολο των αγώνων για τη λευτεριά και τη δημοκρατία του λαού.  

Πηγή:http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/

Μαύρο Μέτωπο

Η κρίση στην Ουκρανία μας αποκαλύπτει για μιαν ακόμα φορά τοαποτρόπαιο πρόσωπο της Δύσης – της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το πρόσωπο αυτό, επί Ευρωπαϊκού εδάφους, το έχουμε ήδη δει στη διάλυση, με πολεμικά μέσα, της Γιουγκοσλαβίας. Οπως και στον τρόπο που δοκιμάσθηκε, εν πρώτοις σε ορισμένες απ’ τις βαλτικές χώρες, η αναβίωση του ναζισμού στις κρατικές και τις κυβερνητικές δομές. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ ο ρεβανσισμός, δειλά στην αρχή, αχαλίνωτος σήμερα, προσπαθεί να αναθεωρήσει τα αποτελέσματα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου κι εν πολλοίς τα καταφέρνει. Και εις ό,τι αφορά τα κράτη και εις ό,τι αφορά τις τάξεις. Ο,τι είχε επί έναν αιώνα κατακτήσει η εργατική τάξη και ο κόσμος της εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ηπειρο, Δυτική και Ανατολική έχει πλέον απαλλοτριωθεί απ’ την αστική τάξη. Η εργασία έχει επιστρέψει στην εποχή της σκλαβιάς και η πολιτική ασκείται από λακέδες των τραπεζών και των πολυεθνικών, νεοφιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες, συντηρητικούς κι ακροδεξιούς. Ενα Μαύρο Μέτωπο.

Αυτό το Μαύρο Μέτωπο οργιάζει παντού στον πλανήτη με τον καπιταλισμό να τον κατασπαράζει και τον ιμπεριαλισμό να τον σφαγιάζει. Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Αίγυπτος, Σουδάν, Χώρες της Αφρικής, Γεωργία – ουκ έστιν αριθμός. Αίμα και μπίζνες. Το φιάσκο της εξαγωγής

της δημοκρατίας έχει οδηγήσει σε κράτη φυλάρχων, ενώ οι ίδιες οι δυτικές δημοκρατίες εκφυλίζονται όλο και πιο πολύ σε ολιγαρχικές τυραννίδες υπό το κράτος μιας μιντιακής τρομοκρατίας που αποβλακώνει όσον και τα εκπαιδευτικά συστήματα. Μια ολόκληρη προπαγανδιστική μηχανή

έχει στηθεί και διώκει το φρόνημα και το σθένος των πολιτών, τους υποσκάπτει το αίσθημα της αξιοπρέπειας, του συνανήκειν και της αλληλεγγύης, ενώ ταυτοχρόνως ο κυνισμός, η ιδιώτευση και συνεπώς η αποκτήνωση αποθεώνονται. Κάθε έννοια (φιλολαϊκού) κράτους ξεφτιλίζεται από όσους (όμως κρατικοδίαιτους) αληταράδες επιφυλάσσουν για τον εαυτόν τους το προνόμιο της νομής του.

Ο Λένιν έλεγε ότι η αποκοπή ενός λαού από την ιστορία του και την παράδοσή του τον κάνει ευάλωτο, άθυρμα, εκείνων που θέλουν να τον χειραγωγούν. (Η σκέψη αυτή αποδίδεται στη χώρα μας εσφαλμένως στον Κίσσιγκερ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Προς τούτο η ιστορία, με την αναθεώρησή της για πολιτικούς λόγους (που εμφανίζονται ως κοινής αποδοχής όπως η πολιτική ορθότητα) με την προπαγανδιστική χρήση της στο εκπαιδευτικό σύστημα και στον δημόσιο λόγο, καθίσταται πρωταρχικό εργαλείο χειραγώγησης. Για παράδειγμα στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας στην Ισπανία, ο Λόρκα εμφανίζεται να «πεθαίνει στον πόλεμο». Οχι να εκτελείται από τους φασίστες, αλλά απλώς να πεθαίνει – πιθανόν από κρυολόγημα ή από παρατεταμένο λόξιγκα. Αποτέλεσμα η αποβλάκωση.

Το φαινόμενο στη χώρα μας, τόσοι πολλοί νέοι άνθρωποι να αγνοούν την ιστορία και να υιοθετούν την παραϊστορία που βολεύει τη Χρυσή Αυγή, ή απ’ την άλλη μεριά την παραϊστορία (χρυσοφόρα) των εθνομηδενιστών, έχει την εξήγηση του και στον διαμελισμό του μαθήματος της ιστορίας στην εκπαίδευση. Δεν είναι τυχαίο ότι στον εμφύλιο που αρχίζει να γενικεύεται στην Ουκρανία, τηνΗμέρα της Νίκης

στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο εναντίον του Ναζισμού, ορισμένοι «επίσημοι» χαιρέτιζαν τη μνήμη του Χίτλερ, ως «ελευθερωτή απ’ τον Σοβιετικό ζυγό».

Ας δούμε όμως πρώτα ποιοι είναι αυτοί οι «επίσημοι» και τι σχέση έχουν με τη Δύση, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ΗΠΑ. Κατ’ αρχήν τους είδαμε στην πλατεία του Κιέβου, τον Δεξιό Τομέα και το κόμμα Σβόμποντα, να χαιρετούν φασιστικά και να δέρνουν φασιστιικά – μόνον

ο κ. Παντελής Καψής δεν τους είδε. Οπως «δεν είδε» η Δύση τους ακροδεξιούς δολοφόνους να πυροβολούν τους ακροδεξιούς διαδηλωτές, στην ίδια αυτή πλατεία, για να χρεώσουν τους νεκρούς στην τότε Ουκρανική κυβέρνηση – μια κυβέρνηση αχρείων, κλεφτών και τυράννων πλην όμως εκλεγμένη απ’ τον λαό. Μια δυτικόφιλη κυβέρνηση απατεώνων κάργα «δημοκρατική» για τη Δύση που όμως μόλις τα γύρισε υπέρ της Ρωσίας έγινε «αυταρχική» και «καθεστώς».

Ούτε το πραξικόπημα εναντίον αυτής της κυβέρνησης μπόρεσε «να δει» η Δύση, αν και το οργάνωσε αυτή η ίδια βάζοντας μπροστά ακροδεξιούς, φασίστες και εθνικιστές. Κατάπληκτος όλος ο κόσμος έβλεπε τραμπούκους και χουλιγκάνους, να δέρνουν και να δολοφονούν όποιον γούσταραν και ύστερα, σαν ποντίκια ντυμένα με κοστούμια να μπαίνουν στο Κοινοβούλιο, να προπηλακίζουν και να διώκουν όλους τους άλλους, μοιράζοντας μεταξύ τους υπουργιλίκια και πρωθυπουργιλίκια. Ουδέν παράδοξον για τη Δύση, μάλιστα οδικός μας κλόουν που παριστάνει τον υπουργό Εξωτερικών έσπευσε να εναγκαλισθεί και να νομιμοποιήσει τα αιματοβαμμένα αυτά καθάρματα.

Ενας απρόθυμος εμφύλιος πόλεμος είχε αρχίσει στην Ουκρανία. Σήμερα ο εμφύλιος αυτός μαίνεται. Βλέπουμε στις οθόνες μας ελάχιστες απ’ τις αγριότητες που συμβαίνουν. Βλέπουμε τις φασιστικές ορδές να καίνε, να πυροβολούν ανθρώπους στον σβέρκο και να ξεφτιλίζουν τη νοημοσύνη μας, ομιλούσες μια γλώσσα που πιθηκίζει την πολιτική ορθότητα των Δυτικών – ίσως διότι και στις δύο εκδοχές υποκρύπτεται ο ίδιος βαθύς φασισμός. Για τη

Δύση τα θύματα των φασιστών είναι «τρομοκράτες». Για τη Δύση τα δημοψηφίσματα και η απόσχιση είναι «παράνομες πράξεις» που αντίκεινται στο Διεθνές Δίκαιο, ενώ η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου ήταν «νόμιμη» κι αγγελικά πλασμένη, ή ο εσωτερικός διαμελισμός του Ιράκ και της Λιβύης, τόσο θεάρεστα έργα όσον η αιματοχυσία στη Συρία.

Αυτή η ειδεχθής στις προθέσεις της, στην υποκρισία της και στο θράσος της γλώσσα των Δυτικών ομιλείται πολλά χρόνια τώρα με ολέθρια αποτελέσματα. Οσον κι αν ένα μέρος των πολιτών στη Δύση την έχει πάρει μυρωδιά και την απεχθάνεται, το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων μέσα στις κοινωνίες έχει υποταχθεί σ’ αυτήν κι ακόμα περισσότερο ένα σημαντικό μέρος την ενστερνίζεται, αν κρίνουμε κι από την άνοδο της Ακροδεξιάς στη Γηραιά Ηπειρο, ή τις αποκαλυπτικών διαστάσεων μπουρδολογίες που κυριαρχούν στις όλο και πιο θρησκόληπτες ΗΠΑ.

Οσον πιο δεξιά στρέφουν τα κράτη και τις κοινωνίες οι ελίτ που κυβερνούν στο όνομα των τραπεζών και των πολυεθνικών, χρησιμοποιώντας έναν λόγο πολιτικώς ορθόν, πολυπολιτισμικόν και μεταμοντέρνο, άλλο τόσο ενσωματώνουν τον ακροδεξιό λόγο που έρπει στις ίδιες κοινωνίες τάχα ως αντίδραση στον κυρίαρχο, ένα λόγο πρωτόγονον, απαίδευτον, των ενστίκτων.  Για αυτό και δύο φαινομενικώς αντίθετα πράγματα, ο κυρίαρχος λόγος του «εκσυγχρονισμού» και των «μεταρρυθμίσεων» έτσι όπως τον ομιλούν νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες συμπλέει με τον ακροδεξιό λόγο έτσι όπως τον ομιλούν οι εθνικιστές και οι φασίστες. Ο λόγος αυτός είναι ενιαίος έτσι όπως τον βλέπουμε να ομιλείται στα σπουδαία (περίπτωση Ουκρανίας, Γιουγκοσλαβίας, Αφγανιστάν κτλ) αφήνοντας τις διαφοροποιήσεις για τα ήσσονα όπου άνετα μπορούν να εκτονώνονται χωρίς να ενοχλούν θέματα, όπως ο ρατσισμός ή η ομοφοβία, που άνετα καταναλώνουν όσοι χειραγωγούνται σε μια τάχα μου αντίθεση προς το σύστημα, οι ακροδεξιοί. Οσον πιο πολύ τίθεται εκτός πεδιάς ή παιδεία, τόσον πιο αποτελεσματική αποβαίνει αυτή η διαδικασία

η οποία βάζει τον λαό στη μέση μιας μέγκενης που έχει στο πάνω μέρος της τη δεξιά και στο κάτω της την ακροδεξιά.

Τη γλώσσα που ομιλεί σήμερα η Δύση στην Ουκρανία θα (προσπαθήσει να) τη μιλήσει μια μέρα και στη Θράκη. Με τους ανάποδους στόχους: εκεί η απόσχιση θα είναι «νόμιμη» όπως στο Κόσοβο, οι πατριώτες θα ονομάζονται «τρομοκράτες» και ο εθνικισμός των δικών τους «αυτοπροσδιορισμός».

Ηδη αυτή η γλώσσα του Μαύρου Μετώπου ομιλείται στη Θράκη από ελληνόφωνα τσιράκια της Δύσης – της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ συν το Προξενείο. Με όχημα τις ΜΚΟ και χρυσοφόρα προγράμματα εκπαιδευτικού ή άλλου τύπου, ένας εσμός χρυσοκανθάρων που διαπερνά όλα τα κόμματα (πλην ΚΚΕ και ΑΝ.ΕΛ) και χρησιμοποιεί τους Χρυσαυγίτες και λοιπούς εθνικιστές ως χρήσιμους ηλίθιους, ήδη υφαίνεται ο ιστός που αύριο θα γίνει βρόχος.

Προ ολίγων ημερών Βρετανοί στρατιώτες πατούσαν πάνω σε σκοτωμένους Ταλιμπάν, όπως πατούν οι κυνηγοί πάνω στα θηρία ή πατούσαν οι Αποικιοκράτες πάνω στα θύματα – θηράματά τους, ανθρώπινα βεβαίως. Εκεί πίσω έχει γυρίσει η Δύση, σε ένα πλαίσιο που ο καπιταλισμός καταστρέφει αποενοχοποιημένος και ο ιμπεριαλισμός τροφοδοτεί με κάρβουνο τη μηχανή του.Αυτή τη γλώσσα

μιλά η Δύση όταν αποκαλεί τον πόλεμο, «ανθρωπιστική επιχείρηση» και τις σφαγές «παράπλευρες απώλειες». Αυτή τη γλώσσα ομιλεί όταν σπηκάρει για «ανθρώπινα δικαιώματα» και δεν εννοεί το δικαίωμα στην εργασία, στη μόρφωση, την υγεία, τον ελεύθερο χρόνο. Πρόκειται για τον ιταμό κι απάνθρωπο «πολιτισμό» των απασχολήσιμων, των ανέργων, των ανασφάλιστων, των εξαθλιωμένων – στην ίδια την Δύση – των παιδιών σκλάβων, των ενήλικων σκλάβων, της πείνας, του τρόμου και της αρρώστιας στην υπόλοιπη ανθρωπότητα. Πρόκειται για

τον νόμο των ισχυρών μιας ζούγκλας που επιτρέπεται να θανατώνονται οι Παλαιστίνιοι ή οι Κούρδοι, να κατέχεται η μισή Κύπρος, να ταπεινώνεται και να ληστεύεται η Ελλάδα ή όποιο άλλο απ’ τα pigs, απ’ τα πραγματικά γουρούνια με τα λευκά κολάρα. Ο φασισμός των σαλονιών κυβερνά τη Δύση κι όταν χρειάζεται βγάζει στους δρόμους και τον φασισμό των υπονόμων. Φασίστες στην κυβέρνηση του Κιέβου κι όμως οι καθ’ όλα ευαίσθητες Εβραϊκές κοινότητες ανά τον κόσμο, οι οργανώσεις και τα λόμπι τους, δεν έχουν βγάλει τσιμουδιά.

Δεν ξέρω πόσο μπορεί να κρατήσει αυτή η Χίμαιρα μέσα στην οποίαν χορεύουν Γρύπες και Αρπυιες, όμως ακριβώς 100 χρόνια μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πάλι στα ίδια έχουμε επανέλθει.        Στην επικράτεια ενός «Γιγάντιου Τέρατος με μυαλό Νάνου» που μιλάει διπλή γλώσσα και «δεν καταλαβαίνει Χριστό»...

Πηγή:http://www.enikos.gr/stathis/

ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ... ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕΤΑΔΙΔΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ … ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΝΤΟΥ.... ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΑΜΟΣ…

Χαλκιδική:Συλλήψεις και τραυματίες 

από επίθεση των ΜΑΤ στη διαδήλωση των κατοίκων (Συνεχής ενημέρωση)

20:00 Οι διαδηλωτές αποχώρησαν από το Χονδρό Δένδρο προς τα γύρω χωριά

19:11 Ελεύθερες αφέθηκαν και οι δύο  γυναίκες που συνελήφθησαν στο Χονδρό Δένδρο 

μετά από εντολή εισαγγελέα. Οι κατηγορίες εναντίον των τριών συλληφθέντων είναι 

απείθεια και παράνομη βία και θα οριστεί τακτική δικάσιμος.

17:36 Σύμφωνα με νεότερη ενημέρωση οι τρεις προσαγωγές (δύο γυναίκες και ένας άνδρας 

που πάσχει από καρδιακά προβλήματα)έχουν μετατραπεί σε συλλήψεις ενώ μία γυναίκα με 

κάταγμα στο πόδι έχει μεταφερθεί στο Κέντρο Υγείας. Οι συλληφθέντες κατηγορούνται για 

παράνομη βία και απείθεια. Ο άνδρας μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και αφέθηκε ελεύθερος.

Στο Χονδρό Δένδρο πραγματοποιείται εκ νέου συγκέντρωση των κατοίκων καθώς η εταιρεία 

θέλει να μεταφέρει προκατ κατασκευές σπιτιών και γραφείων στις εγκαταστάσεις της  εταιρείας, κίνηση παράνομη καθώς δεν έχει εκδοθεί οικοδομική άδεια για να γίνει αυτό. 

Αυτή τη στιγμή περισσότεροι από 200 κάτοικοι είναι συγκεντρωμένοι στο σημείο ενώ 

καταφθάνουν ολοένα και περισσότερες κλούβες των ΜΑΤ.

15:50 Κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής στην τοποθεσία 

Χονδρό Δένδρο στις Σκουριές τα ΜΑΤ πραγματοποίησαν επίθεση χτυπώντας και σέρνοντας 

τους κατοίκους στο δρόμο.

Οι γυναίκες που συμμετείχαν στη συγκέντρωση σχημάτισαν αλυσίδες για να σταματήσουν 

τη διέλευση λεωφορείων με εργαζόμενους που έβγαιναν από το εργοτάξιο. 

Τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στους διαδηλωτές με ξύλο και χημικά με αποτέλεσμα 3 άνθρωποι να 

τραυματιστούν (μία γυναίκα στα νεφρά και στο χέρι και μία στο πόδι) και να μεταφερθούν 

στο Κέντρο Υγείας τραυματισμένοι ενώ ταυτόχρονα, σύμφωνα με επιβεβαιωμένες 

πληροφορίες έγιναν δύο προσαγωγές γυναικών και ενός άνδρα από την αστυνομία.

Οι προσαχθείσες γυναίκες έχουν μεταφερθεί στο ΑΤ Πολυγύρου.

Την ίδια ώρα διαδηλωτές βρίσκονται πεσμένοι στο δρόμο και μάλιστα εις εξ αυτών 

αντιμετωπίζει καρδιακά προβλήματα και  κινδυνεύει χωρίς μέχρις στιγμής να έχει 

προσέλθει ασθενοφόρο να τον παραλάβει. Έκκληση κάνουν αυτή τη στιγμή οι  κάτοικοι για 

βοήθεια.

Αυτή την στιγμή έχει έρθει γιατρός προκειμένου να παράσχει τις πρώτες βοηθειες στον 

ασθενή ενώ σύμφωνα με πληροφορίες περιπολικό τον μεταφέρει στο νοσοκομείο γιατί το 

ασθενοφόρο αργεί να φτάσει. Στο σημείο παραμένουν διμοιρίες των ΜΑΤ

Δηλώσεις κατοίκων στο ρ/σ στο Κόκκινο:" Έσερναν γυναίκες στο δρόμο"- "Τα Ματ 

έσερναν τον θείο μου που είναι καρδιακός"

«Άνθρωπος σοβαρά τραυματισμένος είναι πεσμένος στο έδαφος. Παραμένουν οι διμοιρίες 

πάνω από μισή ώρα ζητάμε ασθενοφόρο και δεν έχει έρθει τίποτα. 

Κάναμε διαμαρτυρία γιατί παρανομούν για ακόμη μία φορά με τις εργασίες τους για ακόμη μία φορά στρώνουν το δρόμο με στείρα απόβλητα της εταιρείας και αποθέτουν παράνομα κοντέινερ στις εγκαταστάσεις χωρίς να έχουν οικοδομική άδεια.

Παρενέβη η αστυνομία ενώ κάναμε καθιστική διαμαρτυρία και σέρνανε τις γυναίκες για να ανοίγουν το δρόμο, συλλάβανε δύο γυναίκες μία από το Γομάτι και μία από την Ιερισσό. Δύο γυναίκες έχουν τραυματιστεί, χτυπούσανε και δέρνανε. Χρειαζόμαστε επειγόντως ασθενοφόρο, άνθρωπος είναι με καρδιά στο δρόμο» δήλωσε η Λόλα Χρυσούλη, κάτοικος της Ιερισσού στο Κόκκινο.

 «Μας έσυραν μας χτύπησαν ο θείος μου που είναι καρδιακός τους έδειχνε ακόμη τα 

καλώδια του τον έσερναν δεν έφερναν ασθενοφόρο μεταφέρεται τώρα στο Κέντρο υγείας 

Παλαιοχωρίου, δεν έφερναν ασθενοφόρο μόνο γιατρούς. Η κατάσταση ήταν τραγική» 

δηλώνει η κάτοικος Μεγάλης Παναγιάς Μαρία Καραστέργιου στο Κόκκινο.

Οι κάτοικοι αντιδρούν στην παράνομη διάνοιξη δασικών δρόμων εκ μέρους της εταιρείας 

και έχουν ήδη καταθέσει στον εισαγγελέα καταγγελία διαμαρτυρίας.

Διαμαρτυρία κατοίκων στο Χονδρό Δένδρο παρουσία ισχυρών αστυνομικών 

δυνάμεων

Πηγή: http://agelastos-xwra.blogspot.gr/2014/03/blog-post_18.html#.UyoYRIx2Ohd.blogger