Η περιγραφή της γέννεσης του κόσμου "Big Bang" από τον Λεύκιππο τον 5ο αιώνα π.Χ.

Του Μιχάλη Καλόπουλου

 Λεύκιππος, ο δάσκαλος του  Δημόκριτου και πατέρας της ατομικής  θεωρίας, την οποία πρόβαλε και εξέλιξε ο πιο χαρισματικός, πιθανότατα, μαθητής του.

Ο Λεύκιππος ήταν Έλληνας φιλόσοφος του 5ου αι. π.κ.χ. (480/470 π.κ.χ.-400 π.κ.χ.) από τα Άβδηρα (κάποιοι λένε από τη Μίλητο) μαθητής του Ζήνωνα του Ελεάτη. Διατύπωσε πρώτος την υπόθεση ότι η ύλη αποτελείται από άτομα.

Είναι πέρα από κάθε κατανόηση το πως ο μέγας αυτός θεωρητικός (Λεύκιππος ο Αβδηρίτης) διέβλεψε από τότε με τέτοια ακρίβεια την μεγάλη κοσμογονική έκρηξη που σήμερα ειναι γνωστή ως BIG BANG!

“ΠΩΣ ΣΥΝΕΣΤΗΚΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ”

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ:    "Ο νυν κόσμος περικεκλασμένω σχήματι εσχημάτισται τον τρόπο τούτον:      Των ατόμων σωμάτων απρονόητον και τυχαίαν εχόντων την κίνησιν συνεχώς τε και τάχιστα κινουμένων, εις ταυτό πολλά σώματα συνηθροίσθη, [και] δια τούτο ποικιλίαν έχοντα (και) σχημάτων και μεγεθών.      Αθροιζομένων δε εν ταυτώ, τούτων τα μεν οσα μείζονα ην και βαρύτερα πάντων υπεκάθιζεν, όσα δε μικρά και περιφερή και λεία και ευόλισθα ταύτα εξεθλίβετο, κατά την σύνοδον των ατόμων, εις τε το μετέωρον ανεφέρετο.    ώς δε ουν εξέλειπεν μεν η πληκτική δύναμις μετεωρίζουσα, ουκέτι δε ήγεν η πληγή πρός το μετέωρον, εκωλύετο δε ταύτα κάτω φέρεσθαι, επιέζετο [δε βιαίως] πρός τους τόπους τους δυνάμενους δέξασθαι.      Ουτοι δε ήσαν οι πέριξ και προς τούτοις το πλήθος των σωμάτων περιεκλάτω: περιπλεκόμενα δε αλλήλοις Αυτοί δε (οι τόποι) κατά την περίκλασιν τον ουρανόν εγέννησε.      Της δε αυτής εχόμεναι φύσεις αι άτομοι, ποικίλαι ούσαι... την των. άστρων φύσιν απετέλουν"

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:  O Κόσμος αυτός, σε (αυτή την) διασπαρμένη μορφή εσχηματίσθη με τον εξής τρόπο:    Τα σώματα των ατόμων, χωρίς αιτία και τυχαία έχοντας την κίνηση, κινούμενα συνεχώς και ταχύτατα, [και] δια τούτο ποικιλίαν έχοντα πλήθος επί τον αυτό (τόπο) συγκεντρώθησαν...     Συναθροιζομένων δε εν ταυτό (στον ίδιο τόπο) εξ’ αυτών τα μεν όσα μείζονα και βαρύτερα, υπό κάτω πάντων (στο κέντρο) εκάθιζαν, όσα δε μικρά και περιφερόμενα, λεία και ευολίσθητα, εξεθλίβοντο, αυτά, κατά την συγκέντρωση των σωμάτων σχηματίζοντας μετέωρο,(ουράνιο φαινόμενο).    Όμως όταν εξέλιπε η πληκτική δύναμη (πλήττω= βαρώ= βαρυτική) που τα μετεώριζε και έπαψε να οδηγεί (τα άτομα) προς το μετέωρο, εμποδίζοντο να φτάσουν (τα άτομα) κάτω (δηλαδή στο κέντρο του φαινομένου), βιαίως δε (με έκρηξη) αυτά εσπρώχθησαν σε τόπους που μπορούσαν να τα δεχθούν.    Αυτοί δε (οι τόποι) ήταν ο περιβάλλον χώρος και σ΄ αυτόν τον χώρο το πλήθος των σωμάτων διεσπάσθη. Περιπλεκόμενα δε μεταξύ τους κατά την διαίρεση τον ουρανό εγέννησαν!    Της αυτής δε φύσεως άτομα, που είναι ποικίλα... την φύση των άστρων αποτελούν.

Είναι πέρα από κάθε κατανόηση το πως ο μέγας αυτός θεωρητικός διέβλεψε από τότε με τέτοια ακρίβεια την μεγάλη έκρηξη την γνωστή σήμερα ως BIG BANG!
Ο ίδιος μεταξύ άλλων δήλωνε: «άπειρα είναι τα πάντα και εις άλληλα μεταβάλλονται».

Πηγή:http://www.ekivolos.gr/

Ο “Πραχτικισμός” στο εθνικό ζήτημα – V. I. Lenin

V.I. Lenin  Ο “Πραχτικισμός” στο εθνικό ζήτημα

Για το ζήτημα της αυτοδιάθεσης των εθνών (1914)

Κριτικά σημειώματα πάνω στο εθνικό ζήτημα, Σύγχρονη Εποχή, 2006

Με ιδιαίτερο ζήλο άρπαξαν οι οπορτουνιστές το επιχείρημα της Ρόζας Λούξεμπουργκ ότι η παράγραφος 9 του προγράμματός μας δεν περιέχει τίποτε το «πραχτικό». Η ίδια η Ρόζα Λούξεμπουργκ ενθουσιάστηκε τόσο μ’ αυτό το επιχείρημα, που στο άρθρο της βρίσκουμε κάποτε αυτό το «σύνθημα» να επαναλαμβάνεται οκτώ φορές σε μια σελίδα.

Η παράγραφος 9, γράφει η Λούξεμπουργκ: «δεν κάνει καμιά πρακτική υπόδειξη για την καθημερινή πολιτική του προλεταριάτου, δεν δίνει καμία πρακτική λύση στα εθνικά προβλήματα».

Ας εξετάσουμε αυτό το επιχείρημα, που διατυπώνεται μάλιστα έτσι που είτε η παράγραφος 9 δεν εκφράζει απολύτως τίποτα, είτε υποχρεώνει να υποστηρίζονται όλες οι εθνικές επιδιώξεις.

Τι σημαίνει η διεκδίκηση της «πρακτικότητας» στο εθνικό ζήτημα;

Είτε την υποστήριξη όλων των εθνικών επιδιώξεων, είτε την απάντηση: «“ναι ή όχι” στο ζήτημα του αποχωρισμού του κάθε έθνους, είτε γενικά ότι οι εθνικές διεκδικήσεις είναι άμεσα» “πραγματοποιήσιμες”».

Ας εξετάσουμε τις τρεις αυτές πιθανές έννοιες της διεκδίκησης της «πρακτικότητας».

Η αστική τάξη, που στην αρχή κάθε εθνικού κινήματος παρουσιάζεται φυσικά σαν ηγεμόνας (καθοδηγητής) του, ονομάζει πρακτική υπόθεση την υποστήριξη όλων των εθνικών επιδιώξεων. Η πολιτική όμως του προλεταριάτου στο εθνικό ζήτημα (όπως και στα υπόλοιπα ζητήματα) υποστηρίζει απλώς την αστική τάξη σε μιαν ορισμένη κατεύθυνση, ποτέ όμως η πολιτική του δεν συμπίπτει με την πολιτική της. Η εργατική τάξη υποστηρίζει την αστική τάξη μονάχα προς το συμφέρον της εθνικής ειρήνης  (που η αστική τάξη δεν μπορεί να τη δόση ολόκληρη και που είναι πραγματοποιήσιμη μονάχα στα πλαίσια μιας ολοκληρωτικής δημοκρατικοποίησης), προς το συμφέρον της ισοτιμίας, προς το συμφέρον της δημιουργίας καλύτερων όρων για την ταξική πάλη. Γι’ αυτό ακριβώς οι προλετάριοι προβάλλουν ενάντια στον πρακτικισμό της αστικής τάξης μια πολιτική αρχών στο εθνικό ζήτημα, υποστηρίζοντας την αστική τάξη πάντα μόνο υπό όρους. Στο εθνικό ζήτημα κάθε αστική τάξη θέλει είτε προνόμια για το έθνος της, είτε αποκλειστικά πλεονεκτήματα γι’ αυτό. Αυτό ακριβώς λέγεται «πρακτικό». Το προλεταριάτο είναι ενάντια σε κάθε προνόμιο, ενάντια σε κάθε αποκλειστικότητα. Το να ζητάς «πρακτικισμό» από το προλεταριάτο σημαίνει ότι σέρνεσαι από την αστική τάξη, ότι πέφτεις στον οπορτουνισμό.

Πρέπει ν’ απαντάμε με: «ναι ή όχι» στο ζήτημα του αποχωρισμού κάθε έθνους; Αυτό μοιάζει σαν πολύ «πρακτική» διεκδίκηση. Στην πραγματικότητα όμως είναι ανόητη, θεωρητικά μεταφυσική και στην πράξη οδηγεί στην υποταγή του προλεταριάτου στην πολιτική της αστικής τάξης. Η αστική τάξη βάζει πάντα στην πρώτη γραμμή τις εθνικές της διεκδικήσεις. Τις βάζει απόλυτα. Για το προλεταριάτο οι διεκδικήσεις αυτές υποτάσσονται στα συμφέροντα της ταξικής πάλης. Θεωρητικά δεν μπορείς να εγγυηθείς από πριν αν ο αποχωρισμός ενός δοσμένου έθνους, είτε η ισότιμη θέση του μ’ ένα άλλο έθνος, θα ολοκληρώσει την αστικοδημοκρατική επανάσταση. Για το προλεταριάτο έχει σημασία και στις δυο περιπτώσεις να εξασφαλίσει την ανάπτυξη της τάξης του. Για την αστική τάξη έχει σημασία να δυσκολέψει αυτή την ανάπτυξη, παραμερίζοντας τα καθήκοντα αυτής της ανάπτυξης μπροστά στα καθήκοντα τους έθνους «της». Γι’ αυτό, το προλεταριάτο περιορίζεται στην αρνητική, σα να λέμε, διεκδίκηση να αναγνωριστεί το δικαίωμα αυτοδιάθεσης, χωρίς να δίνει εγγυήσεις σε κανένα έθνος, χωρίς να αναλαβαίνει υποχρεώσεις να δόση τίποτα σε βάρος άλλου έθνους.

Ας μην είναι αυτό «πραχτικό», όμως στην πράξη εγγυάται πιο σταθερά απ’ όλα τη δημοκρατικότερη απ’ όλες τις δυνατές λύσεις. Το προλεταριάτο χρειάζεται μόνον αυτές τις εγγυήσεις, ενώ η αστική τάξη κάθε έθνους χρειάζεται εγγυήσεις για τα πλεονεκτήματά της, χωρίς να παίρνει υπόψη της τη θέση (τα πιθανά μειονεκτήματα) των άλλων εθνών.

Η αστική τάξη ενδιαφέρεται πριν απ’ όλα, αν μια δοσμένη διεκδίκηση είναι «πραγματοποιήσιμη» - από εδώ απορρέει η αιώνια πολιτική των συμφωνιών με την αστική τάξη των άλλων εθνών σε βάρος του προλεταριάτου.Αντίθετα για το προλεταριάτο έχει σημασία το δυνάμωμα της τάξης του ενάντια στην αστική τάξη, η διαπαιδαγώγηση των μαζών στο πνεύμα της συνεπούς δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.

Ας μην είναι αυτό «πρακτικό» για τους οπορτουνιστές, είναι όμως η μοναδική εγγύηση στην πράξη, εγγύηση ανώτατης εθνικής ισοτιμίας και ειρήνης ενάντια και στους φεουδάρχες και στην εθνικιστική αστική τάξη.

Όλο το καθήκον των προλετάριων στο εθνικό ζήτημα «δεν είναι πρακτικό» από την άποψη της εθνικιστικής αστικής τάξης κάθε έθνους, γιατί οι προλετάριοι απαιτούν «αφηρημένη» ισοτιμία, καταρχήν ανυπαρξία και των πιο παραμικρών προνομίων, επειδή είναι εχθροί κάθε εθνικισμού. 

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ, επειδή δεν το κατάλαβε αυτό, με την παράλογη εξύμνηση του πρακτικισμού άνοιξε διάπλατα τις πόρτες ακριβώς στους οπορτουνιστές, ιδιαίτερα στις οπορτουνιστικές παραχωρήσεις στο μεγαλορωσικό εθνικισμό.

Γιατί στο μεγαλορωσικό; Γιατί οι μεγαλορώσοι είναι στη Ρωσία το έθνος που καταπιέζει και φυσικά, από εθνική άποψη ο οπορτουνισμός θα εκδηλωθεί στα καταπιεζόμενα έθνη διαφορετικά από τα έθνη που καταπιέζουν.

Η αστική τάξη των καταπιεζομένων εθνών εξονόματος της «πρακτικότητας» των διεκδικήσεών της θα καλεί το προλεταριάτο να υποστηρίζει χωρίς όρους τις επιδιώξεις της. Πιο πρακτικό είναι να πεις ανοιχτά «ναι» για τον αποχωρισμό του τάδε έθνους, όχι όμως για το δικαίωμα αποχωρισμού όλων γενικά των εθνών!

Το προλεταριάτο είναι ενάντια σ’ έναν τέτοιο πρακτικισμό: αναγνωρίζοντας την ισοτιμία και το ίσο δικαίωμα για τη συγκρότηση εθνικού κράτους, εκτιμά και βάζει πάνω απ’ όλα τη συμμαχία των προλετάριων όλων των εθνών, κρίνοντας με το πρίσμα της ταξικής πάλης των εργατών κάθε εθνική διεκδίκηση, κάθε εθνικό αποχωρισμό. Το σύνθημα του πρακτικισμού είναι στην πράξη απλώς σύνθημα άκριτης αποδοχής αστικών επιδιώξεων.

Μας λένε: υποστηρίζοντας το δικαίωμα του αποχωρισμού, υποστηρίζετε τον αστικό εθνικισμό των καταπιεζόμενων εθνών.

Αυτό λέει η Ρόζα Λούξεμπουργκ, αυτό επαναλαβαίνει ξοπίσω της ο οπορτουνιστής Σεμκόφσκι, ο μοναδικός εκπρόσωπος, ας του πούμε με την ευκαιρία, στη λικβινταριστική εφημερίδα των λικβινταριστικών ιδεών σ’ αυτό το ζήτημα!

Εμείς απαντούμε: Όχι, ίσα – ίσα για την αστική τάξη έχει εδώ σημασία η «πρακτική» λύση, ενώ για τους εργάτες έχει σημασία να ξεχωρίσουν κατ’ αρχήν δυο τάσεις. Όσο η αστική τάξη του καταπιεζόμενου έθνους παλεύει ενάντια στο έθνος που καταπιέζει, τόσο είμαστε πάντα και σε κάθε περίπτωση και πιο αποφασιστικά απ’ όλους υπέρ, γιατί είμαστε οι πιο τολμηροί και συνεπείς εχθροί της καταπίεσης. Εφ’ όσον η αστική τάξη του καταπιεζόμενου έθνους είναι υπέρ του δικού της αστικού εθνικισμού, εμείς είμαστε κατά. Πάλη ενάντια στα προνόμια και τη βία του έθνους που καταπιέζει και καμιά ανοχή της επιδίωξης προνομίων από μέρους του καταπιεζόμενου έθνους.

Αν δεν βάλουμε και δεν συμπεριλάβουμε στη ζύμωσή μας το σύνθημα για το δικαίωμα αποχωρισμού, θα παίξουμε το παιχνίδι όχι μονάχα της αστικής τάξης, μα και των φεουδαρχών και του απολυταρχισμού του έθνους που καταπιέζει. Ο Καούτσκι από καιρό έφερε αυτό το επιχείρημα ενάντια στη Ρόζα Λούξεμπουργκ και το επιχείρημα αυτό είναι αδιαφιλονίκητο. Από φόβο μήπως «βοηθήσει» την εθνικιστική αστική τάξη της Πολωνίας, η Ρόζα Λούξεμπουργκ, απορρίπτοντας το δικαίωμα αποχωρισμού στο πρόγραμμα των μαρξιστών της Ρωσίας, βοηθάει στην πράξη τον οπορτουνιστικό συμβιβασμό με τα προνόμια (και με κάτι χειρότερο από τα προνόμια) των μεγαλορώσων.

Παρασυρμένη από τον αγώνα ενάντια στον εθνικισμό στην Πολωνία, η Ρόζα Λούξεμπουργκ ξέχασε τον εθνικισμό των μεγαλορώσων, παρά το γεγονός ότι ίσα – ίσα αυτός ο εθνικισμός είναι τώρα πιο επίφοβος απ’ όλους, ίσα – ίσα είναι λιγότερο αστικός και περισσότερο φεουδαρχικός, ίσα – ίσα αυτός είναι το κύριο εμπόδιο για τη δημοκρατία και τον προλεταριακό αγώνα.  Σε κάθε αστικό εθνικισμό καταπιεζόμενου έθνους υπάρχει πανδημοκρατικό περιεχόμενο ενάντια στην καταπίεση, κι αυτό ακριβώς το περιεχόμενο το υποστηρίζουμε χωρίς όρους, ξεχωρίζοντας αυστηρά την τάση προς την εθνική του αποκλειστικότητα, καταπολεμώντας την τάση του πολωνού αστού να καταπνίγει τον εβραίο κλπ., κλπ.

Αυτό δεν είναι «πρακτικό» από την άποψη του αστού και του μικροαστού. Στο εθνικό ζήτημα αυτή είναι η μοναδική πρακτική πολιτική, η μοναδική πολιτική αρχών που βοηθάει πραγματικά τη δημοκρατία, την ελευθερία, την ένωση των προλετάριων.

Αναγνωρίζουμε το δικαίωμα αποχωρισμού σε όλους. Κρίνουμε κάθε συγκεκριμένο ζήτημα αποχωρισμού από μιαν άποψη που αποκλείει κάθε ανισοτιμία, κάθε προνόμιο, κάθε αποκλειστικότητα.

Ας πάρουμε τη θέση του έθνους που καταπιέζει. Μπορεί να είναι ελεύθερος ένας λαός που καταπιέζει άλλους λαούς; Όχι, Τα συμφέροντα της ελευθερίας του μεγαλορώσικου πληθυσμού (σ. σ. Σε κάποιον Λ. Βλαντίμιροφ (ψευδώνυμο του Μ. Κ. Σάινφινκελ) από το Παρίσι δεν του φαίνεται η λέξη αυτή μαρξιστική. Αυτός ο Βλαντίμιροφ είναι διασκεδαστικά “superklug” (στην ειρωνική μετάφραση στα ρωσικά: «υπερέξυπνος»). Ο «υπερέξυπνος» Λ. Βλ. ετοιμάζεται φαίνεται, να γράψει μια μελέτη για την ανάγκη να εξοστρακιστούν από το μίνιμουμ-πρόγραμμά μας (από την άποψη της ταξικής πάλης!) οι λέξεις «πληθυσμός», «λαός» κλπ), απαιτούν αγώνα ενάντια σ’ αυτή την καταπίεση. Η μακρόχρονη ιστορία, η μακραίωνη ιστορία κατάπνιξης των κινημάτων των καταπιεζόμενων εθνών, η συστηματική προπαγάνδιση αυτής της κατάπνιξης από τις «ανώτερες» τάξεις δημιούργησαν στις προλήψεις κλπ., του μεγαλορωσικού λαού τεράστια εμπόδια για την υπόθεση της δικής του ελευθερίας.

Οι μεγαλορώσοι μαυροεκατονταρχίτες υποστηρίζουν συνειδητά αυτές τις προλήψεις και τις συδαυλίζουν. Η μεγαλορωσική αστική τάξη συμβιβάζεται μ’ αυτές ή προσαρμόζεται σ’ αυτές. Το μεγαλορωσικό προλεταριάτο δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τους σκοπούς του, δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει το δρόμο του προς την ελευθερία, χωρίς να παλεύει συστηματικά ενάντια σ’ αυτές τις προλήψεις.

Η δημιουργία αυτοτελούς και ανεξάρτητου εθνικού κράτους μένει για την ώρα στη Ρωσία προνόμιο μονάχα του μεγαλορωσικού έθνους. Εμείς, οι μεγαλορώσοι προλετάριοι, δεν υπερασπίζουμε κανένα προνόμιο, δεν υπερασπίζουμε ούτε αυτό το προνόμιο. Αγωνιζόμαστε πάνω στο έδαφος του δοσμένου κράτους, συνενώνουμε τους εργάτες όλων των εθνών του δοσμένου κράτους, δεν μπορούμε να εγγυηθούμε τούτον ή εκείνον το δρόμο της εθνικής ανάπτυξης, τραβάμε απ’ όλους τους πιθανούς δρόμους προς τον ταξικό μας σκοπό.

Δεν μπορούμε όμως να τραβήξουμε σ’ αυτόν το σκοπό χωρίς να παλεύουμε ενάντια σε κάθε εθνικισμό και χωρίς να υπερασπίζουμε την ισότητα όλων των εθνών. Αν η Ουκρανία θα έχει λ. χ. την τύχη ν’ αποτελέσει αυτοτελές κράτος, αυτό εξαρτιέται από χίλιους παράγοντες που είναι άγνωστοι από τα πριν. Και χωρίς να προσπαθούμε «να μαντέψουμε» στην τύχη, στεκόμαστε σταθερά σ’ αυτό που είναι αναμφισβήτητο: στο δικαίωμα της Ουκρανίας να γίνει τέτοιο κράτος. Σεβόμαστε αυτό το δικαίωμα, δεν υποστηρίζουμε τα προνόμια του μεγαλορώσου πάνω στους ουκρανούς, διαπαιδαγωγούμε τις μάζες στο πνεύμα της αναγνώρισης αυτού του δικαιώματος, στο πνεύμα της άρνησης των κρατικών προνομίων οποιουδήποτε έθνους.

Στα άλματα που έκαναν όλες οι χώρες την εποχή των αστικών επαναστάσεων είναι δυνατές και πιθανές οι συγκρούσεις και ο αγώνας για το δικαίωμα δημιουργίας εθνικού κράτους. Εμείς οι προλετάριοι δηλώνουμε εκ των προτέρων ότι είμαστε εχθροί των προνομίων των μεγαλορώσων και προς την κατεύθυνση αυτή κάνουμε όλη την προπαγάνδα και τη ζύμωσή μας.

Κυνηγώντας τον «πρακτικισμό» η Ρόζα Λούξεμπουργκ παράβλεψε το κυριότερο πρακτικό καθήκον και του μεγαλορωσικού προλεταριάτου και του προλεταριάτου των άλλων εθνών: το καθήκον της καθημερινής ζύμωσης και προπαγάνδας ενάντια σε κάθε κρατικο-εθνικό προνόμιο, για το δικαίωμα, το ίσο δικαίωμα όλων των εθνών να δημιουργήσουν δικό τους εθνικό κράτος. Αυτό το καθήκον είναι (τώρα) το κυριότερο καθήκον μας στο εθνικό ζήτημα, γιατί μονάχα έτσι υπερασπίζουμε τα συμφέροντα της δημοκρατίας και της ισότιμης συμμαχίας όλων των προλετάριων όλων των εθνών.

Ας «μην είναι πρακτική» αυτή η προπαγάνδα και από την άποψη των μεγαλορώσων-καταπιεστών και από την άποψη της αστικής τάξης των καταπιεζόμενων εθνών (και οι πρώτοι και οι δεύτεροι απαιτούν ένα συγκεκριμένο ναι ή όχι, κατηγορώντας τη σοσιαλδημοκρατία για «αοριστία». Στην πραγματικότητα ακριβώς αυτή η προπαγάνδα, και μόνον αυτή, εξασφαλίζει την πραγματικά δημοκρατική και την πραγματικά σοσιαλιστική διαπαιδαγώγηση των μαζών.  Μονάχα αυτή η προπαγάνδα εγγυάται και τις μεγαλύτερες πιθανότητες εθνικής ειρήνης στη Ρωσία, αν θα μείνει αυτή ένα πολύχρωμο εθνικό κράτος, και την πιο ειρηνική (και αβλαβή για την προλεταριακή ταξική πάλη) διαίρεσή της σε διάφορα εθνικά κράτη, αν θα μπει το ζήτημα μιας τέτοιας διαίρεσης.

Για να εξηγήσουμε πιο συγκεκριμένα αυτή τη μοναδικά προλεταριακή πολιτική στο εθνικό ζήτημα, θα εξετάσουμε τη στάση του μεγαλορωσικού φιλελευθερισμού απέναντι στην «αυτοδιάθεση των εθνών» και το παράδειγμα του αποχωρισμού της Νορβηγίας από τη Σουηδία.

Πηγή: https://www.blogger.com/

Παράξενες θεωρίες για τον Ιησού

Μήπως κάνουμε με λάθος τρόπο τον Σταυρό μας; Ήταν παντρεμένος ο Ιησούς; Τελικά υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο;

Μήπως κάνουμε με λάθος τρόπο τον Σταυρό μας; Ήταν παντρεμένος ο Ιησούς; Τελικά υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο; Εκατοντάδες θεωρίες υπάρχουν γύρω από το πρόσωπο του Ιησού, πολλές από τις οποίες έχουν προκύψει από επιστημονικές μελέτες. Ιδού μερικές από αυτές:

Κάνουμε λάθος στον σταυρό μας

Πρόσφατη έρευνα ισχυρίζεται ότι ο Χριστός δεν σταυρώθηκε με τον τρόπο που πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Η Σταύρωση μάλιστα μπορεί να έγινε με πολύ πιο σκληρό και επώδυνο τρόπο απ’ ότι δείχνουν οι εικόνες της εκκλησίας. Συγκεκριμένα, τα χέρια του Ιησού μπορεί να μην ήταν τεντωμένα κατά μήκος της δοκού του Σταυρού, αλλά κάθετα πάνω από το κεφάλι. Στην περίπτωση αυτή, ο θάνατος έρχεται νωρίτερα και πολύ πιο επώδυνα, αφού η συγκεκριμένη στάση προκαλεί σταδιακά ασφυξία. Οι ανατρεπτικές αυτές υποθέσεις προέκυψαν από τη μελέτη της Σινδόνης του Τορίνο, από ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Παβίας στην Ιταλία. Αν αληθεύουν, αυτό σημαίνει ότι τόσα χρόνια κάνουμε τον σταυρό μας λάθος…

Ο Ιησούς και η Μαρία Μαγδαληνή

Ο Ιησούς και η Μαρία Μαγδαληνή μπορεί να είχαν παντρευτεί, ή τουλάχιστον έτσι λέει το Ευαγγέλιο του Φιλίππου. Σίγουρα, αυτό είναι η βασική πλοκή για τον Κώδικα Ντα Βίντσι, αλλά η θεωρία αυτή βασίζεται σε κείμενα από τα Ευαγγέλια των Γνωστικών, που ανακαλύφθηκαν το 1945 και τη γνησιότητα των οποίων θρησκευτικοί εμπειρογνώμονες εξακολουθούν να αμφισβητούν. Στο Ευαγγέλιο του Φιλίππου, η Μαρία η Μαγδαληνή, η οποία αναφέρεται ως «κοινωνός του Ιησού», παρουσιάζεται πιο κοντά στον Ιησού από οποιονδήποτε άλλο απόστολο. Σε έναν διάλογο ανάμεσα στον Πέτρο και τη Μαρία, παραδέχεται ότι «ο Σωτήρας σε αγαπούσε περισσότερο από όλες τις άλλες γυναίκες». Το μόνο άλλο αποδεικτικό στοιχείο για τη στήριξη της θεωρίας είναι οι αναφορές ότι ο Ιησούς φιλούσε συχνά τη Μαρία, αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι το φιλί ήταν έθιμο και χαρακτηριστικό του Ιησού για όσους τον ακολουθούσαν.

Ο Ιησούς δεν υπήρχε

Ο αμερικανός επιστήμονας Τζόζεφ Άτγουιλ υποστηρίζει ότι ο Ιησούς δεν υπήρξε στην πραγματικότητα, αλλά τον δημιούργησαν οι Ρωμαίοι αριστοκράτες. Σύμφωνα με τη θεωρία του, οι Ιουδαίοι περίμεναν τον ερχομό του Μεσσία που θα τους λύτρωνε από τη ρωμαϊκή κατοχή και η προσμονή αυτή είχε ως αποτέλεσμα να προκαλούνται συχνά εντάσεις στην περιοχή. Για το λόγο αυτό οι κατακτητές επινόησαν τον ερχομό του Μεσσία.

Έπειτα από πολλές μελέτες εγγράφων του πρώτου αιώνα, ο Άτγουιλ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ζωή ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα είχε πολλά κοινά στοιχεία με τη ζωή του Ιησού. Συγκεκριμένα παρατήρησε ότι στο βιβλίο του Ιώσηπου Φλάβιου «Ο πόλεμος των Ιουδαίων», υπάρχουν στοιχεία τα οποία συναντάμε και στην Καινή Διαθήκη.«Αυτό που διαφεύγει στους περισσότερους ερευνητές είναι ότι οι θέσεις του Ιησού έμοιαζαν αρκετά με αυτές που διατύπωσε ο Αυτοκράτορας Τίτος Φλάβιος», επισημαίνει. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, ο θάνατος του Ιησού χρονολογείται πριν το 30-39μΧ, αρκετές δεκαετίες πριν τη στρατιωτική εκστρατεία του Τίτου Φλάβιου όπου και διατύπωσε θεωρίες όμοιες με αυτές του Ιησού. Να σημειωθεί ότι ο Φλάβιος γεννήθηκε το 39 μΧ και πέθανε το 81 μΧ, αρκετά δηλαδή χρόνια μετά το θάνατο του Ιησού.

Ο Ιησούς ήταν εξωγήινος

Όσο παράξενο και αν ακούγεται, υπάρχουν κάποιοι που το πιστεύουν. Ένας από τους πιο γνωστούς πρεσβευτές αυτής της θεωρίας είναι ο πρεσβυτεριανός ιερέας Μπάρι Ντάουνινγκ. Ο Ντάουνινγκ πιστεύει ότι ο Ιησούς ήταν ένα εξωγήινο υβρίδιο, οι άγγελοι ήταν εξωγήινοι και η Ανάσταση έγινε με ένα διαστημόπλοιο. Υπάρχει επίσης η θεωρία ότι η Έξοδος των Εβραίων έγινε με UFO –πράγμα που εξηγεί και τον χωρισμός των υδάτων της Ερυθράς Θάλασσας. Παρότι ο εν λόγω ιερέας έχει σπουδάσει στη Θεολογική Σχολή του Princeton, δεν έχει αποδείξεις για τη συγκεκριμένη θεωρία. Έχει όμως αρκετούς οπαδούς.

Ο Ιησούς λιποθύμησε στον σταυρό

Μια ιδιαίτερα διαδεδομένη θεωρία είναι ότι ο Ιησούς δεν ξεψύχησε πάνω στο σταυρό, αλλά απλά λιποθύμησε. Το 1800 ο Γερμανός θεολόγος και ιστορικός Καρλ Βεντουρίνι υποστήριξε ότι ο Ιησούς έχασε τις αισθήσεις του και λιποθύμησε από την κούραση και την απώλεια αίματος. Τον θεώρησαν νεκρό, τον κατέβασαν από το σταυρό και τον τοποθέτησαν στην ταφική σπηλιά. Όταν αργότερα συνήλθε, οι μαθητές του πίστεψαν ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς. Ο Βεντουρίνι στήριξε τη θεωρία του στο ότι πουθενά στα ιερά κείμενα ο ίδιος ο Χριστός δεν αναφέρει ότι είχε πεθάνει. Λέει απλά ότι «επέστρεψε».

Η θεωρία αυτή μελετήθηκε και επεκτάθηκε με την πάροδο των χρόνων. Τη δεκαετία του 1960 ο δρ Χιουγκ Σκόνφιλντ εξέδωσε το βιβλίο «Η συνωμοσία του Πάσχα», που ουσιαστικά στηριζόταν στην άποψη του Βεντουρίνι. Ο Σκόνφιλντ επιχείρησε να αποδείξει και επιστημονικά ότι ο Ιησούς απλά λιποθύμησε και δεν πέθανε πάνω στο σταυρό. Ένας υγιής άνδρας χρειαζόταν δύο και περισσότερες μέρες για να πεθάνει στο σταυρό. Εκτός και αν οι Ρωμαίοι στρατιώτες τον λόγχιζαν θανάσιμα από ευσπλαχνία, υποστηρίζει.

Πηγές:http://www.antinews.gr/

newscientist.com

time.com

dailymail.co.uk

ancientaliensdebunked.com

reviewofreligions.org

Η Γη κρύωσε νωρίς και ο γήινος φλοιός δημιουργήθηκε πριν από 4,4 δισ. χρόνια

Τι αποκαλύπτει ο αρχαιότερο απομεινάρι του πλανήτη

Η Γη ήταν μια πύρινη κόλαση μετά τη δημιουργία της, αλλά αυτή η φάση μάλλον δεν κράτησε τόσο πολύ, όσο νόμιζαν ως τώρα οι γεωλόγοι. Μια νέα διεθνής επιστημονική έρευνα -που χρονολόγησε το αρχαιότερο απομεινάρι του «παρθενικού» γήινου φλοιού ότι έχει ηλικία 4,4 δισεκατομμυρίων ετών- εκτιμά ότι η Γη κρύωσε σχετικά γρήγορα, με αποτέλεσμα να αποκτήσει νερό (και τελικά ζωή) πιο νωρίς από ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες, κάτι που δεν αποκλείεται να συνέβη πριν από 4,3 δισ. χρόνια.

Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή γεωχημείας Τζον Βάλεϊ του πανεπιστημίου Ουισκόνσιν Μάντισον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών Nature Geoscience, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και το Live Science, ανέλυσαν δείγματα από τα αρχαιότερα γνωστά απομεινάρια που έχουν απομείνει μέχρι σήμερα από τον πρώιμο φλοιό του πλανήτη μας. Πρόκειται για μικροσκοπικούς κρυστάλλους ζιρκονίου, που έχουν ανακαλυφθεί στην απομακρυσμένη βραχώδη περιοχή Τζακ Χιλς της Δυτικής Αυστραλίας.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ζιρκόνιο κρυσταλλοποιήθηκε πριν από 4,375 δισεκατομμύρια χρόνια (συν/πλην 6 εκατ. χρόνια) και επιβεβαίωσαν ότι αποτελεί το αρχαιότερο γνωστό στερεό υλικό οποιασδήποτε μορφής που σχηματίσθηκε στη Γη. Η νέα γεωχρονολόγηση βασίστηκε στη νέα εξελιγμένη τεχνική τομογραφίας σε ατομική κλίμακα, σε συνδυασμό με πιο παραδοσιακές μεθόδους φασματομετρίας μάζας και χρονολόγησης με ραδιενεργό ουράνιο.

Έτσι, οι επιστήμονες συμπέραναν ότι ο γήινος στερεός φλοιός δημιουργήθηκε για πρώτη φορά πριν από τουλάχιστον 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια, μόλις 165 εκατ. χρόνια μετά το σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος και του ίδιου του πλανήτη μας (η Γη έχει ηλικία 4,54 δισεκατομμυρίων ετών). Πριν τη δημιουργία του φλοιού, η Γη ήταν μια πύρινη σφαίρα καλυμένη από ένα ωκεανό λιωμένου μάγματος, που ακόμα δεν είχε στερεοποιηθεί.

«Αυτό επιβεβαιώνει την άποψή μας για το πώς η Γη ψυχράνθηκε και έγινε κατοικήσιμη», δήλωσε ο Τζον Βάλεϊ, ο οποίος θεωρείται διεθνώς ειδικός στη μελέτη του απώτατου γεωλογικού παρελθόντος του πλανήτη μας. Όπως είπε ο αμερικανός επιστήμονας, ενισχύεται έτσι η θεωρία μιας «πρώιμα ψυχρής Γης», όπου σχετικά γρήγορα οι θερμοκρασίες ήσαν αρκετά χαμηλές για να υπάρξουν υγρό νερό και ωκεανοί.

«Τα ζιρκόνια μας δείχνουν ότι η πρώιμη Γη έμοιαζε περισσότερο με τη Γη που ξέρουμε σήμερα, δεν ήταν ένα αφιλόξενο μέρος. Η νέα μελέτη ενισχύει το συμπέρασμα ότι η Γη είχε ήδη μια υδρόσφαιρα πριν από 4,3 εκατ. χρόνια και πιθανώς ζωή όχι πολύ αργότερα», ανέφερε ο Τζ. Βάλεϊ. Όπως είπε, η νεογέννητη Γη «σχηματίστηκε από πολλά ετερογενή υλικά του ηλιακού μας συστήματος» και, στη συνέχεια, κατά την πρώτη γεωλογική εποχή της, υπέστη ένα βομβαρδισμό από ουράνια σώματα, όπως αστεροειδείς και κομήτες.

Καθοριστική, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ήταν η πρόσκρουση στον πλανήτη μας ενός σώματος μεγάλου σχεδόν σαν τον Άρη, πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Το γεγονός αυτό αφενός οδήγησε στη δημιουργία της Σελήνης (από υλικά τόσο της Γης, όσο και του ουράνιου σώματος που έπεσε πάνω της) και αφετέρου έλιωσε και ομογενοποίησε τη Γη που απέμεινε. Μετά όμως από αυτή την αρχική φάση, όπου οι ωκεανοί του μάγματος κάλυπταν τη Γη, αυτή σχετικά γρήγορα κρύωσε και σταδιακά έγινε πλέον πιο φιλόξενη για τις πρώτες μορφές ζωής.

Πηγή:http://www.newsbeast.gr/

Ποια είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ η Ομάδα Έψιλον;...

Ποια είναι λοιπόν η Ομάδα Ε; Τι είναι και πώς έχει βοηθήσει την Ελλάδα και όλους εμάς ξεχωριστά;
Όποιος ανατρέξει στη Βικιπαίδεια θα δει ότι γράφει τα εξής: «Η Ομάδα Έψιλον είναι μια, ίσως φανταστική, μυστική οργάνωση που σύμφωνα με τους υποστηρικτές της ύπαρξής της αποτελείται από Έλληνες και ξένους φιλέλληνες επιστήμονες, ερευνητές, καθηγητές, επιχειρηματίες και πολιτικούς.
Καθότι δεν υπάρχει επίσημη παρουσία της ομάδας, η ύπαρξή της συνήθως αμφισβητείται. Ενίοτε η φιλολογία της Ομάδας Ε τοποθετείται στα πλαίσια ενός αστικού μύθου χωρίς κάποια βάση. Υποστηρίζεται ότι η ομάδα χρησιμοποιεί μυστική και ανώτερη τεχνολογία (αντιβαρύτητα, τηλεμεταφορά κλπ.) για την άμυνα της Ελλάδας και την κυριαρχία του ελληνικού πολιτισμού/διαφώτισης στον κόσμο.

Οι υποστηρικτές της διατείνονται ότι υπάρχει από την αρχαιότητα και ότι οι δημιουργοί της, οι σημερινοί αρχηγοί και όλοι οι Έλληνες και άλλες φυλές, προέρχονται από τον Σείριο ή τον Γαλαξία της Ανδρομέδας ή άλλα άστρα ή γαλαξίες, που ήρθαν στα αρχαία χρόνια και εξαπλώθηκαν σε όλη την γη διαδίδοντας τη γνώση τους στους λαούς του κόσμου. Σύμφωνα με ορισμένους, η Έψιλον διαθέτει μυστικές βάσεις στη Σελήνη, στην Ανταρκτική και αλλού και βοήθησε στην προστασία της Κύπρου από την Τουρκική εισβολή, το 1974.
Εκτός από την προστασία της Ελλάδας, η ομάδα Έψιλον λέγεται πως βρίσκεται σε διαμάχη με τους Εβραίους, οι οποίοι – λένε - υποκινούν τις μεγάλες δυνάμεις και ελέγχουν τις τράπεζες.
Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Κούρο, η φιλολογία των Έψιλον ξεκίνησε τη δεκαετία του '70. Το 1976 ο Ανέστης Κεραμιδάς έκανε σχετική δημοσίευση στο Μακεδονικό Μήνυμα, ενώ η Ομάδα Έψιλον αναφέρθηκε αρχικά από τον Ιωάννη Φουράκη. Αργότερα, ασχολήθηκαν με το ζήτημα της Έψιλον συγγραφείς και αρθρογράφοι, όπως οι: Ανέστης Κεραμιδάς, Κλεάνθης Γιαλλουράκης, Κώστας Διαμαντής και άλλοι.

Η ομάδα ονομάστηκε Έψιλον από τον ίδιο τον Ι. Φουράκη, αφού κανείς δεν γνωρίζει το πραγματικό της όνομα. Είναι τόσο μυστική που κανείς δεν γνωρίζει τίποτα για αυτή, αν είναι οργάνωση, ομάδα, από ποιους αποτελείται, τι σκοπούς εξυπηρετεί και ποια είναι η δράση της μέχρι τώρα… Επίσης, ό,τι έχει γραφτεί και ειπωθεί μέχρι σήμερα για αυτή την ομάδα δεν μπορεί να στηριχθεί με αποδείξεις, με αποτέλεσμα κάθε είδους πληροφορία να είναι αμφισβητήσιμη».
Και να που έφτασε η στιγμή η «Ε.Ω.» και ο Γιώργος Πάλμος, να δώσουν ένα οριστικό τέλος σε όσα κυκλοφορούν εδώ και δεκαετίες – ως παραφιλολογία - για την συγκεκριμένη ομάδα, ξεκινώντας από την πραγματική ιστορία της ομάδας και τον «ορισμό» της. Πιο συγκεκριμένα, όπως μας ανέφερε ο Γιώργος Πάλμος: «Η Έψιλον παλαιότερα ονομαζόταν Ομάδα Απόλλωνος και πρώτος την «βάφτισε» ο δημοσιογράφος Αρίωνας Νασιάκος ή Νασάκης. Το πρώτο βιβλίο που γράφτηκε δε για εκείνη το έγραψε ο Ανέστης Κεραμιδάς με κάποια μικρή βοήθειά μου και το οποίο πούλησε 250.000 αντίτυπα».

Όσο για το τι ακριβώς είναι η Έψιλον; Μπορούν να δοθούν πολλές ερμηνείες, με κυριότερες τις εξής τρεις:
1. Η Ομάδα Ε είναι μια ομάδα υποστηρικτών του ελληνοκεντρικού πολιτισμού.
2. Η Ομάδα Ε είναι μια ομάδα εφευρετών, τεχνολόγων και ψιονικών (με ειδικές ψυχικές δυνάμεις) ελληνοκεντρικής αισθητικής.
3. Η Ομάδα Ε είναι μια ομάδα υπερτεχνολογίας και μεταφυσικής, που υπερασπίζεται την επιβίωση του ελληνικού πολιτισμικού μοντέλου.
Θέλετε περισσότερα; Ή καλύτερα αντέχετε περισσότερα; Η Έψιλον είναι μια παγκόσμια ομάδα, που έχει αντιπροσώπους σε 220 χώρες. Οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται σε Γερμανία–Αυστρία (πρωτοστατούν σε αριθμό μελών), στην Αμερική, στην Ιαπωνία (42.000 άτομα), στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Γαλλία, στην Κίνα, στην Ινδία και φυσικά στην Ελλάδα (8.500), αλλά και στην Τουρκία (9.500). Ειδικά στην Τουρκία, οι άνθρωποι που ανήκουν στην ομάδα δρουν μυστικά, ακριβώς επειδή είναι υπεύθυνοι για πολλές δολιοφθορές, ενώ οι περισσότεροι είναι Κούρδοι, Ασσύριοι και Αρμένιοι.
Ανά τον κόσμο τώρα, η Έψιλον έχει 82 βάσεις και 14 αποθήκες, ενώ διαθέτει και εργαστήριο μοριακής βιολογίας στη Βραζιλία, εργαστήριο πυρηνικής τεχνολογίας στην Αργεντινή και βάση στην Ανταρκτική, στην περιοχή που ονομάζεται η Γη της βασιλίσσσης Μόντ. Επίσης, διατηρεί παράρτημα στο ακρωτήριο Πάλμερ της Ανταρκτικής.

Διαθέτει σχολές εκπαίδευσης σε διάφορες χώρες του κόσμου, ενώ το κεντρικό παράρτημα της Ελλάδας βρίσκεται στην οδό Μεσογείων 99, στον 1ο όροφο, πάνω από γνωστό στούντιο. Εκεί ακριβώς γίνονται σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα οι συγκεντρώσεις των εφευρετών.
Θα κλείσουμε την σημερινή πρώτη γνωριμία με την Ομάδα Ε, κάνοντας μια σύντομη αναφορά στα άτομα που διαθέτει η Έψιλον. Τα οποία διαθέτουν ξεχωριστές ικανότητες και δράση. Μάλιστα, τα αποκαλούμενα άτομα Α που συνεργάζονται με την Έψιλον είναι άτομα ιδιαίτερης ψυχοσύνθεσης και σωματικής διάπλασης. Αν δηλαδή ένας κοινός άνθρωπος διαθέτει μισό Βόλτ ηλεκτρικού ρεύματος στο σώμα του, τα άτομα Α μπορούν να φτάσουν να διαθέτουν μέχρι και 10.000!!! Βόλτ.
Σε μετρήσεις μάλιστα που έχουν γίνει σε μικροβόλτ, βρέθηκε ότι αν ένας μέσος άνθρωπος διαθέτει γύρω στα 28 μικροβόλτ στο σώμα του, ένας της ομάδας Α (γιατί έτσι ονομάζεται η ομάδα που έχει στους κόλπους της τέτοιους ανθρώπους και η οποία συνεργάζεται με την Ομάδα Ε και θα αναλύσουμε σε άλλη παρουσίαση) μπορεί να διαθέτει από 0 έως 7 μικροβόλτ, ενώ σε εξαιρετικές περιπτώσεις – και για μικρό χρονικό διάστημα – μπορεί να φτάσει τα 400 με 800 μικροβόλτ.
 
Γιώργος Πάλμος, Μύριαμ Νικολαΐδου-Ντενίση
Από την εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα"
stellaioannidou