ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΝΟΜΟ!!!

Νομίζεις πως μπορείς να με λιώσεις με τη μύτη της μπότας σου;… Ξαμόλησες τους βρικόλακες και τους πτωματοφάγους σου στη ζωή μου, στα παιδιά μου, στα γερόντια μου να ροκανίσουν τις σάρκες μας…

Νομίζεις πως δεν έχω μυαλό, δεν έχω ψυχή, δεν έχω ανάστημα να σε αντιμετωπίσω… Φτιάχνεις τους νόμους σου και αγνοείς τη φύση μου… Που βαδίζεις κακόμοιρε υπηρέτη των θανατολάγνων?

Ναι σε σένα μιλάω θρασύτατο καθίκι που δεν είσαι τίποτα περισσότερο από έναν ιό που μολύνεις την ίδια τη μάνα που σε γέννησε. Δεν σου είπε κανείς πως φτιάχτηκα για να επιβιώνω όπου εσύ δεν μπορείς ούτε λεπτό να αντέξεις?

Δεν σου είπε κανείς πως θα υπάρχω εδώ να σε κοιτάζω καθώς θα σαπίζεις, χωρίς ελπίδα, χωρίς αύριο στο τάφο που έσκαψες με τα ίδια σου τα χέρια?... 

Μπορώ να τρυπώσω στο αθώο αυτάκι σου την ώρα που κοιμάσαι και να προκαλέσω βραχυκύκλωμα  στο διεστραμμένο μυαλό σου…

Μπορώ να χωθώ στα ρουθούνια σου και να σε κοιτάζω καθώς θα πνίγεσαι αβοήθητος… Μπορώ να γαργαλάω σαδιστικά τα ποδαράκια σου και να παθαίνεις πανικό… Φτιάχνεις ηλεκτροφόρα διαχωριστικά, ρίχνεις τα σκυλιά σου να με κυνηγήσουν…

Προσπαθείς με κάθε τρόπο να με κλείσεις έξω από την απενεχοποιημένη νησίδα του μικρόκοσμού σου, ξεχνώντας βρε ηλίθιε πως μπορώ να περνάω ακόμα και μέσα από τη κωλοτρυπίδα σου χωρίς να πάρεις πρέφα.

Κουνάς το χέρι απειλητικά πάνω μου, ψευτόμαγκα νομίζοντας πως με το ελάχιστο μέγεθός μου δεν μπορώ να σε απειλήσω.

Εγώ υπάρχω από την αρχή του χρόνου, εσύ δημιουργήθηκες σε μια στιγμή που οι θεοί ανταλλάσσανε κοσμικά ανέκδοτα.

Εγώ θα υπάρχω όπως όλα τα χρήσιμα όταν η δική σου ύπαρξη θα παζαρεύει τις τελευταίες της στιγμές με παρακάλια, κλάματα και μετάνοιες.

Να φοβάσαι την επέλαση των κατσαριδών… Έχουν αποκτήσει ανοσία στα ηλίθια εντομοκτόνα σου. Έχουν αποκτήσει συνείδηση του πόσο θρασύς και δειλός είσαι συνάμα.

Σε έχω δει την ώρα μονάχο στο σπίτι σου να καβαλάς πανικόβλητος οποιαδήποτε καρέκλα βρεθεί μπροστά σου να γλυτώσεις από τη θέα μου.

Δεν είναι σιχασιά αυτό που νοιώθεις για μένα… Είναι κάτι φριχτότερο. Σου θυμίζω εικόνες από τότε που ζούσες κι εσύ στους υπονόμους και ψαχούλευες το φαί σου ανάμεσα στα απόβλητα των ευγενέστερων ειδών. Σου θυμίζω τους καιρούς που μάτωνες το τομάρι σου μέχρι να φύγει η ψείρα από πάνω σου…

Σου θυμίζω αυτό που προσπαθείς να ξορκίσεις καταντώντας το ανθρωποκεντρικό μίασμα που έχει πάρει εργολαβία, θεούς και δαίμονες στη δούλεψή του για να Δικαιολογήσει κάθε αισχρότητά του πάνω στη μάνα γη.

Στη θέα μου βγαίνει από μέσα σου ο αρχέγονος φόβος σου της ύπαρξης σου, που θα είχε ήδη βρει γαλήνη κι αρμονία αν δεν συνέχιζες να αγνοείς και να ποδοπατάς τα αυτονόητα που ακόμα και μια αμοιβάδα γνωρίζει

Σε έχω δει πόσο φοβητσιάρης, αβοήθητος και ελάχιστος είσαι χωρίς τη πανοπλία των ομοίων σου να σε καλύπτει.

Εγώ γεννήθηκα με τις πανοπλίες μου και τα όπλα μου κι έμαθα αμέσως πόση θέση μπορώ να καταλάβω σ ‘αυτό τον κόσμο.

Εσύ σε πλήρη άγνοια τι στο διάολο κάνεις εδώ κάτω κρύβεσαι μόνιμα πίσω από τη φουστίτσα κάθε καταστολής που εφηύρες για να γλυτώνεις από την οργή των πλασμάτων που βασάνισες και πόνεσες τον ελάχιστο χρόνο που σου αποδόθηκε να ζήσεις και δεν τον αξιοποίησες ποτέ με σεβασμό και μεγαλοπρέπεια.

Σου προκαλώ αηδία γιατί εκεί ψηλά που βρίσκεσαι σου μοιάζω να σέρνομαι, κ ‘εγώ εδώ κάτω είμαι αναγκασμένη συνεχώς να νοιώθω τα σάλια σου που τρέχουν. Ακόμα κι εγώ έχω φτερά για να προσπερνάω τα εμπόδια που βάζεις στο δρόμο μου Κι εσύ ούτε στον ύπνο σου δε μπορείς να πετάξεις.

Ανέχτηκα τα εντομοκτόνα σου, τα αυθαίρετα συμπεράσματά σου για το είδος μου, τους εξολοθρευτές που έχεις επιστρατέψει για να με αφανίσουν, τον ιδρώτα σου που μυρίζει χειρότερα από τους υπονόμους που συχνάζω, την άνοστη σάρκα σου που δεν μου προκάλεσε ποτέ την επιθυμία έστω να τη τσιμπήσω και παρόλα αυτά δεν χόρτασες άπληστε.

Θέλεις να μπεις στη φωλιά μου να μου αρπάξεις ακόμα και τα λιγοστά ψίχουλα που μάζεψα για να ζήσω. Θέλεις να βάλεις φωτιά στο σπίτι μου και να εξαπολύσεις γενοκτονία στο είδος μου. Ατύχησες.

Οι πρώτες κατσαρίδες ήδη περικυκλώνουν το σπίτι σου. Οι επόμενες θα είναι μέσα στο πιάτο σου, κι οι τελευταίες θα χαζεύουν τη πτώση σου συμπαντικέ φασίστα την ώρα που ολόκληρος ο κόσμος σου θα γίνεται σκόνη.   Αμήν…

(Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους εκείνους που γεννήθηκαν, ζουν και θα πεθάνουν στη μοναξιά του ανθρωποκεντρισμού τους, ανίατα νάρκισσοι, ανίατα απάνθρωποι, ανίατα χοντρόπετσοι, ανίατα κούφιοι.)

ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Ο ΑΡΟΥΡΑΙΟΣ - ΑΝΤΡΕΙ ΖΑΝΙΕΦΣΚΙ

ΠΗΓΗ: ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ

---

ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ:

https://www.ianos.gr/o-arouraios-0012618.html

https://www.greekbooks.gr/o-arureos-1.html

https://www.politeianet.gr/books/9789600411348-zaniewski-andrzej-kedros-o-arouraios-12864

Ας ξαναθυμηθούμε τι βρέθηκε στον Καστά Αμφίπολης

Της Αγγελικής Κώττη

Ακριβώς πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που ολοκληρώθηκε η ανασκαφή στον Καστά της Αμφίπολης, μια ανασκαφή που έγινε γνωστή στο πανελλήνιο και απασχόλησε τα διεθνή μέσα. Πέντε χρόνια και σχεδόν τίποτα δεν έγινε για το ταφικό μνημείο που αποκαλύφθηκε. Οι ιδεοληψίες της προηγούμενης κυβέρνησης καταδίκασαν το σπουδαίο αυτό εύρημα σε εγκατάλειψη. Αν δεν ήταν ο Μιχάλης Λεφαντζής και ο Δημήτρης Εγγλέζος να ασχολούνται με τον τύμβο και να κάνουν ό,τι μπορούσαν, η κατάσταση θα ήταν ακόμα πιο δύσκολη.

Οι ατμομηχανές ζεστάθηκαν και το έργο προστασίας του μνημείου μπήκε στις ράγες με προσωπικές εντολές και παρακολούθηση από την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη.. Την ερχόμενη Τρίτη, μετά από πολλές πιέσεις, παροτρύνσεις, λύσεις που έδωσαν η υπουργός και οι συνεργάτες της, το θέμα εισάγεται προς συζήτηση στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο με τίτλο: «Έγκριση ή μη μελέτης στερέωσης, αποκατάστασης και ανάδειξης Μνημείου Τύμβου Καστά στην Αμφίπολη Σερρών: α) αρχιτεκτονική μελέτη, β) ζητήματα δομικής παθολογίας, γ) πλαίσιο προτάσεων για την προστασία, στερέωση και ανάδειξη του Μνημείου.» Ευκαιρία, λοιπόν, να θυμηθούμε τον σκοπό δημιουργίας του και τις χρήσεις/ λατρείες αυτού.

Ας δούμε πώς περιγράφει η ανασκαφέας Κατερίνα Περιστέρη το εύρημά της: «Τον Αύγουστο του 2014 η συνέχιση της ανασκαφικής έρευνας στα νοτιοδυτικά, εσωτερικά του περιβόλου, έφερε στο φως ένα σημαντικό ταφικό μνημείο πλάτους 4,50 μ., συνολικού μήκους 24 μ. και ύψους 6 μ. μέχρι τη θόλο του. Αποκαλύφθηκαν εσωτερικά τέσσερις χώροι, που διαχωρίζονται μεταξύ τους με τρεις διακοσμημένους διαφραγματικούς τοίχους, που καλύπτονται με επίχωση μέχρι και τη βάση της θόλου, για την προστασία του μνημείου». Οι δύο πρώτοι διαφραγματικοί τοίχοι έχουν προστατευτικούς τοίχους σφράγισης.

«Στον πρώτο χώρο, 16 σκαλοπάτια οδηγούν από το ύψος του περιβόλου στον πρώτο διαφραγματικό τοίχο που έχει στο υπέρθυρό του τις δύο ολόγλυφες Σφίγγες από μάρμαρο Θάσου, των οποίων λείπουν τα ένθετα κεφάλια και τα φτερά. Τμήματα των μαρμάρινων φτερών καθώς και ακέραιη η κεφαλή της ανατολικής Σφίγγας βρέθηκαν στο εσωτερικό του μνημείου».

Η πρόσοψη «αποτελεί εξαιρετικά πρωτότυπη σύνθεση για την αντίστοιχη αρχιτεκτονική του τύπου του μακεδονικού τάφου» κατά το τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ. Ο διάκοσμος «μιμείται τον μαρμάρινο περίβολο».
Στο μαρμάρινο επιστύλιο πίσω από τις Σφίγγες έχουμε μίμηση ιωνικού κιονοκράνου.

Στο δάπεδο υπάρχει βοτσαλωτό ψηφιδωτό με ρόμβους. Σε απόσταση 6 μ. από τον πρώτο διαφραγματικό τοίχο, αποκαλύφθηκε δεύτερος με μαρμάρινο επιστύλιο και γείσο, όμοιο με τον περίβολο, και ανάγλυφους ρόδακες. Οπως σημειώνει η κα Περιστέρη, «στηρίζεται σε δύο μαρμάρινες Καρυάτιδες, εξαιρετικής τέχνης, συμφυείς με πεσσό, με ίχνη κόκκινου και κυανού χρώματος». Μπροστά τους υπήρχε μαρμαροθετημένο δάπεδο και τις προστάτευε δεύτερος τοίχος σφράγισης, παρόμοιος με τον πρώτο (Αρχαιολογία Μακεδονίας- Θράκης, εκδόσεις Μέλισσα).

Νεκρόπολη διαφόρων εποχών

«Στην περιοχή έχουμε μια μεγάλη νεκρόπολη, με χιλιάδες ταφές διαφόρων εποχών» όπως έχει πει ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Λεφαντζής σε παλαιότερη συζήτησή μας για τον «Φιλελεύθερο». Εμφατικά τονίζει πως σε κάθε περίπτωση ο διάλογος για το μνημείο έχει αρχίσει και όποιος θέλει μπορεί να καταθέσει τις απόψεις του.

«Το αρχαιότερο τμήμα, είναι αυτό που βρέθηκε στην υποδομή για την κατασκευή του τύμβου Καστά. Προφανώς είχε πολύ σημαντικές ηρωικές ταφές, στις οποίες οδηγούσε μια πομπική οδός και άρα λατρείες αφηρωισμένων νεκρών (με βωμούς ή χώρους προσφορών μπροστά στους τάφους κ.λ.π.) από την αρχαϊκή ως την κλασική εποχή σε χώρο 30 στρεμμάτων.

«Δεν ήταν καθόλου εύκολο κατά την αρχαιότητα να ενοποιηθούν παλιές λατρείες, να κατασκευαστεί ένας τύμβος με σήμα στην κορυφή (τον Λέοντα) και να εγκαθιδρυθεί μια νέα λατρεία επάνω στις προγενέστερες, πράγμα που πιστεύουμε πως έγινε με τον τύμβο Καστά. Βέβαια, ο Αγνωνας για να ιδρύσει την πόλη ως αποικία των Αθηναίων φέρνει από την Τροία τα οστά του Ρήσου, προκειμένου να εξευμενίσει τους Θράκες, και εγκαθιδρύει τη μακραίωνη λατρεία του. Ο Φίλιππος μετά τη μάχη της Χαιρώνειας παίρνει τα οστά του Λίνου, αδελφού του Ορφέα, και τα μεταφέρει εκεί για λόγους εξευμενισμού και πάλι.

Ο καθιστός Λέων στο σήμα της κορυφής θα πρέπει να υποδήλωνε κατά την αρχαιότητα δευτερογενείς ταφές εν γένει, στις οποίες αναγκαστικά μεταφέρεται τμήμα του σκελετού και όχι ολόκληρο ο σκελετός. Επομένως, το λεγόμενο ταφικό μνημείο Καστά επί της ουσίας είναι ένας λατρευτικός χώρος, στον οποίο λαμβάνει χώρα τελετουργία. Η θήκη στον τελευταίο θάλαμο αποτελεί μέσον υποβοήθησης για την τελετή. Ενδεχομένως στην αρχή, μέχρι να οικοδομηθεί το μνημείο, αυτή η θήκη να ήταν ο πυρήνας της λατρείας, ίσως και εν υπαίθρω.»

Στην πρώτη φάση του, όλα τα διαφράγματα έχουν άνοιγμα. Επίσης, οι Σφίγγες είχαν τα κεφάλια τους στραμμένα το ένα έξω (το δεξιό) και το άλλο μέσα. Η είσοδος και η έξοδος γίνονταν από τα πλευρικά αντίστοιχα ανοίγματα, ενώ οι δύο πλευρικοί τοίχοι είναι ψευδότοιχοι.

Όποιος πήγαινε για να αφήσει προσφορές μπορούσε να μπει μέχρι τον τοίχο με τις Καρυάτιδες. Το δάπεδο με την αρπαγή της Περσεφόνης είναι τελετουργικό. Σε τοιχογραφίες γυναικείων τάφων με πρωθιέρειες, όπως και στο ερεισίνωτο του τάφου της Ευριδίκης, αποτελούν μαρτυρία για το παρελθόν της νεκρής ως πρωθιέρειας.

Στον τελευταίο χώρο έχουμε ταφική θήκη σκεπασμένη με πώρινο δάπεδο, το οποίο βρέθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου. Οι λίθοι που λείπουν έχουν χρησιμοποιηθεί για τους τοίχους σφράγισης. Επάνω του υπήρχε ξύλινη τελετουργική κλίνη, από την οποία κομμάτια βρέθηκαν καμένα, και τελετουργικά σκεύη. Η θήκη είχε δευτερογενείς ταφές, ηρωικές, παλαιότερων εποχών, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για να ενδυναμώσουν τον χαρακτήρα του χώρου. Προφανώς έχουμε ενοποίηση όλων των σημαντικότατων λατρειών που προϋπήρχαν στην κορυφή του λόφου και ενσωμάτωση σε αυτές μιας νέας λατρείας.
«Θα μπορούσε να περιλαμβάνει τον Ρήσο, τον Λίνο, παρότι μεταφέρθηκε ξανά μετά, και μια σειρά πολύ σημαντικών νεκρών ηρώων της περιοχής», λέει ο κ. Λεφαντζής.

Ηφαιστίων και Ολυμπιάδα

- Έχει ακουστεί και το όνομα του Ηφαιστίωνα.

«Νομίζω ότι η εγκαθίδρυση της νέας λατρείας αφορά τον Ηφαιστίωνα. Λατρείας όμως. Ήταν ο σημαντικότερος αφηρωισμένος νεκρός μέχρι και τα μέσα του 3ου αι. π.Χ.».

- Και της Ολυμπιάδας.

«Στον τελευταίο χώρο του μνημείου έχουμε μια δραματική οικοδομική αλλαγή του τοίχου ώστε να φέρει τη μαρμάρινη θύρα, που είναι βαριά, δίφυλλη και η μεγαλύτερη σε μακεδονικό τάφο που έχουμε δει, διαστάσεων 1,7x3,3 μ. Ολα έγιναν με επείγουσα ανάγκη, όπως φαίνεται από τη βιαστική επισκευή. Αυτό δείχνουν τα οικοδομικά στοιχεία. Αλλά δεν έγινε για τη λατρεία του Ηφαιστίωνα. Ανάμεσα στα κομμάτια που μπαίνουν ώστε να στηριχθεί η πόρτα, είναι και η γραπτή ζωφόρος, που αποτελεί εξιστόρηση με τρόπο συμβολικό και μυθολογικό για τη δεύτερη οικοδομική φάση.

Όπως φαίνεται, η γυναίκα που ρίχνεται επάνω στο χώμα, στην επίχωση, ψηλότερα από την κιβωτιόσχημη θήκη, δεν είναι οποιαδήποτε και η τοποθέτησή της στο διαταραγμένο έδαφος μάλλον πρέπει να κρατηθεί μυστική. Ο φρούραρχος της Αμφίπολης ήταν άνθρωπός της Ολυμπιάδας, όπως και ο Νέαρχος, που έμεινε χρόνια εκεί. Δεν μπορώ να πω αν η εξηντάχρονη που ρίχτηκε μέσα ήταν εκείνη. Πάντως, σε τέτοιο χώρο δεν μπορείς παρά να ενταφιάσεις ιερέα. Η Ολυμπιάδα ήταν πρωθιέρεια. Ίσως, πάντως, να υπάρχει αναπαράσταση της γυναίκας στη ζωφόρο, η οποία μελετάται.

Κατόπιν, φτιάχνουν τη μαρμάρινη θύρα και η λατρεία μεταφέρεται έναν τόπο πιο έξω. Εκεί φαίνεται πως ο νέος ιερέας δεν έχει ανάγκη από το τελετουργικό δάπεδο με την Περσεφόνη, άρα δεν είναι γυναίκα. Αυτός βάζει στο κέντρο του ψηφιδωτού έναν βωμό για αναίμακτες προσφορές και έτσι αλλάζει ο τρόπος χρήσης του. Από χώρος ηρωικής λατρείας με περιοδικές τελετουργίες φιλοξενεί μια λατρεία πιο απλή, ίσως και πιο αδιάφορη για μας σήμερα. Πιθανόν του Διόνυσου Ζαγρέα, που συμβολίζει την αναγέννηση».

-Γιατί αλλάζει η λατρεία;

«Επειδή έχουμε ταχύτατες αλλαγές εκείνη την εποχή. Μόνο και μόνο οι μάχες των διαδόχων, που κρατούν πάνω είκοσι χρόνια, διαμορφώνουν ένα πεδίο αλλοπρόσαλλο και χαοτικό.

Το μνημείο διατηρείται ως χώρος λατρείας τουλάχιστον για 150 χρόνια, ώσπου κάποιος εισορμά, κομματιάζει τη θύρα και διερευνά τη θήκη. Παίρνει το πολύτιμο αγγείο-τεφροδόχο, αφήνοντας πίσω ένα χερούλι που έσπασε, ρίχνει επί τόπου την τέφρα, αρπάζει πολύτιμα σκεύη. Κάποιος άλλος, ή και ο ίδιος, σφραγίζει στη συνέχεια τον χώρο ρίχνοντας συντονισμένα στρώσεις χώματος από μέσα μέχρι έξω και οικοδομώντας τοίχους σφράγισης. Αυτός που το κάνει θέλει να καλύψει τα πάντα για να μην είναι ποτέ ξανά ιερός χώρος».

Eίναι ο Μέγας Αλέξανδρος ο νεκρός που έχει ταφεί στην Αμφίπολη; «Οποιος αναζητά τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα πρέπει να στραφεί στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου», λέει κατηγορηματικά ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Λεφαντζής. Πράγματι, ο Αλέξανδρος τάφηκε στο Σήμα ή Σώμα, από το οποίο πήρε το όνομά της μια ολόκληρη συνοικία της πόλης.

Η αποκάλυψη του περιβόλου

Ο Μιχάλης Λεφαντζής ήταν μαζί με την Κατερίνα Περιστέρη «η ομάδα που ανέλαβε την αποκάλυψη του μαρμάρινου περιβόλου γύρω από τον Καστά». Σύμφωνα με την αρχαιολόγο, ο περίβολος είναι μοναδικός στο είδος του, έχει ύψος 3 μ, διάμετρο 158,40 μ. και περίμετρο 497 μ. Χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ. μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) οπότε διαδραματίζονται μείζονα ιστορικά γεγονότα στην περιοχή της Αμφίπολης».

«Σημαντικοί στρατηγοί του Αλεξάνδρου, όπως ο Νέαρχος και ο Λαομέδων, σχετίζονται με την περιοχή, εδώ ο Κάσσανδρος εξορίζει και θανατώνει το 411 π.Χ. τη νόμιμη σύζυγο του Αλεξάνδρου Ρωξάνη και τον γιο του Αλέξανδρο Δ΄». Ενώ ο κ. Λεφαντζής τονίζει:

«Ο περίβολος και το μνημείο είναι απολύτως συνδεδεμένα δομικά και οι λίθοι της εισόδου, του χώρου πριν από τις Σφίγγες, συμπλέκονται με τους λίθους του».

ΠΗΓΗ: Liberal

Η Σφίγγα της Αμφίπολης αποκτά ξανά πρόσωπο

 ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Η προτεινόμενη προς επιστροφή κεφαλή ανήκει στη δεξιά Σφίγγα.

Η επιστροφή της μαρμάρινης κεφαλής της ανατολικής Σφίγγας στην αρχική θέση της περιλαμβάνεται, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», στις προτάσεις της αρχιτεκτονικής μελέτης για την αποκατάσταση του ταφικού συγκροτήματος και του περιβόλου στον Τύμβο της Αμφίπολης, που θα υποβληθεί στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο την επόμενη Τρίτη 17 Δεκεμβρίου. Η μαρμάρινη κεφαλή εκτίθεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης.

Η αρχιτεκτονική μελέτη που εκπόνησε η διεύθυνση Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων του ΥΠΠΟΑ έχει άμεσο στόχο τη στερέωση και αποκατάσταση του μνημείου και ακολούθως την ανάδειξή του με τη δυνατότητα επίσκεψης για μικρές ομάδες κοινού. Στη μελέτη θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά η αρχιτεκτονική τεκμηρίωση του Τύμβου Καστά, η παθολογία του μνημείου και θα αποτυπωθούν με σαφήνεια οι κατευθύνσεις που θα πρέπει να πάρουν οι επόμενες μελέτες ανάδειξής του.

Όπως σημείωσε η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη σε πρόσφατη επίσκεψή της στο μνημείο, σε εξέλιξη βρίσκεται η μεταφορά των διάσπαρτων λίθων του περιβόλου στον Τύμβο Καστά, από τον χώρο του Λέοντος και του Μουσείου της Αμφίπολης, οι οποίοι υπολογίζονται σε αρκετές εκατοντάδες. Κεντρική ιδέα της αρχιτεκτονικής μελέτης είναι η διατήρηση του μνημείου στην υφιστάμενη κατάσταση και η αποφυγή παρεμβάσεων που θα διατάρασσαν την αυθεντικότητά του.

Η μελέτη που θα υποβληθεί στο ΚΑΣ είναι στην ουσία η πρώτη παρέμβαση αποκατάστασης του μνημείου και μέρους του περιβόλου του, καθώς οι προηγούμενες παρεμβάσεις ήταν κυρίως σωστικές και συντήρησης των ευρημάτων. Είναι γεγονός ότι το ενδιαφέρον της κ. Μενδώνη για την Αμφίπολη είναι έντονο, καθώς από την ημέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά της μέχρι σήμερα έχουν γίνει τουλάχιστον δύο συσκέψεις στον αρχαιολογικό χώρο παρουσία της ιδίας, του γενικού γραμματέα Πολιτισμού και στελεχών των αρμόδιων διευθύνσεων του υπουργείου.

Μάλιστα, η πρώτη ευρεία σύσκεψη πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, με την παρουσία του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, υπουργών και υφυπουργών της κυβέρνησης. Η συνολική αποκατάσταση του μνημείου, που θα σημαίνει την περαιτέρω διαμόρφωση του Τύμβου και την ελαχιστοποίηση των εσωτερικών υποστυλωμάτων και ενισχύσεων, θα είναι αντικείμενο επόμενων προγραμμάτων.

ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβη ε.τ.

Καταλύτης η ανεξέλεγκτη μαζική λαθρομετανάστευση

«Ακόμη και λαοί με μεγάλη ιστορική πείρα χάνουν το γεωπολιτικό τους ένστικτο, τότε μάλιστα που το χρειάζονται περισσότερο». 

Τα λόγια αυτά του αείμνηστου Παναγιώτη Κονδύλη στο βιβλίο του «Περί Πολέμου» μοιάζουν να έχουν τέλεια εφαρμογή σ’ αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας. Περιέργως, η Ελλάδα, σύνορο της Ευρώπης στη ΝΑ Μεσόγειο, αγωνίζεται, π.χ., να εντάξει τη Μουσουλμανική Τουρκία στην Ευρώπη, όταν είναι ηλίου φαεινότερον ότι μια τέτοια εξέλιξη θα επέφερε γεωπολιτική ανατροπή εις βάρος της Ελλάδος, πέρα από τις επιπτώσεις που θα είχε στο σύνολο της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Ειδικότερα για την Ελλάδα, η επιστροφή της Τουρκίας στην Ευρώπη θα άλλαζε ριζικά τους συσχετισμούς στα Βαλκάνια και θα ενίσχυε καταλυτικά τη διπλωματική της ισχύ στην Ευρώπη.

Θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε ιστορικά στον Μαραθώνα και στο σύμβολό του, του οποίου εορτάζουμε φέτος τα 2.500 χρόνια. Γιατί το εορτάζουμε; Θα μπορούσαμε επίσης να αναφερθούμε στη Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη και στο σύμβολό της. Ας περιορισθούμε όμως στην πρόσφατη ιστορία που διεμόρφωσε τη σημερινή Ελλάδα. Μήπως ήταν λάθος οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, που οδήγησαν στην ουσιαστική έξωση της κατακτητικής Οθωμανικής Τουρκίας από την Ευρώπη; Μήπως πρέπει να κάνουμε νέες σκέψεις για τα αποτελέσματά τους; Γιατί η Ελλάδα να γίνει γέφυρα για την επιστροφή της Τουρκίας στην Ευρώπη, όταν μάλιστα η τελευταία έχει αναγάγει σε επίσημη διπλωματική θεωρία και πολιτική πρακτική τον νεοοθωμανισμό, που αφορά καίρια και τη χώρα μας;

Υποστηρίζεται ότι ακολουθείται η πολιτική αυτή γιατί υπάρχει η ελπίδα επιλύσεως των εθνικών θεμάτων και εξομαλύνσεως των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Υπήρξε όμως αρκετός χρόνος, μια ολόκληρη δεκαετία, για να δοκιμασθεί η πολιτική αυτή. Ποια είναι τα αποτελέσματα; Οι τουρκικές αξιώσεις και προκλήσεις συνεχίσθηκαν και κλιμακώθηκαν.

Αντί λοιπόν με την πείρα αυτή να γίνει μια ουσιαστική αξιολόγηση και επανεξέταση της πολιτικής μας, η ελληνική διπλωματία σπεύδει πάλι να πλειοδοτήσει προς την ίδια κατεύθυνση. Ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, μιλώντας λίγες μέρες πριν στις Βρυξέλλες, έριξε την ιδέα ενός νέου Ελσίνκι (Ελσίνκι ΙΙ) για την Τουρκία, που θα είχε άξονα τον καθορισμό ενός «οδικού χάρτη» και ημερομηνίας για την ένταξη της Τουρκίας. Δεν έχει σημασία εάν υπάρχουν οι προϋποθέσεις ή όχι για την υλοποίηση της ιδέας αυτής, η οποία ανατρέπει την αρχή πάνω στην οποία βασίσθηκε το άνοιγμα των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Ότι δηλαδή θα αποφασισθεί στο τέλος η έκβασή τους (ένταξη ή άλλη σχέση). Το σημαντικό είναι ότι η Ελλάδα προβάλλεται πάλι ως πρωταγωνίστρια της τουρκικής εντάξεως και ταυτόχρονα της αμερικανικής πολιτικής, η οποία έχει αναγάγει σε κορυφαίο στρατηγικό στόχο την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ελλάδα πρωταγωνίστρια και στη λαθρομετανάστευση

Τα παράδοξα, δυστυχώς, με τις ελληνικές πολιτικές ηγεσίες και κυβερνήσεις δεν σταματούν μόνο στην εξωτερική πολιτική. Η Ελλάδα, που βρίσκεται από γεωγραφική άποψη αλλά και από πολιτική, λόγω του ρόλου που παίζει η γειτονική Τουρκία, στην πιο δύσκολη θέση σε σχέση με τη λαθρομετανάστευση, πρωταγωνιστεί στο άνοιγμα των συνόρων και στην ανοχή της λαθρομεταναστεύσεως.

Είναι ενδεικτικό ότι ακόμη και τώρα, που η χώρα είναι βυθισμένη σε μια τόσο βαθιά οικονομική κρίση, το πρώτο μέτρο που θυμήθηκε να πάρει η νέα κυβέρνηση, σε απόλυτη προτεραιότητα, ήταν η ψήφιση ενός ακόμη νομοσχεδίου που διευκολύνει τη νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών και εισάγει το δίκαιο του εδάφους για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα.

Το μέτρο παρουσιάσθηκε και χαιρετίσθηκε από μεγάλη μερίδα του Τύπου ως «προοδευτική» πολιτική. Σημειωτέον, ο σημερινός πρωθυπουργός, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, είχε μιλήσει επανειλημμένα στην προεκλογική εκστρατεία για «μηδενική μετανάστευση». Τα κυκλώματα όμως των δουλεμπόρων πήραν γρήγορα το μήνυμα που έστειλε η κυβέρνηση με το νέο «προοδευτικό» νομοσχέδιο για τους λαθρομετανάστες. Η επέλαση ξανάρχισε και συνεχίζεται όπως πριν. Επίκεντρο του νέου κύματος λαθρομεταναστών έγινε τώρα ο Έβρος, από τον οποίο υπολογίζεται ότι διέρχονται συστηματικά κάθε μέρα 300 περίπου λαθρομετανάστες.

Η κυβέρνηση, όπως και οι προκάτοχοί της, αρχής γενομένης από την κυβέρνηση Σημίτη, απέσυρε τον Στρατό από τον έλεγχο των συνόρων και έδεσε ταυτόχρονα τα χέρια της Αστυνομίας. Η τελευταία δεν μπορεί να απωθήσει στα σύνορα ή να απελάσει απευθείας τους λαθρομετανάστες γιατί όλοι παρουσιάζονται συστηματικά ως πρόσφυγες και αιτητές πολιτικού ασύλου και επικαλούνται το ευρωπαϊκό ανθρωπιστικό δίκαιο.

Η Αστυνομία, με εντολές της κυβερνήσεως, καταφεύγει έτσι σ’ έναν ουσιαστικό αυτοεμπαιγμό του κράτους. Διανέμει σε όλους τους λαθρομετανάστες έγγραφο, το οποίο τους καλεί να εγκαταλείψουν μόνοι τους τη χώρα μέσα σε 30 ημέρες και τους επιτρέπει μετά να επιβιβασθούν ως τουρίστες στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ και να φτάσουν στη «χωματερή λαθρομεταναστών» της Αθήνας. Υπολογίζεται ότι μόνο κατά το τελευταίο τρίμηνο αφίχθησαν με τον τρόπο αυτό στην ελληνική πρωτεύουσα 30.000 περίπου, μουσουλμάνοι κατά το πλείστον, λαθρομετανάστες. Πολλοί απ' αυτούς προέρχονται τώρα και από τη Δυτική Βόρεια Αφρική (Αλγερία, Μαρόκο) και την Υποσαχάρια Αφρική. Έφτασε σε όλους το μήνυμα ότι, μετά το κλείσιμο της πόλης του Γιβραλτάρ από την Ισπανία και της πύλης της Λιβύης προς την Ιταλία (μετά τις συμφωνίες Μπερλουσκόνι - Καντάφι), η μόνη ανοικτή ακόμα οδός προς την Ευρώπη είναι η Ελλάδα και ο Έβρος.

Γιατί οι άλλοι μπορούν να κλείνουν τα σύνορά τους και η Ελλάδα δεν μπορεί;

Και μόνο το γεγονός ότι το ρεύμα των λαθρομεταναστών εμπλουτίσθηκε προσφάτως από Μαροκινούς και Αλγερινούς δείχνει το μέγεθος της ευθύνης που έχουν οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, που άφησαν να καταντήσει η χώρα ξέφραγο αμπέλι. Την ευθύνη δεν την έχουν άλλωστε μόνο οι κυβερνήσεις. Ευθύνονται επίσης, στον βαθμό που τους αναλογεί, οι πολιτικές δυνάμεις και τα ΜΜΕ, που απέτυχαν να δουν από την αρχή τις γεωπολιτικές διαστάσεις που έχει για την Ελλάδα η μαζική λαθρομετανάστευση και εγκατάσταση ξένων πληθυσμών στη χώρα. Σε μια συγκυρία μάλιστα που επικρατεί γεωπολιτική ρευστότητα στα Βαλκάνια, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενώσεως, και που άρχισε να προωθείται η παγκοσμιοποίηση ως όχημα διεθνούς νεοφιλελευθερισμού και αμερικανικής πολιτικής ηγεμονίας.

Προβάλλεται ως άλλοθι σήμερα ο σεβασμός του ευρωπαϊκού ανθρωπιστικού δικαίου για το πολιτικό άσυλο. Πόσους όμως λαθρομετανάστες μπορεί να χωρέσει το ανθρωπιστικό δίκαιο για το άσυλο; Μήπως το πρόσχημα αυτό αναιρεί την εθνική κυριαρχία και την ευθύνη της κυβερνήσεως να προστατεύσει τη χώρα και τα σύνορά της; Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να γίνονται δεκτοί αδιακρίτως όλοι όσοι δηλώνουν πρόσφυγες, τότε θα πρέπει να επιμερισθεί αναλόγως το βάρος και η ευθύνη. Κάθε χώρα δηλαδή να αναλάβει τον αριθμό προσφύγων που της αντιστοιχεί, ανάλογα με το μέγεθος και τον πληθυσμό της. Δεν είναι δυνατόν να αφήνονται στην αποκλειστική μέριμνα της Ελλάδος, με την παροχή μόνο κάποιας οικονομικής βοήθειας για προσωρινή στέγαση και σίτιση. Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει χωματερή λαθρομεταναστών στο όνομα του ευρωπαϊκού ανθρωπιστικού δικαίου.

Η Ελλάδα όμηρος μιας παράδοξης πρωτοπορίας στη λαθρομετανάστευση

Οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες της χώρας δύσκολα όμως μπορούν να επιρρίψουν ευθύνες στην Ευρώπη γιατί οι ίδιες πρωτοστάτησαν, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο, στην υιοθέτηση φιλομεταναστευτικών ευρωπαϊκών οδηγιών και εθνικών νομοθεσιών. Υπενθυμίζονται σχετικά:

• Η πρωτοβουλία της κυβερνήσεως Σημίτη να προωθήσει, επί ελληνικής Προεδρίας, τις πρώτες ευρωπαϊκές οδηγίες 108/2003 και 109/2003, με τις οποίες καθορίσθηκαν αντιστοίχως το καθεστώς τού επί μακρόν διαμένοντος μετανάστη και το δικαίωμα της οικογενειακής επανενώσεως μετά την απόκτηση του καθεστώτος τού επί μακρόν διαμένοντος.

• Η επιφυλακτική στάση της ελληνικής πλευράς απέναντι στην πρωτοβουλία του Γάλλου Προέδρου Σαρκοζί να προωθήσει το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση επί γαλλικής Προεδρίας. Το πρώτο άρθρο του Συμφώνου αυτού απαγορεύει τις μαζικές νομιμοποιήσεις παρανόμων μεταναστών. Τι έκανε όμως η Ελλάδα; Ήταν αυτή που το παραβίασε αμέσως μετά την υιοθέτησή του, με νέες μαζικές νομιμοποιήσεις παρανόμων μεταναστών. Αντί να το κάνει όπλο για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στο πρόβλημα που η ίδια αντιμετώπιζε, έσπευσε πρώτη να το υπονομεύσει και να το απαξιώσει.

• Τα αλλεπάλληλα νομοσχέδια για τη νομιμοποίηση παρανόμων μεταναστών και η αφαίρεση από τον Στρατό και την Αστυνομία του ελέγχου της λαθρομεταναστεύσεως στα σύνορα.

Στο πνεύμα αυτό, με νέο νομοσχέδιο που εισήγαγε προς ψήφιση ο σημερινός υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής, συστήνεται Υπηρεσία Ασύλου και αφαιρείται επισήμως από τους ενστόλους κάθε σχετική αρμοδιότητα.

Προδιαγράφεται έτσι το στήσιμο μιας νέας βιομηχανίας παροχών δικαιώματος ασύλου, με τμήματα και εκατοντάδες υπαλλήλους ανά την επικράτεια. Αποκλείονται έτσι οι «κακοί» στρατιωτικοί και αστυνομικοί, που δεν ξέρουν να υποδέχονται ευρωπαϊκά τους «πρόσφυγες», και αντικαθίστανται, μεταξύ άλλων, από «εκπροσώπους κοινωνικών φορέων» (δηλαδή Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων), τον Συνήγορο του Πολίτη, το αξίωμα που κατείχε πριν ο σημερινός δήμαρχος Αθηναίων, και από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Αυτήν που διαμαρτύρεται συνεχώς και καταγγέλλει, κατ’ επάγγελμα, την Ελλάδα ότι δεν παίρνει αρκετούς πρόσφυγες και ότι πρέπει να παίρνει παραπάνω. Τώρα θα μπορεί να αποφασίζει η ίδια στο όνομα της Ελλάδος.

Αντιλαμβάνεται κανείς γιατί λοιπόν παραμένει ανεξέλεγκτη η λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα και εξελίσσεται εκ των πραγμάτων στο μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας, με γεωπολιτικές διαστάσεις, έστω και αν γίνεται συστηματική προσπάθεια να υποβαθμίζεται και να συγκαλύπτεται το μέγεθός του, η δυναμική του και οι συνέπειές του.

Νέα γεωπολιτική τάξη στα Βαλκάνια, παγκοσμιοποίηση, και ο ρόλος της Τουρκίας

Όσοι, καλοπροαιρέτως, υποστηρίζουν αναφανδόν τη λαθρομετανάστευση, παρακινούμενοι από προσωπικά ανθρωπιστικά συναισθήματα ή ιδεολογικές πολιτικές θέσεις, θα έπρεπε να αναρωτηθούν γιατί δεν έρχονταν λαθρομετανάστες στην Ελλάδα πριν από τη δεκαετία του '90. Προφανώς, και τότε υπήρχε πολύ μεγάλη φτώχεια και δυστυχία στον Τρίτο Κόσμο. Ένας προφανής λόγος είναι το άνοιγμα των συνόρων μετά την πτώση του Ανατολικού Συνασπισμού. 

Ένας δεύτερος και κυριότερος είναι η παγκοσμιοποίηση, που άρχισε να προωθείται κατά την περίοδο αυτή ως πολιτική και ιδεολογία. Τότε άρχισε να προβάλλεται θορυβωδώς και στην Ελλάδα, ως «εκσυγχρονιστική» πολιτική, η ιδέα της «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας, από το στόμα μάλιστα του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. «Η Ελλάδα», έλεγε τότε ο Κώστας Σημίτης, «πρέπει να γίνει πολυπολιτισμική». Πώς γίνεται όμως «πολυπολιτισμική» μια χώρα με εθνική συνοχή 97%;

Προφανώς, με άνοιγμα των συνόρων, με αλλαγή της νομοθεσίας, με ανοχή της παράνομης μεταναστεύσεως και με επιβολή, μέσω των ΜΜΕ, της «πολυπολιτισμικότητας» ως κυρίαρχης ιδεολογίας στην κοινωνία και ειδικότερα στην Παιδεία. Τότε άρχισε και η προπαγάνδα για δήθεν «ρατσισμό» και «ξενοφοβία» των Ελλήνων και η προώθηση των νέων «εκσυγχρονιστικών» και «πολυπολιτισμικών» αντιλήψεων στην Παιδεία, με αποκορύφωμα το βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού της Μαρίας Ρεπούση.

Γιατί η παγκοσμιοποίηση προωθεί τη λαθρομετανάστευση; Προφανώς για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί η παγκοσμιοποίηση της αγοράς απαιτεί σταδιακή απελευθέρωση της κινήσεως κεφαλαίων, προϊόντων και εργατικού δυναμικού. Οι μεγάλες διαφορές στην ανάπτυξη και στο βιοτικό επίπεδο μεταξύ των διαφόρων περιοχών του κόσμου προκαλούν εκ των πραγμάτων μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα. 
Δεύτερον, γιατί η παγκοσμιοποίηση προτάσσει τις αγορές και την ελευθερία κινήσεων πάνω από εθνικά σύνορα. Θεωρεί επομένως εμπόδιο το εθνικό κράτος και επιδιώκει τη μείωση του ρόλου και της ισχύος του. Κατά προέκταση, θεωρεί ότι οι ισχυρές εθνικές ταυτότητες και οι συνεκτικές εθνικές κοινωνίες προβάλλουν μεγαλύτερη αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση γιατί έχουν πολύ ισχυρότερη την αίσθηση του συνόλου και της εθνικής κυριαρχίας.

Όλα αυτά ισχύουν και για την Ελλάδα. Ειδικότερα όμως γι' αυτήν προστίθενται και δύο άλλοι πολύ σημαντικοί παράγοντες, που έχουν σχέση με τη λαθρομετανάστευση. Ο πρώτος είναι η προώθηση από τις ΗΠΑ μιας νέας γεωπολιτικής τάξεως στα Βαλκάνια, με στόχο να μην επιτραπεί η επανάκαμψη της ρωσικής επιρροής στην περιοχή αυτή. Η επιδιωκόμενη νέα τάξη περιλαμβάνει την αναβάθμιση του μουσουλμανικού παράγοντα και την ενίσχυση της τουρκικής παρουσίας. Η αμερικανική πολιτική, για ευρύτερους στρατηγικούς λόγους, υποστηρίζει ενθέρμως, ως γνωστόν, την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.

Τίθεται το ερώτημα πώς αντιμετωπίζουν, στο πλαίσιο αυτό, οι ΗΠΑ την Ελλάδα. Γνωρίζουμε ότι οι ΗΠΑ θέλουν να αντιμετωπίζουν την Ελλάδα και την Τουρκία ως ενιαίο στρατηγικό χώρο. Τι σημαίνει όμως αυτό για την Ελλάδα; Αυτά είναι ερωτήματα τα οποία πρέπει να θέτει κανείς όταν εξετάζει το θέμα της μαζικής λαθρομεταναστεύσεως στην Ελλάδα, και ιδιαίτερα μέσω Τουρκίας. Η τελευταία δεν θέλει, προφανώς, την Ελλάδα ως ευρωπαϊκό πολιτιστικό σύνορο, που την αποκόπτει από την Ευρώπη.

Η δημογραφική μετάλλαξη της Ελλάδος, μέσω της μαζικής λαθρομεταναστεύσεως, θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά και για πάντα τα γεωπολιτικά δεδομένα, μέσα στον ίδιο τον εθνικό χώρο της Ελλάδος. Πολύ περισσότερο εάν οι λαθρομετανάστες είναι μουσουλμάνοι, προερχόμενοι από τις πιο φανατικές μουσουλμανικές χώρες (Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Αφγανιστάν, Σομαλία κ.ά.), τους οποίους η Άγκυρα θα μπορούσε κάποια στιγμή να ποδηγετήσει, με κοινό παρονομαστή το Ισλάμ.

Σημειώνεται σχετικά ότι η Ελλάδα έχει προβλήματα μόνο με την Τουρκία. Δεν έχει με τις άλλες μουσουλμανικές χώρες. Με τη μαζική όμως λαθρομετανάστευση και εγκατάσταση στην Ελλάδα μουσουλμανικών πληθυσμών, ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα δημιουργηθούν προβλήματα με άλλες μουσουλμανικές χώρες και με ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο;

Με μια ισχυρή μουσουλμανική παρουσία στην Ελλάδα, μέσω της μαζικής λαθρομεταναστεύσεως, η Τουρκία θα επετύγχανε αμαχητί το μεγαλύτερο γεωπολιτικό πλήγμα κατά της χώρας γιατί θα υπονόμευε καταλυτικά την εθνική συνοχή της Ελλάδος μέσα στο ίδιο το μητροπολιτικό της κέντρο. Θα ανέτρεπε επίσης μονομερώς, σ’ όλη τη χώρα, την ισορροπία που εγκαθιδρύθηκε με τη Συνθήκη της Λωζάννης και τη Συμφωνία Ανταλλαγής Πληθυσμών. Η ισορροπία ήδη ανετράπη μονομερώς στη Θράκη με την εκδίωξη των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως.

Ανεξάρτητα επίσης από την Τουρκία, είναι προφανή τα προβλήματα κοινωνικής πολιτικής, πολιτικού ελέγχου, συνοχής της χώρας και δημογραφικής ισορροπίας που θα προκύψουν από την αδιάκριτη νομιμοποίηση και πολιτογράφηση εκατοντάδων χιλιάδων και εκατομμυρίων λαθρομεταναστών.

Είναι καιρός αυτοί που είναι υπεύθυνοι γι' αυτήν την κατάσταση να συνέλθουν και να πάρουν μέτρα. Η Ελλάδα δεν είναι για ξήλωμα. Ο ελληνικός λαός δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει ότι με την ακολουθούμενη ανερμάτιστη και μυωπική πολιτική τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η εθνική του υπόσταση και το εθνικό του μέλλον. Όταν το συνειδητοποιήσει, η οργή του και η αντίδρασή του μπορεί να είναι εκτός μέτρου και ανεξέλεγκτη.

ΠΗΓΗ: ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ

ΑΡΧΙΚΗ ΠΗΓΗ: history-of-macedonia

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΙ ΚΗΠΟΙ !

“Αν οι άνθρωποι αφήσουν την κυβέρνησή τους  να αποφασίζει τι τροφή θα τρώνε και τι φάρμακα θα παίρνουν, τα σώματά τους θα είναι σύντομα σε τόσο θλιβερή κατάσταση όσο είναι οι ψυχές εκείνων που ζουν σε καθεστώς τυρρανίας.”

Τόμας Τζέφερσον

Εκ των ιδρυτών πατέρων των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής

Ήδη στην Αμερική έχει ξεκινήσει η εφαρμογή του νόμου που έχει κατατεθεί στο Κογκρέσο και αφορά την απαγόρευση καλλιέργειας οργανικών τροφών.

Με λίγα λόγια την απαγόρευση του σπιτικού κήπου για την επιβίωση της οικογένειας.

Όποιος λοιπόν δεν θέλει να ενταχθεί στους κανόνες της Παγκοσμιοποίησης και θα θελήσει να κάνει ένα μικρό κήπο για να ζεί αυτός και η οικογένειά του, θα χαρακτηρίζεται επικίνδυνος και θα δέχεται πρόστιμα και κατασχέσεις προϊόντων καθώς αυτά θα αποτελούν «κίνδυνο για την δημόσια υγεία».

Το όνομα του νόμου αυτού είναι «Νόμος Συγκλήτου S 510 Εκσυγχρονισμός Ασφάλειας Τροφίμων», σύμφωνα με τον οποίο χαρακτηρίζεται παράνομη η καλλιέργεια και αποθήκευση σπόρων.

Ο νόμος της Συγκλήτου «510» για τον εκσυγχρονισμό της ασφάλειας των τροφίμων έχει χαρακτηριστεί ως ο πιο επικίνδυνος νόμος στην ιστορία των ΗΠΑ.

Ο νόμος θα δίνει το δικαίωμα στην κυβέρνηση των ΗΠΑ να απαγορεύει ή να νομιμοποιεί το μέχρι τώρα δικαίωμα όλων για την καλλιέργεια, το εμπόριο και την μεταφορά όλων των τροφίμων.

Ο νόμος δίνει το δικαίωμα στον «Μεγάλο Αδερφό» να ρυθμίζει μέχρι και την καλλιέργεια ντοματών στην αυλή του σπιτιού μας.

Δίνει το δικαίωμα στην κυβέρνηση να συλλαμβάνει και να φυλακίζει ανθρώπους που πωλούν αγγούρια στην λαϊκή. Θα ποινικοποιεί την μεταφορά οργανικών τροφών αν δεν συμμορφώνεται κάποιος με τους κανόνες των αρχών.

Ο εφησυχασμός είναι καταστροφικός! Διαδώστε την πληροφορία αυτή σε φίλους και γνωστούς σας.

Πηγή: http://thalamofilakas.blogspot.com/2010/11/blog-post_7402.html