Αντιμετωπίστε την φίμωση του πέους ανώδυνα και αναίμακτά

 Ο Χειρουργός Ουρολόγος Γρηγόριος Δελλής μας ενημερώνει

 

 

Ηφίμωση εκφράζει την αδυναμία έλξης της ακροποσθίας προς τα πίσω, ώστε να γίνει ορατή η βάλανος. Φυσιολογικά, η κεφαλή του πέους που ονομάζεται βάλανος καλύπτεται από δέρμα που ονομάζεται ακροποσθία, το οποίο με την σειρά του είναι σχετικά χαλαρό και με μια ήπια έλξη αποκαλύπτει την βάλανο. Η κίνηση αυτή βοηθά το παιδί και τον ενήλικα να ουρήσει ευκολότερα και τον ενήλικα να έχει πλήρη στύση. 

 

Κάποιες φορές όμως, το δέρμα της γίνεται πιο σφιχτό και μπορεί να κλείσει, μην επιτρέποντας στον ασθενή να αποκαλύψει την βάλανο. Ο χειρουργός- ουρολόγος, κ. Γρηγόρης Δελλής μας ενημερώνει για τη θεραπεία του προβλήματος, ρίχνοντας φως σε καλά εδραιωμένους μύθους που αφορούν στην περιτομή, την επέμβαση που εφαρμόζεται στην πλειοψηφία των ανδρών με φίμωση.

 

Σε ποια ηλικία εμφανίζεται συνήθως η φίμωση;

 

Φίμωση εμφανίζεται στο 50% των βρεφών ηλικίας έως 1 έτος, στο 10% των νηπίων ηλικίας 3 ετών και μόλις στο 1% των αγοριών 16-18 ετών.

 

Πού οφείλεται η φίμωση πέους;

 

Όπως αναφέρθηκε, η φίμωση είναι μια κατάσταση πολύ συχνή στα βρέφη και νήπια,  που στα μεγαλύτερα αγόρια όμως, μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό της ακροποσθίας και εμφάνιση ουλής. Στους ενήλικες άνδρες, η φίμωση είναι πιο πιθανό να εμφανιστεί σε ασθενείς:

• Με υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις – βαλανοποσθίτιδες
• Με σακχαρώδη διαβήτη
• Με επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς της ακροποσθίας
• Με κακή υγιεινή

 

Πώς αντιμετωπίζεται η φίμωση; 

 

Η θεραπεία της φίμωσης μπορεί να είναι είτε συντηρητική, όταν βρίσκεται σε αρχικό στάδιο, οπότε συστήνεται η τοπική χορήγηση κορτικοστεροειδών (αλοιφή), είτε χειρουργική (περιτομή).

 

Στη δεύτερη αυτή περίπτωση, όπου απαιτείται χειρουργική επέμβαση (περιτομή),  ο χειρουργός για να απομακρύνει το δέρμα της ακροποσθίας το κρατά με λαβίδα και κόβει,  διατηρώντας ασφαλή απόσταση από την βάλανο. Στη  συνέχεια είτε με νυστέρι, είτε με ραδιοσυχνότητες ή laser χαράσσει και κόβει το έσω πέταλο της ακροποσθίας και συρράπτει με απορροφήσιμα ράμματα το δέρμα του πέους με την βάλανο. 

 

Η περιτομή στους ενήλικες είναι πιο επώδυνη σε σχέση με τα βρέφη; 

 

Η επέμβαση της περιτομής τόσο στα βρέφη όσο και στους ενήλικες γίνεται με αναισθησία, που μπορεί να είναι τοπική  (στο ιατρείο) είτε με μέθη σε κλινική. Σε κάθε περίπτωση, ο γιατρός σας θα σας χορηγήσει αρκετό αναισθητικό, ώστε να γίνει η επέμβαση ασφαλής και ανώδυνη.

 

Τι να περιμένει ο ασθενής μετά την επέμβαση;

 

Ο ασθενής δεν πονάει μετά την επέμβαση και τα ενοχλήματα μπορεί να αντιμετωπιστούν με λήψη παρακεταμόλης. Αυτό που συνηθέστερα αναφέρουν στην αρχή, οι νέοι ενήλικες ως ενόχληση είναι μια «περίεργη αίσθηση», όταν ακουμπά η βάλανος στο εσώρουχο. Η αποκατάσταση μετά το χειρουργείο είναι κατά κανόνα γρήγορη και στα παιδιά κυμαίνεται σε 1-2 ημέρες, ενώ στους ενήλικες είναι 3-4 ημέρες. Το οίδημα (πρήξιμο) στην περιοχή μπορεί να υποχωρήσει τελείως μετά από 3-4 εβδομάδες.

 

Μετά την επέμβαση υπάρχει κίνδυνος μειωμένης αισθητικότητας στην περιοχή;

 

Παρ’ όλο που κάποιοι ασθενείς αναφέρουν μειωμένη ευχαρίστηση στο σεξ, τα βιβλιογραφικά δεδομένα υποστηρίζουν το αντίθετο. Οι άνδρες που έχουν υποβληθεί σε περιτομή αναφέρουν αυξημένη απόλαυση, όπως μπορεί να γίνει αντιληπτή με την αισθητικότητα και την εκσπερμάτωση και την αυξημένη επιθυμία.

 

Θα πρέπει να υποβληθώ σε επέμβαση περιτομής;

 

Η απόφαση να υποβληθεί κάποιος σε ένα εκλεκτικό χειρουργείο δεν είναι ποτέ εύκολη, ειδικά όταν αφορά ένα σημείο του σώματός μας το οποίο είναι τόσο σημαντικό για τη ψυχολογία και την εμφάνισή μας.  Σε κάθε περίπτωση, αν σκέφτεστε να προχωρήσετε σε ένα τέτοιο χειρουργείο θα ήταν σκόπιμο να ενημερωθείτε ενδελεχώς για τα βήματα της επέμβασης, αλλά και το στάδιο της αποθεραπείας, απευθυνόμενοι σε έναν ειδικό με μεγάλη χειρουργική εμπειρία που να μπορεί να εγγυηθεί με ασφάλεια την επιτυχία της επέμβασης.

 

Για περισσότερες πληροφορίες και αναλυτική ενημέρωση ο Γρηγόριος Δελλής MD, MSc, PhD, FEBU Χειρουργός Ουρολόγος είναι πάντα στη διάθεσή σας στο τηλέφωνο: 21 3032 0492 και στη οδό Παπαδιαμαντοπούλου 4, (Αθήνα) όπου διατηρεί το ιδιωτικό του ιατρείο.

Επίσης θα τον βρείτε και στην ιστοσελίδα του: dellis-urology.gr και στο: facebook

 

Ο Χειρουργός Ουρολόγος Γρηγόριος Δελλής είναι στρατιωτικός ιατρός, επιμελητής στην Ουρολογική Κλινική του 251 ΓΝΑ, ενώ παράλληλα διατηρεί Ιδιωτικό Ιατρείο.

 

Είναι απόφοιτος της Βαρβάκειου Σχολής, της Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων (ΣΣΑΣ) και της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

 

Εκπαιδεύτηκε στην Β΄ Πανεπιστημιακή Ουρολογική Κλινική της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) στο Σισμανόγλειο ΓΝΑ όπου και ολοκλήρωσε την ειδικότητα της Ουρολογίας, ενώ αναγορεύτηκε σε Διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ.

 

ΠΗΓΗ: newsbeast

Μηχανισμός Αντικυθήρων: Επιστήμονες βρήκαν τον «κωδικό» που ξεκλειδώνει μέρος των μυστικών του

 

Τα 69 γρανάζια του πρώτου υπολογιστή, η εμπλοκή του Αρχιμήδη και η λειτουργία-κλειδί

Η ιστορία πίσω από τις έρευνες αποκρυπτογράφησης του Μηχανισμού των Αντικυθήρων θυμίζει κάτι από συνδυασμό λύσης γρίφου και σπάσιμο κώδικα αλλά με τη χρήση νέων τεχνολογιών. Όσο περισσότερο προχωρούν οι έρευνες τόσο πιο κοντά φτάνει η ανθρωπότητα στην εξήγηση της λειτουργίας μιας πρώιμης μηχανής αστρονομικών παρατηρήσεων.

 

Μετά από τα στοιχεία έρευνας ομάδας ερευνητών από το Univercity College του Λονδίνου, στην οποία μάλιστα συμμετέχουν και δύο Έλληνες, ερχόμαστε ακόμα πιο κοντά στο ξεκλείδωμα μέρους των μυστικών του αλλά και στο γεγονός ότι όντως ο Αρχιμήδης είχε μεγάλη εμπλοκή στον αρχαίο αναλογικό υπολογιστή.

 

Όπως δημοσίευσε στο επιστημονικό περιοδικό Scientific American, το μέλος της ομάδας Tony Freeth, νέα χαρακτηριστικά του Μηχανισμού των Αντικυθήρων έγιναν γνωστά μέσω των μελετών. Μέρος του λεγόμενου password που θα βοηθήσει τους επιστήμονες στην πλήρη κατανόησή του είναι η εσωτερική λειτουργία του και τα γρανάζια του μηχανισμού καθώς και η πίσω όψη του.

Ο Αρχιμήδης και το σύνθετο αστρονομικό όργανο

 

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων, γνωστός και ως υπολογιστής των Αντικυθήρων ή αστρολάβος των Αντικυθήρων ή χρονολόγιο των Αντικυθήρων, είναι ένα αρχαίο τέχνεργο, το οποίο λειτουργούσε ως αναλογικός, μηχανικός υπολογιστής και όργανο αστρονομικών παρατηρήσεων και παρουσιάζει ομοιότητες με πολύπλοκο ωρολογιακό μηχανισμό. μηχανισμός των Αντικυθήρων αποτελείται από 82 θραύσματα εκ των οποίων τα επτά είναι τα μεγαλύτερα.

 

Αποτελεί τον αρχαιότερο γνωστό πολύπλοκο, πλανητικής λειτουργίας, μηχανισμό και αποκαλείται ως ο πρώτος γνωστός αναλογικός υπολογιστής. Τα χαρακτηριστικά κατασκευής του υποδηλώνει ότι είχε κατασκευαστεί κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου.

Ανασύρθηκε, από αλιείς, σε ναυάγιο ανοικτά της ελληνικής νήσου Αντικύθηρα, νοτίως της Πελοποννήσου, μεταξύ των Κυθήρων και της Κρήτης. Με βάση τη μορφή των ελληνικών επιγραφών που φέρει χρονολογείται μεταξύ του 150 π.Χ. και του 100 π.Χ., αρκετά πριν από την χρονολογία του ναυαγίου, το οποίο ενδέχεται να συνέβη ανάμεσα στο 76 π.Χ. και 60 π.Χ.

 

Εκτός από την φερόμενη εμπλοκή του Αρχιμήδη ως σχεδιαστή του μηχανισμού, παράλληλα επιβεβαιώνεται από την έρευνα ότι πρόκειται για ένα πολυσύνθετο αστρονομικό όργανο, ικανό να προβλέπει φαινόμενα όπως η ευθυγράμμιση ουρανίων σωμάτων, να συνδυάζει τις σχετικές θέσεις των 5 πλανητών που ήταν γνωστοί στην αρχαιότητα (Δίας, Κρόνος, Αφροδίτη, Ερμής, Άρης), να λαμβάνει υπόψη του ακόμη και το γεγονός ότι η Σελήνη διαγράφει ελλειπτική αντί για κανονική κυκλική τροχιά γύρω από τη Γη και, εν τέλει, να αποτυπώνει την αντίληψη του Σύμπαντος που επικρατούσε στην ύστερη ελληνική αρχαιότητα.

 

Το όργανο περιλαμβάνει περιλαμβάνει δεκάδες γρανάζια, με μικροσκοπικά δόντια που έχουν χαραχτεί στον χαλκό με τρομακτική ακρίβεια και ομοιομορφία, παρόλο που το μήκος καθενός τους δεν ξεπερνά το 1 χιλιοστό του μέτρου. Σχετικά με τη χρήση των μηχανών με γρανάζια, οι αρχαιολόγοι γνώριζαν ότι οι αρχαίοι Έλληνες τις χρησιμοποιούσαν για να κινούν μεγάλες μάζες, κυρίως σε ανεμόμυλους, νερόμυλους και ανυψωτικά μηχανήματα. Γι’ αυτό και η έκπληξη των ερευνητών ήταν πολύ μεγάλη όταν, τη δεκαετία του ’50, με τη χρήση ακτίνων Χ, στα ενδότερα του Μηχανισμού αποκαλύφθηκαν συστοιχίες γραναζιών.

Η γραφική αναπαράσταση του εσωτερικού του Μηχανισμού

 

Όπως δημοσιεύθηκαν στο Scientific American, οι ψηφιακές αναπαραστάσεις του εσωτερικού του Μηχανισμού των Αντικυθήρων εντυπωσιάζει. Το μεγάλο επίτευγμα της ομάδας του πανεπιστημίου του Λονδίνου είναι έχει καταφέρει να αναπαραστήσει το μεγαλύτερο τμήμα του εσωτερικού αυτής της πανάρχαιας και αινιγματικής μηχανής αστρονομικών υπολογισμών.

Πέραν των δυνατοτήτων του ως προς την πρόγνωση των φάσεων της Σελήνης και τις σχετικές κινήσεις της πεντάδας των τότε γνωστών πλανητών, πέρα από τη μηχανολογική ευφυΐα που χρησιμοποιήθηκε στη σχεδίασή του, ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων εντυπωσιάζει τους ερευνητές γι’ αυτό που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν «μηχανική κομψότητα». Αναφέρονται στον σχεδόν μαγικό τρόπο με τον οποίο ο εφευρέτης του κατόρθωσε να δημιουργήσει έναν αναλογικό υπολογιστή ακριβείας εφαρμόζοντας τις απλούστερες δυνατές λύσεις σε καθένα από τα δεκάδες επιμέρους ζητήματα που έπρεπε να διευθετηθούν.

Και, ταυτόχρονα, ο τόσο ρηξικέλευθος αυτός εφευρέτης ήταν αναγκασμένος να συμμορφωθεί με δύο θεμελιώδεις περιορισμούς: α) Την ευχρηστία του μηχανισμού από οποιονδήποτε κοινό άνθρωπο, χωρίς να προαπαιτούνται γνώσεις Μαθηματικών ή Αστρονομίας. β) Το επίπεδο των επιστημονικών γνώσεων και της τεχνολογίας στην αρχαιότητα.

 

Τα 69 γρανάζια του πρώτου υπολογιστή

 

Σύμφωνα με την αναπαράσταση της ομάδας, μέλη της οποίας είναι η αρχαιομεταλλουργός Μυρτώ Γεωργακοπούλου και ο φυσικός Αρης Δακανάλης, και αξιοποιώντας τα τελευταία δεδομένα από την μελέτη του UCL, η καρδιά του Μηχανισμού των Αντικυθήρων συντίθεται από 69 γρανάζια, ποικίλου μεγέθους και διαφορετικών τύπων.

 

Μόλις τα 35 από αυτά διακρίνονται στο αυθεντικό αρχαιολογικό εύρημα μέσα από τις τρισδιάστατες ακτινοσκοπήσεις στις οποίες έχει υποβληθεί κατά καιρούς. Οι επιστήμονες χρειάστηκε να φανταστούν την ύπαρξη και τη λειτουργία των υπολοίπων 34 γραναζιών, καθώς από τον βυθό της θάλασσας κοντά στα Αντικύθηρα ανασύρθηκε μόνο το 1/3 του μηχανισμού.

Και, ταυτόχρονα, ο τόσο ρηξικέλευθος αυτός εφευρέτης ήταν αναγκασμένος να συμμορφωθεί με δύο θεμελιώδεις περιορισμούς: α) Την ευχρηστία του μηχανισμού από οποιονδήποτε κοινό άνθρωπο, χωρίς να προαπαιτούνται γνώσεις Μαθηματικών ή Αστρονομίας. β) Το επίπεδο των επιστημονικών γνώσεων και της τεχνολογίας στην αρχαιότητα.

 

Τα 69 γρανάζια του πρώτου υπολογιστή

 

Σύμφωνα με την αναπαράσταση της ομάδας, μέλη της οποίας είναι η αρχαιομεταλλουργός Μυρτώ Γεωργακοπούλου και ο φυσικός Αρης Δακανάλης, και αξιοποιώντας τα τελευταία δεδομένα από την μελέτη του UCL, η καρδιά του Μηχανισμού των Αντικυθήρων συντίθεται από 69 γρανάζια, ποικίλου μεγέθους και διαφορετικών τύπων. 

Μόλις τα 35 από αυτά διακρίνονται στο αυθεντικό αρχαιολογικό εύρημα μέσα από τις τρισδιάστατες ακτινοσκοπήσεις στις οποίες έχει υποβληθεί κατά καιρούς. Οι επιστήμονες χρειάστηκε να φανταστούν την ύπαρξη και τη λειτουργία των υπολοίπων 34 γραναζιών, καθώς από τον βυθό της θάλασσας κοντά στα Αντικύθηρα ανασύρθηκε μόνο το 1/3 του μηχανισμού

ΠΗΓΗ: newsbeast

Οι ωκεανοί του πλανήτη είναι πιο ζεστοί από ποτέ – Το 2021 συσσώρευσαν θερμότητα-ρεκόρ για έκτο συνεχόμενο έτος

Ανήσυχοι οι επιστήμονες για τη στάθμη των θαλασσών που συνεχώς ανεβαίνει

SOS για τους ωκεανούς του πλανήτη εκπέμπουν οι επιστήμονες τονίζοντας πως είναι πιο ζεστοί από ποτέ. Όπως εξηγούν οι ειδικοί το 2021 η συσσωρευμένη θερμότητα στο ανώτερο στρώμα των υδάτων τους έσπασε νέο ρεκόρ για έκτο συνεχόμενο έτος.

 

Σε νέα μελέτη που διεξήχθη από 23 επιστήμονες 14 ινστιτούτων από τις ΗΠΑ, την Κίνα και άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων η αμερικανική Εθνική Διοίκηση Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) και η Κινεζική Ακαδημία Επιστημών και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ατμοσφαιρικών Επιστημών «Advances in Atmospheric Sciences», εκτιμάται ότι πέρυσι τα ανώτερα 2.000 μέτρα όλων των ωκεανών της Γης απορρόφησαν 14 περισσότερα Zettajoules από ό,τι το 2020, ποσότητα θερμότητας που αντιστοιχεί σε 145 φορές την παγκόσμια παραγωγή ηλεκτρισμού το 2020. Συγκριτικά, όλη η ενέργεια που οι άνθρωποι στον κόσμο χρησιμοποιούν μέσα σε ένα έτος, είναι περίπου μόνο μισό Jettajoule (το Zettajoule σε joules είναι ο αριθμός 1 ακολουθούμενος από 21 μηδενικά ή 240.000.000.000.000.000.000 θερμίδες).

 

«Η ποσότητα θερμότητας στους ωκεανούς αυξάνει ασταμάτητα σε παγκόσμιο επίπεδο και αυτό αποτελεί βασικό δείκτη της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής», ανέφερε ο ερευνητής Κένι Τρένμπερθ του Εθνικού Κέντρου Ατμοσφαιρικής Έρευνας των ΗΠΑ στο Κολοράντο.

Οι ωκεανοί απορροφούν το 20% έως 30% των ανθρώπινων 

εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα

«Πέρα από την απορρόφηση θερμότητας, σήμερα οι ωκεανοί απορροφούν το 20% έως 30% των ανθρώπινων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, κάτι που οδηγεί σε οξίνιση των ωκεανών. Η υπερθέρμανση των ωκεανών μειώνει, όμως, την αποτελεσματικότητά τους να απορροφούν άνθρακα, πράγμα που οδηγεί σε αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στον αέρα» επεσήμανε ο επικεφαλής ερευνητής Λιτζίνγκ Τσενγκ, αναπληρωτής καθηγητής του Ινστιτούτου Ατμοσφαιρικής Φυσικής της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. 

«Όσο οι ωκεανοί θερμαίνονται, το νερό επεκτείνεται και η στάθμη των θαλασσών ανεβαίνει. Οι θερμότεροι ωκεανοί “υπερφορτώνουν” τα καιρικά συστήματα, δημιουργώντας πιο ισχυρές καταιγίδες και τυφώνες και αυξάνοντας τις βροχοπτώσεις και τον κίνδυνο πλημμυρών», πρόσθεσε. 

«Οι ωκεανοί απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος από τη θερμότητα που προέρχεται από τις ανθρώπινες εκπομπές άνθρακα. Έως ότου πετύχουμε μηδενικές εκπομπές, αυτή η θερμότητα θα συνεχιστεί και έτσι θα συνεχίσουμε να σπάμε τα ρεκόρ θερμότητας των ωκεανών, όπως κάναμε πέρυσι», υπογράμμισε ο καθηγητής Ατμοσφαιρικής Επιστήμης Μάικλ Μαν του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια.

 

ΠΗΓΗ: newsbeast

Για πρώτη φορά οι αστρονόμοι είδαν το εκρηκτικό τέλος ενός άστρου ερυθρού υπεργίγαντα λίγο πριν γίνει σουπερνόβα

 

Κατέγραψαν την αυτοκατατροφή και τον τελικό θάνατό του

Αμερικανοί αστρονόμοι παρατήρησαν για πρώτη φορά σε πραγματικό χρόνο το δραματικό εκρηκτικό τέλος της ζωής ενός άστρου ερυθρού γίγαντα, καταγράφοντας την αυτοκαταστροφή και τον τελικό θάνατό του, λίγο πριν αυτό καταρρεύσει βαρυτικά και δημιουργήσει έναν υπερκαινοφανή αστέρα (σουπερνόβα) τύπου ΙΙ.

Οι επιστήμονες, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, κατάφεραν να παρατηρήσουν το άστρο στη διάρκεια των τελευταίων 130 ημερών πριν την κατακλυσμική έκρηξή του. Το άστρο βρίσκεται στον γαλαξία NGC 5731 σε απόσταση περίπου 120 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη και έχει μάζα δεκαπλάσια από τον Ήλιο μας.

 

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Northwestern και Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal», έκαναν τις παρατηρήσεις τους με δύο τηλεσκόπια της Χαβάης, το Keck και το Pan-STARSS. Η ανακάλυψη επιφέρει αναθεώρηση στις προηγούμενες θεωρίες για το πώς εξελίσσονται οι ερυθροί γίγαντες λίγο πριν εκραγούν. Υπήρχε η αντίληψη ότι τα τεράστια αυτά άστρα παραμένουν σχετικά ήσυχα πριν τον θάνατό τους, χωρίς βίαιες εκρήξεις ή φωτεινές αναλαμπές, αλλά οι νέες παρατηρήσεις έδειξαν την εκπομπή μιας πολύ ισχυρής και φωτεινής ακτινοβολίας, λίγο πριν το τέλος του συγκεκριμένου άστρου. Αυτό δείχνει ότι τουλάχιστον μερικά από αυτά τα τεράστια και ασταθή άστρα υφίστανται σημαντικές αλλαγές στην εσωτερική δομή τους λίγο πριν την κατάρρευσή τους.

«Πρόκειται για μεγάλη πρόοδο στην κατανόησή μας σχετικά με το τι κάνουν τα υπερμεγέθη άστρα μερικές στιγμές προτού πεθάνουν. Η άμεση ανίχνευση της προ-σουπερνόβα δραστηριότητας σε έναν άστρο ερυθρό υπεργίγαντα δεν είχε ποτέ έως τώρα παρατηρηθεί πριν μια κανονική έκρηξη σουπερνόβα τύπου ΙΙ. Για πρώτη φορά παρακολουθήσαμε ένα άστρο ερυθρό υπεργίγαντα να εκρήγνυται», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Γουίν Τζέικομπσον-Γκαλάν του Μπέρκλεϊ.

 

«Είναι σαν να παρακολουθείς μια ωρολογιακή βόμβα. Ποτέ έως τώρα δεν είχαμε επιβεβαιώσει μια τέτοια βίαιη δραστηριότητα σε έναν θνήσκοντα ερυθρό υπεργίγαντα, τον οποίο είδαμε να παράγει μια τόσο φωτεινή εκπομπή ακτινοβολίας, μετά να καταρρέει και να εκρήγνυται», ανέφερε η αναπληρώτρια καθηγήτρια αστρονομίας και αστροφυσικής Ραφαέλα Μαργκούτι του Northwestern.

 

ΠΗΓΗ: newsbeast

Τέσσερις καταρράκτες στην Ελλάδα που συγκλονίζουν…

 Εικόνες γεμάτες από τον ανυπέρβλητο φυσικό πλούτο της χώρας

Αδιαμφισβήτητα η χώρα μας διαθέτει απίστευτα μέρη που μαγεύουν τον επισκέπτη τους, τόσο με τη γραφικότητα όσο και με την απαράμιλλου κάλλους φυσική ομορφιά τους. Όπως και οι τέσσερις καταρράκτες που ακολουθούν -από το Κιλκίς μέχρι την Αρκαδία- και αποτελούν πραγματικά χάρμα οφθαλμών.

 

Καταρράκτες Σούδα, Θεοδώριανα στα ανατολικά Τζουμέρκα

Έξω από το χωριό Θεοδώριανα στα ανατολικά Τζουμέρκα, σε απόσταση 80 χλμ. από την πόλη της Άρτας, και μετά από πεζοπορία 20 λεπτών, μια (ακόμη) έκπληξη περιμένει τους επισκέπτες του. Ο λόγος για τον καταρράκτη Σούδα, σήμα κατατεθέν του χωριού και πόλος έλξης όλων των ταξιδιωτών που επισκέπτονται την ευρύτερη περιοχή. Το τοπίο που αντικρίζει κανείς εδώ πραγματικά ονειρικό με τα παγωμένα νερά του ποταμού Γκούρα να «σκάνε» από υψόμετρο 25 μέτρων, αφού προηγουμένως έχουν χωριστεί στα δύο, δημιουργώντας δύο εξίσου εντυπωσιακούς καταρράκτες και ένα θέαμα πραγματικά μοναδικό.

 

Κεφαλόβρυσο, Τζουμέρκα

 

Στις πλαγιές των Τζουμέρκων και στη θέση Κεφαλόβρυσο, κοντά στο χωριό Μελισσουργοί  σε απόσταση περίπου 70 χλμ. από την Άρτα, συναντάται, ίσως, ο πιο ψηλός καταρράκτης της χώρας, καθώς σύμφωνα με έρευνες το μήκος του ξεπερνάει τα 300 μέτρα. Στην ουσία, πρόκειται για δύο καταρράκτες που διατρέχουν τα απότομα και επιβλητικά κάθετα βράχια των Τζουμέρκων, με τον έναν από τους δύο να μην παγώνει ποτέ -κάτι που οδήγησε και στην ονομασία του «νερουλάς». Ο δεύτερος είναι πιο επιφανειακός, τα νερά του προέρχονται κυρίως από το λιώσιμο των πάγων, ενώ κατά την διάρκεια του καλοκαιριού στεγνώνει εντελώς. Εντύπωση προκαλεί, μάλιστα, το γεγονός ότι κατά την διάρκεια του χειμώνα με τις χαμηλές θερμοκρασίες που σημειώνονται στην περιοχή το μέρος μετατρέπεται σε σημείο αναφοράς για τους λάτρεις της παγοαναρρίχησης.

 

Σκρα, Κιλκίς

 

Οι καταρράκτες του Σκρα, στις ορεινές πλαγιές του Πάικου, στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Κιλκίς, αποτελούν έναν πραγματικό επίγειο παράδεισο. Η μυστική «Γαλάζια Λίμνη» της Βόρειας Ελλάδας, θα έλεγε κανείς, είναι ένα ονειρικό τοπίο βγαλμένο λες από παραμύθι, έξω από το ιστορικό χωριό Σκρα. Μέσα στο πυκνό δάσος, στο δρόμο που συνδέει το χωριό με τον Αρχάγγελο, ένα μαγικό σκηνικό με τους εντυπωσιακούς καταρράκτες και την λιμνούλα που δημιουργείται από τα τρεχούμενα νερά τους, αποτελεί το κοινό μυστικό των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. Καταρράκτες σε διάφορα μεγέθη σχηματίζονται από το νερό που πέφτει με ορμή, με τη βουή του να εξαφανίζει κάθε άλλο ήχο. Τα δεκάδες ρυάκια του όρους Πάικου καταλήγουν στους καταρράκτες του Σκρα κι από εκεί, τα κρυστάλλινα νερά πέφτουν στο σημείο δημιουργώντας την πανέμορφη αυτή λίμνη.

Παλαιοκαρυά, Τρίκαλα

Ένα μαγευτικό σκηνικό βγαλμένο σαν από παραμύθι είναι αυτό που απλώνεται μπροστά στα μάτια όσων στέκονται το πέτρινο γεφύρι της Παλαιοκαρυάς, στα Τρίκαλα, με τους δύο τεχνητούς καταρράκτες. Και όσο προετοιμασμένος και αν πηγαίνεις για το θέαμα που θα αντικρύσεις, μένεις να το χαζεύεις με απέραντο δέος. Το επιβλητικό μονότοξο γεφύρι στην Παλαιοκαρυά δεσπόζει σε ένα στένωμα, περίπου μισό χιλιόμετρο από την Κάτω Παλαιοκαρυά. Δύο φράγματα του 1970 σχηματίζουν δύο τεχνητούς καταρράκτες, που δίνουν μια ξεχωριστή πινελιά στην μαγευτική εικόνα. Η κατασκευή του τοποθετείται γύρω στα 1500 και έχει μήκος 26 μέτρα, ενώ οι εντυπωσιακοί καταρράκτες φτάνουν τα 12 και τα 2 μέτρα αντίστοιχα.

 

ΠΗΓΗ: newsbeast