[Παρατηρητήριο του Ελσίνκι]

Στα σταυροδρόμια της κατασκοπείας:

Παρατηρητήριο του Ελσίνκι

Γράφει ο Διονύσης Αρώνης, δημοσιογράφος

Αίσθηση προκάλεσε σε όλο τον κόσμο η εμπλοκή της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Παρατηρητήριο του Ελσίνκι» στο σκάνδαλο κατασκοπείας που ξέσπασε στην Μόσχα.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της FSB (μυστική υπηρεσία της Ρωσίας, διάδοχος της KGB), σε ένα πάρκο στα περίχωρα της Μόσχας συνελήφθησαν τέσσερις Βρετανοί «διπλωμάτες» κι ένας Ρώσος συνεργός τους.

Όπως ανέφεραν δημοσιεύματα «οι Βρετανοί πράκτορες είχαν κατασκευάσει έναν «υπαίθριο δέκτη πληροφοριών», που ήταν καμουφλαρισμένος ως μια απλή... πέτρα τοποθετημένη σε ένα πάρκο. Ο μηχανισμός με τη χρήση ενός υπολογιστή τσέπης, ήταν σε θέση να παραλαμβάνει από απόσταση 20 μέτρων πληροφορίες που έφερναν πληροφοριοδότες και υπάλληλοι της βρετανικής πρεσβείας.

Οι ρωσικές υπηρεσίες έδωσαν στη δημοσιότητα τα ονόματα του δικτύου των διπλωματών-κατασκόπων, στο οποίο συμμετείχαν ο εκπρόσωπος των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών στη Ρωσία Πολ Κρόντον, ο 27χρονος ΄Β γραμματέας της πρεσβείας Μαρκ Ντόου, ο οποίος μεταμφιεζόταν σε φοιτητή και δύο υπάλληλοι, ο 30χρονος Κρίστοφερ Πιρτ και ο 32χρονος Αντριου Φλέμινγκ, «οι οποίοι σύχναζαν και εργάζονταν διαρκώς γύρω από την "πέτρα"». Οι ρωσικές αρχές δεν δημοσιοποίησαν το όνομα του Ρώσου συνεργού.

Μεταξύ των «καθηκόντων» της ομάδας Βρετανών κατασκόπων ήταν και η χρηματοδότηση ορισμένων μη κυβερνητικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στη Ρωσία και μάλιστα σε ασταθείς περιοχές όπως ο Καύκασος, η Σιβηρία κλπ.

Σχετικό αποκαλυπτικό βίντεο από την επιχείρηση προβλήθηκε στην εκπομπή «Ειδικός ανταποκριτής» του τηλεοπτικού δικτύου Rossiya.

Οι λογαριασμοί

Αν και το βρετανικό Φόρειν Όφις διέψευσε μετά «βγδελυγμίας» την εμπλοκή του στην υπόθεση, στην εκπομπή αποκαλύφθηκαν οι τραπεζικοί λογαριασμοί διαφόρων μη κυβερνητικών οργανώσεων όπου φαίνονται εμβάσματα πολλών χιλιάδων βρετανικών λιρών, που κατέθεταν απευθείας στελέχη του πολιτικού τμήματος της βρετανικής πρεσβείας.

Στην πρώτη σειρά των αποκαλύψεων βρέθηκε το Παρατηρητήριο του Ελσίνκι της Μόσχας. Όπως απεδείχθη από το «άνοιγμα» των λογαριασμών του, τον Οκτώβριο 2004, βρετανός κατάσκοπος μεταβίβασε στο λογαριασμό της μη κυβερνητικής οργάνωσης 23.000 λίρες.

Η επικεφαλής της οργάνωσης Ludmilla Alexeyeva, κατήγγειλε ότι πρόκειται για σκευωρία, αφού οι αποκαλύψεις έγιναν λίγο πριν η ρωσική Δούμα ψηφίσει νομοσχέδιο που περιορίζει τη δράση μη κυβερνητικών οργανώσεων στην Ρωσία.

Ωστόσο οι καταγγελίες της κ. Alexeyeva, η οποία μέχρι πρόσφατα ήταν και πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ελσίνκι έπεσαν μάλλον στο κενό, αφού όλοι γνωρίζουν το βιογραφικό της. Η κ. Alexeyeva, εργαζόταν επί σειρά ετών ως εκφωνήτρια του … προπαγανδιστικού αμερικανικού ραδιοσταθμού «Radio Free Europe» ο οποίος εξέπεμπε στη Σοβιετική Ένωση με σκοπό την αποσταθεροποίηση του καθεστώτος. Έτσι εκτιμάται ότι οι σχέσεις της με υπηρεσίες δυτικών χωρών είναι μακρόχρονες και άριστες.

Τι είναι το Παρατηρητήριο του Ελσίνκι.

Το 1975, στο Ελσίνκι, με πρωτοβουλία της Σοβιετικής Ένωσης υπογράφεται με τις ΗΠΑ συμφωνία με σκοπό τις εγγυήσεις για μία όσο το δυνατόν ειρηνική συνύπαρξη Ανατολής -Δύσης. Οι Αμερικανοί ως αντάλλαγμα απαίτησαν από την ΕΣΣΔ να αποδεχθεί ορισμένες δεσμεύσεις, σε ζητήματα όπως ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Για να ελέγχονται οι δεσμεύσεις της ΕΣΣΔ, ο πυρηνικός φυσικός Αντρέι Ζαχάρωφ και Σοβιετικοί αντικαθεστωτικοί ιδρύουν το «Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι». Σύντομα όμως η Σοβιετική πλευρά άρχισε να κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι η συμφωνία για τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν στην πραγματικότητα πρόσχημα για την ανάμειξη της Δύσης σε εσωτερικές υποθέσεις της και κατήγγειλε ότι η οργάνωση ελέγχεται άμεσα από τις ΗΠΑ. Το 1982 ιδρύεται στη Δύση η διεθνής οργάνωση International Helsinki Federation for human rights (IHF) με σκοπό να ελέγχει αν παραβιάζονται οι Συμφωνίες του Ελσίνκι για τα ανθρώπινα δικαιώματα στις κομμουνιστικές χώρες. Βασικό ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης ήταν ο αντικομουνιστής πολυεκατομμυριούχος Τζώρτζ Σόρος.

Μετά την κατάρρευση των κομουνιστικών καθεστώτων, τα ανθρώπινα δικαιώματα εξακολουθούν να παραμένουν το αντικείμενο της οργάνωσης, όμως αυτή τη φορά το πεδίο δράσης της είναι οι διάφορες μειονότητες ανά την υφήλιο και ο «αγώνας εναντίον του εθνικισμού και του ρατσισμού».

Όμως, σε πολλές χώρες συνεχίστηκαν οι επίμονες καταγγελίες ότι η δράση της οργάνωσης είναι προσχηματική και ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν απλώς πρόφαση για την παρεμβατικότητα του Παρατηρητηρίου, η οποία έχει κίνητρα πολιτικά και κατευθύνεται –όπως καταγγέλλουν- από κέντρα εξουσίας πέραν του Ατλαντικού.

Η ηγεσία του Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι

Ο κατάλογος των επικεφαλής της οργάνωσης μοιάζει να βγαίνει κατ ευθείαν από σελίδες μυθιστορήματος του Ζεράρ ντε Βιλέ! Ας δούμε λοιπόν από ποίους αποτελείται το Διοικητικό Συμβούλιο του Παρατηρητηρίου, (http://www.ihf-hr.org/cms/cms.php?sec_id=1&pag_id=4) πρόεδρος του οποίου μέχρι πριν δύο χρόνια ήταν η κ. Ludmilla Alexeyeva, που προαναφέραμε.

Karl Johannes von Schwarzenberg, κόμης. Αυστριακός γαλαζοαίματος, φανατικός αντικομουνιστής και ηγετικό μέλος του Παρατηρητηρίου από το 1985. Το όνομά του φιγουράρει στη λίστα προσκεκλημένων της λέσχης προσωπικοτήτων Μπίλντερμπεργκ καθώς και στο προεδρείο του «Ατλαντικού Ινστιτούτου» ενός οργανισμού που ιδρύθηκε το 1961 με σκοπό, όπως αναφέρει το καταστατικό "a sort of public support arm of NATO." Η λίστα του Προεδρείου του Ινστιτούτου περιλαμβάνει περί τα 100 ονόματα μεταξύ των οποίων ο μακαρίτης Ανιέλλι της Φίατ, ο αμερικανός υπουργός άμυνας Ν. Ράμσφελντ, ο πολυεκατομμυριούχος Ρότσιλντ κ.α.

Ralf Dahrendorf, λόρδος. Βρετανός καθηγητής κοινωνιολογίας γερμανικής καταγωγής, μέλος της βρετανικής Βουλής των Λόρδων, θεωρητικός της νατοϊκής ιδέας, φανατικός αντικομουνιστής, και οπαδός του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης. Υποστήριξε (!) με πάθος την πρόσφατη αμερικανική εισβολή στο Ιράκ: «Οι αξίες της ελευθερίας και της κοινωνίας μας πρέπει να υπερασπιστούν, αν χρειαστεί και με τη χρήση βίας». (Εφημερίδα των Ευαγγελιστών, Φραγκφούρτη, 20-4-2003). Θαυμαστής και φίλος του Τζωρτζ Σόρος τον οποίο παρομοιάζει με τον Ρομπέν των Δασών. Ως οπαδός της «πλανητικής κοινωνίας» έχει εκφράσει τη μουσολινικής έμπνευσης άποψη ότι στη «μετα-εθνική κοινωνία η δημοκρατία έχει φάει τα ψωμιά της».

Timothy Garton Ash, καθηγητής της σύγχρονης ευρωπαϊκής Ιστορίας, στα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Στάντφορτ –ιδεολογικό λίκνο της «ιντελιγκέντσιας» που γέννησε τα «γεράκια» του Μπους- ειδικευμένος σοβιετολόγος και μέλος του ιδρύματος Χούβερ , στη λίστα των «οικουμενικών πολιτών» της κλειστής λέσχης προσωπικοτήτων Μπίλντερμπεργκ.

Anton Pelinka. Αυστριακός, καθηγητής στο Χάρβαντ, το Στάνφορντ κ.ά. Ειδικευμένος αναλυτής των διαδικασιών αποσταθεροποίησης των καθεστώτων της Πολωνίας, Τσεχοσλοβακίας, Ουγγαρίας, Ρουμανίας και Γιουγκοσλαβίας!

Jacques Rupnik, Γάλλος πολιτειολόγος και σοβιετολόγος. Ειδικός του BBC στα θέματα της Ανατολικής Ευρώπης το 1977-1982. Μετά την πτώση του τείχους ασχολήθηκε με βαλκανικά θέματα.

George Soros. Πασίγνωστος πολυεκατομμυριούχος και οπαδός της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας έχει ταυτίσει το όνομά του με την έννοια του «αμοραλισμού» στις χρηματιστηριακές συναλλαγές. Από τα ιδρυτικά στελέχη του Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι, θεωρείται από τους σημαντικότερους χρηματοδότες του. Ιδρυτής μίας σειράς ιδρυμάτων σε χώρες της Βαλκανικής.

Τα σύντομα βιογραφικά των μελών του ΔΣ του Παρατηρητηρίου έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς στον ελληνικό και ξένο Τύπο και επιβεβαιώνονται εύκολα με μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο.

Το ελληνικό Παράρτημα

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι ιδρύθηκε το 1992 και φυσικά δεν αποτελεί μία άσχετη οργάνωση, όπως κάποιοι έσπευσαν να ισχυριστούν μετά το σκάνδαλο με τους Βρετανούς κατασκόπους. Ιδρύθηκε «με παρότρυνση της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ελσίνκι-IHF» όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του και συνεργάζεται στενά με την κεντρική οργάνωση. Η παρεμβατική διάθεση του Παρατηρητηρίου στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα της χώρας μας έγινε συχνά αφορμή για έντονη κριτική και έχουν εκφραστεί κατηγορίες ότι η δράση του ουσιαστικά εξυπηρετεί την πολιτική των ΗΠΑ

Στην Ελλάδα, η οργάνωση υποστηρίζεται από ορισμένους πολιτικούς, (Γ. Παπανδρέου κλπ) και άλλες προσωπικότητες. Το ΔΣ αποτελείται από τους:

Γρηγόρης Βαλλιανάτος, Πρόεδρος
Kevin Boyle, Μέλος
Ορέστης Γεωργιάδης, Μέλος
Παναγιώτης Δημητράς, Μέλος
Dimitrina Petrova, Μέλος

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι στηρίζεται και από ορισμένους Έλληνες δημοσιογράφους. Συνεργάζεται με τον «Ιό της Ελευθεροτυπίας» (τον οποίο χαρακτηρίζει ως την «καλύτερη δημοσιογραφική ερευνητική ομάδα του ελληνικού Τύπου: http://www.greekhelsinki.gr/bhr/greek/index.html),  με το συγγραφέα Νίκο Δήμου, τον οποίο συγκαταλέγει στους χορηγούς, μαζί με τη Διεθνή Ομοσπονδία Ελσίνκι, την αυστριακή κυβέρνηση, το ελληνικό ΥΠΕΞ κλπ, ενώ στις ιστοσελίδες του προβάλλονται άρθρα του Τάκη Μίχα, του Θ. Τριαρίδη, του Πάσχου Μανδραβέλη, του Ριχάρδου Σωμερίτη κλπ.

Πηγή: Ρεσάλτο

ΔΝΤ 2019: Τα κάναμε όλα λάθος στην Ελλάδα - Tη θυσιάσαμε για χάρη των τραπεζών

20 Μάιος. 2019

Πριν ένα μήνα περίπου, με μια «αξιολόγηση» της απόδοσης των δικών του προγραμμάτων, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου επιχειρεί να αναμορφώσει τη διαδικασία σχεδιασμού προγραμμάτων με απώτερο στόχο την αποφυγή της επανάληψης των λαθών που έγιναν σε χώρες όπως η Ελλάδα.

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, στο πλαίσιο αυτής τηςαποτίμησης της πορείας των προγραμμάτων που υλοποιήθηκαν από το 2008 έως το 2017, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου διαπιστώνει σε αρκετές περιπτώσεις σημαντικές αστοχίες και παραλείψεις. Μάλιστα στη σχετική έκθεση υπάρχουν επανειλημμένες αναφορές στην Ελλάδα, οι οποίες αναδεικνύουν:

Τον εσφαλμένο τρόπο προσέγγισης σε αρχικό στάδιο του προβλήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους

Την δυσανάλογη έμφαση που δόθηκε στη δημοσιονομική προσαρμογ

Τις υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις για τα μακροοικονομικά μεγέθη

Βιωσιμότητα Ελληνικού Χρέους

Αξίζει να σημειωθεί πως το ΔΝΤ αναδεικνύει για πρώτη φορά με σαφήνεια το γεγονός ότι η καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους λειτούργησε κυριολεκτικά σαν σανίδα σωτηρίας για τις τράπεζες της ευρωζώνης, καθώς την κρίσιμη διετία 2011-2012 η χώρα μας αποπλήρωσε ομόλογα αξίας 50 δισ. ευρώ, τα οποία βρισκόταν ως επί το πλείστον στη δικαιοδοσία ευρωπαϊκών τραπεζών.

Στην έκθεση μάλιστα επισημαίνεται ότι η καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης υπονόμευσε τόσο τις προοπτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας όσο και την ίδια την αποτελεσματικότητα του «κουρέματος» του χρέους (PSI) που έγινε το 2012. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει το ΔΝΤ, η συγκεκριμένη εξέλιξη οφειλόταν στους φόβους για μια συνολική διάχυση της κρίσης στην Ευρωζώνη, κάτι που όμως τελικά δεν αποφεύχθηκε.

Αναφορικά με το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, το Ταμείο υπενθυμίζει ότι είχε εγκρίνει για τη χώρα μας το 2010 ένα δάνειο-μαμούθ ύψους 30 δισ. ευρώ. Οι συγκεκριμένοι πόροι είχαν γίνει διαθέσιμοι, παρόλο που το ΔΝΤ δεν μπορούσε σε εκείνη τη χρονική συγκυρία να πιστοποιήσει τη βιωσιμότητα του χρέους. Για τον λόγο αυτό είχε χρειαστεί να υπάρξει μια αλλαγή στο πλαίσιο των σχετικών κανόνων μέσω της προσθήκης της «συστημικής εξαίρεσης», η οποία επέτρεψε στο Ταμείο να παρακάμψει τον σκόπελο της βιωσιμότητας μέσω της επίκλησης του κινδύνου για μια γενικότερη εξάπλωση της κρίσης. Αυτή η εξαίρεση που άνοιξε την πόρτα για τη συμμετοχή του Ταμείου προσέφερε ουσιαστικά την πολυτέλεια του χρόνου που οδήγησε στην καθυστέρηση της αναγκαίας αναδιάρθρωσης.

Υπεραισιόδοξες Προβλέψεις

Με μια παραδοχή για «υπερβολικά αισιόδοξες προβλέψεις», το ΔΝΤ αναγνωρίζει ότι οι συγκεκριμένες εκτιμήσεις οδήγησαν στο να υποτιμηθεί ο αντίκτυπος που θα έχει η δημοσιονομική προσαρμογή στην ανάπτυξη και την πορεία του χρέους. Αν ωστόσο οι προβλέψεις του Ταμείου εδράζονταν σε μια πιο ρεαλιστική βάση, το ΔΝΤ θα είχε θέσει την άμεση αναδιάρθρωση του χρέους ως βασική προϋπόθεση για τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα.

Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια

Παρά το γεγονός ότι η χρηματοπιστωτική σταθερότητα βρισκόταν στο επίκεντρο των προγραμμάτων του ΔΝΤ, η έκθεση του Ταμείου σημειώνει ότι στο μέσο όρο το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων αυξήθηκε κατά 10,5% σε μια σειρά από χώρες όπως η Ελλάδα, η Κύπρος, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Όπως τονίζεται, το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων άρχισε να μειώνεται στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία μόνο μετά το πέρας των προγραμμάτων, ενώ το συγκεκριμένο θέμα παραμένει ακόμα μια ανοιχτή πρόκληση για την Ελλάδα και την Κύπρο. Από το παράδειγμα αυτών των χωρών, το ΔΝΤ αντλεί το δίδαγμα ότι η μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων κατά τη διάρκεια της υλοποίησης των προγραμμάτων εμπεριέχει μια σειρά από προκλήσεις.

ΠΗΓΗ: https://tvxs.gr/news/ellada/dnt-ta-kaname-ola-lathos-stin-ellada-ti-thysiasame-gia-xari-ton-trapezon?fbclid=IwAR3vgrv0XVai8dOA9z3cTsz_ROOGAQ4hwrQurqsMPrkGdIg9ECniluKypRU

Η Λαγκάρντ πριν ένα χρόνο περίπου παραδέχεται ότι έκανε λάθη στην Ελλάδα

11:54 | 11 Οκτ. 2018

Πριν ένα χρόνο περίπου η διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μιλώντας  στην Ετήσια Συνόδο του Ταμείου στο Μπαλί, παραδέχτηκε ότι έγιναν λάθη στο ελληνικό πρόγραμμα.

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, η επικεφαλής του ΔΝΤ είπε: «Πάντα στην Ελλάδα τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα σε σχέση με άλλες χώρες με τις οποίες είχαμε πρόγραμμα όπως η Ιρλανδία, η Λετονία και η Πορτογαλία. Αλλά ναι. Έγιναν λάθη. Ειδικά στο αρχικό πρόγραμμα. Εμείς παραδεχθήκαμε πως υπήρχαν λανθασμένοι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές. Το είπε ο τότε επικεφαλής οικονομολόγος μας Ολιβιέ Μπλανσάρ».

«Η Ελλάδα ήταν πάντα πιο περίπλοκη περίπτωση. Οι άλλες χώρες είχαν την ιδιοκτησία των προγραμμάτων. Στην Ελλάδα πάντα κάποιος άλλος έπρεπε να επιβάλει τις μεταρρυθμίσεις», συμπλήρωσε.

ΠΗΓΗ: https://tvxs.gr/news/ellada/i-lagkarnt-paradexetai-oti-ekane-lathi-stin-ellada

Πώς η «Μεγάλη Αλβανία» θα συντρίψει την Ευρώπη

Ενώ οι Ευρωπαίοι επιλέγουν το Κοινοβούλιο τους, προσπαθώντας να χωρίσουν από τη Μεγάλη Βρετανία, συζητώντας για το «Nord Stream» και γενικά κάνουν σχέδια για το μέλλον, τα Βαλκάνια βρίσκονται στη μέση δεκαετιών διένεξης που θα καταπιεί ολόκληρη την Ευρώπη

Οι ήδη εχθρικές σχέσεις μεταξύ της Σερβίας και της αυτοανακηρυχθείσας Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου, μιας επαρχίας που το Βελιγράδι θεωρεί δική της, επιδεινώθηκαν δραματικά. Αυτή τη φορά, το σημείο εκκίνησης για το ξέσπασμα της κρίσης ήταν η ανακοίνωση του ηγέτη του Κοσσυφοπεδίου Hashim Thaçi για την πρόθεσή του να δημιουργήσει ένα ενοποιημένο κράτος με την Αλβανία και να εντάξει του δήμους του Νοτίου Σερβικού χώρου, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι Αλβανοί. Αυτή η δήλωση δείχνει σαφώς την πορεία της Πρίστινα και των Τιράνων προς την υλοποίηση της ιδέας της «Μεγάλης Αλβανίας».

Αυτό δεν είναι πλέον αστείο ή φαντασία Αλβανών εθνικιστών. Μετά τη δήλωση του Thaçi σχετικά με την ένταξη με την Αλβανία, οι ειδικές δυνάμεις των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου εισέβαλαν στις κοινότητες του βόρειου Σερβικού πληθυσμού στις 28 Μαΐου, παρά τις υφιστάμενες συμφωνίες και με το υπερβολικό πρόσχημα της «καταπολέμησης της διαφθοράς». Σε απάντηση, το Βελιγράδι τραβά στρατεύματα στα σύνορα με το Κοσσυφοπέδιο. Ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς λέει ότι ο στρατός είναι έτοιμος να προστατεύσει τον λαό του.

Το ερώτημα είναι, ποιος πρέπει να διογκώνει τη διαμάχη. Όχι οι Σέρβοι. Έχουν αποτύχει εδώ και πολλά χρόνια, ακόμη και πριν από την αυτοανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου το 2008, προσπαθώντας με κάποιο τρόπο, να βρουν μια σεβαστή συνύπαρξη με τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου μέσω του δικού τους πόνου για το χαμένο λίκνο του Σερβικού λαού, το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια.

Οι Κοσοβάροι επιδεινώνουν σκοπίμως την κατάσταση δημιουργώντας προκείμενα για «ενίσχυση της προστασίας από τον Σέρβο επιτιθέμενο». Με τη συνενοχή των Ηνωμένων Πολιτειών και της ΕΕ, προκαλούν τη Σερβία σε κάποιο είδος στρατιωτικής δράσης, η οποία θα αποτελούσε «προφανή και επομένως νόμιμη» δικαιολογία για να βρει η Πρίστινα προστασία από τη «μεγαλύτερή της αδελφή», την Αλβανία.

Ωστόσο, η δήλωση του Thaçi σχετικά με την πορεία της συγχώνευσης με την Αλβανία, ακούστηκε συγκλονιστική, αλλά δεν ήταν η απόλυτη είδηση στο πλαίσιο προηγούμενων γεγονότων. Ήδη από τον Μάιο του 2018, το Κοινοβούλιο του Κοσσυφοπεδίου κατήργησε τον έλεγχο των πολιτών του στα σύνορα με την Αλβανία. Ένα χρόνο νωρίτερα, ο Θάτσι ζήτησε από τον Πρόεδρο της χώρας να χορηγήσει υπηκοότητα σε όλους τους κατοίκους του Κοσσυφοπεδίου. Επιπλέον, ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα είχε δηλώσει προηγουμένως ότι «δεν αποκλείει» τη δυνατότητα ενοποίησης με το Κοσσυφοπέδιο.

Όλοι αυτοί είναι οι δεσμοί μιας αλυσίδας, στο τέλος της-η δημιουργία της «μεγάλης Αλβανίας», στην οποία οι υλοποιούντες αυτής της ιδέας βλέπουν την ίδια την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο, το Αλβανικό μέρος των εδαφών της Βόρειας Μακεδονίας και τις νότιες περιοχές του Μαυροβουνίου, καθώς επίσης τους νότιους δήμους της Σερβίας, ακόμη και Αλβανικά θυλάκια στη Βόρεια Ελλάδα.

Η ΕΕ δεν μπορεί παρά να αγνοεί την πρόθεση της Αλβανίας και του Κοσσυφοπεδίου να ενωθούν. Αλλά η εντύπωση είναι ότι δεν θέλουν να προσέξουν τα προφανή πράγματα. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε τη δήλωση του Ευρωπαίου Επιτρόπου για τη Διεύρυνση Johannes Khan, ο οποίος πρόσφατα δήλωσε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνέστησε στο Συμβούλιο της ΕΕ να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία για την προσχώρηση αυτών των δύο κρατών για να γίνουν μέλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μήπως το πρόβλημα της αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία μέσω της ΕΕ λυθεί με τον ακόλουθο τρόπο: να επιτρέψει στο Κοσσυφοπέδιο να ενταχθεί στην Αλβανία, και στη συνέχεια η Αλβανία θα συρθεί στην ΕΕ με νέα σύνορα;

Τι γίνεται με τη Βόρεια Μακεδονία; Παραμένει γεγονός ότι η Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο παρεμβαίνουν κατάφωρα στις πολιτικές διαδικασίες της χώρας αυτής, με στόχο να παράσχουν στην Αλβανική μειονότητα (περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού) σημαντικά προνόμια που είναι επιζήμια για τα συμφέροντα της Σλαβικής πλειοψηφίας. Μετά τις κοινοβουλευτικές εκλογές στα τέλη του 2016, η υποστηριζόμενη από τη Δύση Σοσιαλδημοκρατική Ένωση Μακεδονίας (UDSM) εξασφάλισε την υποστήριξη του κόμματος της Αλβανικής μειονότητας JUI και ζήτησε την άδεια του τότε προέδρου Gheorghe Ivanov να ιδρύσει κυβέρνηση. Η συμμαχία μεταξύ MSUM και JUI ολοκληρώθηκε υπό τις συνθήκες που ονομάζονται «Αλβανική πλατφόρμα».

Ο κύριος λόγος αυτών των συνθηκών είναι η ομοσπονδιοποίηση της χώρας σύμφωνα με την εθνική αρχή, η διαίρεση της Μακεδονίας σε Σλαβικά και Αλβανικά μέρη. Ο Πρόεδρος Ιβανόφ αντιστάθηκε. Η ΕΕ και οι ΗΠΑ έλαβαν μέρος στην κρίση με την MSUF και τους Αλβανούς. Ο Χασίμ Θάτσι είπε ότι «οι Αλβανοί στη Μακεδονία πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Τελικά, σχηματίστηκε η κυβέρνηση του UFDR Zoran Zaev και υποσχέθηκε να δράσει στην «Αλβανική πλατφόρμα». Ο πρόεδρος της χώρας με νέο όνομα – τη Βόρεια Μακεδονία – έχει γίνει ο υποψήφιος της UFDR, ο Stevo Pendarovski, από τις 19 Μαΐου του τρέχοντος έτους.

Σήμερα η κατάσταση είναι πιο βολική για τους Κοσοβάρους και τους Αλβανούς γενικά. Στην πραγματικότητα, εκβιάζουν συλλογικά την Δύση, γνωρίζοντας ότι σε περίπτωση πραγματικής σύγκρουσης με τη Σερβία, θα στέκονται στο πλευρό τους, όπως έκαναν το 2008, όταν αναγνώρισαν την ανεξαρτησία της Πρίστινα από το Βελιγράδι. Μεταφέροντας τη σύγκρουση με τη Σερβία σε επικίνδυνο επίπεδο, οι Αλβανοί μπορούν να δώσουν στην Ευρώπη και τη Δύση ένα τελεσίγραφο: να αναγνωρίσουν τη νομιμότητα της ενοποίησης της Αλβανίας και του Κοσσυφοπεδίου.

Το επόμενο βήμα θα είναι ο διαχωρισμός της Μακεδονίας και του Μαυροβουνίου σε σλαβικά και αλβανικά μέρη και η ένταξη της τελευταίας στην Αλβανία. Η Δύση θα την δεχτεί ξανά. Στη συνέχεια θα υπάρξει ζήτημα να «σώσουν» τους Αλβανούς στη νότια Σερβία, οι οποίοι κινδυνεύουν από μια «ανθρωπιστική καταστροφή» ή κάτι τέτοιο.

Ιγκόρ Σιότμαν, Ιζβέστια

Πρωτότυπο: news-front.info

Πηγή: to koutsavaki

Στο φως το άγνωστο «αρχείο Παττακού»

Ο κομμουνιστής Μπακογιάννης και ο… επικινδυνέστερος του Παπανδρέου

Ένας κόσμος που βρισκόταν καταχωνιασμένος στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, ήρθε ξανά στο φως, αναδεικνύοντας πολιτικές πρακτικές, ηθικές αξίες και ιδεοληψίες της μετεμφυλιακής εποχής και της χούντας των συνταγματαρχών.

Στο υπουργείο Εσωτερικών εδώ και σχεδόν δύο χρόνια βρίσκεται σε εξέλιξη μια προσπάθεια διάσωσης και ανάδειξης του ιστορικού αρχείου του. Η διεξοδική έρευνα σε υπόγεια και αποθήκες, ανάμεσα σε τόνους από σαβούρα και σωρούς από άχρηστα αντικείμενα, έβγαλε τελικά «θησαυρό», σύμφωνα με το ΑΜΠΕ.

Εκτός από χιλιάδες σελίδες από νόμους, εγκυκλίους, υπουργικές αποφάσεις, καθώς και στοιχεία και τεκμήρια που αφορούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, εντοπίστηκε και το λεγόμενο «Αρχείο Παττακού». Ξεχασμένο εδώ και μισό αιώνα, αποτελείται από στοιχεία για τα φρονήματα και την πολιτική δράση των αιρετών της Αυτοδιοίκησης σε όλη την επικράτεια, που απέστειλαν την 'Ανοιξη του 1967 νομάρχες, καθώς και κατά τόπους διοικητές της Χωροφυλακής και του Στρατού προς τον τότε υπουργό Εσωτερικών του νεοσύστατου δικτατορικού καθεστώτος κατόπιν σχετικού αιτήματος του τελευταίου. Στο αρχείο υπάρχουν επίσης ενσωματωμένες επιστολές απλών πολιτών που ανέλαβαν με δική τους πρωτοβουλία να καταγγείλουν πρόσωπα και καταστάσεις με σκοπό την «διαφύλαξην του Εθνοσωτηρίου έργου της Επαναστάσεως». Πρακτική που τα λεξικά της νέα ελληνικής γλώσσας περιγράφουν στο λήμμα «χαφιεδισμός».

Με αυτό τον τρόπο οι υπηρεσίες του υπουργείου ενημερώθηκαν π.χ. ότι επικεφαλής δήμου (τα ονόματα προσώπων και τόπων και τα προσωπικά δεδομένα είναι καλυμμένα) είναι «σαφώς κεντρώος. Ερυμουλκύθη πλήρως υπό των κομμουνιστών και ετήρησεν πιστώς την γραμμήν των. 'Ατομον άβουλον, άνευ ιδιαιτέρων ικανοτήτων και άνευ του επιβαλλομένου κύρους. Φερέφωνον και τυφλόν όργανον της ΕΔΑ». Δεν ήταν όμως μόνο ο δήμαρχος «κόκκινος», καθώς ο αναπληρωτής του, ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου και ένας δημοτικός σύμβουλος ήταν χαρακτηρισμένοι ως «κομμουνισταί Γ΄ κατηγορίας» (δηλαδή «επικίνδυνος κομμουνιστής», κατηγορία Α΄: «συμπαθώς κομμουνιστής», κατηγορία Β΄: «ενεργός κομμουνιστής»), οι οποίοι φυσικά συνελήφθησαν και παύθηκαν από τα καθήκοντά τους.

Εκτός πνεύματος του καθεστώτος ήταν και πέντε δημοτικοί σύμβουλοι δήμου της πρωτεύουσας, με αποτέλεσμα οι τέσσερις εξ αυτών να απολυθούν τον Μάιο του 1967 με απόφαση του Στρατιωτικού Διοικητή Αθηνών. Ο ένας ήταν «κεντρώος με αριστεράς τάσεις», ο άλλος «κεντρώος άνευ συγκροτήσεως και ικανοτήτων. Ασχολείται περισσότερον με τα ατομικά του συμφέροντα χωρίς να δεικνύει ενδιαφέρον δια τα κοινά. Αρνητικόν στοιχείον». Ο τρίτος «φανατικός και εμπαθής κεντρώος με αριστεράς τάσεις. Οπαδός του Ανδρέα Παπανδρέου. Καίτοι επιστήμων, δεν έχει απόλυτον κύρος. Αρνητικόν στοιχείον, μη εμπνέον εμπιστοσύνη». Για τους άλλους οι περιγραφές για την προσωπικότητά τους είναι περιττές. Αρκεί ο χαρακτηρισμός «κομμουνισταί Γ΄ κατηγορίας» και η υποσημείωση ότι συνελήφθησαν και κρατούνται.

Κι ενώ οι επίσημες αναφορές είναι τηλεγραφικές, οι επιστολές των απλών πολιτών βρίθουν από λεκτικές περικοκλάδες εις άπταιστον καθαρεύουσα. Εδώ η μορφή είναι σε γενικές γραμμές κοινή: Στην αρχή, ο αποστολέας εξυμνεί το έργο της κυβέρνησης και εκφράζει την ικανοποίηση του ιδίου και των περισσοτέρων συντοπιτών του για το ότι θα προχωρήσει «εις την κάθαρσιν των ερειπίων, τα οποία μας επεσώρευσεν ο παλαιοκομματισμός» και θα οδηγήσει στη δημιουργία της «Νέας Ελλάδος». «Η 21η Απριλίου», τονίζεται χαρακτηριστικά σε μια επιστολή, «είναι η εσχάτη σανίς σωτηρίας της φυλής μας και αισθανόμεθα ότι το έργο της πρέπει να είναι πλήρες, ακέραιον και αλάθητον και να διαφυλαχθεί ως κόρην οφθαλμού».

«Η Ελλάς Ανέστη»

Πρώην δημοτικός σύμβουλος σε δήμο της Αττικής, εκφράζει με βεβαιότητα ότι «η ελληνική ιστορία είναι η μόνη φορά που θα αναγκαστεί να κατατάξει δημοσίους άνδρας εις το πάνθεον των Αγίων διότι 'Αγιος είναι ο τόπος αυτός που λέγεται Ελλάς». Για έναν 60χρονο από το Κιλκίς με τη νέα κυβέρνηση «η Ελλάς Ανέστη», ενώ «με την αδιαφορία των προηγούμενων κυβερνήσεων συγκεντρώθηκαν επικίνδυνα σύννεφα πάνω από τη χώρα, αλλά ως εκ θαύματος βρέθηκαν άνθρωποι με πραγματικό ελληνικό αίμα και διέλυσαν τα σύννεφα σαν χάρτινους πύργους και έλαμψε ο ήλιος, έλαμψε η ελευθερία, η Δημοκρατία και η ανεξαρτησία».

Στη συνέχεια υπάρχει σύντομη αυτοπαρουσίαση κατά την οποία κυριαρχούν οι περγαμηνές του γράφοντος στον πόλεμο του 1940, και ιδίως στον «κομμουνιστοσυμμοριτοπόλεμο», ενώ δεν παραλείπονται να τονιστούν τα πατριωτικά αισθήματα του ιδίου και της οικογένειάς του.

Και τέλος ακολουθεί το κυρίως θέμα: η κατάδοση τοπικών αρχόντων και λοιπών συγχωριανών με δημόσια αξιώματα, που όμως κατά τους αποστολείς δεν αξίζουν τη θέση που κατέχουν λόγω αριστερών φρονημάτων, που πολύ συχνά συνοδεύονται και από έλλειψη ικανοτήτων και ηθικής. Εκφράζοντας το κοινό αίσθημα των συντοπιτών τους, οι επιστολογράφοι ζητούν την καθαίρεση των τοπικών δημάρχων, κοινοταρχών ή δημοτικών και κοινοτικών συμβούλων, ενώ ορισμένοι δεν διστάζουν να αυτοπροταθούν για κάλυψη χηρεύουσας θέσης. Όπως για παράδειγμα ένας κάτοικος χωριού της Πέλλας που ενημερώνει τον Παττακό ότι τώρα που ο κοινοτάρχης της περιοχής καθαιρέθηκε, ζητά να αναλάβει ο ίδιος «διότι κανείς εκ των συγχωριανών μου δεν έχει τα προσόντα μου», ενώ εάν δεν διορισθεί σε αυτή τη θέση προτείνει να τοποθετηθεί έστω αρχηγός των τοπικών ΤΕΑ (Τάγματα Εθνοφυλακής Αμύνης).

Ο κομμουνιστής Παύλος Μπακογιάννης

Ανάμεσα στις επιστολές ξεχωρίζει ενός Λευκαδίτη μετανάστη στη Γερμανία, ο οποίος διαμαρτύρεται για την εκπομπή του Παύλου Μπακογιάννη στην «Deutche Welle», γιατί όπως καταγγέλλει, μεταδίδει «σχόλια, κρίσεις και συμπεράσματα ευνοϊκώς προσκείμενα του διεθνούς κομμουνισμού».

Έμπορος μοτοποδηλάτων από την Αργολίδα εκφράζει την απορία ότι ενώ για να διορισθεί κάποιος κλητήρας ή αγροφύλακας ερευνάται το παρελθόν και τα φρονήματα ακόμα και των θείων και ξάδελφών του, «πως είναι δυνατόν να διορισθή δήμαρχος πόλεως, πρόσωπον του οποίου ο μεν πατήρ, άτομον ρευστής συνειδήσεως, αξιωματικός ων υπηρετών την εποχήν εκείνην εις τα Τάγματα Ασφαλείας, κατεπρόδωσε την Εθνικήν παράταξιν και τους συνστρατιώτας προσχωρήσας εις τον ΕΛΑΣ, ο δε περί ου ο λόγος υιός, φορεύς του παλαιοκομματικού πνεύματος, έξαλλος και ασταθής, εγωιστικός και ιδιοτελής τον χαρακτήρα, κάκιστα ως δήμαρχος πολιτευόμενος και τελείως προς το πνεύμα της επαναστάσεως ασυμβίβαστος...».

Στρατιωτικός Διοικητής στην Ηλεία καταγγέλλεται ότι «άγεται και φέρεται από πρόσωπα εθνικόφρονα μεν, αλλά ουχί αξιοπρεπή και τίμια», διόρισε στην Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών, «άνθρωπον αγράμματον, άξεστον και ουχί τίμιον, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει πρώην βουλευτή, με τον οποίο υπηρέτησαν μαζί στην Κατοχή στα Τάγματα Ασφαλείας, ενώ και ολόκληρη η οικογένειά του αποτελούσε τους μαγγουροφόρους του».

Ο «επικινδυνέστερος του Ανδρέα Παπανδρέου»

Ο πρόεδρος της Εθνικής Ενώσεως Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου ακριτικής πόλης ενημερώνει ότι ο τότε δήμαρχος «τυγχάνει επικινδυνέστερος του Ανδρέα Παπανδρέου», ενώ ο προτεινόμενος αντικαταστάτης του είναι «αντιπαθέστερος του πρώτου λόγω μεγίστου Σατραπισμού του και περιφρονήσεως των πάντων».

Για πρόεδρο κοινότητας των Ιωαννίνων αναφέρεται ότι «από φανατικός εαμίτης κατά την εποχή της εαμοκρατίας, ως στρατιωτικός υπεύθυνος, μετά την αποκατάσταση του κράτους κατόρθωσε να απαλλαγεί πάσης κατηγορίας και να παρουσιάσει σήμερα ψευδείς περγαμηνές εθνικόφρωνος ήρωος».

Εκτός από το «Αρχείο Παττακού», το ιστορικό αρχείο του υπουργείου Εσωτερικών περιλαμβάνει ακόμη αποφάσεις αφαίρεσης της Ιθαγένειας των «αντεθνικώς δρώντων» κομμουνιστών κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου (π.χ. όλων των μελών της «Κυβέρνησης του Βουνού») και της απριλιανής δικτατορίας, στοιχεία για τους διατελέσαντες νομάρχες, τα εκλογικά αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών από το 1928 και μετά, το αρχείο εκλογικών εγκυκλίων, καθώς και τις θεσμικές, γεωγραφικές, διοικητικές και λοιπές μεταβολές της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Σημαντικό μέρος του αρχείου άρχισε ήδη να ψηφιοποιείται προκειμένου να αποδοθεί το υλικό στην ερευνητική κοινότητα και σε κάθε ενδιαφερόμενο.

Το υλικό είναι του Αθηναϊκού - Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων:

Πηγή: https://www.newsbeast.gr/politiki/arthro/4701186/sto-fos-to-agnosto-archeio-pattakoy