Κυλιόμενο κείμενο

Προτού τα μάτια μπορέσουν να δουν, => Πρέπει να έχουν μάθει να μη δακρύζουν!... Προτού τo αφτί μπορέσει ν ‘ακούσει,=> Πρέπει να έχει χάσει την ευαισθησία του!... Προτού η φωνή μπορέσει να μιλήσει,=> Πρέπει να έχει γίνει ανίκανη να πληγώσει!... Προτού η καρδιά μπορέσει ν’ αγαπήσει,=> Πρέπει να έχει μάθει να μην πονάει!... Μόνο τότε τα μάτια θα μπορούν να δούνε την αλήθεια, το αυτί να την ακούσει, η καρδιά να αγαπήσει κάθε κρίκο της αλυσίδας του μικρόκοσμου, και η γλώσσα θα μπορεί να μιλήσει χωρίς να πληγώσει ούτε έναν απ' αυτούς τους κρίκους του μικρόκοσμου. "Μοναχικός Λύκος" - Μιχάλης I. Γκουντέβενος

Αποποίηση ευθύνης...

ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ… , => Δεν ήμαστε δημοσιογραφική σελίδα, και ως εκ τούτου δεν επαληθεύουμε τα θέματα, απλά κάνουμε αναμετάδοση θεμάτων, ειδήσεων, videos, κλπ. και όχι ρεπορτάζ. Για παράπονα, ενστάσεις ή αντιρρήσεις απευθυνθείτε στην ΕΝΕΡΓΗ πηγή της είδησης που υπάρχει στο τέλος κάθε Ανάρτησης και κάθε θέματος (Ο διαχειριστής: Μιχάλης I. Γκουντέβενος)

''Πάμε στοίχημα''

Αγαπητοί αναγνώστες

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ… , => Στείλτε τις απόψεις σας, την ιστορία σας, το θυμό σας, τα παράπονά σας, τα δικάσας θέματα στο email μας: mc-goud@hotmail.com, και εμείς θα τα δημοσιεύσουμε... ( δεν χρειάζεται να εγγραφείτε!...) (Μιχάλης I. Γκουντέβενος - Διαχειριστής)...

Σχόλια από "Μοναχικός Λύκος"


Η σελίδα "Μοναχικός Λύκος" θεωρεί αυτονόητο ότι όλοι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα σχολιασμού, κριτικής και ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θα θέλαμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν θα δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, ή υβριστικού, ή προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου.

Επίσης, σύμφωνα με τις αρχές μας, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Οπότε, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.

Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.

Η σελίδα "Μοναχικός Λύκος" δεν θα δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον εκάστοτε συντάκτη τους και το περιεχόμενό τους δε συμπίπτει κατ' ανάγκην με την άποψη της σελίδας μας.


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ψυχολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ψυχολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Ο άνθρωπος που έγινε... ιδιοφυία μετά από μια επίθεση!


Ο άνθρωπος που έγινε... ιδιοφυία μετά από μια επίθεση!

Διαβάστε την ξεχωριστή ιστορία του Jason Padgett που «βλέπει» παντού γύρω του γεωμετρία

Το 2002 Jason Padgett δέχτηκε άγρια επίθεση από δύο άντρες έξω από ένα μπαρ, με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρή διάσειση και διαταραχή μετα-τραυματικού στρες.

Το περιστατικό αυτό όμως «μεταμόρφωσε» τον Padgett σε μια μαθηματική ιδιοφυία, κάνοντάς τον να βλέπει τον κόσμο πια μέσα από το «φακό» της γεωμετρίας.

Ο Padgett, που ήταν πωλητής επίπλων στην Τακόμα της Ουάσινγκτον, ανέπτυξε την ικανότητα να απεικονίζει διαισθητικά πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις και έννοιες της φυσικής.

Ο τραυματισμός του, παρότι πολύ σοβαρός, φαίνεται ότι «ξεμπλόκαρε» ένα τμήμα του εγκεφάλου του, που κάνει τα πάντα γύρω του να εμφανίζονται με μαθηματική δομή.

«Βλέπω σχήματα και γωνίες παντού –από τη γεωμετρία ενός ουράνιου τόξου, μέχρι το νερό που τρέχει στους σωλήνες των αποχετεύσεων. Είναι πολύ όμορφα» είπε ο ίδιος μιλώντας στο Live Science. 

Ο
ίδιος δημοσίευσε πρόσφατα ένα βιβλίο μαζί την Maureen Seaberg με τίτλο «Struck by Genius: How a Brain Injury Made Me a Mathematical Marvel».

Πρόκειται για έναν από τους ελάχιστους ανθρώπους με επίκτητο σύνδρομο του σοφού, κατά το οποίο ένα φυσιολογικό άτομο αναπτύσσει καταπληκτικές ικανότητες μετά από ένα σοβαρό τραυματισμό ή ασθένεια.

Άλλοι άνθρωποι αναπτύσσουν εξαιρετικές μουσικές ή καλλιτεχνικές δεξιότητες, όμως ελάχιστοι αποκτούν μαθηματικές ικανότητες όπως αυτές του Padgett.

Ερευνητές κατάφεραν να βρουν ποια τμήματα του εγκεφάλου του επηρεάστηκαν, προκειμένου να επιτρέψουν την εμφάνιση αυτών των εξαιρετικών ικανοτήτων. Τα ευρήματά τους υποδηλώνουν ότι αυτές οι ικανότητες μπορεί να παραμένουν αδρανείς σε όλους τους ανθρώπινους εγκεφάλους.

Πριν από την επίθεση

Πριν από τον τραυματισμό του ο Padgett δεν είχε προχωρήσει και πολύ στα μαθηματικά. «Έκλεβα πάντα και δεν είχα ανοίξει ποτέ βιβλίο» πρόσθεσε ο ίδιος.

Όλα θα άλλαζαν όμως το βράδυ που δέχτηκε βάναυση επίθεση.

Ο ίδιος θυμάται να πέφτει κάτω και να βλέπει κάτι σαν δυνατό φως. Δύο άντρες άρχισαν να τον χτυπούν και να τον κλωτσούν στο κεφάλι, ενώ εκείνος προσπαθούσε να αμυνθεί και να ανταποδώσει τα χτυπήματα.

Αργότερα το ίδιο βράδυ, οι γιατροί διέγνωσαν ότι είχε υποστεί σοβαρή διάσειση και αιμορραγία στα νεφρά και τον έστειλαν στο σπίτι του με φάρμακα για τον πόνο.

Μετά την επίθεση ο Padgett εμφάνισε διαταραχή μετα-τραυματικού στρες και κοινωνικό άγχος.

Ταυτόχρονα, παρατήρησε ότι τα πάντα έμοιαζαν διαφορετικά.

Άρχισε να σχεδιάζει κύκλους από επικαλυπτόμενα τρίγωνα, που τον βοήθησαν να καταλάβει την έννοια του αριθμού π (μια μαθηματική σταθερά που δείχνει το λόγο της περιφέρειας ενός κύκλου με τη διάμετρό του).

«Δεν υπάρχει τέλειος κύκλος» λέει ο ίδιος καθώς βλέπει τις άκρες ενός πολυγώνου να προσεγγίζουν τον κύκλο.



Ο Padgett αντιπαθεί την έννοια του απείρου, διότι βλέπει κάθε σχήμα ως μια πεπερασμένη κατασκευή ολοένα και μικρότερων μονάδων που πλησιάζουν αυτό που οι φυσικοί αποκαλούν το μήκος Planck, το οποίο πιστεύεται ότι είναι το συντομότερο μετρήσιμο μήκος.

Μετά τον τραυματισμό του ο Padgett άρχισε να σχεδιάζει περίπλοκα γεωμετρικά σχέδια και σχήματα, όμως δεν είχε την κατάλληλη εκπαίδευση για να καταλάβει τις εξισώσεις που αντιπροσώπευαν.

Μια μέρα, ένας φυσικός τον είδε να σχεδιάζει σε ένα εμπορικό κέντρο και τον ενθάρρυνε να κάνει μαθήματα μαθηματικών.

Ο Padgett είναι τώρα δευτεροετής φοιτητής.

Οι αξιοσημείωτες ικανότητές του προσέλκυσαν το ενδιαφέρον νευροεπιστημόνων, οι οποίοι ήθελαν να καταλάβουν πώς τις ανέπτυξε.

Μετά την επίθεση

«Το επίκτητο σύνδρομο του σοφού είναι πολύ σπάνιο» υποστηρίζει η καθηγήτρια φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Μαϊάμι, Berit Brogaard, προσθέτοντας ότι έχουν καταγραφεί μόλις 15-25 περιστατικά σε ιατρικές μελέτες.

Οι ερευνητές έκαναν λειτουργικές μαγνητικές τομογραφίες στον εγκέφαλο του Padgett, προκειμένου να καταλάβουν πώς απέκτησε τις δεξιότητες αυτές και τη συναισθησία που του επιτρέπει να αντιλαμβάνεται μαθηματικούς τύπους ως γεωμετρικά σχέδια.

Οι επιστήμονες δε γνωρίζουν αν οι αλλαγές στον εγκέφαλο του Padgett είναι μόνιμες, αλλά αν έχει υποστεί δομικές αλλαγές, το πιο πιθανό είναι ότι οι δεξιότητές του «ήρθαν για να μείνουν», πρόσθεσε η Brogaard.

Όλοι κρύβουμε ένα «σοφό» μέσα μας

«Το πιο πιθανό είναι ότι υπάρχει κάτι που υποβόσκει σε όλους. Δεν είναι ο μοναδικός που του συνέβη» ανέφερε ακόμη η επιστήμονας.

Πέρα από εγκεφαλικούς τραυματισμούς, οι ψυχικές ασθένειες είναι επίσης γνωστό ότι «αποκαλύπτουν» λανθάνουσες ικανότητες.

Βέβαια, τέτοιου είδους ικανότητες έρχονται συνήθως με κάποιο «κόστος». Στην περίπτωση του Padgett το μετατραυματικό στρες και η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή που ανέπτυξε τον κάνουν να δυσκολεύεται να εμφανίζεται στο κοινό.

Ωστόσο, ο ίδιος δε θα άλλαζε με τίποτα τις νέες του ικανότητες. «Είναι τόσο ωραία, που δε μπορώ να το περιγράψω» λέει.

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ....Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.


  Αυτοί που ξέρουν, λένε ότι η πιο αποτελεσματική μορφή πολέμου είναι οι ψυχολογικές επιχειρήσεις.  Δηλαδή το να διαλύσεις τα νεύρα και την ψυχολογία του αντίπαλου και να τον καταστήσεις ανίκανο να αντισταθεί, χωρίς να ρίξεις ούτε μια σφαίρα. Γι αυτό και οι καλύτεροι αξιωματικοί περνούν τη λεγόμενη Σχολή Ανορθόδοξου Πολέμου. 
   Στον (οικονομικό, αλλά όχι μόνο) πόλεμο που υφίσταται εδώ και περίπου τρία χρόνια η Ελλάδα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ψυχολογικές επιχειρήσεις έχουν την τιμητική τους.
 
Εκατομμύρια τόνοι μελάνης, δισεκατομμύρια σελίδες χαρτί εφημερίδων και περιοδικών, και εκατοντάδες χιλιάδες ώρες ανταποκρίσεων και air time καναλιών ρίχτηκαν στη μάχη για να αποσταθεροποιήσουν τους Έλληνες.

Θα ρωτήσετε, γιατί;
Είναι τόσο δυσάρεστα αυτά που συμβαίνουν και θα συμβούν (έχουμε ακόμη πολλά να δούμε) που πραγματικά χρειάζεται η πλήρης αποσταθεροποίηση του ψυχικού δυναμικού ενός λαού για να περάσουν ελεύθερα νόμους, μέτρα, φορολογίες ... Να τα περάσουν δηλαδή όλα αναίμακτα,  μια και αυτό είναι που επί της ουσίας επιχειρείται.. . Έτσι, ενώ στην μία πλευρά έχουμε το οικονομικό πείραμα της πτώχευσης μιας  χώρας, της χώρας μας,  που την κυβερνούν  ανίδεοι, χαραμοφάηδες πολιτικοί και στρατιωτάκια αυτών που οραματίζονται μια Ελλάδα με μισθούς και συντάξεις 100€  και μάλιστα  μέσα σε ένα οικονομικό σύστημα που λέγεται “ευρωζώνη” η οποία όμως πρέπει να βγει καθαρή χωρίς χασούρα… Κούρεψαν τα Ελληνικά ομόλογα αλλά μόνο για εμάς στην Ελλάδα. Όσα ομόλογα είχαν οι ξένες τράπεζες έμειναν όπως ήταν και οι πολιτικοί μας, αυτά τα ανθρωπάκια πλαστελίνης, τα κολλημένα πάνω στην καρέκλα που δε λένε να ξεκολλήσουν από εκεί γιατί στην ουσία εμείς τους ψηφίζουμε και μένουν κολλημένοι σε αυτές τις καρέκλες, το δέχθηκαν…  

Από την άλλη έχουμε τη διαχείριση ενός λαού που πρέπει μεν να φαλιρίσει, αλλά δεν θα πρέπει να αντιδράσει…  Μόνο να  φοβάται επιτρέπεται και να βρίσκεται πάντα με σκυφτό το κεφάλι…   Κι όπως φαίνεται, αυτοί που σχεδίασαν τον ψυχολογικό πόλεμο κατά του λαού της Ελλάδας, έχουν πετύχει. «Σσσσσούτ!... Μη μιλάτε!!!  Ο έλληνας κοιμάται!!!...»  

Μας έδιωξαν απ’ τη δουλειά, ανάγκασαν τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες να κλείσουμε τις επιχειρήσεις…  Οικογενειάρχες και νέοι παραγωγικοί άνθρωποι έμειναν άνεργοι και δεν πρόκειται ποτέ να συμπληρώσουν τα ένσημα για μια μελλοντική σύνταξη… 
   Τα παιδιά μας μένουν άνεργα και ανύπανδρα γιατί η παντρειά σήμερα θεωρείται πολυτέλεια… Τα πτυχία τους πήγαν στο διάολο και απαγορεύουν στον εαυτό τους ακόμα και να ονειρεύονται… 
    
Μας κουτσούρεψαν το μισθό και τη σύνταξη , μας  φορτώνουν στο σβέρκο δέκα ειδών άμεσους και έμμεσους φόρους, μας κατάσχει το δημόσιο τα κινητά και ακίνητα διότι δεν μπορούμε να εξοφλήσουμε την εφορία ή τη ΔΕΗ ή τα ασφαλιστικά ταμεία «κι’ ακόμα δεν ξέρουμε τι άλλο θα μας κάνουν» και δε  μιλάει κανείς μας!…  Δεν ζητάμε τίποτα… Μας έχει κυριεύσει ο φόβος μη τα χάσουμε όλα!...  Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έκλεισαν κι’ ακόμα κλείνουν κι’ άλλες. Ό λαός εύχεται μόνο να μην του τα πάρουν όλα…  Κάτι να του μείνει!...

Στην Γαλλία, πριν πέντε χρόνια περίπου, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης κατά μερικούς μήνες, στάθηκε αφορμή να καίγεται το Παρίσι για αρκετές ημέρες.
Εδώ, δυστυχώς, η πρωτεύουσα καίγεται (και σίγουρα όχι από αγνούς διαδηλωτές αλλά από προβοκάτορες) ώστε να πεισθούν οι Έλληνες να δεχθούν όχι μόνο τις δεκαπλάσιας βαρύτητας αλλαγές στο ασφαλιστικό τους, αλλά και την περικοπή των συντάξεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την απάνθρωπη φορολόγηση, το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας, την εξομοίωση της Ελλάδας με χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, την εξανέμιση της άξιας των ακινήτων και των προσωπικών περιουσιών, και πολλά άλλα. 

Ας μην έχουμε  αυταπάτες... Αυτοί που μελέτησαν το σχέδιο ήξεραν τι έκαναν. Κατάλαβαν την κόπωση του ελληνικού λαού. Μετά από δεκαετίες πολέμων (Βαλκανικοί, Διχασμός, Μικρά Ασία, δύο παγκόσμιοι, ένας εμφύλιος κι ένα Κυπριακό) οι Έλληνες κουράστηκαν. Βάλτε λίγο κι ότι έβγαλαν μερικά χρήματα στην πάντα κι έμαθαν να κλέβουν και λιγάκι. Κάπου εκεί άρχισαν να πιστεύουν ότι υπάρχει καλύτερη ζωή από τους αγώνες και τις ιδέες. Μια ζωή με εξοχικά και γερμανικά αυτοκίνητα.
Έτσι, όταν ήρθε η ώρα των Ιμίων, οι περισσότεροι Έλληνες προτίμησαν να προστατεύσουν τον νέο πολιτισμό τους. Και επέλεξαν τις ευχαριστίες του Σημίτη προς τους Αμερικανούς για την «ισοπαλία» στο Αιγαίο, παρά το να πάρουν τα όπλα. Ίσως να είχαν και δίκιο για την συγκεκριμένη περίσταση, όμως…

Σήμερα, που διακυβεύονται πολλά περισσότερα από δυο βραχονησίδες, οι Έλληνες είναι πολύ πιο κουρασμένοι, πολύ πιο καλομαθημένοι, και πολύ πιο ανήμποροι. Πως;
Οι τόνοι μελάνης και οι ώρες των ανταποκρίσεων, που είναι και το «υλικό» του ψυχολογικού πολέμου, δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν εδώ και μήνες… Το σχέδιο μάλιστα είναι τόσο καλά στημένο που κάθε Σαββατοκύριακο «παίζεται» και ένα κορυφαίο διακύβευμα: Χρεωκοπία, πτώχευση, νέο μνημόνιο, νέο δάνειο, νέο Γιούρογκρουπ και δώστου να αναβάλουν τις συσκέψεις και τις διαβουλεύσεις οι αρχηγοί λες και «πρέπει» σώνει και καλά να μένει όλος ο λαός ξύπνιος περιμένοντας…
Γιατί; 
Μα, οι περισσότεροι θα γνωρίζετε ότι η στέρηση ύπνου και ανάπαυσης είναι το πρώτο μαρτύριο που επιβάλλεται σε έναν βασανιζόμενο που πρέπει να λυγίσει. Μην θεωρήσετε τυχαίο ότι τα ψυχιατρεία και οι κλινικές έχουν γεμίσει Έλληνες που δεν είχαν στο παρελθόν κανένα πρόβλημα. Κάπως έτσι, κι ενώ ο ορίζοντας είναι μαύρος, οι περισσότεροι λένε «ναι», ας τελειώνουμε, ελπίζοντας ότι στο βάθος η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη. Περίπου όπως κι ο βασανιζόμενος ελπίζει ότι ο βασανιστής θα τον αφήσει να κοιμηθεί… τον ύπνο του δικαίου. 

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Γαμώ την πίστη μου και το κέρατό μου!!!... 

Από: Μοναχικός ΛύκοςLupoulu Smi mangã

Αν δεν ήμουν αυτός που είμαι και είχα άγνοια, και ήμουν  δηλαδή φτωχός στο πνεύμα μου, το ζώο μέσα μου,  μου  λέει ότι θα ήθελε να σας πιάσει όλους, και τους 300 απ’ το λαιμό και να σας στραγγαλίσει έναν - έναν, εγώ όμως δεν μπορώ να το κάνω, όχι επειδή σας φοβάμαι αλλά διότι γνωρίζω καλά ποιος είμαι και δεν έχω το δικαίωμα να αφαιρέσω ούτε μια τρίχα απ’ το κεφάλι μου πόσο δε μάλλον από ξένο κεφάλι αν και δεν είμαι ούτε παππάς ούτε θέλω να γίνω Άγιος…  
Είμαι όμως ένας αγανακτισμένος πολίτης και θέλω να λέω φωναχτά αυτό που σκέφτομαι και που θα ήθελα να κάνω αλλά που ποτέ δεν πρόκειται να κάνω… Είμαι ένας πολίτης που θα ήθελα να δω να συλλαμβάνονται οι κλέφτες και οι καταχραστές δημόσιου χρήματος και όχι μόνο να πάνε μέσα αλλά  και να δημευτούν οι περιουσίες που απέκτησαν στα χρόνια που είναι πολιτικοί σε όποια ονόματα κι’ αν βρίσκονται και δεν μπορούν να δικαιολογήσουν.


   Αυτό  “κύριοι” σημαίνει ότι δεν εκτιμώ κανέναν σας και σας σιχαίνομαι, αν και δεν είμαι ο μόνος έλληνας που δεν σας εκτιμάει και που θα ήθελε να σας λιντσάρει και αν είχε την δύναμη να κατάσχει ότι έχετε αποκτήσει στα χρόνια που πολιτεύεστε και να σας χώσει μέσα για πάντα!... 

   Μας παρακαλάτε κάθε φορά πριν τις εκλογές να σας ψηφίσουμε και όταν σας ανεβάσαμε στην καρέκλα και σας κάναμε διαχειριστές της Ελληνικής οικονομίας εσείς πατάτε στο σβέρκο μας για να μη μπορούμε να σηκωνόμαστε όρθιοι… Κάποιοι από εσάς μας κατακλέψατε, και για να μη μιλάμε  γίνατε οι τύραννοι μας και πατάτε στο σβέρκο μας…

     Αφήσατε τους πολίτες τις χώρας και τα νέα παιδιά χωρίς δουλειά, χωρίς ασφάλεια, χωρίς προοπτικές χωρίς όνειρα, χωρίς μέλλον και θεωρούν τον γάμο και την οικογένεια αγγαρεία και πολυτέλεια!...
   Κλέψατε τα όνειρα τους… Σκοτώσατε τις ελπίδες, την όρεξη που είχαν να βγούνε εκεί έξω στην εργασία… Τα διώχνετε απ' τον τόπο τους…  Γαμίσ@τ€ τις συνειδήσεις τους και τις συνειδήσεις όλων μας!... 

Κάποιοι “κατά τη γνώμη τους έξυπνοι και καλλιεργημένοι πολίτες” λένε ειρωνικά ότι οι νέοι σήμερα, τα παιδιά μας δηλαδή, στην Ελλάδα, είναι τεμπέληδες και αδιάφοροι σε όλα όσα συμβαίνουν εδώ…
  Δεν είναι αδιαφορία ρε έξυπνοι!...  Ο φόβος είναι που τους καθηλώνει… Ο φόβος για το σήμερα, ο φόβος για το αύριο, ο φόβος  για την ρημαγμένη τους ζωή.  Θα’ θελαν να δράσουν οι νέοι άνθρωποι και το ξέρετε...   Θέλουν να τους πιάσουν αυτούς τους “κυρίους” απ’ το λαιμό και να τους στραγγαλίσουν αλλά με τι κουράγιο να το κάνουν;… με τίνος πλάτες όταν ξέρουν τα παιδιά αυτά ότι πολλοί από εμάς τους ηλικιακά μεγάλους θα τους επιπλήξουμε αν θα συλληφθούν απ τα όργανά τους!…

Με τι θάρρος να φωνάξουν κύριοι, όταν μέχρι τα 25 τους  κι’ άλλοι μέχρι ίσως και παρά πάνω σπουδάζουν, μετά  τα αγόρια πάνε στο στρατό και δεν έχουν προλάβει να εργαστούν ποτέ μέχρι τότε εκτός από σερβιτόροι σε καφετερίες , σε μπαρ, σε πιτσαρίες  και σε παρόμοια, που τώρα ούτε και αυτά υπάρχουν γιατί με τα τρελά μέτρα που πήραν αυτοί που μας κυβερνούν αναγκάστηκαν να τα κλείσουν….

Με τι δύναμη ρε σεις , όταν σκέφτονται ότι οι γονείς, τους σπουδάζουν (για όσο ακόμα μπορέσουν), οι γονείς τους ταΐζουν, οι γονείς τους ποτίζουν οι γονείς τους  συντηρούν… Ε, πως στο διάολο να βγούνε αυτά τα παιδιά και να φωνάξουν, να τους δείξουν και να τους τρίξουν τα δόντια τους;… Ο φόβος που αυτοί οι τύραννοι εσκεμμένα έσπειραν για να έχουν ελεύθερο πεδίο δράσης φύτρωσε και μας κυρίεψε όλους για να μη σηκώσουμε το κεφάλι μας.

  Έφεραν τα’ απάνω κάτω και τώρα η Kλεψιά έχει ονομαστεί σε “Φόρος”
Το Xαράτσι ονομάστηκε “Εισφορά Αλληλεγγύης”
Οι Απολύσεις ονομάστηκαν “Εφεδρεία” 
Το Ξεπούλημα της Ελλάδας  ονομάστηκε “Σωτηρία της Ελλάδας”
Η Ανεργία ονομάστηκε “Ελεγχόμενη Τάξη ηρεμία και Ασφάλεια” 
Ο δανεισμός ονομάστηκε “Οικονομική ανάκαμψη” και
η Πείνα…  Ε, λοιπόν η πείνα ονομάστηκε “Άσκηση διαλογισμού για αντοχές”. Δεν είναι γελοίο αυτό; Δηλαδή μας δουλεύουν κι’ από πάνω.

   Μας βάλατε ρε “κύριοι”  παντού φόρους και χαράτσια. Φόρο για το σπιτάκι που κτίσαμε με δικό μας ιδρώτα… Φόρο για τα παιδιά που γεννήσαμε γιατί εσείς μας το ζητήσατε για να μην ερημώσει ή χώρα μας... Φόρο στα παιδιά που «ΘΑ» γεννήσουν τα παιδιά μας…. Φόρο για το χωραφάκι που φυτεύουμε την πατάτα, την τομάτα μας και τα φασολάκια που σπέρνουμε για να μπορούμε να ζήσουμε!...

Οι μισθοί μας κατάντησαν μισοί!..   Οι συντάξεις μας κατάντησαν μισές!...   Μισό κατάντησε και το φαγητό μας διότι έτσι σας είπε η Γερμανίδα μαμά σας...  και ξέρετε γιατί; Επειδή αυτοί εκεί πάνω δεν έχουν δικά τους σπίτια, έχουν σταθερό μεροκάματο και τα τρώνε τα χρήματα δεν σκοτίζονται για το αύριο…

Μας ζηλεύουν διότι ακόμα και οι Έλληνες που εργάζονται στην Γερμανία έχουν και εκεί δικά τους σπίτια και δικά τους μαγαζιά και τα νοικιάζουν στους Γερμανούς. Γι’ αυτό δεν μας χωνεύουν ρε ανεγκέφαλοι!...  Γι’ αυτό και διότι δεν θέλουν να έχουμε ηρεμία και όρθιο το κεφάλι μας μήπως και τους ζητήσουμε κάποτε το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις.  
Και εσείς ρε “κύριοι” εκτελείτε κατά γράμμα, τις εντολές της Γερμανίας. Αλήθεια, εσείς τι κερδίζετε από όλη αυτή την ιστορία;
   Με την ανεργία, την ανασφάλεια και με τα μεροκάματα της ντροπής, μας καταντήσατε να πηγαίνουμε για χέσιμο και να μη  βγάζουμε τίποτα, ούτε πορδές  δεν έχουμε να μαζευτούμε στο σύνταγμα και να σας βρωμίσουμε, και αυτό διότι  αυτά που τρώμε δεν είναι αρκετά και δεν φθάνουν ποτέ στον προορισμό τους... κι’ όλα αυτά διότι κάποιοι από εσάς για πάνω από 60 χρόνια τώρα με άνεση και χωρίς να τους γίνει κανένας έλεγχος άδειασαν τα δημόσια ταμεία και δεν τιμωρήθηκαν ποτέ…  Και βγαίνει ο κ. Πάγκαλος παλιότερα στα κανάλια και μας λέει ότι μαζί τα φάγαμε…

Ποια φάγαμε μαζί ρε φίλε;…  Δεν ήσουν και εσύ εκεί κ. Πάγκαλε όταν οι μεγάλο-απατεώνες έπαιρναν επιδοτήσεις που δεν δικαιούνταν…  Όταν οι μίζες και οι υπέρ-τιμολογήσεις και όλα αυτά που κατά καιρούς έχουν βγει στον αέρα και στην πένα, έρχονταν βροχή σε κάποιους στην κυβέρνηση που και εσύ ήσουν σε αυτήν…

Που ήσουν εσύ και οι άλλοι της τότε κυβέρνησης,  όταν έγιναν στο εμπόριο οι εξισώσεις της δραχμής με το ευρώ;… Γιατί σαν κυβέρνηση δεν κάνατε ελέγχους τότε κ. Πάγκαλε;   Το 2001 για παράδειγμα ένας αναπτήρας στο Σ/Μ πουλιόταν 100 δρχ. και μόλις μπήκαμε στο ευρώ το εκατοστάρικο στρογγυλοποιήθηκε σε 1 ευρώ. Το ίδιο  έγινε με όλα τα πράγματα τότε… Το ένα έγινε τρία ίσως και παραπάνω…   Που ήσασταν όλοι εσείς τότε “κύριοι” γιατί δεν βάλατε μια τάξη;… Αλλά τι λέω… Εσείς όλοι τότε είχατε άλλες ασχολίες με τα χρηματιστήρια και με τα μεγάλα έργα που είχαν και μεγάλες μίζες.

Καταντήσαμε άλλοι μελαγχολικοί και άλλοι χαζο-ηλίθιοι και άλλοι μαλάκες γιατί μας βομβαρδίζετε καθημερινά με βόμβες φοβίας και ψυχολογικού πολέμου!...

Τα λόγια μας βγαίνουν μισά γιατί μας κλείσατε τα στόματα!... Κοιτάμε πρώτα τριγύρω μήπως μας βλέπουν ή μας ακούνε άνθρωποι της κυβέρνησης και μετά μιλάμε!...
  Όλα αυτά που ζούμε τώρα μου θυμίζουν άλλες εποχές “κύριοι”, εποχές που ο δάσκαλος, ο παππάς και οι χωροφύλακες στο χωριό μας ρωτούσαν εμάς τα παιδιά για να μάθουν τι εφημερίδα διαβάζουν οι γονείς μας κι’ αν δεν τους λέγαμε μας σφαλιάριζαν λέγοντάς μας και τη λέξη «παλιο-κουμμούνια»… ακριβώς έτσι.  «Παλιο-κουμμούνια», γιατί τόσα γράμματα ήξεραν… «Παλιο-κουμμούνι» μου είπε ο Τάσος ο Λύτρας  ένας χωροφύλακας ένα “παλιοτόμαρο” στο χωριού μου το 1956,  όταν πήγαινα στην Τρίτη τάξη δημοτικού και με κόλλησε στο απέναντι τοίχο με μια δυνατή σφαλιάρα, μόνο και μόνο επειδή αγόρασα μια κόκκινη μικρή τσατσάρα απ’ το μαγαζί που μπεκρούλιαζε κάθε μέρα μαζί με τον συνάδελφό του Αλέκο Λαναρά και με κάποιους ακόμα καλοθελητές χωριανούς μου…  Κι’ όταν πήγα ματωμένος στο σπίτι και ρώτησα τον πατέρα μου τι θα πει «παλιοκουμμούνα», με χαστούκισε κι’ αυτός και μού’ πε «Σκάσε!... Μην την ξανά πεις αυτή τη λέξη δυνατά»,

Καλούσαν κάθε λίγο τον πατέρα μου στο Αστυνομικό τμήμα και τον φοβέριζαν αυτά τα τσοχλάνια ό Λύτρας, ο Λαναράς και κάποιοι άλλοι και τον απειλούσαν με φακέλωμα, με ξύλο και εξορία αν δεν υπογράψει ότι δεν είναι κομμουνιστής…. και δεν ήταν κομμουνιστής ο πατέρας μου κύριοι… ήταν πρώην αντάρτης του Ζέρβα στο ΕΔΕΣ χωρίς να πάρει μέρος στον εμφύλιο, ήταν όμως τα αδέλφια της μάνας μου αντάρτες  στο ΕΑΜ…. Ε, και… τι μ’ αυτό;…

Όχι, κύριοι, δεν ήταν χούντα τότε… Με την χούντα ήταν πολύ καλλίτερα … δεν τον ενόχλησε κανένας διότι είχε μάθει να μη μιλάει έστω κι’ αν από μέσα του έβραζε.    
    Τότε κυβερνούσε  ο “κατά τα άλλα μεγάλος” Κωνσταντίνος Καραμανλής…  Ήταν το κόμμα που κυβερνάει  και σήμερα αλλά με άλλο όνομα.  Καμαρώνετε ε; Κάποιοι από εσάς καμαρώνετε για τα κατορθώματά σας αλλά τώρα το ξέρετε ότι περνάμε όλοι μας, και εσείς μαζί μας  την ίδια φουρτούνα και πολλοί από εσάς που ανήκατε μέχρι χθες σε αυτά τα κόμματα, τώρα θα εύχεστε σίγουρα να κυβερνούσε η χούντα αντί για αυτό το τωρινό δίδυμο….

   Φυσικά και έγινε και κομμουνιστής ο πατέρας μου αλλά μόνο από πείσμα διότι αυτοί τον αγκάλιαζαν και βαρέθηκε χωρίς λόγο να τον φοβερίζουν αυτά τα τσοχλάνια και να τον καλούν κάθε μέρα στο τμήμα…  Εγώ όμως κρατήθηκα μακριά απ’ τα κόμματα…. Σιχαίνομαι όλους τους επαγγελματίες πολιτικούς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω το δικαίωμα να αντιδρώ…  Και μια σταγόνα νερού όταν πέφτει από ψηλά ακούγεται και μπορεί να πέσει και στα μούτρα μας, όπως και μια κουτσουλιά πουλιού, αλλά αυτό δεν σημαίνει  ότι θα συλλάβουμε την σταγόνα ή την κουτσουλιά για να τα δείρουμε...  αυτό το κάνουν μόνο κάποιοι πολιτικοί της δεξιάς και της άκρα- αριστεράς παράταξης. 

Δεν πάει άλλο λοιπόν!... Πρέπει να αρχίσουμε όλοι να μιλάμε… κάτι να πούμε αλλιώς θα τρελαθούμε!...


Καθόμουν μια μέρα  μπροστά στον 10 ετών υπολογιστή μου περιμένοντας να τελειώσει το Norton Utilities τον έλεγχο, επιδιόρθωση και βελτιστοποίηση  του υπολογιστή μου, μέσα στην αγανάκτηση και στην απελπισία μου που δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα με την τιποτένια σύνταξη που παίρνω και που κάθε μήνα και λιγοστεύει  με τις μειώσεις που απροειδοποίητα μας κάνουν, με τα χαράτσια και τους πολλούς φόρους που μας βαράνε αλλά και απ’ την ανεξέλεγκτη ακρίβεια στην αγορά,
 
 Σκεπτόμενος και τις κόρες μου που πάνω από 4 χρόνια τώρα είναι χωρίς δουλειά, χωρίς ασφάλεια, χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδα και χωρίς μέλλον, χωρίς ιατρική περίθαλψη, χωρίς τίποτα και όταν συμβαίνει κάπου-κάπου να θέλει κάποιο κατάστημα μια πωλήτρια, να μας ζητάνε πράσινη κάρτα και λαγούς με πετραχήλια για δουλειά σαν να είμαστε αλλοδαποί ή με κάποιο πακέτο από ΟΑΕΔ αλλιώς δεν έχει δουλειά!....
Σκεφτόμουν λοιπόν μήπως τελικά είναι καλύτερα να  δώσω την ψυχή μου στο διάολο και να του ζητήσω ξανά να γίνω νέος, δυνατός, ελεύθερος χωρίς υποχρεώσεις και ένας μικρός θεός;….   Ή μήπως να γίνω ότι λένε και τα λόγια της  Σελήνηςστο  «Akalyptos»;… Δηλαδή να ξυπνήσω μια μέρα , να σκεφτώ να κάνω ότι κάνω κάθε πρωί και μετά να πάρω την μεγάλη απόφαση.  Να πετάξω οτιδήποτε μου θυμίζει τα χρόνια που φεύγουν, να σκεφτώ στα γρήγορα αυτά που πρέπει να κάνω και μέχρι τώρα δεν τα κάνω, αυτά που θα ήθελα να κάνω και δεν θα τα κάνω ποτέ.

Θέλω να είναι μια ημέρα σαν όλες τις άλλες μέρες, θα σηκωθώ βαρύς - βαρύς, να τεντώσω τα χέρια μου, να ισιάσω την πλάτη μου, μετά να κατουρίσω, να πλύνω το πρόσωπό μου, να ξυριστώ, να φορέσω τα γιορτινά μου  ρούχα που δεν έχω, να βάψω το πρόσωπό μου τόσο ώστε να μην με αναγνωρίζω ούτε κι’ εγώ ο ίδιος, να φορέσω ένα καπέλο, να πάρω μια τσάντα στα χέρια μου που να δείχνει την δήθεν καταξίωση ενός ατόμου σε αυτή την κοινωνία, να φαίνομαι “κύριος” … άλλος άνθρωπος.

Να ελέγξω αν όλα είναι σε τάξη, αν τα παράθυρα του σπιτιού, τα φώτα κλειστά και τα τσιγάρα σβηστά, αν όλες οι πόρτες είναι ασφαλισμένες, μετά να ανοίξω την εξώπορτα, να βγω έξω, να κλειδώσω καλά και με προσοχή για να μην χρειαστεί να γυρίσω πάλι πίσω με την ιδέα ότι δεν κλείδωσα, και έτσι ήσυχα-ήσυχα, θα ξεχυθώ στους δρόμους σαν καταξιωμένος άνθρωπος. Σαν “κύριος” άνθρωπος

Μετά  να ανακατευτώ με το πλήθος, θα χαθώ μέσα στην ανωνυμία, να φαντασθώ ότι βγαίνω απ’ τον εαυτό μου και κοιτάζω από μακριά, από ψηλά το άδειο κουφάρι αυτού του κόσμου, να περιπλανηθώ στις νεκρές γαμημένες συνειδήσεις αυτού του κόσμου μας, μετά να σταθώ για μια στιγμή ακίνητος εκεί πάνω και με την σκέψη μου να φαντασθώ ότι είμαι ένας μικρός Θεός και να παγώσω τον χρόνο και μέσα στην έξαψη της στιγμής, εκεί τη στιγμή που ο χρόνος δεν έχει πια καμιά σημασία, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, να ρίξω έναν κεραυνό ίσα με 1000 ατομικές βόμβες και βάλω φωτιά στο σάπιο τούτο βρώμικο  κουφάρι του κόσμου… Με το οστικό κύμα  να σκάψω το λάκκο της υποκρισίας αυτού του κόσμου, της ηλιθιότητας και της απραγίας και μετά να ξεπλύνω ότι παλιό έμεινε να μη βρωμάει άλλο…  

Επιτέλους, να  ελευθερωθώ… να  γίνω  άνθρωπος…  ότι  δηλαδή  φοβούνται οι άλλοι να είναι… Άνθρωπος με ανθρώπινη δύναμη… Ελεύθερος άνθρωπος!...
    Κι’ απάνω που πήρα μια βαθειά ανάσα ικανοποίησης διότι κατάφερα αυτό που ήθελα, αυτό που σκεφτόμουν ότι ήθελα, διότι το ευχαριστήθηκα που ένοιωσα  ελεύθερος άνθρωπος, σαν μικρός θεός... άνοιξα τα μάτια μου, κοίταξα γύρω μου, και κατάλαβα ότι απλά κοιμήθηκα μπροστά στον υπολογιστή μου…   Ξύπνησα και πολύ λυπήθηκα που όλα ήταν ένα όνειρο και όχι πραγματικότητα…
   Δεν πειράζει όμως… και τα όνειρα γι’ αυτό υπάρχουν, για να φέρνουν ψυχική ισορροπία όταν  είμαστε απελπισμένοι και έτοιμοι να αυτοκτονήσουμε ή να γίνουμε δολοφόνοι και να φορτωθούμε αυτά τα βρώμικα κουφάρια απάνω μας…

Μακάρι να πέφταμε σε νάρκη για έναν αιώνα για να μην ακούμε τίποτα, να μην αισθανόμαστε τίποτα, να μη χρειαζόμαστε τίποτα, και το κυριότερο, όταν ξυπνήσουμε να μη υπάρχει κανείς από αυτούς  τους τυρρηνικούς βασιλιάδες…

Μοναχικός ΛύκοςLupoulu Smi mangã

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΕΚΕΙ ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ...

Λίλα Μήτσουρα



Μιλάμε τον τελευταίο καιρό, για επανάσταση. Ότι ο λαός θα επαναστατήσει κάποια στιγμή.
Αλήθεια την αντεπανάσταση την ξέρετε?
Πιστεύεται ότι βία είναι μόνο ότι περιέχει και σωματικό τραυματισμό?
Τι ξέρετε για την λευκή τρομοκρατία?
Ας τα πάρω όμως από την αρχή.

Η αντεπανάσταση είναι, θα το πω με πολύ απλά λόγια, λαϊκά, είναι όταν οι λίγοι επαναστατούν απέναντι στους πολλούς. Είναι μικρές συντηρητικές ομάδες ή ακόμα και μοναρχικές. Κάνουν επίθεση ασκώντας βία.

Να λοιπόν που φτάσαμε και στην βία.
Για να επιτεθώ νομίζεις ότι μου χρειάζονται όπλα? Νομίζεις ότι αν δεν χυθεί αίμα δεν ασκώ βία?
ΛΑΘΟΣ!
Ασκώ βία λεκτική, εκφοβίζω, έχω επιθετική συμπεριφορά, ασκώ ψυχολογική βία.
Και εννοείται ότι δεν χρειάζομαι σουγιάδες και μαχαίρια και όπλα από αυτά που έχουν μεταλλικές σφαίρες μέσα. Και κάνω την εξήγηση για τα όπλα γιατί υπάρχουν πολλά όπλα.
Λογιών-λογιών. Άσφαιρα και άκρως επικίνδυνα. Βαρύς οπλισμός. Ασήκωτος.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩ.
ΛΕΥΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Εδώ είμαστε, φτάσαμε. Κάνε μια στάση.
Πρόσεξε τώρα, αυτός ο όρος εμπεριέχει μέσα του και την βία και την αντεπανάσταση.
Καλό εεέ?
Η λευκή τρομοκρατία ασκείται από την εξουσία προς τον λαό.
Αυτή κάνει αντεπανάσταση, ο λαός κάνει επανάσταση. ΕΝΤΑΞΕΙ?
Χαρακτηρίζεται από διώξεις και ασκείται βία εις βάρος των πολλών από τους λίγους.
Διώκεται ό άνθρωπος από άνθρωπο. Όπλα τους οι τράπεζες, οι φόροι, η κατάργηση όλων των κοινωνικών παροχών, της παιδείας.
Αυτά θεωρούνται βαρύς οπλισμός. Μου θυμίζει ένα είδος εμφυλίου εσάς?

Όμως ανάμεσα σε αυτές τις δύο ομάδες, στους πολλούς και στους λίγους δηλαδή, εκεί στην ομάδα των πολλών, υπάρχει και ένας ακόμα εμφύλιος.
Και έτσι η αντεπανάσταση τους είναι εύκολη δουλειά. Παιχνιδάκι.
Με τρομοκρατούν ,ασκώντας βία.
ΔΙΩΚΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ!
ΔΙΩΚΕΤΑΙ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ.

Δεν ξέρω αν μία επανάσταση χρειάζεται ηγέτη. Σίγουρα όμως χρειάζεται θυμός.
Δεν ξέρω αν όλα αυτά σου θυμίζουν κάτι.
Δεν τα ανέφερα τυχαία πάντως.
Ελπίζω να τα ξαναπούμε, πρόσωπο με πρόσωπο, πλέον.
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕ Η ΧΩΡΙΣ ΗΓΕΤΗ.
ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΕΙΔΕΙΝ.

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Τα πιο διάσημα πειράματα σκέψης


 Τα πειράματα δε γίνονται μόνο μέσα στα εργαστήρια, ούτε καν στον φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει, προκαλώντας μας συνεχώς να λύσουμε τα μυστήριά του. Τα πειράματα γίνονται μέσα στο νου των ανθρώπων πρώτα από όλα κι από κει ξεκινούν το ταξίδι τους για να δοκιμαστούν και να εφαρμοστούν οπουδήποτε αλλού. Κάποια δε από αυτά, παραμένουν εκεί που γεννήθηκαν: στη χώρα του νου. Εκεί λοιπόν θα περιηγηθούμε διαβάζοντας τα πιο διάσημα τέτοια πειράματα σκέψης, που άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μας.

 

Οι μπάλες του Γαλιλαίου

Σε αντίθεση με τα όσα έχουμε διδαχτεί στο σχολείο, το πιθανότερο είναι ότι ο Γαλιλαίος δεν πετούσε μπάλες από τον πύργο της Πίζας. Εφάρμοσε το πείραμα της βαρύτητας στο εργαστήριο του νου του. Οι σύγχρονοί του στον 16ο αιώνα πίστευαν ότι τα πιο βαριά αντικείμενα πέφτουν γρηγορότερα απ' ότι τα πιο ελαφριά. Έτσι ο Γαλιλαίος φαντάστηκε μία βαριά μπάλα που ήταν δεμένη μέσω ενός σκοινιού με μία ελαφριά μπάλα. Θα μπορούσε η ελαφριά μπάλα να δημιουργήσει μία έλξη στη βαριά και να καθυστερήσει την πτώση της; Όχι, συμπέρανε. Θα χτυπούσαν το έδαφος ταυτόχρονα.

 

Η γάτα του Schrοedinger

Μία γάτα είναι κλεισμένη σε ένα καλά σφραγισμένο και μονωμένο κουτί που περιέχει ραδιενεργό υλικό, έναν μετρητή Geiger και έναν μηχανισμό που είναι ρυθμισμένος να απελευθερώνει δηλητήριο εάν χτυπήσει ένα φωτόνιο στο σύστημα. Σύμφωνα με τον Schrφdinger, η γάτα μέσα στο κουτί δεν είναι ούτε ζωντανή αλλά ούτε και νεκρή, αλλά υπάρχει συγχρόνως και στις δύο αυτές πιθανές καταστάσεις. Οι δύο αυτές πιθανές καταστάσεις καταρρέουν σε μία (η γάτα είναι είτε νεκρή είτε ζωντανή) μόλις παρατηρηθεί το φαινόμενο από κάποιον παρατηρητή. Μέχρι να γίνει όμως αυτό, η κατάσταση του συστήματος εμπεριέχει συγχρόνως και τις δύο πιθανότητες. Το νοητικό αυτό πείραμα προτάθηκε το 1935 από τον Erwin Schrφdinger με στόχο να εξετάσει την κβαντική απροσδιοριστία σε ένα μακροσκοπικό φαινόμενο.

 

Το κινέζικο δωμάτιο του Searle

Ένας άνθρωπος βρίσκεται μόνος του μέσα σε ένα δωμάτιο. Κάποιος που βρίσκεται έξω από το δωμάτιο, του σπρώχνει κάτω από την πόρτα χαρτιά στα οποία είναι γραμμένο κείμενο στα κινέζικα. Ο άνθρωπος του δωματίου δε γνωρίζει κινέζικα, αλλά έχει ένα βιβλίο το οποίο αντιστοιχίζει τις κατάλληλες αποκρίσεις στα κινέζικα, που ταιριάζουν με τα κείμενα που εισέρχονται στο δωμάτιο. Έτσι, για κάθε κείμενο που λαμβάνει στέλνει έξω την κατάλληλη απάντηση. Για έναν εξωτερικό παρατηρητή, φαίνεται ότι ο άνθρωπος του πειράματος γνωρίζει κινέζικα. Το νοητικό αυτό πείραμα προτάθηκε το 1980 από τον φιλόσοφο John Searle, με σκοπό να καταρρίψει τις θεωρίες που υποστήριζαν την τεχνητή νοημοσύνη. Ο επεξεργαστής ενός υπολογιστή όπως και ο άνθρωπος του πειράματος στερείται κατανόησης του τι κάνει και γι' αυτόν το λόγο δεν έχει πραγματική νοημοσύνη.

 

Οι χελώνες του Hawking

Το διάσημο βιβλίο του Stephen Hawking 'Το χρονικό του Χρόνου' ξεκινάει με την ιστορία ενός επιστήμονα που δίνει μια διάλεξη για την αστρονομία. Τελειώνοντας την ομιλία του, μία ηλικιωμένη γυναίκα σηκώνεται και επιμένει ότι η θεωρία που πρότεινε ο επιστήμονας είναι λανθασμένη: η γη δεν είναι στρογγυλή και ούτε γυρίζει γύρω από τον ήλιο. Αντίθετα, είναι μία επίπεδη επιφάνεια που στηρίζεται στην πλάτη μιας γιγάντιας χελώνας. Ο επιστήμονας τη ρώτησε, που στηρίζεται η χελώνα αυτή και η γυναίκα δήλωσε ότι στηρίζεται σε μία άλλη χελώνα κι εκείνη σε μία ακόμα και ούτω καθ' εξής. Ο Stephen Hawking χρησιμοποίησε την ιστορία αυτή για να συστήσει στους κοσμολόγους να προσέχουν, ώστε να μην χρησιμοποιούν ατεκμηρίωτες θεωρίες ως αποδείξεις για άλλες θεωρίες που δε μπορούν να αποδειχθούν.

 

Ο Einstein και η ακτίνα του φωτός

Όταν ο Einstein ήταν 16 χρονών, φανταζόταν ότι κυνηγάει μία ακτίνα φωτός μέχρι να την πιάσει. Μόλις θα γινόταν αυτό, το κύμα του φωτός θα 'πάγωνε'. Αυτό όμως ήταν απίθανο σύμφωνα με τη φυσική της εποχής του. Η επιμονή του αυτή να λύσει το συγκεκριμένο πρόβλημα με το κυνήγι της ακτίνας του φωτός, ήταν η αιτία που τον οδήγησε στην Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας. Ίσως αυτή η ιστορία να φαίνεται αρκετά περίεργη, για να μπορεί να δικαιολογήσει πως έγινε η σύλληψη της Θεωρίας από αυτό το νοητικό πείραμα. Οι φυσικοί εξακολουθούν να διαφωνούν σχετικά με αυτό το ζήτημα.

 

Οι μαϊμούδες του Borel

Παραλλαγές του νοητικού αυτού πειράματος είναι πολύ παλιές, φτάνοντας μέχρι την αρχαία Ελλάδα. Η σύγχρονη εκδοχή του θεωρήματος που αφορά το άπειρο προτάθηκε το 1913 από τον Γάλλο μαθηματικό Emile Borel. Η υπόθεση έχει ως εξής: ένας άπειρος αριθμός από μαϊμούδες που θα χτυπούν συνεχώς τα δάχτυλά τους σε γραφομηχανές για άπειρο χρόνο, είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποτε θα καταφέρουν να γράψουν όλα τα έργα του Shakespeare. Φαίνεται απίθανο, γιατί ο νους μας πολύ δύσκολα μπορεί να συλλάβει την έννοια του απείρου. Αλλά από μαθηματικής απόψεως ισχύει.

 

Ο δαίμων του Maxwell

Το 1867 ο James Clerk Maxwell φαντάστηκε δύο θαλάμους, τον Α και τον Β, κάθε ένας από τους οποίους θα ήταν γεμάτος με αέριο στην ίδια θερμοκρασία και μεταξύ τους θα υπήρχε μία πόρτα. Ως θυρωρό στην πόρτα αυτή φαντάστηκε ένα δαίμονα, που χωρίς να παράγει ούτε καν το απειροελάχιστο έργο, θα επέτρεπε στα γρηγορότερα κινούμενα σωματίδια να περάσουν από τον Α στον Β θάλαμο και στα πιο αργά να περάσουν από τον Β στον Α. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, η ταχύτητα των σωματιδίων (και επομένως η θερμοκρασία) θα έχει αυξηθεί στο θάλαμο Β. Το απίθανο αυτό πείραμα σκέψης χρησιμοποιήθηκε για να στηρίξει τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο.

Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: Esoterica.gr

Πηγή: http://www.blackstate.gr/egefalos/40-peiramata-skepsis.html

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Το τέρας μέσα μας: Το πείραμα του Μίλγκραμ (+ Βίντεο)

 Milgram-Experiment1



Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή.


Το Πείραμα Υπακοής (Milgram) 1/2
Το Πείραμα Υπακοής (Milgram) 2/2
 Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων.
Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών.
Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών.

Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.

Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη.


 Milgram-Experiment2

Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και –μετά από μια εικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου».
Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων.

Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!» 
Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος.

(Και περνάμε σε ενεστώτα για να γίνουμε μέτοχοι της στιγμής.)
«Θα λέτε την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στο μαθητευόμενο. Αν κάνει λάθος θα σηκώσετε το πρώτο μοχλό και θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ. Σε κάθε λάθος θα σηκώνετε τον αμέσως επόμενο μοχλό», λέει ο πειραματιστής και ο «δάσκαλος» αισθάνεται ήδη καλά που δεν του έτυχε στην κλήρωση ο άλλος ρόλος.

Το πείραμα ξεκινάει. Ο «δάσκαλος» λέει τις λέξεις από το μικρόφωνο. Ο «μαθητευόμενος», ήδη τρομαγμένος, απαντάει σωστά, αλλά όχι για πολύ.
Μόλις κάνει το πρώτο λάθος ο «δάσκαλος» γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος του λέει να προχωρήσει στο πρώτο ηλεκτροσόκ. Ο «δάσκαλος» υπακούει.
15 βολτ δεν είναι πολλά, αλλά ο «μαθητευόμενος» έχει αλλάξει ήδη γνώμη. Παρ’ όλα αυτά απαντάει σωστά σε άλλη μια ερώτηση, αλλά στο επόμενο λάθος δέχεται 30 βολτ.
«Αφήστε να φύγω», λέει ο «μαθητευόμενος» που δεν μπορεί να λυθεί. «Δε θέλω να συμμετάσχω σε αυτό το πείραμα.»
Ο «δάσκαλος» κοιτάει τον πειραματιστή. Εκείνος του κάνει νόημα να συνεχίσει.


 Milgram-Experiment3

Τα βολτ αυξάνονται και τώρα πια ο πόνος είναι εμφανής στο πρόσωπο του «μαθητευόμενου», που εκλιπαρεί να τον αφήσουν ελεύθερο.

Στα 200 βολτ ταρακουνιέται ολόκληρος. Ο «δάσκαλος» πριν κάθε ηλεκτροσόκ γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος, με σταθερή φωνή, του λέει ότι το πείραμα πρέπει να συνεχιστεί.
Ο «δάσκαλος» συνεχίζει να βασανίζει έναν άγνωστο, έναν απλό φοιτητή που κλαίει, ζητάει τη βοήθεια του Θεού και παρακαλεί να τον λυπηθούν. Δεν μπορεί πια να απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά ο πειραματιστής λέει στο «δάσκαλο»:
«Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με την τιμωρία.»
Στα 345 βολτ ο «μαθητευόμενος» τραντάζεται ολόκληρος, ουρλιάζει και χάνει τις αισθήσεις του.
Ο «δάσκαλος», ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τον πειραματιστή.
«Μην ανησυχείτε», λέει εκείνος, «το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο... Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»
«Μα είναι λιπόθυμος», λέει ο «δάσκαλος».
«Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»




Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό;

Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας ‘τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό.

Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές.
Δυστυχώς έκαναν λάθος.


Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ’ αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν –συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή.
Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ.
Και το 65%... Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ!

Που έγκειται η φάρσα;
Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο».
Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ. Ο ηθοποιός υποκρινόταν.
Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος».

Όμως τα αποτελέσματα ήταν αληθινά: Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει –ίσως και θα σκοτώσει- έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί –αφού εκείνος «απλά ακολουθούσε τις διαταγές».

Και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό το πείραμα: «Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.»

Όμως δείτε τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, κάθε μέρα.
Ο υπάλληλος της ΔΕΗ που δέχεται να κόψει το ρεύμα από έναν άνεργο ή άπορο, ξέροντας ότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, ανήκει στο 65% του τελευταίου μοχλού. Και δεν είναι καθόλου κρυπτοσαδιστής. Απλά ακολουθάει τις εντολές που του έδωσαν.


Ο υπάλληλος του σούπερ-μάρκετ που σου δίνει το χαλασμένο ψάρι και σε διαβεβαιώνει ότι είναι φρέσκο (μιλώ εξ’ ιδίας πείρας, ως αγοραστής) δε σε μισεί, παρότι γνωρίζει ότι μπορεί να πάθεις και δηλητηρίαση. Απλώς ακολουθάει εντολές.


Ο αστυνομικός ο οποίος ραντίζει με χημικά τους διαδηλωτές δεν είναι κρυπτοσαδιστής –αν και πολλοί θα διαφωνήσουν στο συγκεκριμένο παράδειγμα. Απλώς κάνει τη δουλειά του.

Ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό στο πείραμα. Γιατί υπακούει.

Ο πολιτικός που υπογράφει το μνημόνιο το οποίο οδηγεί ένα ολόκληρο έθνος στην εξαθλίωση του νεοφιλελευθερισμού θα έφτανε μέχρι τον τελευταίο μοχλό. Και αυτός υπακούει, σε εντολές πολύ πιο ισχυρές από εκείνες του πειραματιστή με την άσπρη φόρμα.

Αν όμως δούμε το πείραμα του Μίλγκραμ από την ανθρωπιστική-ηθική του πλευρά (από την πλευρά του 5% που αρνήθηκε να υπακούσει) θα καταλάβουμε ότι κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν σε διατάζουν να κάνεις κάτι που προκαλεί κακό στον άλλον, στο συμπολίτη σου, σε έναν μετανάστη, σε έναν άνθρωπο (ή σε ένα ζώο, αλλά αυτό περιπλέκει πολύ τα πράγματα, εφόσον συνεχίζουμε να τρώμε κρέας), πρέπει να αρνηθείς να υπακούσεις. Ακόμα κι αν χάσεις το μπόνους παραγωγικότητας, την προαγωγή, την επανεκλογή, τη δουλειά σου.


Μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας –με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε, μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνο όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχι ως ανεύθυνοι υπάλληλοι, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους.


Και μια τελευταία παρατήρηση:


Τα υποκείμενα του πειράματος του Μίλγκραμ, οι εθελοντές φοιτητές, μάθαιναν από εκείνον ποιος ήταν ο στόχος του πειράματος. Μάθαιναν ότι ο «μαθητευόμενος» ήταν ηθοποιός και ότι δεν είχε ποτέ υποστεί ηλεκτροσόκ.

Ο Μίλγκραμ το έκανε αυτό για να τους ανακουφίσει, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο.
Αυτοί οι άνθρωποι, ειδικά το 65% που είχε φτάσει ως τον τελευταίο μοχλό, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους κυνηγημένοι από τις Ερινύες της πράξης τους. Γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν τόσο αθώοι και τόσο «καλοί» όσο ήθελαν να πιστεύουν για τον εαυτό τους.

(Περισσότερα για το πείραμα του Μίλγκραμ μπορείτε να διαβάσετε στο υπέροχο βιβλίο της Lauren Slater: «Το κουτί της ψυχής», από τις εκδόσεις Οξύ, μετάφραση Δέσποινα Αλεξανδρή, 2009)

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Κάρμα… Ότι σπείρεις, θα θερίσεις… (Νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος)…


Οι νέοι ξαφνιάστηκαν! Αλλά ο αυτοκράτορας συνέχισε. "Θα δώσω σήμερα στον καθένα σας ένα σπόρο, έναν πολύ ειδικό σπόρο. Θέλω να τον φυτέψετε, να τον ποτίζετε και να ξαναρθείτε εδώ μετά από ένα χρόνο από σήμερα με ό,τι έχει φυτρώσει απ' αυτόν τον ένα σπόρο. Εγώ θα κρίνω τότε τα φυτά που θα φέρετε κι αυτός, το φυτό του οποίου θα διαλέξω, θα είναι ο επόμενος αυτοκράτορας!"

Ένα αγόρι που λεγόταν Λίνγκ, ήταν εκεί εκείνη την ημέρα και όπως όλοι οι άλλοι, πήρε κι αυτός ένα σπόρο. Πήγε σπίτι του και γεμάτος ενθουσιασμό διηγήθηκε στη μητέρα του τι συνέβη. Η μητέρα του τον βοήθησε να βρει μια γλάστρα και χώμα κι αυτός φύτεψε το σπόρο και τον πότισε προσεχτικά. Του άρεσε να τον ποτίζει κάθε μέρα και να παρακολουθεί να δει αν είχε φυτρώσει.

Ύστερα από τρεις εβδομάδες περίπου, μερικοί από τους άλλους νέους, άρχισαν να μιλούν για τους σπόρους τους και για τα φυτά που άρχισαν να μεγαλώνουν.

Ο Λίνγκ συνέχισε να παρακολουθεί το σπόρο του, αλλά τίποτα δεν φύτρωσε ποτέ. Πέρασαν τρεις εβδομάδες, τέσσερις εβδομάδες, πέντε εβδομάδες κι ακόμα τίποτα. Τώρα όλοι οι άλλοι μιλούσαν με ενθουσιασμό για τα φυτά τους, ο Λίνγκ όμως δεν είχε φυτό και αισθανόταν αποτυχημένος.

Πέρασαν έξι μήνες κι ακόμα δεν φύτρωσε τίποτα στη γλάστρα του Λίνγκ. Άρχισε να πιστεύει ότι είχε σκοτώσει το σπόρο του. Όλοι οι άλλοι είχαν δέντρα και ψηλά φυτά, αυτός όμως τίποτα. Όμως ο Λίνγκ δεν έλεγε τίποτα στους φίλους του. Απλά περίμενε να φυτρώσει ο σπόρος του.

Τελικά πέρασε ένας χρόνος και όλοι οι νέοι του βασιλείου έφεραν τα φυτά τους στον αυτοκράτορα για επιθεώρηση. Ο Λίνγκ είπε στη μητέρα του ότι δεν θα πήγαινε μια άδεια γλάστρα, αλλά αυτή τον συμβούλεψε να πάει. Και επειδή ήταν τίμιος με ό,τι συνέβη και παρ' όλο που αισθανόταν αδιαθεσία στο στομάχι, παραδέχτηκε ότι η μητέρα του είχε δίκιο. Πήγε λοιπόν την άδεια γλάστρα του στο παλάτι. Όταν έφτασε εκεί ο Λίνγκ έμεινε κατάπληκτος από την ποικιλία των φυτών που καλλιέργησαν οι άλλοι νέοι. Ήταν όμορφα σε όλα τα σχήματα και μεγέθη. Ο Λίνγκ ακούμπησε την άδεια γλάστρα του στο πάτωμα και πολλοί από τους άλλους άρχισαν να τον περιγελούν. Μερικοί τον λυπήθηκαν και του είπαν. "Δεν πειράζει, προσπάθησες για το καλύτερο".

Όταν έφτασε ο αυτοκράτορας, εξέτασε την αίθουσα και χαιρέτησε τους νέους. Ο Λίνγκ προσπάθησε να κρυφτεί στο πίσω μέρος της αίθουσας. "Τι μεγάλα φυτά, δέντρα και λουλούδια καλλιεργήσατε", είπε ο αυτοκράτορας. "Σήμερα ένας από σας θα εκλεγεί σαν ο επόμενος αυτοκράτορας"!...  Ξαφνικά διέκρινε το Λίνγκ με την άδεια του γλάστρα, στο πίσω μέρος της αίθουσας. Διέταξε αμέσως τους φρουρούς του να τον φέρουν μπροστά του. Ο Λίνγκ ήταν κατατρομαγμένος. "Ο αυτοκράτορας γνωρίζει ότι είμαι αποτυχημένος", είπε. "Ίσως θα πρέπει να με σκοτώσει". 

Όταν ο Λίνγκ ήλθε μπροστά ο αυτοκράτορας τον ρώτησε πώς λέγεται. "Λέγομαι Λίνγκ" απάντησε. Οι υπόλοιποι άρχισαν να γελούν και να τον κοροϊδεύουν. Ο αυτοκράτορας ζήτησε να ηρεμήσουν όλοι. Κοίταξε τον Λίνγκ και κατόπιν ανάγγειλε στο πλήθος, "Ιδού ο νέος σας αυτοκράτορας!... Το όνομά του είναι Λίνγκ"!...

Ο Λίνγκ δεν μπόρεσε να το πιστέψει. Δεν μπόρεσε ούτε το σπόρο του να κάνει να φυτρώσει! Πώς θα μπορούσε να γίνει ο νέος αυτοκράτορας;

Τότε ο αυτοκράτορας είπε, "Πριν ένα χρόνο, σαν σήμερα, έδωσα στον καθένα από σας εδώ ένα σπόρο. Σας είπα να πάρετε το σπόρο, να τον φυτέψετε, να τον ποτίσετε και να μου τον φέρετε πίσω σήμερα.

Η αλήθεια είναι ότι έδωσα σε όλους σας βρασμένους σπόρους, που δεν θα φύτρωναν. Όλοι σας, εκτός από τον Λίνγκ, μου έχετε φέρει δέντρα και φυτά και λουλούδια. Όταν ανακαλύψατε ότι οι σπόροι δεν θα βλάσταιναν, αντικαταστήσατε το σπόρο που σας έδωσα μ' έναν άλλο. Ο Λίνγκ ήταν ο μόνος που είχε το θάρρος και την εντιμότητα να μου φέρει μια γλάστρα που είχε μέσα το δικό μου σπόρο. Γι' αυτό είναι αυτός που θα γίνει ο νέος αυτοκράτορας!.


·               Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη.

·               Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους.

·               Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο.

·               Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη.

·               Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία.

·               Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία.

·               Αν σπείρεις συγχώρηση, θα θερίσεις συμφιλίωση.

·               Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις.

·               Αν σπείρεις υπομονή, θα θερίσεις βελτίωση.

·               Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα.

·               Αν σπείρεις ανεντιμότητα, θα θερίσεις δυσπιστία.

·               Αν σπείρεις εγωισμό, θα θερίσεις μοναξιά.

·               Αν σπείρεις περηφάνια, θα θερίσεις καταστροφή.

·               Αν σπείρεις ζήλια, θα θερίσεις ταλαιπωρία.

·               Αν σπείρεις οκνηρία, θα θερίσεις στασιμότητα.

·               Αν σπείρεις πικρία, θα θερίσεις απομόνωση.

·               Αν σπείρεις πλεονεξία, θα θερίσεις απώλεια.

·               Αν σπείρεις κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς.

·               Αν σπείρεις στενοχώριες, θα θερίσεις ρυτίδες.

·               Αν σπείρεις αμαρτίες, θα θερίσεις ενοχές.

 

Πρόσεχε, λοιπόν, τι σπέρνεις τώρα. Αυτό θα καθορίσει τι θα θερίσεις αύριο. Οι σπόροι που σπέρνεις θα κάνουν τη ζωή χειρότερη ή καλύτερη, τη δική σου ζωή ή αυτών που θα έλθουν μετά.

Να είσαι βέβαιος ότι, κάποια μέρα, θα απολαύσεις τους καρπούς της εντιμότητας και της ακεραιότητάς σου ή θα πληρώσεις για τις εγωιστικές επιλογές που έσπειρες σήμερα

Ανώνυμος
Μετάφραση από το περιοδικό Rosicrucian Beacon

ΠΗΓΗ: http://www.blackstate.gr/

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Επικοινωνήστε μαζί μας και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης