Τα συναισθήματα ο εαυτός μου και οι άλλοι

Τα συναισθήματά μας διαμορφώνουν ένα σημαντικό μέρος της αυτο-εικόνας (πώς, δηλαδή, βλέπουμε τον εαυτό μας) και της αυτο-εκτίμησής μας. Οι αντιδράσεις των άλλων ανθρώπων στα συναισθήματά μας έχουν σχέση με το πώς συνδεόμαστε με αυτούς αλλά και με το πώς αισθανόμαστε για τους ίδιους τους εαυτούς μας. Η αποτυχία μας ν’ αναγνωρίσουμε και να αποδεχτούμε τα συναισθήματα των άλλων διαβρώνει τις σχέσεις μας και, συχνά, οδηγεί σε αντιδράσεις θυμού και επιθετικότητας.

Τα συναισθήματά μου και το πώς αισθάνομαι για τον εαυτό μου

Τα συναισθήματά μας συγκροτούν ένα σημαντικό μέρος του "ποιος είμαι" και οι αντιδράσεις των άλλων σε αυτά τα συναισθήματα παίζουν σημαντικό ρόλο στον τρόπο που αισθανόμαστε για τον ίδιο τον εαυτό μας.

Η αντίληψη του ποιος είμαι (αυτο-εικόνα) και του πώς αισθάνομαι για τον εαυτό μου (αυτο-εκτίμηση) δεν αναπτύσσεται στο "κενό", αλλά στα πλαίσια των αλληλεπιδράσεών μας με τους άλλους. Μέσα από αυτές τις σχέσεις, τα συναισθήματα που εκφράζουμε μπορεί να αγνοηθούν ή και να περιφρονηθούν από τους άλλους, με πολύ διαφορετικά, κάθε φορά, αποτελέσματα. Έτσι:

•         Όταν εκφράζουμε συναισθήματα για τα όσα μας συμβαίνουν, και το άλλο πρόσωπο τα αναγνωρίζει και τα αποδέχεται, αυτά τα συναισθήματα ισχυροποιούνται μέσα μας, επομένως επιβεβαιώνονται και αποκτούν μεγαλύτερη αξία. Αυτό επιβεβαιώνει την αντίληψή μας για το ποιοι είμαστε (αυτο-εικόνα) και συνεισφέρει θετικά στην αυτο-εκτίμησή μας. Γενικά, αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας.

•         Αντίθετα, όταν το άλλο πρόσωπο αποτυγχάνει να αναγνωρίσει τα συναισθήματα που εκφράζουμε, η παράβλεψη ή περιφρόνησή του υποδηλώνει ότι τα συναισθήματά μας είναι ασήμαντα. Έτσι, τα συναισθήματά μας δεν ισχυροποιούνται και, ως αποτέλεσμα, η αυτο-εικόνα μας αμφισβητείται και η αυτο-εκτίμησή μας μειώνεται σημαντικά. Σε τέτοιες περιστάσεις, δεν αισθανόμαστε και τόσο καλά με τον εαυτό μας.

Τα συναισθήματά μου και το πώς αισθάνομαι για τους άλλους

•         Τα συναισθήματα μεταξύ των ανθρώπων βασίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό και την αμοιβαία εμπιστοσύνη. Οι θετικές σχέσεις αναπτύσσονται και διαρκούν στο βαθμό που τα συναισθήματα και τα δικαιώματα του κάθε προσώπου γίνονται σεβαστά, και στην έκταση που το κάθε πρόσωπο προσέχει και υπολογίζει τα συναισθήματα του άλλου.

•         Η στάση μας απέναντι στον άλλο γίνεται πιο θετική και η εμπιστοσύνη μας προς αυτόν αυξάνεται, σε σχέση με το πόσο ο άλλος προσέχει και υπολογίζει τα συναισθήματά μας.

•         Παρ’ όλα αυτά, η παράβλεψη ή περιφρόνηση των συναισθημάτων μας από τον άλλο μας οδηγεί στο σημείο να μειωθεί η εμπιστοσύνη μας σ’ αυτόν.

Αποτυγχάνοντας να αναγνωρίσουμε και να σεβαστούμε τα συναισθήματα του άλλου προσώπου, διαβρώνουμε τα θεμέλια της σχέσης μας και ανοίγουμε το δρόμο στην καταστροφή και τη διάλυσή της. Όταν τα συναισθήματά μας περιφρονούνται, αυτό ισοδυναμεί με μια πρόκληση στην αυτο-εικόνα και την αυτο-εκτίμησή μας και, βέβαια, υπάρχει η πιθανότητα ν’ αντιδράσουμε σε τέτοιες προκλήσεις με θυμό και επιθετικότητα.

Πηγή: Πρόγραμμα Ελέγχου των Συγκρούσεων, Σοφία Τριλίβα και Giovanni Chimienti, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1998 

Αναρτήθηκε από: http://gerasimos-politis.blogspot.com

Η επέτειος του Ελληνισμού (video)

Σήμερα,

ο Ελληνισμός δεν είναι πια

μια αφηρημένη έννοια

κι όσοι προσπαθούν

να τον εξοντώσουν

το νιώθουν στο πετσί τους

διότι εδώ και αιώνες

στέκεται όρθιος

δίχως να γονατίζει

ακόμα και όταν είναι πολιορκημένος

και υπό κατοχή

κανένας ζυγός δεν κατάφερε

να τον σκλαβώσει

όσο και να προσπάθησε

έσπασαν όλοι τα μούτρα τους

πάνω στην αντίσταση των Ελλήνων

διότι την ώρα της ανάγκης

όσο δύσκολα και να ήταν τα πράγματα

πάντα βρέθηκαν

δάσκαλοι του γένους

ήρωες και αγωνιστές

για να προστατέψουν

τους δικούς μας

και την πατρίδα μας

δίχως να υπολογίσουν

το προσωπικό κόστος

γιατί ήξεραν όλοι τους

ότι σημασία είχε μόνο

η μνήμη μέλλοντος

και όχι οι τοπικές διαφωνίες

γιατί πάντα είχαμε ραγιάδες

και αναζητούσαμε

την ελευθερία μας

και γι’ αυτούς

διότι ο Ελληνισμός

είναι δώρο Ανθρωπότητας

κι όσοι το συνειδητοποιούν

επινοούν το ρόλο τους

και προσπαθούν πάση θυσία

να προσφέρουν σε όλους μας

αλλιώς η ζωή τους

δεν θα ήταν ένα παράδειγμα για μας

και τώρα

που η πατρίδα μας παλεύει

για να τα βγάλει πέρα

πρέπει ακόμα περισσότερο

να είμαστε ενωμένοι

για να παραμείνουμε ελεύθεροι

ενάντια στη βαρβαρότητα

γιατί ξέρουν και οι ξένοι

ότι οι ήρωες παλεύουν σαν τους Έλληνες.

Νίκος Λυγερός - Η επέτειος του Ελληνισμού

Η αντεπίθεση του Ελληνισμού

Πηγή:  Νίκος Λυγερός

Το σύμπαν μας είναι ένας ζωντανός... οργανισμός

«Φαντασθείτε ότι ένας άνθρωπος αρχίζει ένα ταξίδι στα διάφορα μεγέθη του μικροκόσμου και μικραίνει μέχρις ότου γίνει ένα άκαρι (=μικροσκοπικό έντομο μη ορατό με γυμνό μάτι). Τότε κοιτώντας έναν άνθρωπο από κοντά θα διέκρινε ευκρινώς τους πόρους του δέρματος σαν τρύπες , τις τρίχες σαν κορμούς δέντρων ,τις γραμμές του χεριού σαν αυλάκια...

 Και ερωτώ: ποιά είναι η πραγματική αντίληψη για το ανθρώπινο σώμα, αυτή που έχει ο άνθρωπος για τον άνθρωπο ή αυτή που έχει το άκαρι; Η αλήθεια είναι ότι και οι δυο εικονικές αντιλήψεις είναι σχετικές, η ιδέα που έχει σχηματίσει ένας άνθρωπος για τον εαυτό του και τους ομοίους του είναι αληθινή μόνο για τον άνθρωπο και η περί ανθρώπου αντίληψη του ακάρεως μόνο για το άκαρι.  

Ο ταξιδιώτης μας συνεχίζει τη πορεία του προς τα μικρά μεγέθη και φτάνει το μέγεθος του κυττάρου. Τότε γι αυτόν το ανθρώπινο σώμα θα έχει χάσει εντελώς τη μορφή του. Δεν θα το διακρίνει σαν βουνό, όπως το έβλεπε το άκαρι, αλλά σαν σύμπλεγμα κυττάρων γεμάτων κίνηση, χωρίς όμως να γνωρίζει το σχήμα του, χωρίς να διακρίνει μέλη και όργανα αισθήσεων, χωρίς να ξέρει αν ο άνθρωπος έχει φωνή ή σκέπτεται, κι ακόμα αν είναι ζώο ή φυτό. Διότι και μερικά φυτά παρουσιάζουν ιδιομορφίες ζωικών κυττάρων.

Σ αυτό του το σταθμό ο ταξιδιώτης μας θα διέκρινε ακόμα σαφώς ένα κόσμο κυττάρων, τον έμβιο, και ένα κόσμο ανόργανο, τα μέταλλα, τα πετρώματα κλπ .  Η σμίκρυνση όμως του ταξιδιώτη συνεχίζεται. Τώρα έχει φτάσει το μέγεθος ενός ιού, με άλλα λόγια το όριο της ζωής μεταξύ του έμβιου και οργανικού κόσμου. Τότε γι αυτόν το κύτταρο θα ήταν μια αχανής περιοχή, θα διέκρινε μόνο μερικά από αυτά και θα είχε γνώση του κυττάρου και της εσωτερικής δομής του. Θα διέκρινε βασικά τα οργανικά μεγαλομόρια και τον κόσμο τους.  Συνεχίζοντας τη πορεία του ο ταξιδιώτης μας φτάνει στα απλά μόρια της ύλης. Τότε ο κόσμος γι αυτόν αποτελείται από μόρια και μόνο από μόρια. Ούτε έμβια όντα υπάρχουν ούτε ορεινοί όγκοι, ούτε αέρας ούτε τίποτα το αξιοπερίεργο. Μόρια και μόνο μόρια. Αλλού μεγάλα (έμβια όντα και οργανική ύλη), αλλού πιο μικρά και πυκνά (ανόργανα, στερεά) αλλού πιο αραιά με γρήγορη κίνηση (υγρά) και τέλος πολύ αραιά και αεικίνητα (αέρια). Ο κόσμος τού φαίνεται συνεχής.  

Ο ταξιδιώτης μας δεν αποθαρρύνεται , δεν τρομάζει , εξακολουθεί. Φτάνει στις διαστάσεις του ατόμου, τις ξεπερνά και καταλήγει στο μέγεθος του ηλεκτρονίου. Τι γαλήνη ! Τα πάντα είναι αρμονικά, είναι συνεχή και φυσικά, ο κόσμος αποτελείται από πρωτόνια και ηλεκτρόνια και μόνο από αυτά. Δεν θα μπορούσε να φανταστεί τίποτα διαφορετικό. Ούτε λόγος φυσικά για κύτταρα για έμβια όντα και ανθρώπους. Θα πέρναγε για τρελό όποιον του ανέφερε κάτι τέτοιο. Μα πως , θα σκεφτόταν, άτομα σαν εμένα , ηλεκτρόνια συγκεντρωμένα κατά δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων κάνουν ένα ον ,τον άνθρωπο, με δική του σκέψη;  

Αυτό θα ήταν αδιανόητο. Και κάτι ενδιαφέρον. Σ΄ αυτό το μέγεθος ο ταξιδιώτης, διασχίζοντας τον ενδιάμεσο χώρο, δεν θα τον εύρισκε καθόλου κενό, παρά απλώς σχετικά γεμάτο από αδελφά σωμάτια (λεπτόνια) ποζιτρόνια, και φωτόνια. Γι αυτόν κενό δεν θα υπήρχε. Και αυτή είναι η επιστημονική αλήθεια . Κενό δεν υπάρχει.  

Ας ακολουθήσουμε τώρα ένα δεύτερο ταξιδιώτη που κάνει αντίστροφη πορεία προς τον μακρόκοσμο. Μεγαλώνει έως ότου γίνει σαν ένα όρος. Τότε τι βλέπει; Τους ανθρώπους σαν μυρμήγκια , τα δέντρα σαν χλόη. Συνεχίζοντας να μεγαλώνει φτάνει το μέγεθος της γής. Η αντίληψη του για τη γη είναι ότι είναι σφαιρική αλλά λεία στην επιφάνειά της. Τι γίνανε λοιπόν τα όρη και οι χαράδρες ; Απλώς εξαφανίσθηκαν μπροστά στο μέγεθός της. Κατέληξαν πόροι του δέρματος της , ισοπεδώθηκαν.

Ο ταξιδιώτης μας βλέπει και άλλους πλανήτες και τον ήλιο. Τα άλλα ουράνια σώματα είναι ακόμη πολύ μακριά γι αυτόν, για να τα επισκεφθεί. Γι αυτό προχωράει φτάνει στο μέγεθος του ηλιακού μας συστήματος, γίνεται ακόμα μεγαλύτερος πολλές φορές μεγαλύτερος. Τότε το ηλιακό μας σύστημα μοιάζει με το άτομο της φυσικής : πυρήνας-ήλιος, ηλεκτρόνια-πλανήτες. Το Σύμπαν αποτελείται από ηλιακά συστήματα θα σκέπτεται, τα άτομα του Σύμπαντος. Επειδή βιάζεται ο ταξιδιώτης μεγαλώνει απότομα και γίνεται γαλαξίας. Τότε βλέπει το Σύμπαν να αποτελείται από γαλαξίες, τα μεγαλομόρια του Σύμπαντος (γιατί υπάρχουν και μικρά μόρια, τα αστρικά συστήματα)  

Τέλος ο ταξιδιώτης μας φτάνει στο τέρμα του ταξιδιού του, και γίνεται Nebula, ένα νεφέλωμα γαλαξιών, ένα κύτταρο του Σύμπαντος. Μα ναι λέει καγχάζοντας, το Σύμπαν αποτελείται από Nebulae». Πηγή: απο το βιβλίο ''Κοσμολογία της Νόησης'', εκδόσεις «Δίαυλος»

gerasimos-politis.blogspot.com

Το σύμπαν μας μπορεί να βρίσκεται μέσα σε μια μαύρη τρύπα.

Αυτό μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι η καλύτερη εξήγηση για το πώς ξεκίνησε το σύμπαν, και αυτό που παρατηρούμε σήμερα. Είναι μια θεωρία που έχει διερευνηθεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών από μια μικρή ομάδα φυσικών συμπεριλαμβανομένου και του Nikodem Poplawski.

 Όσο επιτυχημένη και αν είναι, υπάρχουν αξιοσημείωτα εκκρεμή θέματα με το μοντέλο του Big Bang, το οποίο υποδηλώνει ότι η σύμπαν ξεκίνησε ως μια φαινομενικά απίθανη "ιδιομορφία", ένα απειροελάχιστο σημείο που περιέχει μια απείρως μεγάλη συγκέντρωση ύλης, εκτεινόμενη σε μέγεθος σε αυτό που παρατηρούμε σήμερα. Η θεωρία του πληθωρισμού, μια υπερ-ταχεία διαστολή του χώρου που προτάθηκε κατά τις τελευταίες δεκαετίες, συμπληρώνει πολλές σημαντικές λεπτομέρειες, όπως γιατί συγκεντρώσεις ύλης με απειροελάχιστη διαφορά στο πρώιμο σύμπαν, συγχωνεύτηκαν σε μεγάλα ουράνια σώματα, όπως είναι οι γαλαξίες και τα σμήνη των γαλαξιών.

Αλλά αυτές οι θεωρίες αφήνουν μεγάλα άλυτα ερωτήματα. Για παράδειγμα: Τι ήταν αυτό που πυροδότησε το Big Bang; Τι ανάγκασε να τελειώσει ο πληθωρισμός; Ποιά είναι η πηγή της μυστηριώδους σκοτεινής ενέργειας που φαίνεται να αναγκάζει το σύμπαν να επιταχύνει την διαστολή του;

Η ιδέα ότι το σύμπαν μας εξ ολοκλήρου περιέχεται μέσα σε μια μαύρη τρύπα δίνει απαντήσεις στα προβλήματα αυτά και πολλά άλλα. Εξαλείφει την έννοια των ανέφικτων ιδιομορφιών στο σύμπαν μας. Και αυτό βασίζεται σε δύο κεντρικές θεωρίες της φυσικής.

Το πρώτο είναι η γενική σχετικότητα, η σύγχρονη θεωρία της βαρύτητας. Περιγράφει το Σύμπαν στις μεγαλύτερες κλίμακες. Οποιοδήποτε συμβάν στο σύμπαν εμφανίζεται ως ένα σημείο στο χώρο και το χρόνο, ή χωροχρόνο. Ένα τεράστιο αντικείμενο, όπως ο Ήλιος παραμορφώνει ή "καμπυλώνει" τον χωροχρόνο, όπως μια μπάλα του μπόουλινγκ κάθεται σε ένα επίπεδο σεντόνι. Το βαρυτικό βαθούλωμα του ήλιου αλλάζει την κίνηση της Γης και των άλλων πλανητών. Η έλξη του ήλιου των πλανητών φαίνεται σε μας ως η δύναμη της βαρύτητας.

Το δεύτερο είναι η κβαντομηχανική, η οποία περιγράφει το σύμπαν στις μικρότερες κλίμακες, όπως είναι στο επίπεδο ενός ατόμου. Ωστόσο, η κβαντομηχανική και η γενική σχετικότητα είναι επί του παρόντος ξεχωριστές θεωρίες. Πολλοί φυσικοί έχουν προσπαθήσει να συνδυάσουν και τις δύο με επιτυχία σε μια ενιαία θεωρία της "κβαντικής βαρύτητας" για να περιγράψουν επαρκώς σημαντικά φαινόμενα, περιλαμβανομένης και της συμπεριφοράς των σωματιδίων μέσα στις μαύρες τρύπες.

Μια προσαρμογή κατά την δεκαετία του 1960 της γενικής σχετικότητας, που ονομάζεται θεωρία της βαρύτηταςEinstein-Cartan-Kibble-Sciama, λαμβάνει υπόψη τις επιπτώσεις από την κβαντική μηχανική. Αυτή δεν προσφέρει μόνο ένα βήμα προς την κβαντική βαρύτητα, αλλά οδηγεί επίσης σε μια εναλλακτική εικόνα του σύμπαντος. Αυτή η παραλλαγή της γενικής σχετικότητας ενσωματώνει και μια σημαντική κβαντική ιδιότητα που είναι γνωστή ως σπιν. Τα σωματίδια, όπως τα άτομα και τα ηλεκτρόνια έχουν σπιν, ή η εσωτερική στροφορμή.

Σε αυτήν την περιγραφή, τα σπιν στα σωματίδια αλληλεπιδρούν με τον χωροχρόνο και τον εφοδιάζουν με μια ιδιότητα που ονομάζεται "στρέψη." Για να καταλάβουμε τη στρέψη, φανταστείτε τον χωροχρόνο όχι σαν ένα δισδιάστατο καμβά, αλλά ως μία ευέλικτη, μονοδιάστατη ράβδο. Η κάμψη της ράβδου αντιστοιχεί στην κάμψη του χωροχρόνου, και η στρέψη της ράβδου αντιστοιχεί στην στρέψη του χωροχρόνου. Εάν μια ράβδος είναι λεπτή, μπορείτε να τη λυγίσετε, αλλά είναι δύσκολο να δούμε αν είναι αυτή ή όχι σε στρέψη.

Στο κέντρο του σπειροειδούς γαλαξία M81 βρίσκεται μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα με περίπου 70 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη μάζα από τον ήλιο μας

Η στρέψη του χωροχρόνου θα είναι σημαντική μόνο, πόσο μάλλον αισθητή, στο πρώιμο σύμπαν ή στις μαύρες τρύπες. Σε αυτά τα ακραία περιβάλλοντα η στρέψη του χωροχρόνου  θα εκδηλωθεί ως μια απωστική δύναμη που αντιτάσσει την ελκυστική δύναμη της βαρύτητας, που προέρχεται από την καμπυλότητα του χωροχρόνου. Όπως και στην κανονική έκδοση της γενικής σχετικότητας, οι πολύ ογκώδεις αστέρες καταλήγουν να καταρρέουν σε μαύρες τρύπες: τις περιοχές του χώρου από τις οποίες τίποτα δεν μπορεί, ακόμη και το φως, να δραπετεύσει.

Εδώ φτάσαμε στο σημείο το πώς η στρέψη παίζει ρόλο στις αρχικές στιγμές του σύμπαντος μέσα σε μια μαύρη τρύπα. Αρχικά, η βαρυτική έλξη μεταξύ των σωματιδίων θα ξεπεράσει τις απωστικές δυνάμεις στρέψης, αναγκάζοντας την ύλη να καταρρεύσει σε μια μικρότερη περιοχή του διαστήματος. Αλλά τελικά η στρέψη θα γίνει πολύ ισχυρή και αποτρέπει την ύλη από το να συμπιεστεί σε ένα σημείο άπειρης πυκνότητας. Παρ’ όλα αυτά, η ύλη θα εξακολουθεί να ‘πακετάρεται’ μαζί σε μία εξαιρετικά πυκνή κατάσταση. Η εξαιρετικά υψηλή βαρυτική ενέργεια σε αυτή την πυκνή κατάσταση θα μπορούσε να προκαλέσει μια έντονη παραγωγή νέων σωματιδίων, εφόσον η ενέργεια μπορεί να μετατραπεί σε ύλη. Η διαδικασία αυτή θα αυξήσει περαιτέρω τη μάζα μέσα στη μαύρη τρύπα.

Ο αυξανόμενος αριθμός των σωματιδίων με σπιν θα οδηγήσει σε υψηλότερα επίπεδα την στρέψη του χωροχρόνου. Η απωστική στρέψη θα σταματήσει την κατάρρευση και θα δημιουργήσει μια "μεγάλη αναπήδηση" σαν μια μπάλα που πέφτει σε ένα τοίχο. Η ταχύτατη ανάκρουση μετά από μια τέτοια μεγάλη αναπήδηση, θα μπορούσε να είναι αυτό που οδήγησε στην επέκταση του σύμπαντος μας. Το αποτέλεσμα αυτής της ανάκρουσης ταιριάζει με τις παρατηρήσεις του σχήματος, τη γεωμετρία του σύμπαντος, και την κατανομή της μάζας.

Στη συνέχεια, ο μηχανισμός στρέψης προτείνει ένα εκπληκτικό σενάριο: κάθε μαύρη τρύπα θα παράγει ένα νέο, σύμπαν βρέφος μέσα της. Αν όντως αυτό συμβαίνει, τότε η πρώτη ύλη στο σύμπαν μας προήλθε από κάπου αλλού. Έτσι και το δικό μας σύμπαν θα μπορούσε να βρίσκεται στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας, που υπάρχει σε ένα άλλο σύμπαν. Ακριβώς όπως δεν μπορούμε να δούμε τι συμβαίνει μέσα στις μαύρες τρύπες μέσα στο σύμπαν μας, έτσι και οι τυχόν παρατηρητές στο γονικό σύμπαν δεν θα μπορούσε να δει τι συμβαίνει στο δικό μας.

Η κίνηση της ύλης μέσα στα όρια της μαύρης τρύπας, που ονομάζεται "ορίζοντας γεγονότων", θα συμβεί μόνο σε μία κατεύθυνση, παρέχοντας με αυτό τον τρόπο μια κατεύθυνση του χρόνου που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως κίνηση προς τα εμπρός. Το βέλος του χρόνου στο σύμπαν μας, επομένως, θα κληρονομηθεί, μέσω της στρέψης, από το γονικό σύμπαν.

Η στρέψη θα μπορούσε, επίσης, να εξηγήσει και την παρατηρούμενη ανισορροπία μεταξύ ύλης και αντιύλης στο σύμπαν. Λόγω της στρέψης, η ύλη θα διασπαστεί στα γνωστά ηλεκτρόνια και κουάρκ, ενώ η αντιύλη θα διασπαστεί σε «σκοτεινή ύλη», μια μυστηριώδης αόρατη μορφή της ύλης που φαίνεται να αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία της ύλης στο σύμπαν.

Τέλος, η στρέψη θα μπορούσε να είναι η πηγή της «σκοτεινής ενέργειας», μια μυστηριώδης μορφή ενέργειας που διαπερνά όλο το διάστημα και αυξάνει το ρυθμό της διαστολής του σύμπαντος. Η γεωμετρία με τη στρέψη παράγει φυσικά μια «κοσμολογική σταθερά», ένα είδος απωστικής προς τα έξω δύναμης, που είναι ο απλούστερος τρόπος για να εξηγήσουμε την σκοτεινή ενέργεια. Έτσι, η παρατηρούμενη επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος μπορεί να καταλήξει να είναι η ισχυρότερη απόδειξη για τη στρέψη.

Η στρέψη συνεπώς, προβλέπει ένα θεωρητικό υπόβαθρο για ένα σενάριο στο οποίο το εσωτερικό της κάθε μαύρης τρύπας γίνεται ένα νέο σύμπαν. Εμφανίζεται, επίσης, ως γιατρικό σε μερικά σοβαρά προβλήματα της σημερινής θεωρίας της βαρύτητας και της κοσμολογίας. Οι φυσικοί εξακολουθούν να πρέπει να συνδυάζουν την θεωρία κατά Einstein-Cartan-Kibble-Sciama πλήρως με την κβαντική μηχανική σε μια κβαντική θεωρία της βαρύτητας. Ενώ η επίλυση ορισμένων θεμάτων μείζονος σημασίας, θέτει ορισμένες νέες δικές της. Για παράδειγμα, τι γνωρίζουμε για το γονικό σύμπαν και τη μαύρη τρύπα μέσα στην οποία το δικό μας σύμπαν βρίσκεται; Πόσα στρώματα γονικών συμπάντων θα έχουμε; Πώς μπορούμε να ελέγξουμε ότι το σύμπαν μας ζει σε μια μαύρη τρύπα;

Το τελευταίο ερώτημα μπορεί δυνητικά να διερευνηθεί: επειδή όλα τα αστέρια με αποτέλεσμα και οι μαύρες τρύπες να περιστρέφονται, έτσι και το σύμπαν μας θα μπορούσε να κληρονομήσει τον άξονα περιστροφής της μητρικής μαύρης τρύπας ως μια "προτιμητέα κατεύθυνση." Υπάρχουν κάποια πρόσφατα στοιχεία από έρευνες σε πάνω από 15.000 γαλαξίες ότι σε ένα ημισφαίριο του σύμπαντος, οι περισσότεροι σπειροειδείς γαλαξίες είναι «αριστερόστροφοι», ή σαν τον δείκτη του ρολογιού, ενώ στο άλλο ημισφαίριο είναι πιο "δεξιόστροφοι," ή αντίθετα από τους δείκτες. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύουν οι φυσικοί που ασχολούνται με αυτές τις ιδέες, συμπεριλαμβανομένων και της στρέψης στην γεωμετρία του χωροχρόνου, ότι είναι ένα σωστό βήμα για μια επιτυχημένη θεωρία της κοσμολογίας.

Πηγή: PhysOrg

ΧΡΟΝΟΣ, Πραγματικότητα η Ψευδαίσθηση;

Κάποιες στιγμές έχω την αίσθηση ότι εμείς οι άνθρωποι μοιάζουμε με μαριονέτες που τις κινούν αόρατα νήματα, τα οποία κινεί με τη σειρά τους αυτός που οργανώνει την παράσταση.

 

 Δεν έχουμε επίγνωση της δομής που υπάρχει στα γεγονότα που μας συμβαίνουν, τα οποία απλώς λαμβάνουν χώρα και ο καθένας ακολουθεί τη διαδικασία της δικής του ζωής όπως αυτή εκτυλίσσεται στο χρόνο. Φυσικά, ο καθένας περιγράφει αυτό που συμβαίνει και αυτό το κάνει με το δικό του τρόπο, αλλά όλες αυτές οι περιγραφές είναι υποκειμενικές. Και αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς κάθε φορά που αναπολεί το παρελθόν και διαπιστώνει ότι τίποτε από όλα αυτά δεν μένει στο τέλος. Δεν θυμάται, δηλαδή πως σκεφτόταν πριν από κάποια χρόνια, πως ένιωθε, αλλά ούτε και τα προβλήματα που αντιμετώπιζε τα οποία τότε του φαίνονταν πολύ σοβαρά.

Αλλά πίσω από την καθημερινή ζωή, από τα προγράμματα και τα σχέδια για το μέλλον και την αγωνία για την επιβίωση, υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα στην οποία μπορούμε να ζήσουμε παράλληλα. Κι ενώ η καθημερινή εξωτερική μας δραστηριότητα κυλάει στον ιστορικό χρόνο, αυτή η άλλη πραγματικότητα σχετίζεται με τη δεύτερη φύση που καλούμαστε να αναπτύξουμε, την οντική, η οποία δεν ανήκει στον ιστορικό χρόνο. Σχετίζεται με την αίσθηση ότι υπάρχουμε και με την αφύπνιση κάποιες στιγμές μέσα μας ενός βλέμματος που μπορεί να δει τον κόσμο σαν να τον βλέπει πρώτη φορά, όπως όταν ήμασταν παιδιά, χωρίς τις αναλύσεις και τις περιγραφές που μας υποβάλλουν οι σκέψεις που κάνουμε για αυτόν.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το μόνο σταθερό σημείο σε ολόκληρη την ανθρώπινη εμπειρία είναι η αίσθηση της ύπαρξης, που είναι ανεξάρτητη από το χρόνο με τον τρόπο που τον αντιλαμβανόμαστε συνήθως. Αυτή η αίσθηση είναι το σταθερό σημείο στο οποίο μπορεί να επιστρέφει κανείς, από κάθε σημείο του χρόνου και όχι μόνο δεν υπόκειται στη φθορά του χρόνου, αλλά γίνεται πιο έντονη, όσο πιο συχνά επιστρέφουμε σε αυτή.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι έχουμε ξεχάσει το δρόμο να επιστρέφουμε σε αυτήν κι έτσι, ενώ η ζωή μας κυλάει ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα, συνειδητοποιούμε μόνον αυτό που ζει μέσα στον ιστορικό χρόνο. Κι εφόσον δεν έχουμε συνείδηση των άλλων επιπέδων, δεν υπάρχουν για εμάς. Αντιλαμβανόμαστε, βέβαια, ότι οι ψυχικές μας λειτουργίες, όπως η σκέψη και το συναίσθημα, από την ίδια τους τη φύση δεν ανήκουν στον ιστορικό χρόνο, που συνήθως τον βιώνουμε μέσα από τη ροή των γεγονότων. Για παράδειγμα, με τη σκέψη μας μπορούμε να ταξιδεύουμε στο παρελθόν και να οραματιζόμαστε το μέλλον ή να νιώθουμε διαφορετικά συναισθήματα για πρόσωπα που δεν ζουν πια και μάλιστα κάποιες φορές με τρόπο έντονο.

Μέσα από αυτές τις εμπειρίες που είναι κοινές σε όλους μας, μπορούμε να έχουμε κάποια εικόνα για τη δυνατότητα ύπαρξης επιπέδων συνείδησης που βιώνουν κάποιοι άνθρωποι και που δεν υπόκεινται στην συνηθισμένη αίσθηση που έχουμε για το χρόνο. Η αίσθηση που έχουμε για τον χρόνο είναι υποκειμενική. Χρόνος αντικειμενικά δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο διαδικασίες που εξελίσσονται σε μια δεδομένη στιγμή που εξετάζουμε. Αντιλαμβανόμαστε μόνον τα αποτελέσματα αυτών των διαδικασιών κάθε δεδομένη στιγμή και η αντίληψη αυτών των αποτελεσμάτων δημιουργεί σε εμάς την ψευδαίσθηση της ύπαρξης του χρόνου. Αν δούμε τη διαδικασία της ζωής μας ως μία διαδικασία που ανήκει σε ένα ευρύτερο σύνολο, τότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι η κάθε στιγμή μας ανήκει σε ένα ευρύτερο παρόν, με το οποίο μπορούμε να συνδεθούμε μέσω αυτής.

Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την ιδέα του αιώνιου παρόντος από την κατάσταση συνείδησης που βρισκόμαστε συνήθως. Κάθε προσπάθεια να περιγραφεί οδηγεί σε περίεργες θεωρήσεις, όπως στην ιδέα της μετενσάρκωσης ή ακόμη και σε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, όπως τα ταξίδια στο μέλλον ή στο παρελθόν. Και αυτό είναι φυσιολογικό να συμβαίνει. Είναι αδύνατον ο ατελής ανθρώπινος νους να συλλάβει μια κατάσταση τόσο πολύπλοκη. Υπάρχουν όμως μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν αυτήν την κατάσταση, όπως υπάρχουν και πολλές αναφορές στα ιερά κείμενα όλων των θρησκειών.

Συνήθως, ζούμε στον ιστορικό χρόνο μέσα από την ακολουθία των γεγονότων που συμβαίνουν. Σε αυτήν την συνηθισμένη κατάσταση συνείδησης δεν αντιλαμβανόμαστε το λόγο για τον οποίο συμβαίνουν τα γεγονότα, διότι όλα συμβαίνουν χωρίς τη δική μας συμμετοχή. Η δεύτερη κατάσταση συνείδησης, η συνείδηση του εαυτού, δεν υπάρχει από μόνη της στη ζωή μας. Χρειάζεται να τη δημιουργήσουμε. Και τη δημιουργούμε μαθαίνοντας να υπάρχουμε στο χώρο όπου υφίσταται η ενέργεια του συναισθήματος μέσα μας.

Οι δυσκολίες της ζωής ξυπνούν το συναίσθημα μέσα μας, το οποίο αποτελεί το όχημα για να υπάρχουμε στο χώρο αυτό, αλλά απαιτείται επιπλέον μια ειδική και επίπονη προσπάθεια, για να μπορεί η προσοχή μας να παραμένει εκεί. Και μόνον όταν μετά από μεγάλες προσπάθειες καταφέρουμε να περνάμε κάποιες φορές, στην τρίτη κατάσταση συνείδησης, την αντικειμενική συνείδηση, γίνεται δυνατή η κατανόηση όλων των προηγούμενων καταστάσεων, του νοήματος της ζωής, του λόγου για τον οποίο μας συμβαίνουν τα διάφορα γεγονότα. Διότι μόνον τότε μπορούμε να συνδεθούμε με το αιώνιο τώρα, εκεί που δεν υπάρχει παρελθόν και παρόν, εκεί που δεν υπάρχει χρόνος.

ΠΗΓΗ 1: http://www.blackstate.gr/

ΠΗΓΗ 2: http://www.blackstate.gr/egefalos/35-xronos-pseudaisthisi.html

Κάρμα… Ότι σπείρεις, θα θερίσεις… (Νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος)…

Οι νέοι ξαφνιάστηκαν! Αλλά ο αυτοκράτορας συνέχισε. "Θα δώσω σήμερα στον καθένα σας ένα σπόρο, έναν πολύ ειδικό σπόρο. Θέλω να τον φυτέψετε, να τον ποτίζετε και να ξαναρθείτε εδώ μετά από ένα χρόνο από σήμερα με ό,τι έχει φυτρώσει απ' αυτόν τον ένα σπόρο. Εγώ θα κρίνω τότε τα φυτά που θα φέρετε κι αυτός, το φυτό του οποίου θα διαλέξω, θα είναι ο επόμενος αυτοκράτορας!"

Ένα αγόρι που λεγόταν Λίνγκ, ήταν εκεί εκείνη την ημέρα και όπως όλοι οι άλλοι, πήρε κι αυτός ένα σπόρο. Πήγε σπίτι του και γεμάτος ενθουσιασμό διηγήθηκε στη μητέρα του τι συνέβη. Η μητέρα του τον βοήθησε να βρει μια γλάστρα και χώμα κι αυτός φύτεψε το σπόρο και τον πότισε προσεχτικά. Του άρεσε να τον ποτίζει κάθε μέρα και να παρακολουθεί να δει αν είχε φυτρώσει.

Ύστερα από τρεις εβδομάδες περίπου, μερικοί από τους άλλους νέους, άρχισαν να μιλούν για τους σπόρους τους και για τα φυτά που άρχισαν να μεγαλώνουν.

Ο Λίνγκ συνέχισε να παρακολουθεί το σπόρο του, αλλά τίποτα δεν φύτρωσε ποτέ. Πέρασαν τρεις εβδομάδες, τέσσερις εβδομάδες, πέντε εβδομάδες κι ακόμα τίποτα. Τώρα όλοι οι άλλοι μιλούσαν με ενθουσιασμό για τα φυτά τους, ο Λίνγκ όμως δεν είχε φυτό και αισθανόταν αποτυχημένος.

Πέρασαν έξι μήνες κι ακόμα δεν φύτρωσε τίποτα στη γλάστρα του Λίνγκ. Άρχισε να πιστεύει ότι είχε σκοτώσει το σπόρο του. Όλοι οι άλλοι είχαν δέντρα και ψηλά φυτά, αυτός όμως τίποτα. Όμως ο Λίνγκ δεν έλεγε τίποτα στους φίλους του. Απλά περίμενε να φυτρώσει ο σπόρος του.

Τελικά πέρασε ένας χρόνος και όλοι οι νέοι του βασιλείου έφεραν τα φυτά τους στον αυτοκράτορα για επιθεώρηση. Ο Λίνγκ είπε στη μητέρα του ότι δεν θα πήγαινε μια άδεια γλάστρα, αλλά αυτή τον συμβούλεψε να πάει. Και επειδή ήταν τίμιος με ό,τι συνέβη και παρ' όλο που αισθανόταν αδιαθεσία στο στομάχι, παραδέχτηκε ότι η μητέρα του είχε δίκιο. Πήγε λοιπόν την άδεια γλάστρα του στο παλάτι. Όταν έφτασε εκεί ο Λίνγκ έμεινε κατάπληκτος από την ποικιλία των φυτών που καλλιέργησαν οι άλλοι νέοι. Ήταν όμορφα σε όλα τα σχήματα και μεγέθη. Ο Λίνγκ ακούμπησε την άδεια γλάστρα του στο πάτωμα και πολλοί από τους άλλους άρχισαν να τον περιγελούν. Μερικοί τον λυπήθηκαν και του είπαν. "Δεν πειράζει, προσπάθησες για το καλύτερο".

Όταν έφτασε ο αυτοκράτορας, εξέτασε την αίθουσα και χαιρέτησε τους νέους. Ο Λίνγκ προσπάθησε να κρυφτεί στο πίσω μέρος της αίθουσας. "Τι μεγάλα φυτά, δέντρα και λουλούδια καλλιεργήσατε", είπε ο αυτοκράτορας. "Σήμερα ένας από σας θα εκλεγεί σαν ο επόμενος αυτοκράτορας"!...  Ξαφνικά διέκρινε το Λίνγκ με την άδεια του γλάστρα, στο πίσω μέρος της αίθουσας. Διέταξε αμέσως τους φρουρούς του να τον φέρουν μπροστά του. Ο Λίνγκ ήταν κατατρομαγμένος. "Ο αυτοκράτορας γνωρίζει ότι είμαι αποτυχημένος", είπε. "Ίσως θα πρέπει να με σκοτώσει". 

Όταν ο Λίνγκ ήλθε μπροστά ο αυτοκράτορας τον ρώτησε πώς λέγεται. "Λέγομαι Λίνγκ" απάντησε. Οι υπόλοιποι άρχισαν να γελούν και να τον κοροϊδεύουν. Ο αυτοκράτορας ζήτησε να ηρεμήσουν όλοι. Κοίταξε τον Λίνγκ και κατόπιν ανάγγειλε στο πλήθος, "Ιδού ο νέος σας αυτοκράτορας!... Το όνομά του είναι Λίνγκ"!...

Ο Λίνγκ δεν μπόρεσε να το πιστέψει. Δεν μπόρεσε ούτε το σπόρο του να κάνει να φυτρώσει! Πώς θα μπορούσε να γίνει ο νέος αυτοκράτορας;

Τότε ο αυτοκράτορας είπε, "Πριν ένα χρόνο, σαν σήμερα, έδωσα στον καθένα από σας εδώ ένα σπόρο. Σας είπα να πάρετε το σπόρο, να τον φυτέψετε, να τον ποτίσετε και να μου τον φέρετε πίσω σήμερα.

Η αλήθεια είναι ότι έδωσα σε όλους σας βρασμένους σπόρους, που δεν θα φύτρωναν. Όλοι σας, εκτός από τον Λίνγκ, μου έχετε φέρει δέντρα και φυτά και λουλούδια. Όταν ανακαλύψατε ότι οι σπόροι δεν θα βλάσταιναν, αντικαταστήσατε το σπόρο που σας έδωσα μ' έναν άλλο. Ο Λίνγκ ήταν ο μόνος που είχε το θάρρος και την εντιμότητα να μου φέρει μια γλάστρα που είχε μέσα το δικό μου σπόρο. Γι' αυτό είναι αυτός που θα γίνει ο νέος αυτοκράτορας!.

·               Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη.

·               Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους.

·               Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο.

·               Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη.

·               Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία.

·               Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία.

·               Αν σπείρεις συγχώρηση, θα θερίσεις συμφιλίωση.

·               Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις.

·               Αν σπείρεις υπομονή, θα θερίσεις βελτίωση.

·               Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα.

·               Αν σπείρεις ανεντιμότητα, θα θερίσεις δυσπιστία.

·               Αν σπείρεις εγωισμό, θα θερίσεις μοναξιά.

·               Αν σπείρεις περηφάνια, θα θερίσεις καταστροφή.

·               Αν σπείρεις ζήλια, θα θερίσεις ταλαιπωρία.

·               Αν σπείρεις οκνηρία, θα θερίσεις στασιμότητα.

·               Αν σπείρεις πικρία, θα θερίσεις απομόνωση.

·               Αν σπείρεις πλεονεξία, θα θερίσεις απώλεια.

·               Αν σπείρεις κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς.

·               Αν σπείρεις στενοχώριες, θα θερίσεις ρυτίδες.

·               Αν σπείρεις αμαρτίες, θα θερίσεις ενοχές.

 

Πρόσεχε, λοιπόν, τι σπέρνεις τώρα. Αυτό θα καθορίσει τι θα θερίσεις αύριο. Οι σπόροι που σπέρνεις θα κάνουν τη ζωή χειρότερη ή καλύτερη, τη δική σου ζωή ή αυτών που θα έλθουν μετά.

Να είσαι βέβαιος ότι, κάποια μέρα, θα απολαύσεις τους καρπούς της εντιμότητας και της ακεραιότητάς σου ή θα πληρώσεις για τις εγωιστικές επιλογές που έσπειρες σήμερα

Ανώνυμος
Μετάφραση από το περιοδικό Rosicrucian Beacon

ΠΗΓΗ: http://www.blackstate.gr/

Κρίσιμες ερωτήσεις για να σκεφτείς!

1.      Πόσο χρονών θα ήσουν αν δεν ήξερες πόσο χρονών είσαι;

2.      Τι είναι χειρότερο, το να αποτύχεις ή το να μην προσπαθήσεις ποτέ;

3.      Αν η ζωή είναι τόσο σύντομη, γιατί κάνουμε τόσα πολλά πράγματα που δεν μας αρέσουν και μας αρέσουν τόσα πολλά πράγματα που δεν κάνουμε; 

4.      Όταν όλα έχουν ειπωθεί και έχουν γίνει, θα έχεις πει περισσότερα από αυτά που έχεις κάνει;

5.      Τι είναι αυτό που θα ήθελες περισσότερο να αλλάξεις στον κόσμο;

6.      Διαβάστε: οι 10 θεμελιώδεις αρχές του Γκάντι

7.      Αν η ευτυχία ήταν το εθνικό νόμισμα, τι είδους εργασία θα σε έκανε πλούσιο;

8.      Κάνεις αυτό στο οποίο πιστεύεις ή συμβιβάζεσαι με αυτό που κάνεις;

9.      Αν ο μέσος όρος της ανθρώπινης ζωής ήταν τα 40 έτη, πως θα ζούσες τη ζωή σου διαφορετικά;

10.  Σε ποιο βαθμό έχεις καταφέρει να ελέγχεις πραγματικά την πορεία που έχει πάρει η ζωή σου;

11.  Ανησυχείς περισσότερο για το να κάνεις τα πράγματα σωστά ή για το να κάνεις τα σωστά πράγματα;

12.  Γευματίζεις με τρεις ανθρώπους που σέβεσαι και θαυμάζεις. Όλοι ξεκινάνε να κριτικάρουν μια στενή φίλη σου, μη γνωρίζοντας ότι είναι φίλη σου. Η κριτική είναι δυσάρεστη και αδικαιολόγητη. Τι κάνεις;

13.  Αν μπορούσες να προσφέρεις σε ένα νεογέννητο μόνο μια συμβουλή, ποια θα ήταν αυτή;

14.  Θα παρανομούσες για να σώσεις ένα αγαπημένο σου πρόσωπο;

15.  Έχεις ποτέ δει παραφροσύνη, κάπου που αργότερα είδες δημιουργικότητα; 

16.  Τι είναι αυτό που γνωρίζεις ότι κάνεις διαφορετικά από τους περισσότερους ανθρώπους;

17.  Τι είναι αυτό που δεν έχεις κάνει ακόμα αλλά θα ήθελες πραγματικά να κάνεις; ΤΙ σε κρατάει πίσω;

18.  Κρατιέσαι από κάτι που πρέπει να το αφήσεις να φύγει;

19.  Αν έπρεπε να μετακομίσεις σε μια πόλη ή χώρα εκτός αυτής που στην οποία ζεις τώρα, που θα πήγαινες και γιατί;

20.  Πατάς το κουμπί του ασανσέρ περισσότερο από μια φορά;
Πιστεύεις πραγματικά ότι αυτό κάνει το ασανσέρ να πάει πιο γρήγορα;

21.  Θα προτιμούσες να είσαι μια ανήσυχη ιδιοφυία ή ένας χαρούμενος αφελής;

22.  Γιατί είσαι αυτός που είσαι;

23.  Είσαι το είδος του φίλου που θα ήθελες να έχεις φίλο;

24.  Τι είναι χειρότερο, όταν ένας καλός φίλος φεύγει μακριά ή το να χάνεις την επαφή με ένα καλό φίλο που ζει κοντά σου;

25.  Για ποιο πράγμα είσαι περισσότερο ευγνώμων;

26.  Θα προτιμούσες να χάσεις όλες σου τις αναμνήσεις ή να μην είσαι σε θέση να κάνεις νέες;

27.  Είναι δυνατόν να γνωρίζεις την αλήθεια χωρίς να την αμφισβητήσεις πρώτα;

28.  Έχει ο μεγαλύτερος σου φόβος βγει αληθινός;

29.  Θυμάσαι εκείνη τη στιγμή πριν από 5 χρόνια που ήσουν πραγματικά αναστατωμένος; Έχει πραγματικά σημασία τώρα;

30.  Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη παιδική σου ανάμνηση; Τι την κάνει τόσο ξεχωριστή;

31.  Ποια στιγμή στο πρόσφατο παρελθόν σου ένιωσες πιο παθιασμένος και ζωντανός;
Αν όχι τώρα, τότε πότε;

32.  Αν δεν το έχεις καταφέρει ακόμα, τότε τι έχεις να χάσεις;

33.  Έχεις βρεθεί ποτέ με κάποιον χωρίς να πεις τίποτα και να φύγεις με την αίσθηση ότι είχες την καλύτερη συνομιλία που είχες ποτέ;

34.  Γιατί οι θρησκείες που υποστηρίζουν την αγάπη έχουν προκαλέσει τόσους πολλούς πολέμους;

35.  Είναι δυνατόν να γνωρίζεις, χωρίς αμφιβολία, τι είναι καλό και τι είναι κακό;

36.  Αν κέρδιζες ένα εκατομμύριο δολάρια, θα δήλωνες παραίτηση από την δουλειά σου;

37.  Θα προτιμούσες να έχεις λιγότερη δουλειά να κάνεις ή περισσότερη δουλειά που θα σου άρεσε πραγματικά να την κάνεις;

38.  Αισθάνεσαι ότι έχεις ζήσει αυτή τη μέρα εκατοντάδες φορές πιο πριν;

39.  Πότε ήταν η τελευταία φορά που βάδισες στο σκοτάδι μόνο με την απαλή λάμψη μιας ιδέας στην οποία πίστευες ακράδαντα;

40.  Αν ήξερες ότι όλοι όσοι ξέρεις θα πέθαιναν αύριο, ποιόν θα επισκεπτόσουν σήμερα;

41.  Θα ήσουν διατεθειμένος να μειώσεις το προσδόκιμο ζωής σου κατά 10 χρόνια για να γίνεις εξαιρετικά ελκυστικός ή διάσημος;

42.  Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο να είσαι ζωντανός και το να ζεις πραγματικά;

43.  Πότε είναι η στιγμή να σταματήσεις να υπολογίζεις το ρίσκο και τα οφέλη και απλά να προχωρήσεις και να κάνεις αυτό που ξέρεις ότι είναι σωστό;

44.  Αν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ να κάνουμε λάθη;

45.  Τι θα έκανες διαφορετικά αν γνώριζες ότι κανείς δεν θα σε κρίνει;

46.  Πότε ήταν η τελευταία φορά που παρατήρησες τον ήχο της δικής σου αναπνοής;

47.  Τι αγαπάς; Έχει κάποια από τις πρόσφατες πράξεις του εκφράσει ανοιχτά αυτή την αγάπη;

48.  Σε 5 χρόνια από τώρα, θα θυμάσαι τι έκανες χθες; Προχθές; Αντιπροχθές;

49.  Οι αποφάσεις παίρνονται τώρα. Το ερώτημα είναι: Τις παίρνεις εσύ για τον εαυτό σου ή αφήνεις τους άλλους να τις παίρνουν για σένα;

Πηγή: Dailyarticle.gr