Τα μαζεύουν με την «εντολή Σαμαρά»

Πώς από το «εντολή Σαμαρά» φτάσαμε στο «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη»

Μόλις χθες ο πρωθυπουργός, μιλώντας στο American Jewish Committee, στις ΗΠΑ, διαβεβαίωνε ότι «συνέτριψαν τον εξτρεμισμό» και ότι «οι ναζί μπήκαν στη φυλακή» για να πληροφορηθεί σήμερα ότι οι ανακριτικές αρχές αποφάσισαν να…αφήσουν ελεύθερους με περιοριστικούς όρους, τους τρεις βουλευτές της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, Ηλία Παναγιώταρο και Νίκο Μίχο.

Της Βασιλικής Σιούτη

Η αμηχανία και ο εκνευρισμός στην κυβέρνηση είναι έντονος, όπως και η ενόχληση για τον υπουργό Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου και τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Ν.Δένδια. Τα μέχρι τώρα στοιχεία της δικογραφίας που συγκέντρωσαν, όπως προκύπτει, δεν ήταν τόσο επαρκή, ώστε να δικαιολογήσουν το επικοινωνιακό θέαμα με τις συλλήψεις, που στήθηκε από την κυβέρνηση.

Οι ευθύνες για το κυβερνητικό φιάσκο είναι μεγάλες, αλλά ήταν το Μέγαρο Μαξίμου αυτό που χειρίστηκε ως επικοινωνιακό ζήτημα, ένα θέμα δικαιοσύνης και τώρα δέχεται και τα πυρά και την αμφισβήτηση, ακόμα και από τους δικούς τους.

«Η κυβέρνηση, προκειμένου να καλύψει την έλλειψη της πολιτικής βούλησης, αλλά και της αδράνεια της αστυνομίας, της δικαιοσύνης και του κρατικού μηχανισμού, οργάνωσε ένα τεράστιο επικοινωνιακό σόου, το οποίο τώρα γυρνάει σε βάρος της» σχολίαζε έγκριτος νομικός.

Η ζημιά για τον πρωθυπουργό είναι σε μεγάλο βαθμό και προσωπική, αφού τόσο ο Ν.Δένδιας, όσο και οι συνεργάτες του από το Μέγαρο Μαξίμου, όλες τις προηγούμενες μέρες μιλούσαν για «εντολή Σαμαρά».

«Το κράτος δικαίου απάντησε στη Χρυσή Αυγή με εντολή Σαμαρά» άφηνε να διαρρεύσει στους δημοσιογράφους – φτιάχνοντας κλίμα – το επικοινωνιακό επιτελείο του, ενώ και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, όταν συνάντησε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας είχε δηλώσει περιχαρής μπροστά στις κάμερες : «Η εντολή που έχω από τον πρωθυπουργό είναι ότι τα τάγματα εφόδου και οι νεοναζιστικές οργανώσεις δεν μπορεί να γίνουν ανεκτές».

«Το πρόβλημα είναι ότι καλλιεργήσαμε προσδοκίες στις οποίες δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε», σχολίαζε μέλος της κυβέρνησης. Η γκρίνια είναι διάχυτη στους κυβερνητικούς βουλευτές. Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι είχαν διατηρήσει τις επιφυλάξεις τους εξαρχής. «Πάλι απαξιώνονται οι θεσμοί με τον τρόπο που λειτουργήσαμε και όταν απαξιώνονται οι θεσμοί, κερδίζει η Χρυσή Αυγή» επισημαίνει ένας από αυτούς.

Στην κυβέρνηση οι περισσότεροι παραδέχονται το Βατερλό, ενώ οι συνεργάτες του πρωθυπουργού δηλώνουν τώρα -αμήχανοι- ότι «δεν τ’ αποφασίζει η κυβέρνηση αυτά, αλλά η ανεξάρτητη δικαιοσύνη».

Η μεγαλύτερη δυσαρέσκεια, στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, πάντως, εκφράζεται για τον υπουργό Δικαιοσύνης, καθώς ο Χ.Αθανασίου και πριν την είσοδό του στην κυβέρνηση, θεωρούνταν πάντα ο άνθρωπος της Νέας Δημοκρατίας στη δικαιοσύνη και κάποιοι είχαν την απαίτηση από αυτόν να ελέγχει το χώρο του (είναι χαρακτηριστικό ίσως, ότι πολιτικοί του αντίπαλοι τον αποκαλούσαν ως την «κουτάλα της Ν.Δ» στη δικαιοσύνη).

Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση εξετέθη σήμερα και αναζητεί τρόπο να αντιστρέψει και να ελέγξει το παιχνίδι ξανά. Εξίσου ξεκάθαρο είναι ότι πάλι βιάστηκαν και την πάτησαν, όπως με την ΕΡΤ, αφού είχαν σκεφτεί το πρώτο βήμα, αλλά όχι το δεύτερο και το τρίτο.

Πηγή: http://paganeli.wordpress.com/

Η εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής θα φέρει το πλεόνασμα!

Τα δραματικά γεγονότα των ημερών σκέπασαν το δράμα του Αντώνη Σαμαρά, που κινδυνεύει να χάσει ό,τι πολυτιμότερο έχει: την αξιοπιστία του, την ξακουστή στα πέρατα της Γης. Βγήκε κοτζαμάν πρωθυπουργός στη ΔΕΘ και ανακοίνωσε ότι το 2013 θα έχουμε ένα πρωτογενές πλεόνασμα ίσα με το μπόι του Κυριάκου -με το συμπάθειο- το οποίο δεν θα ξέρουμε πού να το…πρωτομοιράσουμε. Θα το δώσουμε στους συνταξιούχους, θα το δώσουμε στους δικαιούχους του επιδόματος θέρμανσης, θα το δώσουμε στα σώματα ασφαλείας, θα το αποφασίσουμε όταν θα το πιάσουμε στα χέρια μας, σαν να ήταν νεογέννητο μωρό.

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Το άκουσαν οι συνταξιούχοι και παρήγγειλαν χαμομήλι Ντομ Περινιόν με τις κάσες – των ποτών, όχι τις άλλες, τις μακρόστενες. Το ακούσανε οι δικαιούχοι και πήγανε στα κολυμβητήρια, για να μάθουνε να κάνουνε απλωτές στο πετρέλαιο και το πέλετ. Το άκουσαν τα σώματα και παρήγγειλαν μια δωδεκάδα διαδηλωτές, για να το γιορτάσουνε. Το άκουσε όμως και η Τρόικα, η οποία έβαλε κάτω τα τεφτέρια και κατέληξε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013 θα είναι βία 100 εκατομμύρια. Τα δύο και τα τρία δισ. που λέγατε να τα ξεχάσετε και για τιμωρία που είσαστε σκιτζήδες, θα σας πάρουμε και τα 100 εκατομμύρια, να τα ταΐσουμε στο χρέος.

Αγαπάει ο θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη και άντε να ξεχωρίσεις εν προκειμένω ποιος είναι ποιος. Του πήρε ο μεγαλοδύναμος του Σαμαρά τα δισ. του πρωτογενούς, του έδωσε όμως σε αντάλλαγμα τη σύλληψη των χρυσαυγιτών, για να τον ξελασπώσει. Βγάλτε μολύβι και χαρτί και γράψτε: 43.000 ευρώ που βρήκανε στο σπίτι του Μιχαλολιάκου και 107.000 που βρήκανε στο σπίτι του χρυσαυγίτη αστυνομικού, να σου μάνι- μάνι εκατόν πενήντα χιλιαρικάκια για το πρωτογενές του Αντώνη. Δεν θα είχανε και οι κασιδιάρηδες, οι παναγιώταροι και οι λαγοί πάνω τους κάνα δεκαχίλιαρο από τις εισπράξεις της νύχτας, από νταβατζηλίκια, μπραβιλίκια και εκβιασμούς; Τα εκατόν πενήντα έγιναν αυθωρεί εκατόν εξήντα, τσε βάλε.

Βάλτε και τα πιστόλια που θα μοσχοπουληθούνε στους Σόθμπις και θα δείτε πώς ανεβαίνει το ποσό. Ειδικά το εννιάρι με το οποίο πυροβολούσε ο Παναγιώταρος στην κηδεία του αρχιδολοφόνου Ντερτιλή, θα το διεκδικήσουν οι χουνταίοι μέχρι τελικής πτώσεως. Μαλλί με μαλλί θα πιαστούνε οι σύμβουλοι του Σαμαρά, τρίχα δεν θα μείνει στο Μαξίμου. Τα Λούγκερ θα τα μοσχοαγοράσει ο Πρέκας, για να θυμηθεί τα νιάτα του, τότε που έπαιζε στις χουντοταινίες του Τζέιμς Πάρις και τις φωτογραφίες του Χίτλερ θα τις πάρει ο Σαμαράς, ο Τρύφωνας, όχι ο Αντώνης, για να τις αναρτήσει στα κομμωτήριά του, να τις βλέπουν οι πελάτες και να λένε «πρόσεχε, μάστορα, μην με κάνεις σαν τον κακομοίρη με τη φράντζα, γιατί σε έσφαξα στο γόνατο».

Στις δημοπρασίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Πηγή:http://paganeli.wordpress.com/

Γιατί  η Τρόικα ενδιαφέρεται για τη γη και τα ακίνητα;

Η υφαρπαγή γης και ακινήτων στην Ελλάδα των Μνημονίων

 

Τα Mνημόνια και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που μας έχουν επιβληθεί κρατούν ψηλά στην επικαιρότητα το ξεπούλημα της δημόσιας γης και των ακινήτων, ως λύση στο δημόσιο χρέος. Σύμφωνα με τους αναλυτές της Τρόικας, στην Ελλάδα υπάρχει «καθυστερημένη κινητικότητα» των αξιών γης σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και απαιτείται «ομαλοποίηση» της «ελληνικής εξαίρεσης». Να ακολουθήσει δηλαδή η γη και τα ακίνητα αυτό που έχει γίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη: συγκεντροποίηση της γης και περιορισμός της μικροϊδιοκτησίας, ένας «αναγκαστικός…καπιταλιστικός εκσυγχρονισμός», κατά τους μνημονιακούς.

 

Tου Κωστή Χατζημιχάλη

Είμαστε λοιπόν μάρτυρες μιας πρωτοφανούς επίθεσης σε πολλά επίπεδα, επίδικο της οποίας είναι μια από τις κατεξοχήν εκφάνσεις των κοινών, η γη και, σε ένα άλλο επίπεδο, το κτιριακό απόθεμα, κυρίως δημόσια κτίρια, εμπορικά ακίνητα και κατοικίες. Κατακτήσεις γενεών, υλικές, θεσμικές αλλά και συμβολικές, χάνονται σε λίγο χρόνο, μέσω της υφαρπαγής της γης, της δημόσιας περιουσίας και της μικροϊδιοκτησίας.

Η κούρσα επενδύσεων σε γη στον παγκόσμιο Νότο

Οι πόλεις, ως γη, ακίνητα και υποδομές, ήταν πάντα υποδοχείς επενδύσεων πλεονάζοντος κεφαλαίου και μέσω της αστικοποίησης βασικός πυλώνας στις διαδικασίες συσσώρευσης κεφαλαίου. Η πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους στις βιομηχανικές επενδύσεις στον παγκόσμιο Βορρά και η δημιουργία νέων χρηματιστηριακών προϊόντων οδήγησε, μετά τη δεκαετία του 1990 και κυρίως μετά το 2000, σε μια κούρσα επενδύσεων σε γη στον παγκόσμιο Νότο μέσω υφαρπαγής και σε εκτεταμένο real estate παντού. Τα νέα άυλα προϊόντα που δημιουργήθηκαν επιτρέπουν από τη μια ενυπόθηκο δανεισμό και από την άλλη δανεισμό και πωλήσεις με βάση μελλοντικά έσοδα μέσω τιτλοποιήσεων. Τη δημιουργία, με άλλα λόγια, πλασματικών αξιών και πλασματικού κεφαλαίου. Αυτές οι χρηματικές καινοτομίες εφαρμόστηκαν πρώτα στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1980 και δεν περιορίστηκαν μόνο στους «μεγάλους» παίκτες, αλλά διαχύθηκαν στα μεσοαστικά και στα εργατικά στρώματα με επισφαλή εισοδήματα. Αποτέλεσμα, η αδυναμία αποπληρωμής των δανείων, η απότομη κάμψη της ζήτησης, η υπερχρέωση των νοικοκυριών και των εργολάβων. Η αλληλεξάρτηση των περιφερειακών με τις κεντρικές τράπεζες, αλλά και πιστωτικών ιδρυμάτων και επενδυτικών χαρτοφυλακίων εντός και εκτός των ΗΠΑ, δεν άργησε να μεταφέρει την κρίση και στην Ευρώπη, με τα γνωστά αποτελέσματα.

ΈΡΓΟ ΤΟΥ ΈΝΤΟΥΑΡΝΤ ΧΌΠΕΡ, 1927

Για πολύ καιρό η διαδικασία αυτή δεν προσέλκυε το αναλυτικό ενδιαφέρον και κυρίως δεν προβλημάτιζε πολιτικά την Αριστερά στον παγκόσμιο Βορρά. Η φούσκα των ακινήτων στις ΗΠΑ το 2007-8, η χρηματοπιστωτική κρίση που ενεργοποίησε με τα εκατομμύρια αστέγων και άνεργων και στη συνέχεια η διασπορά της παγκοσμίως, φώτισε ξανά τη σημασία της γης, των ακινήτων και της γαιοπροσόδου. Η κρίση των ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ και η μεταφορά της μέσω των νέων χρηματιστικών προϊόντων σε όλο τον κόσμο αποτελεί μια ενδιαφέρουσα εφαρμογή της έννοιας του «τοπικο-παγκόσμιου» (glocalisation): άμεση σύνδεση τοπικών χαρακτηριστικών, στην περίπτωσή μας η ίδια η γη, με τις παγκόσμιες τάσεις-ροές και αντίστροφα. Και για την Αριστερά υπογράμμισε τη σημασία της κατανόησης των διαδικασιών αστικοποίησης με τις διαδικασίες συσσώρευσης κεφαλαίου και με τους καθημερινούς αγώνες στη πόλη. Η γη, ο χώρος και ειδικά οι πόλεις δεν αποτελούν κάποιο εξωτερικό περιβάλλον», μια δευτερεύουσα αντίθεση στην υπόθεση της ριζικής κοινωνικής αλλαγής. Αποτελούν κρίσιμες κοινωνικές σχέσεις και οι αντιφάσεις που παράγουν οδηγούν σε κοινωνικές συγκρούσεις με απρόβλεπτες συνέπειες.

Αλλά γιατί έχουν σήμερα τόση σημασία η γη και τα ακίνητα για την Τρόικα; Πέρα από την προφανή απάντηση κάλυψης του δημόσιου χρέους υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου, δυο ακόμη γενικότερες συνθήκες. Η πρώτη αφορά τις διεθνείς τάσεις και η δεύτερη τις ελληνικές ιδιαιτερότητες. Ας τις δούμε σύντομα.

Η παγκόσμια σκηνή: κερδοσκοπικές επενδύσεις σε γη και ακίνητα

Στην Ελλάδα, η συγκυρία της κρίσης και το ειδικό καθεστώς των Μνημονίων συμπίπτει, δυστυχώς, με τη νέα παγκόσμια τάση επενδύσεων κερδοσκοπικών κεφαλαίων στη γη και σε ακίνητα. Από στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας αλλά και προοδευτικών πρωτοβουλιών όπως το Land Deal Politics Initiative (www.iss.nl/Ldpi), προκύπτει ότι μετά το 2007 κεφάλαια κάθε είδους (ιδιωτικά, κρατικά, hedge funds, venture capital) εισέρχονται μαζικά στην αγορά γης και στο real estate, αναζητώντας εκτάσεις, εμπορικά ακίνητα και προνομιακές θέσεις για υψηλών προδιαγραφών κατοικίες που μελλοντικά θα είναι σπάνιες, δηλαδή αναζητώντας μονοπωλιακή γαιοπρόσοδο. Ενώ παλαιότερα οι σίγουρες επενδύσεις ήταν σε μετοχές κερδοφόρων μεγάλων βιομηχανιών, σήμερα αναζητούν καταφύγιο στη γη και στα ακίνητα. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, στο διάστημα 2007-2012 (δεν υπάρχουν πιο πρόσφατα στοιχεία) από το σύνολο των παγκόσμιων επενδύσεων κεφαλαίων λίγο πάνω από τις μισές κατευθύνονται στη γη και σε ακίνητα. Στη γη κατευθύνονται σε περιοχές όπως η Αφρική, η Λατινική Αμερική αλλά και η Ευρώπη, κυρίως στις πρώην χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Στον τομέα των ακίνητων οι επενδύσεις κατευθύνονται σε ώριμες αγορές, π.χ. Λονδίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη και στις λεγόμενες αναδυόμενες, όπως οι πόλεις των Εμιράτων του Περσικού Κόλπου, οι παράκτιες πόλεις της Κίνας, οι μεγαλουπόλεις της Ινδίας και της Λατινικής Αμερικής. Οι περισσότερες χώρες-στόχοι είναι διψασμένες για επενδύσεις κάθε είδους, και η γη τους ήταν ένας αναξιοποίητος πόρος εδώ και δεκαετίες. Σε αυτό συμβάλλουν πέντε σύγχρονες παγκόσμιες τάσεις.

Πρώτον, η εκτιμωμένη παγκόσμια διατροφική ανασφάλεια και η άνοδος των τιμών των τροφίμων που έχει προκαλέσει εκτεταμένες επενδύσεις σε μεγάλες εκτάσεις για μελλοντική παραγωγή τροφής.

Δεύτερον, η παγκόσμια ενεργειακή ανασφάλεια και η αναζήτηση σπάνιων μεταλλευμάτων που έχει οδηγήσει από τη μια πλευρά σε εξορυκτική φρενίτιδα σε στεριά και θάλασσα, και από την άλλη στην αναζήτηση μεγάλων εκτάσεων για εγκατάσταση ΑΠΕ (ανεμογεννητριών και ηλιακών συλλεκτών) κοντά σε μεγάλους καταναλωτές, καθώς και εκτάσεων για καλλιέργεια βιοκαύσιμων, διαδικασίες γνωστές και ως «πράσινη υφαρπαγή» (green grabbing).

Τρίτον, η αναζήτηση μεγάλων εκτάσεων για ειδικού τύπου mega-projects, όπως αναπτυξιακοί διάδρομοι κάθε είδους, από τρένα μεγάλης ταχύτητας μέχρι αγωγούς πετρελαίου, νέα μεγάλα λιμάνια για κοντέινερ, εκτάσεις για ειδικές οικονομικές ζώνες και φυσικά μεγάλης κλίμακας real estate στις πόλεις. Στην κατηγορία αυτή μπορεί να ενταχθεί και η δημιουργία μεγάλων,ολοκληρωμένων τουριστικών μονάδων με παραθεριστικό real estate, γκολφ.

Η τέταρτη εξέλιξη, που αποτελεί την προϋπόθεση για να κινητοποιηθούν οι προηγούμενες τάσεις, είναι η δημιουργία νέων χρηματοπιστωτικών εργαλείων από τις επενδυτικές τράπεζες, ικανών να περιορίζουν το ρίσκο των επενδύσεων.

Τέλος, οι αναδυόμενες παγκόσμιες ρυθμίσεις, κανόνες και κίνητρα που παρέχονται από τη διεθνή κοινότητα (κυρίως την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ), για να προβαίνουν οι κερδοσκόποι σε παρόμοιες επενδύσεις μεγάλης κλίμακας σε γη, δεδομένων των μεγάλων διαφορών στα καθεστώτα ιδιοκτησίας και φορολογίας της γης.

Ελληνικές ιδιαιτερότητες: ποιοτικά χαρακτηριστικά, ένταξη στην ΕΕ, μεγάλη κρατική ιδιοκτησία και Μνημόνια

 Αν τα παραπάνω σας φαίνονται οικεία, είναι γιατί τα έχουμε δει να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας – κι αυτό μας οδηγεί στις ελληνικές ιδιαιτερότητες. Από τις Σκουριές της Χαλκιδικής, την ΑΟΖ σε Ιόνιο και Αιγαίο και το αεροδρόμιο του Ελληνικού μέχρι τη Στοά Μοδιάνο στη Θεσσαλονίκη, τη Μονή Τοπλού στη Σητεία, τους αγωγούς φυσικού αερίου, τα εκατοντάδες φωτοβολταϊκά πάρκα σε όλη την Ελλάδα και τις ανεμογεννήτριες στα νησιά – όλα αυτά είναι μερικές ενδείξεις της εφαρμογής των παγκόσμιων τάσεων, οι οποίες διευκολύνονται, αν όχι επιβάλλονται, από το ειδικό καθεστώς των Μνημονίων. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν οι τεράστιες εκτάσεις που διαθέτουν άλλες περιοχές και το ενδιαφέρον για την υφαρπαγή της γης και των ακινήτων οφείλεται σε δύο κυρίως λόγους.

Πρώτον, στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της γης και των ακινήτων. Το σύνολο της ελληνικής επικράτειας αποτελεί μια οιονεί μονοπωλιακή θέση ως προς τα γεωπολιτικά δεδομένα και τη φυσική εγγύτητα στις ευρωπαϊκές αγορές· άρα, ο κάτοχος ή εκείνος που την ελέγχει απολαμβάνει ένα είδος μονοπωλιακής γαιοπροσόδου. Οι μεγάλοι ιδιοκτήτες γης και ακινήτων στην Ελλάδα είναι το κράτος, οι δήμοι, η Εκκλησία και τα μοναστήρια: αυτοί θα αποτελέσουν τους πρώτους στόχους της υφαρπαγής. Σε αυτούς περιλαμβάνονται ο στρατός με μεγάλες ιδιοκτησίες, οι οργανισμοί κοινής ωφέλειας (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ κλπ) και τα ΝΠΔΔ (πανεπιστήμια, νοσοκομεία). Μια απλή ανάγνωση του εφαρμοστικού νόμου και η διεθνής εμπειρία τιτλοποίησης γης και ακινήτων που θα εφαρμόσει το ΤΑΙΠΕΔ, φτάνει για να καταλάβουμε τι μας περιμένει.

Αυτοί είναι οι λόγοι που θέλουν οι Κινέζοι τα λιμάνια και τα αεροδρόμια· Ρώσοι και Τσετσένοι τους αναπτυξιακούς διαδρόμους για να περάσουν οι αγωγοί πετρελαίου και υγραερίου· Ισπανοί, Δανοί και Γερμανοί μεγάλες εκτάσεις για την εγκατάσταση πάρκων με ΑΠΕ για παραγωγή ηλεκτρισμού και μεταφορά του στη Μεσευρώπη· Γάλλοι, Ολλανδοί και Γερμανοί παραγωγική γη για ειδικές βιολογικές καλλιέργειες· Καναδοί, Ρώσοι και άλλα διεθνή κονσόρτια διεκδικούν το υπέδαφος, κυρίως για χρυσό και φυσικό αέριο· και, τέλος, επενδυτές κάθε είδους και εθνικότητας (ανάμεσα τους και ελληνικές τράπεζες και ιδιώτες) ενδιαφέρονται για εμπορικά και «ειδικού σκοπού» ακίνητα.

Μια ειδική ομάδα χαρακτηριστικών γης στην Ελλάδα αφορά τα ιστορικά μνημεία, το τοπίο, το μεγάλο μήκος ακτών και νησιών, τον σχετικά υψηλό δείκτη φυσικής αξίας και τέλος τη φήμη της ως μεσογειακού προορισμού που διατηρεί αυθεντικότητα και δεν έχει υποστεί τις μη αναστρέψιμες καταστροφές αντίστοιχων προορισμών στην Ισπανία και Ιταλία. Αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά έχουν προσελκύσει μεγάλες τουριστικές επενδύσεις και real estate παραθεριστικών κατοικιών, οι οποίες αναζητούν άθικτες παραθαλάσσιες εκτάσεις κοντά στις πλούσιες χώρες της Ε.Ε. και τη Ρωσία.

Ο δεύτερος λόγος είναι πολιτικός και κοινωνικός, με τρεις αιχμές: το ότι τα ελληνικά εδάφη βρίσκονται εντός Ε.Ε./ευρωζώνης, το μέγεθος της κρατικής περιουσίας και το ειδικό καθεστώς των Μνημονίων που έχει επιβληθεί από το 2010. Αυτό δίνει στα ελληνικά εδάφη μια θεσμική ιδιαιτερότητα, θεωρητικά ελκυστική σε επενδύσεις, η οποία συνίσταται στη συστηματική εξασθένιση της πολιτικής ανεξαρτησίας, στην υποβάθμιση της δημοκρατίας και στην κατάργηση της συνταγματικής τάξης. Επειδή οι μεγάλοι ιδιοκτήτες γης και ακινήτων στην Ελλάδα είναι το κράτος και οργανισμοί που εποπτεύονται από αυτό, οι θεσμικές και αντισυνταγματικές εκτροπές είναι απαραίτητες για την είσοδο αυτών των ακινήτων στη αγορά, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο εύκολα με τις ιδιωτικές περιουσίες. Εδώ, νομίζω, έχει σημασία η πιθανή έναρξη των πλειστηριασμών κατοικιών: εκτός από την κοινωνική αναταραχή που θα προκαλέσει και τις έντονες αντιδράσεις των ελληνικών τραπεζών (για τα οποία η Τρόικα αδιαφορεί), θα προκαλέσει άμεση κατάρρευση των τιμών στην αγορά ακινήτων, άρα και των δημόσιων ή των ΝΠΔΔ, δημιουργώντας μεγάλες ευκαιρίες σε εκείνους που περιμένουν να τα υφαρπάξουν. Γιατί οι μελλοντικοί επενδυτές δεν ενδιαφέρονται για τις χιλιάδες μικροϊδιοκτησίες που θα χαθούν, αλλά: α) για τις μεγάλες δημόσιες εκτάσεις και τα μεγάλα ακίνητα του δημοσίου, των ΝΠΠΔ και των οργανισμών κοινής ωφέλειας, τα οποία θα χάσουν σημαντικό τμήμα της αξίας τους και β) για την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων επειδή οι περισσότεροι στόχοι περιλαμβάνουν σημαντικά τμήματα ακίνητης περιουσίας (ΟΣΕ, λιμάνια, αεροδρόμια κ.ά.).

Στην ίδια κατεύθυνση βρίσκονται και οι αλλαγές που προτείνονται στη φορολογία των ακινήτων, της αγροτικής γης και των εκτός σχεδίου ιδιοκτησιών. Αν υλοποιηθούν οι εξαγγελίες, είναι πιθανό να έχουμε στο μέλλον μαζικές πωλήσεις από μικροϊδιοκτήτες που θα αδυνατούν να πληρώσουν τους φόρους ακινήτων και των αγροτικών εκτάσεων που προέρχονται από κληρονομιές, με αποτέλεσμα την συγκεντροποίηση της ιδιοκτησίας της γης, και ως εκ τούτου και της γαιοπροσόδου σε όφελος εκείνων που έχουν σήμερα και αύριο ρευστό. Σε αυτό αποβλέπει ο ενιαίος φόρος ακινήτων και η σχεδιαζόμενη σημαντική μείωση του φόρου μεταβιβάσεων.

Τα παραπάνω έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε περιοχή που ισχύει ένα ιδιάζων «καθεστώς μόνιμης εξαίρεσης», όπως θα έλεγε ο Αγκάμπεν, ή μια «κατάτμηση σε ζώνες (zonage)», όπως γράφει ο Μπαντιού, αλλά αυτό δεν συμβαίνει χωρίς κοινωνικές αντιστάσεις. Αποτελούν πολιτικές συνθήκες οι οποίες, αλλάζοντας ή περιορίζοντας το θεσμικό πλαίσιο, δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την υφαρπαγή της γης. Οι παραπάνω θεσμικές εκτροπές, που αλλού θα απαιτούσαν στρατιωτική βία, στην Ελλάδα εφαρμόζονται με τη βία τις συστηματικής εξασθένισης των ρυθμιστικών μηχανισμών της δημοκρατίας. Οι πολίτες δεν βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με πολιτικούς εκπροσώπους κλασικού δημοκρατικού τύπου, αλλά, όπως γράφει ο Μπαντιού με ένα είδος τοπικής ψευτο-κρατικής κάλυψης των κυρίαρχων διαδικασιών καταλήστευσης» (Η Εποχή, 12.5.2013).

Θα τελειώσω παραφράζοντας τον Σ. Ζίζεκ. Παλιά η Αριστερά ήξερε τι να κάνει με τη γη και τα ακίνητα: περίμενε πότε θα έλθει στην εξουσία για να καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία. Σήμερα δεν ξέρει ακόμη τι να κάνει, αλλά δεν μπορεί να περιμένει. Τουλάχιστον ας προσπαθήσει, ας προσπαθήσουμε, να σταματήσουμε με κάθε μέσο την υφαρπαγή που βιώνουμε, και κυρίως αυτή που επέρχεται.

Ο Κωστής Χατζημιχάλης είναι ομότιμος καθηγητής (Τμήμα Γεωγραφίας, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, hadjimichalis@hua.gr)

Το άρθρο αποτελεί περιληπτική απόδοση της παρέμβαση στην εκδήλωση «Ανοικτής Πόλης» με θέμα «Κόκκινα δάνεια και υφαρπαγή της μικροϊδιοκτησίας» (ομιλητές: Τόνια Κατερίνη, Κερασίνα Ραυτοπούλου, Κωστής Χατζημιχάλης, Γιώργος Μ. Χατζηστεργίου· συντονίστρια Ελένη Πορτάλιου), 16.9.2013

Πηγή: http://paganeli.wordpress.com/

ΦΑΡΣΟΚΩΜΩΔΊΑ Η “ΕΞΆΡΘΡΩΣΗ” ΤΗΣ ΧΑ

Τελικά η επιχείρηση “εξάρθρωσης” της “εγκληματικής συμμορίας” εξελίσσεται σε μια απίστευτη φάρσα, με την ίδια ταχύτητα που οργανώθηκε από τα συνεταιράκια του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης. Όλοι οι συλληφθέντες της ΧΑ εκτός Λαγού αφήνονται ένας ένας ελεύθεροι, με εγγυήσεις και περιορισμούς της πλάκας. Μένει να δούμε σε λίγες ώρες αν θα συμβεί το ίδιο με τον Μιχαλολιάκο.
Δεν πρόκειται εδώ να ασχοληθούμε με την κουβεντούλα αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν τα στοιχεία εκείνα στη δικογραφία που να επιβάλλουν την προφυλάκιση των στελεχών της ΧΑ. Αυτό που έχει σημασία είναι να βγουν τα αναγκαία πολιτικά συμπεράσματα. Η υποτιθέμενη εξάρθρωση της ΧΑ ως εγκληματική συμμορία αποδεικνύεται περίτρανα ένα ανέκδοτο. Η ΧΑ “ενώπιον του νόμου” δεν υπέστη τελικά το παραμικρό πλήγμα. Απεναντίας τα θρασύδειλα στελέχη τους μπορεί να εμφανίζονται και ως διωκόμενοι από το κράτος των “προδοτών” και της “εθνικής μειοδοσίας”.
Η αριστερά που πανηγύριζε, είτε γιατί επιτέλους εφαρμόζεται ο νόμος έστω και αργοπορημένα, είτε για την μεγάλη νίκη του αντιφασιστικού κινήματος που επέβαλε στην κυβέρνηση τη θέλησή του, ας αναρωτηθεί για την ανεπάρκεια και την ανοησία της.
Η ΧΑ ήταν είναι και θα είναι κόμμα της αστικής αντεπανάστασης και ανεξάρτητα από τον εκνευρισμό που προκαλεί στο ηγεμονικό τμήματα του αστικού μπλοκ εξουσίας, συνεχίζει να παραμένει μια ισχυρή εφεδρεία του συστήματος, και αυτό ακριβώς είναι που της ανταποδίδει μέσα σε λίγα 24ωρα.
Κάποτε ο Χίτλερ έμεινε στη φυλακή για το πραξικόπημα της μπυραρίας για 4-5 μήνες για να γίνει 9 χρόνια αργότερα καγκελάριος της Γερμανίας με την αρωγή σύσσωμης της αστικής δεξιάς και του κέντρου εκείνης της εποχής. Τώρα ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του εξέτισε 4-5 μέρες στα κρατητήρια παριστάνοντας τον διωκόμενο του κράτους. Ενός κράτους που εδώ και χρόνια συνεργάζεται συστηματικά με τις συμμορίες του “φύρερ”. Μήπως να περιμένουμε ότι κατ’ αντιστοιχία με τον Χίτλερ σε 9 μήνες θα τον δούμε και πρωθυπουργό. Αστεία πράγματα συμβαίνουν στη χώρα του Χρύσανθου, του Φαήλου και του πρωθυπουργού τους.
Ας γίνουν όλα αυτά τα ανεκδιήγητα καραγκιοζιλίκια που συμβαίνουν μες τα μάτια μας, ένα μάθημα για την πραγματικότητα και ας τελειώνουμε μια και καλή με τα παραμυθάκια.
Ο αγώνας με τους φασίστες θα είναι σκληρός και αδυσώπητος. Μαζί και με το κράτος έκτακτης ανάγκης που δεν μπορεί παρά τελικά να αναγνωρίζει την προφορά των συμμάχων του.
Κανένας αγώνας ενάντια στο μνημόνιο και τις συνέπειές του δεν μπορεί να συνεχιστεί όσο δεν τσακίζονται στους δρόμους οι συμμορίες των ναζιστών, και όσο η ελληνική εργατική τάξη δεν συνειδητοποιεί ότι ο εχθρός βρίσκεται στην ίδια μας τη χώρα. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι ταξικός αγώνας, είναι αγώνας ενάντια στην εμπροσθοφυλακή της αστικής αντεπανάστασης, είναι αγώνας για την φυσική επιβίωση της οργανωμένης εργατικής τάξης και των δομών της.

Πηγή: http://avantgarde2009.wordpress.com/

Επιχείρηση (νοσηρή) Χρυσή Ευκαιρία !!!

Το μεγαλείο της Δημοκρατίας και ταυτόχρονα το αδύναμο σημείο της, είναι πως είναι υποχρεωμένη να ανέχεται και μερικές φορές να γεννά, αυτούς που θα την αναιρέσουν. Ακόμη και τους φασίστες. Ένα τσούρμο νεοναζί, τηλεοπτικώς λεβεντογεννημένοι, κλαψουρίζουν προσπαθώντας να βρουν όλα εκείνα τα όπλα που παρέχει η…Δημοκρατία για να διευκολυνθούν και να ξεπλυθούν. Τη Δημοκρατία που χλευάζουν και θέλουν να αναιρέσουν.

Του Κώστα Βαξεβάνη

Είναι αναμφίβολα μια πρόκληση, το να σκεφτεί κάποιος, πως η Δημοκρατία οφείλει να αναστείλει ακόμη και λειτουργίες της προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτούς που την επιβουλεύονται. Φαντάζει ακόμη και δίκαιο, να κάνει εκπτώσεις, για να τιμωρήσει αποτελεσματικά τους εγκληματίες.
Αυτό έχει δύο κινδύνους. Ο πρώτος είναι να ξεχάσουμε πως πίσω από όλο αυτό το μόρφωμα υπάρχουν κοινωνικές συνθήκες, οικονομικές και πολιτικές που έφεραν αυτό το αποτέλεσμα. Τρύπες δηλαδή στην ίδια τη Δημοκρατία. Το δεύτερο είναι πως όταν η Δημοκρατία γίνεται ala carte, αυτός που θα την πληρώσει είναι η ίδια η Δημοκρατία.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ως νομοπαρασκευαστής και νομομαγειρευτής, είναι έτοιμος να προσφέρει στην κοινή γνώμη «νομικές» λύσεις για να μας σώσει από τη Χρυσή Αυγή. «Γιατί όχι;» θα πουν κάποιοι. Ας κάνει και έναν νόμο για καλό.

Πού όμως θα χρησιμοποιηθεί το μοντελάκι αυτό στο μέλλον; Όπου οι κυβερνώντες, οι αμαρτωλοί συνήθως κυβερνώντες, ισχυριστούν πως υπάρχει κίνδυνος; Η ερώτηση δεν είναι θεωρητική. Ναι μεν ο Βενιζέλος μέσα από όλα αυτά προσμένει, στην αθωώτερη των περιπτώσεων, δημοφιλία και κυρίως αποφυγή του ενδεχομένου των εκλογών, οι σύμβουλοι όμως του Σαμαρά, κάνουν και άλλες σκέψεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχουν άνθρωποι δίπλα στον πρωθυπουργό, που απαιτούν η πάταξη της Χρυσής Αυγής, να χρησιμοποιηθεί ως μοντέλο, μέσα από το οποίο θα αντιμετωπιστούν «κίνδυνοι» που θα εφευρεθούν και θα ενοχοποιηθούν κοινωνικές συμπεριφορές και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα.
Συγκεκριμένα, φέρονται να προτείνουν, όσο δυνατόν πιο γρήγορα, να δημιουργηθεί ένα νομικό πλαίσιο κατηγορίας σε κινήματα όπως είναι αυτό στις Σκουριές. Αν οι διαμαρτυρόμενοι βαφτιστούν εγκληματίες και πεισθεί η κοινή γνώμη πως η τάξη πρέπει να εφαρμοστεί παντού, τότε όχι μόνο θα ποινικοποιηθούν οι κοινωνικές διαμαρτυρίες, αλλά θα αποκτήσει και υπόσταση η θεωρία των δύο άκρων. Δηλαδή αφού ο τάδε κάτοικος στο Στρατώνι ή την Ιερισσό είναι εγκληματίας, αφού απειλεί την περιουσία επιχειρηματιών, τότε και ο βουλευτής του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ των Ανεξάρτητων Ελλήνων, της ΔΗΜΑΡ που μιλάει μαζί τους, είναι όσο και ο Μιχαλολιάκος εγκληματίας.

Οι σύμβουλοι του Σαμαρά, ακόμη και την πιο κρίσιμη περίοδο, επιμένουν να προσομοιάζουν την διαμαρτυρία με το έγκλημα, τις κινητοποιήσεις με τη βία της Χρυσής Αυγής και την αντιπολίτευση με τους ναζί του Μιχαλολιάκου.
Είναι μάλλον εμφανές, πως αν εισακουστούν αυτές οι εισηγήσεις που τις αποκαλούν χαριτολογώντας «σχέδιο Χρυσή Ευκαιρία», η σταθερότητα, η πολιτική λειτουργία και η Δημοκρατία μπαίνουν σε μεγάλη περιπέτεια.

Και είναι πλέον άξιο απορίας αν αυτός ο αχταρμάς επικινδυνότητας που επιχειρούν, με μοναδικό κριτήριο να μπορούν να κατηγορούν, να φοβίζουν και άρα να κυβερνούν, είναι πράγματι αποτέλεσμα νοσηρής σκέψης νοσηρών συμβούλων ή υπηρεσιών που προσφέρουν Υπηρεσίες;

Πηγή: http://paganeli.wordpress.com/

Αυτούς τους χρυσαυγίτες ποιος θα τους πάρει (και θα τους σηκώσει) ;…

Ένα από τα ερωτήματα που προβληματίζουν τους πολιτικούς τις τελευταίες μέρες , έπειτα από την σύλληψη των ηγετικών στελεχών της χρυσής αυγής , είναι προς τα πού θα κατευθυνθούν οι ψηφοφόροι της . Ουσιαστικά πρόκειται για ψηφοθηρικό φιλέτο αφού , σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις , οι εν’ δυνάμει χρυσαυγίτες ψηφοφόροι άγγιξαν κάποια στιγμή το ένα εκατομμύριο μαλάκες . Αριθμός που είναι ικανός να…δώσει αυτοδυναμία ακόμα και στον Λεβέντη .

Όλα τα κόμματα λιγουρεύονται μερίδιο από την πίτα αλλά , όπως και να το κάνουμε , κάποια από αυτά , λόγω πολιτικών ταυτίσεων , έχουν περισσότερο δικαίωμα στη λιγούρα .

Οι χρυσαυγίτες ψηφοφόροι έχουν γνωρίσει μεγάλες δόξες με τον  Μιχαλολιάκο . Συσσίτια , κυνήγι μεταναστών , κολλητιλίκια με τους μπάτσους …  Οι απαιτήσεις έχουν πλέον αυξηθεί .  Όποιος τους θέλει θα πρέπει να το αποδείξει συγκλίνοντας ο ίδιος προς την άκρα δεξιά .

Πρώτος και καλύτερος ο Αντώνης Σαμαράς , ο οποίος κάνει ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες να έλξει τους φασίστες . Πήρε Βορίδη , πήρε Γεωργιάδη , αμόλησε και τον Φαήλο …

Υπάρχει όμως ένα μικρό προβληματάκι .  Η πλειοψηφία των χρυσαυγιτών είναι πρώην ψηφοφόροι του Σαμαρά , οι οποίοι τον έφτυσαν επειδή τον θεώρησαν προδότη , κλέφτη και αλήτη . Άρα ακόμα και αν τους υποσχεθεί ότι σε περίπτωση που τον εμπιστευτούν στις επόμενες εκλογές θα αυτομαστιγωθεί στο Σύνταγμα σε κοινή θέα ώστε να τιμωρηθεί για τα προδοτικά μνημόνια τα οποία έχει υπογράψει , δύσκολα θα τον πιστέψουν . Αν και θα άξιζε τον κόπο .

Δεύτερος στη λίστα βρίσκεται ο Γιώργος Καρατζαφέρης ο οποίος όμως σε σχέση με τον Μιχαλολιάκο μοιάζει με άκακο προβατάκι . Και πλέον οι φασίστες έχουν ανεβάσει τα standards τους . Θέλουν τον λύκο . Ο Καρατζαφέρης άφησε τα ακροδεξιά πρωτεία να του φύγουν χωρίς καλά καλά να το καταλάβει . Βρίσκεται πλέον τέταρτος πίσω από τον Μιχαλολιάκο , τον Σαμαρά και τον Καμμένο .

Τρίτος και καταϊδρωμένος έρχεται ο Πάνος Καμμένος ο οποίος από τη στιγμή που άνοιξε παρτίδες με τους ακροαριστερούς του Τσίπρα είναι καμένος από χέρι . Πιο εύκολα θα τον ψήφιζαν ακροαριστεροί παρά ακροδεξιοί .

Όλες οι υπόλοιπες πολιτικές παρατάξεις αποτελούν για τους χρυσαυγίτες απλές οδοντόκρεμες .

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ακόμα και να τινάξει την μπάνγκα στον αέρα προσφέροντας τον Γιώργο Παπανδρέου βορά στους αφηνιασμένους χρυσαυγίτες , δεν πρόκειται να δει φασίστα ψηφοφόρο ούτε για δείγμα . Ούτε βέβαια σοσιαλιστές πρόκειται να δει . Αυτούς τους έχασε και τους βρήκε ο Τσίπρας .

Στον χορό της ψηφοθηρίας δεν πρόκειται να μπει ο Τσίπρας , ο Κουβέλης και ο Κουτσούμπας , αν και πολύ θα το ήθελαν αφού , στο συγκεκριμένο παιχνίδι , είναι από χέρι χαμένοι .

Από μακριά έρχεται και ένας Τζίμερος καταϊδρωμένος , ο οποίος όμως μόλις πλησιάσει τον χρυσαυγίτη , θα χεστεί επάνω του  και όπου φύγει φύγει .

(Ο χρυσαυγίτης , κατ’ αρχήν , είναι δεξιός και μετά χρυσαυγίτης . Ο δεξιός κοιτάει μόνο το τομάρι του . Ούτε ιδεολογίες , ούτε πατριωτισμούς , ούτε αλληλεγγύη παρά μόνο το τομάρι του . Όποιος του δώσει , θα πάρει . )

Πηγή: http://paganeli.wordpress.com/

Συγχαρητήρια κύριε Σαμαρά. Εσείς… πότε με το καλό;...Ή μήπως όλα είναι ένα κόλπο;

Συγχαρητήρια κύριε Σαμαρά, που συλλάβατε τους φασίστες δολοφόνους της Χρυσής Αυγής.

Πείτε μας όμως τώρα. Επειδή το ζήτημα του φασισμού πριν γίνει ποινικό είναι πρωτίστως πολιτικό και επειδή ο δρόμος για τον φασισμό δεν…ανοίγει από μόνος του:

 

Του  Σταύρου  Παναγιωτίδη

Θα αποπέμψετε τον Νίκο Δένδια, που είχε τόσο καιρό όλα αυτά τα στοιχεία για τις 31 υποθέσεις εναντίον της Χ.Α. στο συρτάρι του και δεν τα κατέθετε; Που ήξερε πως η Χ.Α. είναι υπεύθυνη για δολοφονίες αλλοδαπών, αλλά περίμενε να δολοφονηθεί και ένας Έλληνας για να τις πάει στη δικαιοσύνη; Που όταν η αστυνομία ανακάλυψε πως οι δολοφόνοι του μετανάστη στα Πετράλωνα ήταν χρυσαυγίτες και τους κάλυψε, ανακοινώνοντας απλώς πως στα σπίτια τους βρέθηκαν φυλλάδια «ενός πολιτικού κόμματος», ο ίδιος δεν απέπεμψε κανέναν; Που ακόμη και λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσα επέτρεπε στους χρυσαυγίτες να βρίσκονται δίπλα στα ΜΑΤ και να επιτίθενται με πέτρες στους διαδηλωτές; Που με τις τελευταίες αποπομπές αξιωματικών της ΕΛΑΣ και της ΕΥΠ ουσιαστικά παραδέχτηκε πως επί υπουργίας του λειτουργούσε ένα τεράστιο δίκτυο προστασίας της Χ.Α.; Που ενώ ήταν κάθε φορά πανέτοιμος να κατηγορήσει το κίνημα και την Αριστερά για «έκνομες» ενέργειες, όταν η Χ.Α. έκλεισε τα σύνορα με την Αλβανία δεν βρήκε να πει μία κουβέντα;

Θα αποπέμψετε τον σύμβουλο σας Φαήλο Κρανιδιώτη που δηλώνει «εθνικιστής» και οπαδός του Μεταξά και υπερασπιζόταν τη Χ.Α., γράφοντας πως «οι εκατόμβες των μαχαιρωμένων αλλοδαπών υπάρχουν στην ευφάνταστη και βλακώδη προπαγάνδα της προοδευτικιάς δημοσιογραφίας και στις παρεμβάσεις της Κλάραμπελ και λοιπών φωταδιστών κοινοβουλευτικών του ΣΥΡΙΖΑ / ΕΚΜ / Βίλα Αμαλία»;

Θα αποπέμψετε τον Γενικό Γραμματέα της κυβέρνησης Τάκη Μπαλτάκο, που έλεγε πως η ΝΔ μπορεί να κυβερνήσει και με τη Χ.Α. αν χρειαστεί;

 Θα αποπέμψετε τον Παναγιώτη Ψωμιάδη που έλεγε πως η Χ. Α. είναι αδελφό κόμμα της ΝΔ;

Θα αποπέμψετε την Ντόρα Μπακογιάννη που έλεγε πως δεν έχει πρόβλημα με τη Χ.Α. και πως της φέρεται «με το σεις και με το σας»;

Θα αποπέμψετε τον Βύρωνα Πολύδωρα που έλεγε πως η Χ.Α. δεν είναι απειλή για τη δημοκρατία;

Θα αποπέμψετε τον Μάκη Βορίδη, που ως νέος επισκεπτόταν τον Μιχαλολιάκο για να του δώσει τα σέβη του και τα διαπιστευτήριά του;

Θα αποπέμψετε τον Άδωνι Γεωργιάδη που εκθείαζε τον Μεταξά, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως και η Χ.Α., πουλούσε τα αντισημιτικά βιβλία του Πλεύρη και μιλούσε για εβραϊκές συνωμοσίες, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως και η Χ.Α.; Που όταν η Χ.Α. είχε κάψει το κουρείο ενός Πακιστανού στη Μεταμόρφωση, μαχαιρώνοντας και έναν Έλληνα πελάτη που αντέδρασε, αυτό που ρώτησε στη Βουλή ήταν αν το κουρείο και ο ιδιοκτήτης του ήταν νόμιμοι, υπονοώντας πως ίσως και να έπαθε καλά;

Θα αποπέμψετε τον υπεύθυνο του Γραφείο Τύπου σας, Γιώργο Μουρούτη, που έλεγε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να καίει την Αθήνα, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως έλεγε και η Χ. Α.;[1]

Θα αποπέμψετε τους βουλευτές και τους υπουργούς σας που δήλωναν πως ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει την τρομοκρατία, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως έλεγε και η Χ.Α.;[2]

Και κυρίως…

θα παραδοθείτε εσείς, στην κρίση του ελληνικού λαού, που δηλώνατε πως πρέπει να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας από τους μετανάστες, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως έκανε και η Χ.Α.; Που κατηγορούσατε την Αριστερά πως πραγματοποιούσε «ιδεολογική τρομοκρατία»[3], ΑΚΡΙΒΩΣ όπως έκανε και η Χ.Α.; Που όταν χτυπήθηκαν από χρυσαυγίτες τα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα δεν δώσατε εντολή να βγάλει μια ανακοίνωση καταδίκης του γεγονότος η ΝΔ;

Περιμένουμε τις απαντήσεις άμεσα. Και πάντως, πιο γρήγορα από όσο σας πήρε να «καταλάβετε» τι είναι η Χρυσή Αυγή.

[1] «Αυτό λοιπόν είναι η τρανή απόδειξη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι οι κουκουλοφόροι, οι δολοφόνοι και αυτοί που καίνε κάθε φορά την Αθήνα». Δ. Κουκούτσης, βουλευτής Χρυσής Αυγής, 18.7.2013.  «Η πέμπτη φάλαγγα του ΣΥΡΙΖΑ, με εμπροσθοφυλακή τη νεολαία του, ξεσκεπάζεται. Βγάζουν τις μάσκες, φορούν τις κουκούλες και εξοπλίζονται με μολότοφ, με σκοπό να κάψουν για μία ακόμη φορά την Αθήνα και να λεηλατήσουν τις περιουσίες των πολιτών». Ανακοίνωση Γραφείου Τύπου ΝΔ, 5.12.2012.

[2] «Τα θλιβερά αποκόμματα Σύριζα και Δημάρ καλύτερα να το βουλώσουν και να πάψουν να παριστάνουν τους συνηγόρους της αριστερής τρομοκρατίας». Ανακοίνωση Χρυσής Αυγής, 4.2.2013.  «Επί 4 μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αρθρώσει ένα σαφή λόγο κατά της τρομοκρατίας. [...] Η τρομοκρατία “φυτρώνει” στην άκρα Αριστερά. Δηλώσεις Νίκου Δένδια, υπουργού Προστασίας του Πολίτη, 5.2.2013.

[3] «Δυστυχώς, αυτή η ιδεολογική τρομοκρατία που επιβλήθηκε για χρόνια -να μη μιλάμε, δηλαδή, για το πρόβλημα και να απαξιώνουμε όσους τολμούν να το θέτουν- οδήγησε επίσης στο δυνάμωμα των νεοναζί». Από την επιστολή του Α. Σαμαρά στον ποιητή Ν. Βαλαωρίτη. «Αριστερή τρομοκρατία στα σχολεία του Ρεθύμνου». Ανακοίνωση Χρυσής Αυγής Οκτώβριος 2012.

Πηγή: http://paganeli.wordpress.com/

Στοιχεία ή ήττα;

Γιάνης Βαρουφάκης

photo: Angeliki Panagiotou@fosphotos.com

 Όταν διάβασα πως εν ενεργεία βουλευτές συνελήφθησαν, δαγκώθηκα. Αν δεν κάνω λάθος η τελευταία φορά που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν την 21η Απριλίου του 1967.

Βέβαια αν οι αρχές καταφέρουν να συνδέσουν τους συλληφθέντες άμεσα, στα δικαστήρια, και με νομικά άψογο τρόπο, με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, του πακιστανού μετανάστη στα Πετράλωνα, τις απόπειρες δολοφονίας στην Μεταμόρφωση και στην Ιχθυόσκαλα κλπ, τότε θα αποδειχθεί ότι είχα άδικο να «δαγκώνομαι» σήμερα.

Αν όμως (όπως φοβάμαι ότι θα γίνει) η κατηγορία βασιστεί στα περί «δόμησης εγκληματικής οργάνωσης με αυστηρή ιεραρχία» ελλείψει όμως πειστικών αποδεικτικών στοιχείων για τα συγκεκριμένα εγκλήματα των ηγετών και στελεχών της οργάνωσης, τότε το δημοκρατικό πολίτευμα θα έχει ηττηθεί κατά κράτος.

Ως άτομο έχω το δικαίωμα να κρίνω πως η Χρυσή Αυγή είναι μια εγκληματική, απεχθής, μισανθρωπική συμμορία που όλοι μαζί έχουμε υποχρέωση να βάλουμε στο περιθώριο. Ως πολίτης όμως απαιτώ από το κράτος μας να μην προβαίνει σε χαρακτηρισμούς ατόμων ή οργανώσεων προ της απόφασης δικαστηρίων. Απλά να συλλαμβάνει όταν υπάρχουν αποδείξεις για εγκληματικές πράξεις και να αφήνει την δικαιοσύνη να αποφανθεί.

Συλλήψεις βουλευτών επειδή συνέστησαν κόμμα που σιχαινόμαστε, χωρίς αποδείξεις που να μπορούν να σταθούν στο δικαστήριο για ενοχή όσον αφορά συγκεκριμένες εγκληματικές πράξεις, συνιστούν Ολοκληρωτική Ήττα της Δημοκρατίας.

Ελπίζω, και εύχομαι, οι αρχές να έχουν αυτές τις αποδείξεις στο τσεπάκι. Αλλιώς σκεφτείτε το όνειδος την ώρα που ο Μιχαλολιάκος θα εξέρχεται θριαμβευτικά από το δικαστήριο μετά από μια αθώωση...

Πηγή: http://www.protagon.gr/

Εκλογές στις 3 Νοεμβρίου;

Σταύρος Θεοδωράκης

photo: Alexandros Katsis@fosphotos.com

 Για εθνικές εκλογές ετοιμάζονται πλέον τα επιτελεία του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα μετά και τις συλλήψεις του Μιχαλολιάκου και άλλων στελεχών της Χρυσής Αυγής.

Το σενάριο που συζητείται αυτή τη στιγμή έχει ως εξής. Τις επόμενες ημέρες οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής παραιτούνται από το βουλευτικό αξίωμα. Το ίδιο πράττουν και οι αναπληρωματικοί βουλευτές της, γεγονός που υποχρεώνει την κυβέρνηση να προκηρύξει εκλογές στη μισή χώρα. Εκλογές δηλαδή θα πρέπει να γίνουν στην Α΄ Αθηνών - Β’ Αθηνών – Αττική – Αιτωλοακαρνανία – Αχαΐα – Εύβοια - Α’ Θεσσαλονίκης – Β’ Θεσσαλονίκης – Κορινθία – Μαγνησία - Μεσσηνία - Α’ Πειραιώς. Μπροστά σε αυτόν τον τραγέλαφο, να διεξάγονται εκλογές στην Αθήνα αλλά όχι στην Κρήτη, στη Θεσσαλονίκη αλλά όχι στον υπόλοιπη Μακεδονία, ο Αντώνης Σαμαράς θα αποφασίζει εθνικές «εκλογές σε όλη τη χώρα το νωρίτερο δυνατό». Στόχος του βέβαια θα είναι να γίνουν οι εκλογές πριν παρέλθουν οι 18 μήνες από την τελευταία βουλευτική αναμέτρηση γεγονός που θα του επιτρέψει να συγκροτήσει ο ίδιος τις λίστες των βουλευτών του και να μη γίνει η εκλογή τους με σταυρό. Σε αυτό το σημείο υπάρχουν δύο ερμηνείες. Το 18μηνο μετράει από τις εκλογές του Μαϊου ή από τις εκλογές του Ιουνίου; Στην πρώτη περίπτωση που είναι και η επικρατέστερη έχουμε εκλογές μέχρι την Κυριακή 3 Νοεμβρίου. Στην δεύτερη περίπτωση οι εκλογές πρέπει να γίνουν μέχρι την Κυριακή 1η Δεκεμβρίου. Η εξέλιξη αυτή πάντως - να γίνουν εκλογές με λίστα και όχι με σταυρό - διευκολύνει και τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος και θα μπορεί να συγκροτήσει μια πιο συμπαγή και πιο αξιόμαχη κοινοβουλευτική ομάδα χωρίς πολλές παραφωνίες.

Βέβαια, βάσει του Συντάγματος η Βουλή μπορεί να λειτουργήσει και με λιγότερους από 300 βουλευτές (το Σύνταγμα κάνει λόγο για 200 – 300 έδρες). Άρα θα μπορούσαν οι έδρες της Χρυσής Αυγής να μείνουν κενές. Ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος μάλιστα υποστήριξε, μιλώντας στο Μέγκα, ότι η Βουλή θα μπορούσε να νομοθετήσει πως σε περιπτώσεις καταχρηστικών παραιτήσεων βουλευτών, δεν θα γίνονται επαναληπτικές εκλογές. Ο κ. Αλιβιζάτος διευκρίνισε επίσης ότι αν κάποιος βουλευτής οδηγηθεί στη φυλακή (προφυλακισμένος ή με πρωτόδικη απόφαση) δεν χάνει την έδρα του στη Βουλή καθώς για να συμβεί αυτό θα πρέπει να υπάρξει τελεσίδικη δικαστική απόφαση (δηλαδή σε 6 με 8 χρόνια). Τις απόψεις Αλιβιζάτου, τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και ο Σύριζα τις ακούν με προσοχή, αναγνωρίζουν τη νομική τους επάρκεια αλλά τις θεωρούν «πολιτικά ασταθείς». «Φαντάζεσθε την εικόνα μιας Βουλής με κενές θέσεις και με τους νεοναζιστές απέξω να μας καταγγέλλουν ότι συνεργαστήκαμε για να τους φιμώσουμε;», αναρωτιέται στέλεχος στο περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα προσθέτοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συναινεί σε μεσοβέζικες λύσεις χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση.

Οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών πάντως έχουν ενισχύσει την πεποίθηση των γαλάζιων ότι θα βγουν ενισχυμένοι αυτή τη στιγμή από μια εκλογική αναμέτρηση. «Είναι καλύτερα θα κάνουμε εκλογές τώρα που μας χειροκροτούν για τη Χρυσή Αυγή παρά σε λίγους μήνες που θα μας βρίζουν για τις νέες απολύσεις και τις νέες περικοπές», είναι μια από τις φράσεις που ακούς από στελέχη του περιβάλλοντος Σαμαρά. Και είναι αλήθεια ότι τα πρώτα δημοσκοπικά ευρήματα δείχνουν ότι τα ποσοστά της Χρυσής «διαμοιράζονται» κυρίως προς τη Νέα Δημοκρατία. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι αν προκηρυχθούν εκλογές, ο Σύριζα θα έχει τη δυνατότητα να μιλήσει για «συγκοινωνούντα δοχεία της Δεξιάς και της ακροδεξιάς» συσπειρώνοντας έτσι όλο τον κόσμο της Αριστεράς. Επιπλέον στην Κουμουνδούρου εκτιμούν ότι ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να πείσει ευρύτερα δημοκρατικά στρώματα ότι «η κυβέρνηση Σαμαρά και οι μνημονιακοί της σύμμαχοι, είναι αυτοί που εξέθρεψαν το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής αφήνοντας ασύδοτους τους φασίστες να αλωνίζουν».

Ο Αντώνης Σαμαράς φεύγει σήμερα (Σάββατο μεσημέρι στις 2) για πολυήμερο ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες (γυρνάει εκτός απροόπτου την επόμενη Παρασκευή 4 Οκτωβρίου). Κάποιοι του εισηγήθηκαν να αναβάλει το ταξίδι, αυτός όμως προκρίνει τη λύση να ταξιδέψει και αν οι απαιτήσεις το απαιτήσουν να επιστρέψει εκτάκτως και να προκηρύξει εκλογές. Εν ολίγοις θέλει να συμπεριφερθεί ως η ήρεμη δύναμη που δεν εμπλέκεται στα δικαστικά σενάρια και τις αστυνομικές επιχειρήσεις αλλά που όμως «είναι αποφασισμένος να μην αφήσει τη χώρα στο έλεος των συγκρούσεων». «Σταθερότητα ή χάος» επαναλαμβάνουν συχνά τις τελευταίες μέρες οι «πρωθυπουργικοί συνομιλητές» προσπαθώντας να μετατοπίσουν τη συζήτηση από το «αδιέξοδο της οικονομίας», στη «μάχη για τη δημοκρατία». Βέβαια στα σενάρια των άμεσων εκλογών υπάρχουν ακόμη ορισμένες μεταβλητές. Τι θα γίνει αν παρά τα όσα λέγονται ο Μιχαλολιάκος δεν διατάξει τους «στρατιώτες» του να παραιτηθούν; Ή τι θα γίνει αν οι σύμμαχοι του κ. Σαμαρά στην Ευρώπη, αντιδράσουν βλέποντας ξανά τη χώρα να τρέχει σε εκλογές; Και το κυριότερο: τι θα πράξει το επιτελείο Σαμαρά αν στις δημοσκοπήσεις που αναμένονται από αύριο δείξουν ότι ο κόσμος ναι μεν επιβραβεύει τον Δένδια για την «εξάρθρωση της εγκληματικής οργάνωσης» αλλά για το μεγάλο πρόβλημα της χώρας που είναι και παραμένει η οικονομία, προκρίνει μια πιο ριζική λύση;

Πηγή: http://www.protagon.gr/

Κρεμάστε τους παπάδες!

Του Απόστολου Διαμαντή

Παρατηρώ με απορία το μένος εναντίον των θρησκευτικών. Πρόκειται για έναν άγονο και ξεπερασμένο αντικληρικαλισμό, ξένο εντελώς τόσο με την ελληνική παράδοση και τις πεποιθήσεις του λαού -ο οποίος είναι ο μόνος αρμόδιος να αποφασίζει τι θα διδάσκεται στο σχολείο, πώς θα είναι το Σύνταγμά του και σε τι Θεό θα πιστεύει- όσο και με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Όσοι ανακινούν με αυτόν τον φανατισμένο τρόπο το ζήτημα των θρησκευτικών δεν γνωρίζουν όχι μόνο το ίδιο το ζήτημα, αλλά ούτε καν την ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία και πραγματικότητα.

Το μάθημα των θρησκευτικών που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία δεν είναι μάθημα κατήχησης, όπως λέει η κα Ρεπούση και ως βουλευτής θα όφειλε να το γνωρίζει. Πού την είδε την κατήχηση; Κατήχηση κάνουμε στο κατηχητικό. Στο σχολείο ο θεολόγος διδάσκει συνήθως εκκλησιαστική ιστορία -Οικουμενικές Σύνοδοι, Καινή Διαθήκη κ.λπ.- και στο Λύκειο ένα μείγμα θρησκειολογίας. Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα. Το μάθημα των θρησκευτικών, το οποίο η κα Ρεπούση θέλει να το κάνει θρησκειολογία, είναι ήδη θρησκειολογία και μάλιστα της κακιάς ώρας. Ορθόδοξη κατήχηση δεν υπάρχει φυσικά πουθενά και δεν υπάρχει ούτε καν ορθόδοξη δογματική. Στην ουσία είναι ένας καλά κρυμμένος προτεσταντισμός, με μια αφόρητη ηθικολογία, την οποία φυσικά τα παιδιά ούτε να ακούσουν δεν θέλουν. Κατήχηση εξάλλου δεν υπάρχει ως έννοια στην ορθόδοξη παράδοση, αυτά είναι προτεσταντικές λογικές. Κατηχητικό υπήρχε στην Ελλάδα πριν 50 χρόνια, ως αποτέλεσμα της δράσης παραεκκλησιαστικών οργανώσεων προτεσταντικού τύπου, καθώς η ελληνική εκκλησία είχε στις παρυφές της τέτοιες τάσεις. Όσοι ασχολούνται με τα ζητήματα αυτά γνωρίζουν καλά τη δράση της Ζωής και των άλλων οργανώσεων. Τέτοια παρέμβαση δεν υφίσταται στο ελληνικό σχολείο, εδώ και μισό αιώνα. Κατηχητικό δεν υπάρχει.

Επομένως το βασικό επιχείρημα των φανατικών αντικληρικαλιστών στην Ελλάδα είναι σαθρό. Το μάθημα των θρησκευτικών όμως δεν είναι ένα μάθημα δευτερεύον, ούτε είναι εκείνο το οποίο μας εμποδίζει να μάθουμε φυσική και χημεία. Είναι ένα αντικείμενο κρίσιμο για την κατανόηση τόσο της βυζαντινής γραμματείας και φιλοσοφίας, όσο και της δυτικής μεσαιωνικής σκέψης. Ποια θα είναι τα εφόδια ενός βυζαντινολόγου και μεσαιωνολόγου, εάν στο Λύκειο δεν έχει διδαχθεί η πατερική γραμματεία; Πώς θα αντιληφθεί ο ειδικός της μεσαιωνικής και της βυζαντινής ιστορίας τη σύζευξη ελληνισμού και χριστιανισμού, που αποτελεί το θεμέλιο του δυτικού πολιτισμού; Πώς θα διαβάσει ο φιλόλογος Παπαδιαμάντη, εάν δεν γνωρίζει την εκκλησιαστική γλώσσα; Πώς θα γίνει αντιληπτή η σύγκρουση του πλατωνικού Πλήθωνα με τον αριστοτελικό Σχολάριο, εάν ο μαθητής δεν έχει έρθει σε επαφή με το έργο τους; Πώς θα κατανοήσει ο ιστορικός την ιστορία του μοναχισμού που καθόρισε τη βυζαντινή ιστορία, αλλά και την περίοδο της τουρκοκρατίας, εάν δεν μπορεί να διαβάσει τον Νικόδημο Αγιορίτη και τον Γρηγόριο Παλαμά; Πώς θα καταλάβει ο φιλόλογος τον Ουμπέρτο Έκο που είναι ειδικός στον Ακινάτη, εάν δεν ξέρει τον αριστοτελισμό των Ελλήνων Πατέρων, του Ιωάννη Δαμασκηνού, του Μεγάλου Βασιλείου και του Γρηγορίου Νύσσης; Πώς θα κατανοήσει τον Σεφέρη που μιλάει για τους μυστικούς πατέρες; Πώς θα διαβάσει Λορεντζάτο και Κόντογλου, εάν δεν ξέρει ορθόδοξη θεολογία; Πώς θα καταλάβει τη βυζαντινή τέχνη; Ποιος θα του τα μάθει αυτά; Η Ρεπούση με τον Ψαριανό;

Δυστυχώς η εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει κόψει οριστικά τους δεσμούς της με την ελληνική γραμματεία. Τα θρησκευτικά που διδάσκονται στο σχολείο, αντί να είναι ένα μάθημα πρόσβασης στα κείμενα των Ελλήνων Πατέρων, είναι ένα μάθημα ηθικολογικής υφής, μια θρησκειολογία που δεν ενδιαφέρει κανέναν. Τι νόημα έχει να ξέρει ο πιτσιρικάς από τα Τρίκαλα τι λέει στην προσευχή του ο βουδιστής, όταν δεν έχει διαβάσει ούτε μια σειρά από τον Γρηγόριο τον Θεολόγο; Όταν δεν ξέρει τι λέει η λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου;

Αυτός ο μανιακός ελληνικός αντικληρικαλισμός, που ξαφνικά θυμήθηκε να τα βάλει με τους παπάδες -τους Έλληνες μάλιστα παπάδες, που είναι και αξιαγάπητοι και σεβαστοί από όλους- δεν συνάδει ούτε καν με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Στις μεγάλες πόλεις της Δύσης υπάρχουν πανεπιστήμια ολόκληρα για θεολογικές σπουδές, τα οποία ανθίζουν. Οι συζητήσεις για τις σχέσεις του λόγου με την πίστη είναι σήμερα στη δύση το πιο φλέγον ζήτημα, με κορυφαίο παράδειγμα τον διάλογο του Χάμπερμας με τον Πάπα. Και, φυσικά, κανένας Ιταλός ή ακόμη και Γάλλος δεν διανοήθηκε να βγάλει από την εκπαίδευσή του τον Αυγουστίνο ή τον Ακινάτη.

Μόνον εμείς θέλουμε να βγάλουμε από τα σχολεία μας τον Μέγα Βασίλειο και στη θέση του να βάλουμε την κα Ρεπούση και το έργο της.

* Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και συγγραφέας.

Πηγή: http://www.protagon.gr/

«Τό Αὐγό τοῦ Φιδιοῦ» 

Του Σαράντου Ι. Καργάκου

Πρός τί ὁ κλαυθμός καί ὁ ὀδυρμός; Πρός τί ὁ ξαφνικός αὐτός δημοκρατισμός; Τό κόμμα-φόβητρον πού εἰσῆλθε στήν παροῦσα Βουλή τό ἔπλασαν οἱ ἀνίκανοι πολιτικοί. Οἱ ἐκλογές τῆς 6ης Μαΐου ἔγιναν τήν «Κυριακή τοῦ Παραλύτου» καί τοῦ Ἰώβ τοῦ «πολυάθλου». Ἄν τό δοῦμε σημειωλογικά, τά κόμματα ἐπέλεξαν ὡς ἡμέρα ἀναμετρήσεως μίαν ἡμέρα ἀφιερωμένη στόν παράλυτο, πού προσιδιάζει στό παράλυτο κράτος μας. Στήν παράλυτη πολιτική σκέψη, στό παράλυτο ἠθικό καί ἐθνικό μας φρόνημα.

Βεβαίως ἡ 6η Μαΐου ἦταν ἡμέρα ἀφιερωμένη καί στόν Ἰώβ, ἕνα πολύπαθο πρόσωπο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού συμβολοποιεῖ τον ἐπίσης πολλά παθόντα ἀλλ’ οὐδέν μαθόντα ἑλληνικό λαό. Ἀλλά καί ἡ Ἰώβειος ὑπομονή ἔχει τά ὅριά της.

Ὅταν τόν Φεβρουάριο – Μάρτιο τοῦ 1989 δημοσίευσα μιά σειρά ἄρθρων στό περιοδικό «Πολιτικά Θέματα» πού ἀναφέρονταν στήν τρομοκρατία καί τά ὁποῖα ἀκολούθως δημοσιεύθηκαν σέ μιά ἑξάτομη σειρά ὑπό τόν τίτλο «Προβληματισμοί», ἔκρουα τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου, γράφοντας (ἤ μᾶλλον ἀντιγράφοντας) τόν Ἰγνάτιο Σιλόνε ὅτι «ἡ ἀταξία καί ὁ φόβος εἶναι γιά τό φασισμό ὅ,τι τό νερό γιά τό φυτό» (ἄρθρο τῆς 10/3/1989, «Προβληματισμοί», τ. Β΄, σ. 88). Καί σ’ ἕνα ἅλλο ἄρθρο μου γραμμένο στις 16/8/1988 διαπίστωνα τήν ἀναπηρία τῆς μεταπολιτευτικῆς μας δημοκρατίας. Μιλοῦσα γιά τήν «μικροποίηση καί μικροβιοποίηση τοῦ πολίτη», ἔγραφα ὅτι «οἱ νέοι δέν ἔχουν ὁδηγούς· ἔχουν προαγωγούς». Κι ἀκόμη ὅτι «πίσω ἀπό κάθε ἄσχημη κατάσταση κρύβεται ὁ ἄσχημος ἄνθρωπος». Καί τό πιό καταγγελτικό: «Πλεόνασαν πιά στόν τόπο μας ἡ ἀπανθρωπιά καί ἡ παλιανθρωπιά» καί ὅτι, ὅπως διαπαιδαγωγοῦμε τά παιδιά, τά κάνουμε ἱκανά «νά φτύσουν ἀλλ΄ ὄχι νά κτίσουν» («Προβληματισμοί», τ. Ε΄ σ. 140 κ. ἑ.).

Στόν Α΄ τόμο τῶν «Προβληματισμῶν» προειδοποιοῦσα μέ ἄρθρο γραμμένο στις 29 Ἰουνίου 1986, ὅτι στή χώρα μας ἐγκαθιδρύεται «ἡ χειρότερη μορφή φασισμοῦ, ὁ κοινωνικός φασισμός» (σ. 133).Καί στό Β΄ τόμο τῆς ἴδιας σειρᾶς σημείωνα τά ἀκόλουθα ἐνδεικτικά:

«Οἱ σύγχρονες συνθῆκες εὐνοοῦν τή διάδοση ὁλοκληρωτικῶν πολιτικῶν ἀντιλήψεων καί θεωριῶν. Ἡ «Χρυσή Αὐγή», ὀργάνωση πού ἔχει ἐμφανιστεῖ δειλά καί στή χώρα μας, εἶναι πολύ πιθανό ν’ ἀνατείλει σέ κάποιο ἀπό τά ἑπόμενα πρωινά».

(Ἄρθρο 16ης Φεβρουαρίου 1986, σσ 49-50).

Τότε ὅλοι σχεδόν οἱ κομματοπροβαλλόμενοι διανοητές καί σπουδαιοθεσίτες ἐκπαιδευτικοί μοῦ εἶχαν κηρύξει τόν πόλεμο. Ἐθνικιστή μέ ἀνέβαζαν, φασιστή μέ κατέβαζαν. Γιατί ἁπλούστατα δέν κατάπινα τά λόγια μου. Φώναζα ὅτι ἡ προσφερόμενη μόρφωση συνιστᾶ παραμόρφωση, ὅτι ἡ ἐπιβληθεῖσα δημοκρατία εἶναι ξετσίπωτη μορφή τυραννίας καί ὅτι ὁ προωθούμενος τύπος οἰκονομίας θά φέρει ἀρχικά τή παραλυσία, τήν συνδικαλιστοκρατία μέ τελικό ἀποτέλεσμα τήν παράλυση κάθε παραγωγικῆς δραστηριότητας.

Μετά ἦλθε ὁ κατακλυσμός τῶν ξένων. Στόν «Ἐλεύθερο Τύπο», ὅπου ἀρθρογραφοῦσα τότε, ἔγραφα ὅτι βάσει κοινωνιολογικῶν μελετῶν μιά χώρα μπορεῖ νά ἀπορροφήσει μόνον ἕνα 2% ξένου πληθυσμοῦ. Μᾶς ἀρκοῦν 250.000 ἐπιλεγμένοι ξένοι. Τότε, ἀκόμη καί φίλοι μου παλαιοί, μοῦ κόλλησαν τήν ταμπέλα τοῦ ρατσιστή. Βόλευε ἡ «ξενουριά» διότι δέν δούλευε ἡ ντόπια «ἐργατιά» καί «ἀγροτιά». Καί ξυπνήσαμε καί εἴδαμε ὀρδές ξένων νά κατακλύζουν πόλεις καί χωριά· οἱ πιό εὐσυνείδητοι ἀπό αὐτούς νά ἔχουν πέσει μέ τά μοῦτρα στή δουλειά καί οἱ ἀσυνείδητοι στην κλεψιά. Μετά τόν ἐρχομό τῆς κρίσης ἡ ἐγκληματική δρατηριότητα τῶν ξένων ἔφθασε στό ζενίθ. Ὅλοι ὅσοι μέ διαβάζουν αὐτή τή στιγμή –κι ἐγώ μαζί-  ἔχουμε πέσει θύματα κλοπῆς κι κάποιοι ἔχουμε ἀντιμετωπίσει ποικίλες μορφές ἀπειλῆς.

Ἡ ἀστυνομία εἶναι παροπλισμένη, ἡ δικαοσύνη –καί νά θέλει δέν προλαβαίνει-, τά δεσμωτήρια εἶναι «τίγκα», τά σύνορα ἀφύλακτα καί ὁ ἁρμόδιος ὑπουργός, παίρνοντας μέτρα δῆθεν αὐστηρά, δημιούργησε κάποιο «κέντρο φιλοξενίας», ὅπου, ὅπως εἴδαμε, οἱ φιλοξενούμενοι περνοῦν «ζωή καί κόττα». Τό τί συμβαίνει σέ κάποιους δρόμους –καί ὄχι ἀπόκεντρους- εἶναι φοβερό. Ἄν θά γράψω ὅσα μοῦ ἔχουν καταγγελθεῖ, θά κοκκινίσει τό χαρτί. Ποιός θά προσφέρει στούς περίτρομους πολίτες συνδρομή;

Τώρα οἱ ξελαρυγγιαστές τῶν ραδιοφώνων καί τῆς Τού – Βού, οἱ γονατογράφοι ποικίλων ἐντύπων ἀποροῦν τάχα καί μιλοῦν γιά τό «Αὐγό τοῦ Φιδιοῦ». Ἀλλ’ ὅταν τούς ρωτῶ, ποιός ἀνέθρεψε τό φίδι, δέν σοῦ ἀπαντοῦν. Ὅπως καί οἱ πολιτικοί, νέοι καί παλαιοί, ὅμοια κι αὐτοί δέν τολμοῦν νά κοιτάξουν τόν καθρέφτη τοῦ Ντόριαν Γκρέυ. Μιά ἀνάπηρη δημοκρατία εἶναι ὁ προθάλαμος γιά μιά «μπρατσάτη» δικτατορία. Ἤ μήπως δέν εἶναι φασισμός ὁ ἐκχυδαϊσμός τοῦ λόγου σέ ὅλα τά ἐπίπεδα, ἀπό τή Βουλή, τά ἀνώτατα πνευματικά ἱδρύματα, τόν τύπο μέχρι καί τήν ἁπλῆ συνομιλία. Τό πρῶτο σκαλί τῆς δημοκρατίας εἶναι ἡ εὐπρεπής καί εὐγενής ὁμιλία. Ὅταν λερώνεται ἡ γλῶσσα, νερώνεται καί ἡ δημοκρατία.

Πηγή: http://www.sarantoskargakos.gr/