Δεν είναι φάρσα, είναι η Δεξιά

Του Γιάννη Στέφου*

Δημοσίευση: 15 Ιανουαρίου 2020 19:00

Εντάξει, γελάσαμε με τις φιέστες Μητσοτάκη στο ταξίδι του στις ΗΠΑ, φοβηθήκαμε με τα 72 δευτερόλεπτα παρέμβασης του πρωθυπουργού για τα εθνικά θέματα, απομονώσαμε την Τουρκία από το διεθνές γίγνεσθαι, δώσαμε και τα 2.000.000 ετησίως και αναδρομικά για το 2019 στην ιδιωτική Θεολογική Σχολή της Βοστώνης, παρακολουθήσαμε τον ευτελισμό του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας, που, παρ' όλο τον καθαρό αέρα του Μετσόβου, τέλος στην ονοματολογία δεν δόθηκε, και διαβάσαμε τη «νέα» πρόταση της Ν.Δ. για τον εκλογικό νόμο ως επανάληψη του προηγούμενου.

Καμιά φορά λες πως όσα ζούμε σήμερα μοιάζουν με φάρσα, βγαλμένη από αφηγήσεις του παππού στα χρόνια του '50 και του '60. Μετά πάλι έρχεται η πραγματικότητα και εισβάλλει στη φαντασία και να σου που ζωντανεύουν μπροστά σου οι μέρες, τα χρόνια που η Δεξιά έδειχνε το φοβερό της πρόσωπο, ολόιδιο με σήμερα.

"Μάθημα δημοκρατίας"

«Άνωθεν εντολή να παταχθεί πρώτα το πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα και μετά το ποινικό» στα Εξάρχεια, στο Κουκάκι και όπου κινείται οτιδήποτε διασαλεύει την τάξη τους και την ασφάλειά τους. Η μετουσίωση της δημοκρατίας τους, «μάθημα δημοκρατίας» κατά τον Στ. Πέτσα, ζωντανά από τον ΣΚΑΪ. Η άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας προαναγγέλλεται από τον υπουργό ανάπτυξης Ά. Γεωργιάδη από τα τηλεοπτικά κανάλια «για να μη χαλάσουμε τις καρδιές μας» - εξάλλου με 200 ευρώ τον μήνα επιβιώνεις, αν παίρνεις 580 είσαι μεσαία τάξη και μπορείς να αποπληρώσεις και το κόκκινο δάνειό σου τώρα που μπήκαμε στην κανονικότητα. Αν τυχόν αντισταθείς στην έξωση, έχεις, κατ' αναλογία, παράδειγμα: Ινδαρές.

Μετά το κάλεσμα «σε όλους τους ιεράρχες και τους ιεροδιδασκάλους» από την υπουργό Παιδείας που μας ξάφνιασε -όσο να πεις-, καταργείται η αργία για τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών στα σχολεία, που λίγο το κακό, αλλά οι μαθητές θα κάνουν «εκδηλώσεις που μπορεί να περιλαμβάνουν θρησκευτικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες».

Το μεγάλο κακό όμως ήρθε με τη διάταξη που «δεκτά από το ΑΣΕΠ θα γίνονται τα πτυχία που χορηγούνται από εκπαιδευτικά ιδρύματα της αλλοδαπής για τον διορισμό των εκπαιδευτικών σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία», που πρακτικά σημαίνει ότι τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων, τα οποία με τον Νόμο 4635/19 διαθέτουν πλέον επαγγελματική ισοτιμία με τα πτυχία των ελληνικών ΑΕΙ, θεωρούνται τυπικό προσόν μόνιμου διορισμού και πρόσληψης αναπληρωτών στη δημόσια εκπαίδευση.

Διαβάστε εσείς παιδιά της Γ' Λυκείου, κάντε την προσπάθειά σας να μπείτε σ' ένα ελληνικό ΑΕΙ, θα βάλουμε και τη βάση του 10, θα μειώσουμε και τον αριθμό των εισακτέων, θα βάλουμε και την Τράπεζα Θεμάτων, θα μετρούν οι βαθμοί σας από τις τρεις τάξεις του Λυκείου για την εισαγωγή σας, αλλά όσοι έχετε λεφτά αυτά δεν σας αφορούν. Δεν ανήκετε στην πλέμπα. Το κολέγιο σας περιμένει έτσι κι αλλιώς.

Και βέβαια η «ημέρα αγέννητου παιδιού» μας αφορά όλους, την κάναμε πρωτοσέλιδο, την κάναμε αφίσα στο μετρό, την κάναμε φερετζέ της αβίωτης ζωής τόσων γεννημένων παιδιών. Πώς αλλιώς το αναλλοίωτο στις συνειδήσεις τους σύνθημα «Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια» θα συγκινήσει τους πολίτες; Ρίγη προκάλεσε βέβαια, αλλά ρίγη ανατριχίλας από τον μεσαίωνα που εξέπεμψε. Η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ μας ξεντρόπιασε με τη δράση της προς στιγμή, αλλά το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε.

Η απάντηση της Αριστεράς

Εμείς, η Αριστερά, η κυβερνώσα, η ριζοσπαστική, καθαρόαιμη, η πασοκοποιημένη, η σοσιαλιστική, εμείς τι κάνουμε;

Καγχάζουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διαβάζουμε με ικανοποίηση τις δηλώσεις που κατακεραυνώνουν αυτές τις πολιτικές, βγάζουμε και καμιά φωτογραφία από τις εκδηλώσεις για να δηλώσουμε «παρών». Πέραν τούτου όμως;

Τι κάνουμε για να οργανώσουμε την αντίσταση του λαού απέναντι σ' αυτήν τη Δεξιά; Ποιες παρεμβάσεις στους χώρους της δουλειάς έχουμε να καταδείξουμε, ποια συνομιλία με τα κινήματα έχουμε να αναδείξουμε, για ποια διεύρυνση τελικά πασχίζουμε, ποια απαλλαγή του τόπου από τη νεοφιλελεύθερη, ρατσιστική Δεξιά επιδιώκουμε;

Οι συζητήσεις σε «στενό κομματικό κύκλο» συνεχίζονται ενώ ο κόσμος που περιμένει συνειδητοποιεί ακριβώς «τι σημαίνει Δεξιά». Κι αυτός ο κόσμος χρειάζεται όραμα και ορμή για να δραστηριοποιηθεί.

Είναι ανάγκη λοιπόν να αναπτύξουμε δίκτυα επεξεργασίας θέσεων και δράσεων σε κάθε τομέα, δίκτυα παρέμβασης στη Δημόσια Διοίκηση, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Παιδεία, την Υγεία, στους χώρους ιδιωτικής εργασίας. Και σ' αυτά τα δίκτυα δεν αρκούν οι θεωρητικές αναζητήσεις -συνήθεις στην Αριστερά-, χρειάζεται συμμετοχή των πολιτικών προσώπων, των φορέων, των συνδικαλιστικών οργάνων, όλων των πολιτών για να ολοκληρωθεί η προσπάθεια. Δεν φτάνει να λέμε «οψόμεθα». Χρειάζεται όλοι μας να είμαστε παρόντες με κάθε τρόπο, με την ορμή που πάντα μας κινούσε στο εφικτό ή και στο... ανέφικτο.

* Ο Γιάννης Στέφος είναι δάσκαλος, μέλος της ΚΕΑ του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, πρώην βουλευτής Ιωαννίνων

ΠΗΓΗ: Η ΑΥΓΗ