Φοιτητής ΧΩΡΙΣ Αύριο;

Εν έτει 2014 είμαι φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολογίας του ΤΕΙ Λαμίας και νιώθω ακόμη σα να βρίσκομαι υπό την ασπίδα κάποιου. Η ασπίδα όμως αυτή είναι τρωτή και έχει λιώσει σε κάποια σημεία. Λυγίζει όπως λυγίζει και ο κόσμος.

Μου έδωσαν το δικαίωμα να σπουδάσω αυτό που θέλω χωρίς όμως να μεριμνήσουν για το μέλλον μου.

Χάρηκα με την εισαγωγή μου στο ΤΕΙ, ήθελα να σπουδάσω αυτό που ονειρευόμουν, αλλά αυτοί οι λοχαγοί καθηγητές του ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ μας θεωρούν από τους πλέον αργόστροφους μαθητές που είχαν ποτέ. Αλλά δεν το λένε έτσι, στον αέρα. Το αιτιολογούν επιστημονικά και άκρως παιδαγωγικά οι άνθρωποι: «ΖΩΑ –ΤΟΥΒΛΑ-ΣΚΕΠΑΡΝΙΑ»

Νιώθω σαν να με έχουν φιμώσει, σα να μου έχουν βάλει τοξικά και δηλητηριώδη συστατικά στο λιγοστό φαγητό μου. Δεν έχω πια το περιθώριο για πολυτέλειες. Το ταμείο όμως είναι μείον και όχι διότι είμαι σπάταλος..

Ήρθα πριν 4 χρόνια από την επαρχία. Νοίκιασα σπίτι στην και με βοηθούσαν οικονομικά οι γονείς μου ώσπου απολύθηκαν και οι δύο. Η μητέρα μου έπαθε κατάθλιψη και ο πατέρας μου προσπαθεί να κρατηθεί στα πόδια του.

Δεν τολμάω να ζητήσω χρήματα. Πρέπει να τα βγάλω πέρα μόνος μου. Μα πώς; Θα πρέπει για να μπορέσουνε οι καθηγητές επιστήμονες του κλειστού πλέον τμήματος ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ να μην μετακινούνται στην Χαλκίδα για να συμπληρώνουν τις διδακτικές του ώρες να τελειώσω τις σπουδές μου το 2018;…  Και αναρωτιέμαι ποιος έκλεισε τελικά το Τμήμα Ηλεκτρολογίας;

Η πολιτεία; Τα «σκεπάρνια» που τους δόθηκε η δυνατότητα να σπουδάσουν; ή μήπως τελικά οι Μέγιστοι αυτοί «καθηγητές»- «θεοί» που αναγάγουνε τα μαθήματα τους ως την επιστήμη του μέλλοντος.

Τι περιμένουμε μωρέ!...  Τι περιμένουμε!... Μας κοιμίσανε τελείως!...  Επαναστατικές ιδέες, επαναστατικές κουβέντες, επαναστατικά τραγούδια, επαναστατικά άρθρα. Οι στιγμές πέρασαν… Οι αφορμές-ευκαιρίες χάθηκαν!... Δείτε μωρέ!... Δείτε τι γίνεται γύρω σας!...

Μας βιάζουν μωρέ και μεις κοιμόμαστε ! Μας κλέβουν τη ζωή σας και μεις κοιμόμαστε!

Νιώθουμε επαναστάτες επειδή βλέπουμε Λαζόπουλο και Ράδιο Αρβύλα, νιώθουμε οτι κάνουμε το καθήκον μας με το να συζητάμε και να ονειρευόμαστε επειδή κοπανάμε το χέρι στο τραπέζι του σπιτιού μας ,επειδή τους βρίζουμε από το μπαλκόνι μας επειδή επειδή τους βρίσατε στο τηλέφωνο με τον κολλητό σας, είστε κι επαναστάτες!

   Ανίκανοι είμαστε μωρέ . Χρειάζεται , να μας πάρουν την ελπίδα χρειάζεται να μας εξευτελίσουν τελείως σαν ανθρώπους πρέπει, πρέπει , πρέπει ...........

Είναι καιρός νομίζω να λειτουργήσουμε έστω και τώρα στο τέλος να λειτουργήσουμε για μια φορά ως ΟΜΑΔΑ και όχι ως ΜΟΝΑΔΑ απέναντι σε αυτόν ή αυτούς τους μικρούς «Θεούς» όπως αποκαλούν τους εαυτούς τους να μας στερούν το ΜΕΛΛΟΝ μας, την ΖΩΗ μας, τα ΟΝΕΙΡΑ μας .

Πηγή: http://www.lamiareport.gr